Lineke, kun je jezelf in het kort even voorstellen?
Lineke Koenderink is de naam en ik ben in 1976 geboren in Ten Post. Het grootste gedeelte van mijn leven heb ik in Middelstum gewoond met tussendoor een uitstapje van zes jaar naar het Noord-Hollandse Heiloo waar mijn partner Hans Danenberg zijn roots heeft liggen. Inmiddels wonen we al weer dertien jaar met veel plezier aan de Berkenlaan.
We heb twee dochters, Susanne is vijftien en Leonie tien. Ik ben al weer enige jaren werkzaam als preventieassistente bij Tandartspraktijk Puur Mondzorg in Appingedam. Daarvoor heb ik bij een verzekeringsmaatschappij en voor Defensie gewerkt. Ik ben een bezig bijtje, zeker wat het vrijwilligerswerk betreft. Ik zit in het bestuur van de Middelstummer Gymnastiek Vereniging, ben badjuf bij het zwembad in Middelstum, spring bij als barmedewerkster bij de voetbalvereniging en ben volleybalscheidsrechter.
Wanneer heeft de hardloopgeest jou in de greep gekregen?
Dat is nog niet zo lang geleden gebeurd. Het was in 2017 toen mijn jongere zus Liesbeth op mijn moeder haar verjaardag voorstelde om de halve marathon van Haren te lopen. Voor die tijd was ik eigenlijk helemaal niet met hardlopen bezig maar ik ben wel sportief ingesteld. Ik heb lange tijd bij de VV Middelstum gevoetbald, zowel bij VR1 als de dames 7×7. Daarnaast zit ik al vanaf mijn 15e op volleybal. Momenteel bij het tweede team van LSV uit Loppersum.
Ik hoefde echter niet lang na te denken over Liesbeth haar voorstel, ondanks dat het misschien wel als grap bedoeld was. Echt veel voorbereid heb ik mij niet maar ik was dik tevreden met mijn tijd van 1 uur en 50 minuten. Het smaakte naar meer en ik denk dat ik er inmiddels zo’n tien halve marathons op heb zitten. Én een hele marathon. Dat was die van Rotterdam in april 2019 en wel in de tijd van 4 uur en 20 minuten. Dat was samen met Liesbeth en een vriendin van haar en mijn zwager Jasper. Ondanks de warmte genoot ik ook van die ervaring.
Een marathon rennen, dat doe je niet zomaar?
Nee inderdaad, daar heb ik echt wel voor moeten trainen. En nu dus nog steeds voor die van New York volgende maand. Ik loop drie a vier keer in de week en pak dan gemiddeld vijftien kilometer mee. Een vaste route heb ik niet. Ik kan in de omgeving van Middelstum heel veel variatie in het parcours aanbrengen. De ene keer ren ik wat sneller dan de andere keer maar mocht ik stuk gaan dan ren ik op karakter door. Ik zal onderweg nooit stoppen of gaan wandelen.
Ik loop altijd alleen. Dat is op zich jammer want dan mis je wel een stok achter de deur. Maar vindt maar eens iemand die hetzelfde tempo heeft als jezelf. Dat vind ik namelijk wel heel belangrijk. Maar gelukkig is de motivatie er nog steeds om wekelijks een paar keer de hardloopschoenen aan te doen.
Je zus Liesbeth gaf in 2019 het goede voorbeeld?
Dat deed zij zeker. Want zij heeft de marathon van New York toen al gelopen. En wel in de tijd van 5 uur en 20 minuten. Een prestatie om trots op te zijn! Zeker met in het achterhoofd dat deze run ook nog eens veel geld opleverde voor het goede doel.
Ik heb toen al overwogen om mee te gaan maar Liesbeth was vrij laat met het inschrijven. En je moet in korte tijd eigenlijk zo’n €5.000,- aan sponsorgeld zien te verzamelen en dat was voor mij te kort dag. En dus ga ik binnenkort voor de herkansing want in het coronajaar 2020 kwam er natuurlijk niets van terecht!
Zin in?
Zeker en het komt nu wel heel dicht bij. Nu maar hopen dat president Biden op tijd de grenzen opent want anders wordt het de editie van 2022. Dat zou ik wel heel jammer vinden. Vorig jaar hield je er rekening mee en werd de overtocht al tijdig afgeblazen. Maar nu zijn we er al lange tijd serieus mee bezig en hard voor aan het trainen. Een late afgelasting zou zeker een domper zijn.
Kun je ons iets over het tijdpad vertellen?
Als alles meezit dan vertrekken wij donderdag 4 november naar Amerika waar we ’s avonds aankomen. We gaan dan direct door naar ons hotel om ons in te laten checken. De vrijdag gaan we ons inschrijven bij de marathonbeurs en vervolgens gaan we rondje hardlopen. Onder andere in het Central Park, het immense park op het eiland Manhattan waar ook de finish ligt.
De zaterdag hebben we vrij en dan zijn we van plan om naar de 9 / 11 plek te gaan, Ground Zero, inclusief een bezoek aan het museum. Ik vind dat wanneer je toch in New York bent dat je die plek bezocht moet hebben. De zondag staat uiteraard in het teken van de marathon van New York. Ik start om 11.00 uur maar ik moet door alle voorbereidingen al om 04.00 uur uit mijn nest.
De zondagavond is het dan ontspannen geblazen met een feestje in een nabijgelegen discotheek als de beentjes het nog doen. Maandagmorgen zullen we dan wel brak zijn en wat we die middag gaan doen is nog niet bekend. Maandagavond vliegen we dan weer terug naar Nederland. We hadden ook kunnen bijboeken maar dan moet je ook weer vrij nemen en meer betalen natuurlijk waarbij het dus nog steeds de vraag is of deze marathon überhaupt wel doorgaat voor ons.
Jullie lopen voor het goede doel?
Jawel, we lopen voor Vrienden Beatrix Kinderziekenhuis UMCG. Voor hetzelfde goede doel dus als waar Liesbeth in 2019 veel geld voor ingezameld heeft. Het geld dat wij hiervoor inzamelen wordt gebruikt om leuke dingen te organiseren voor de kinderen die in het ziekenhuis moeten verblijven. Denk hierbij aan een bioscoopbezoek, het UMCG heeft zijn eigen bioscoopzaal, of de aanschaf van tablets. Ook muzikanten aan bed worden van de opbrengst betaald.
Alles voor een aangenamer verblijf dus voor de kinderen, inclusief hun ouders waarvoor aparte slaapvertrekken zijn ingericht. Het geld gaat niet naar onderzoek, daar zijn weer andere goede doelen voor. We proberen samen de benodigde €10.000,- binnen te krijgen en zitten nu op €7.000,-. Daar mag nog wel even wat bij inderdaad. Dit doen we door de publiciteit te zoeken en bijvoorbeeld door wijn te verkopen. En onze shirtsponsoren hebben ook flink bijgedragen waarvoor hartelijk dank uiteraard!
Nog meer bijzondere uitdagingen in het verschiet?
In januari 2022 ga ik voor de derde keer de halve marathon van Egmond lopen. Dit schijnt de zwaarste halve marathon in Nederland te zijn, inclusief zeven zware strandkilometers. Hans zijn familie woont hier in de buurt dus we koppelen er een weekendje weg aan vast.
Een maand later alweer volgt dan de halve marathon van Schoorl en weer een maand later die van Haren. Ook een traditie en lekker dichtbij. En voor april 2022 staat de marathon van Rotterdam op het programma. Dan hoop ik deze marathon dus voor de tweede keer te kunnen lopen.
Wat zijn de hoogte- en dieptepunten uit je hardloopcarrière tot dusver?
Het hoogtepunt moet het uitlopen van de marathon van New York worden! Als je al één moet lopen dan moet het wel in zo’n grote wereldstad zijn. Daarbij ben ik nog nooit in Amerika geweest, het gaat dus dubbelop.
Dieptepunten op loopgebied zijn gelukkig schaars maar in 2018 heb ik er een beleefd. En dat dieptepunt combineer ik met de vraag over een smakelijke anekdote, alhoewel…. In 2018 liep ik met mijn zwager de halve marathon, ‘Bommen Berend’, in Groningen. Jasper stelde voor om wat mensen in te halen maar ik moest zeer tegen mijn principes in juist even stoppen. Ondanks een goede nachtrust en prima eten van te voren, een goede voorbereiding dus, werd ik toch beroerd en keerde mijn maag zich om.
Een toevallig passerende Engelsman vroeg vervolgens: ‘Are you fine?’. Op dat moment voelde ik mij nog vrij beroerd maar het ging gelukkig de goede kant op. Die Engelsman liep ongeveer in hetzelfde tempo en we zijn vervolgens samen verder gelopen. Uiteindelijk heb ik de finish in dik twee uur gehaald waarbij ik zeker een kwartier langs de kant stil heb gestaan. Ook dat kan gebeuren natuurlijk.
Nog tijd voor hobby’s?
Naast het stappen is dat toch wel het volleyballen bij LSV in Loppersum inclusief een gezellige derde helft. Verder ben ik druk met mijn (vrijwilligers)werk, gezin en natuurlijk de wekelijkse trainingen.
Waar mogen ze je ’s nachts voor wakker maken?
Nergens voor, dat vind ik zo’n onzin. Leuke dingen kunnen vast overdag ook wel ingepland worden.
Waar staat Lineke Koenderink over 10 jaar?
Ik hoop dan nog net zo fit te zijn als nu! En ik heb nog een mooie uitdaging voor later en dat is het lopen van een ultramarathon over 100 kilometer. Ik weet van het bestaan van de Run van Winschoten af maar er schijnt ook zo’n ultraloop door Frankrijk, Oostenrijk en Zwitserland te gaan. Als ik besluit er toch voor te gaan dan natuurlijk ook langs zo’n mooie route. Dan pikken we er direct een vakantie aan vast.
Wil je verder nog iets kwijt?
Mocht je nog iets willen doneren aan mij of Liesbeth dan kan dat via dit linkje: https://www.steunbeatrixkinderziekenhuis.nl/team/sisters-on-the-run-in-new-york. We zijn qua opbrengst op de goede weg maar er kan zeker nog wat bij. Warm aanbevolen en een nog grotere stimulans om een goede tijd neer te zetten!