Egbert, kun je jezelf in het kort even voorstellen?
Mijn naam is bekend en ik ben bijna 49 jaar. Geboren en getogen in Kantens maar in 1998 naar Ameland verhuisd waar we sinds 2006 in het centrum van Hollum een eigen huis hebben. De kinderen kunnen zo oversteken om naar school te gaan. Prima geregeld dus. Ooit heb ik nog gevoetbald bij VV KRC en tijdens mijn MDS-opleiding de eerste ervaring in de horeca opgedaan bij Otto Pakes.
Inmiddels ben ik al weer dertien jaar getrouwd met Gerda en samen hebben we twee zoons van acht en tien jaar oud. Gerda heb ik op Ameland ontmoet, van oorsprong is zij van Drentse afkomst. En zo bouwen een Groninger en een Drent op het Friese Ameland aan hun toekomst.
Af en toe nog wel eens heimwee naar het Hogeland?
Eigenlijk helemaal niet meer om heel eerlijk te zijn. In het begin misschien nog een klein beetje maar dat is in de loop der jaren verdwenen. Ik woon hier inmiddels ook al weer bijna mijn halve leven. Het is prachtig wonen en werken op Ameland. En, dankzij vele toeristen, beleven wie hier alle dagen volop reuring.
Hoe ben je op Ameland terechtgekomen?
Ik ben na mijn MDS-opleiding afgerond te hebben bij Dick en Marja Noorda van eetcafé ‘Hof van Warffum’ aan de slag gegaan. Na hier enige jaren voor gewerkt te hebben, besloten ze om hun zaak te verkopen en zijn ze naar Ameland verhuisd. Na twee jaar kreeg ik een belletje of ik voor ze wilde komen werken. Ik zat destijds bij huis en ging dit avontuur graag aan.
En zo vertrok ik in 1998 voor één seizoen naar dit Waddeneiland. Startend begin april en eind september zou hier een eind aan komen maar de familie Noorda wilde graag met mij door. Het was in die tijd heel gewoon dat het horecapersoneel na een drukke zomerperiode de WW inging. Op Ameland was hiervoor zelfs een UWV-kantoor ingericht. Maar dat vond ik helemaal niets. Ik wilde graag bij ze blijven werken maar dan wel met een vast contract.
Daar hebben ze gehoor aan gegeven met als gevolg dat ik in de zomermaanden regelmatig werkweken van zeventig uur maakte waardoor ik genoeg uren opbouwde om het in de wintermaanden wat rustiger aan te doen. ‘La Tuut’ heette de zaak waar ik voor werkte, een Frans specialiteitenrestaurant. Ik kreeg er de kans om in Leeuwarden de opleiding tot gastheer te volgen en vervolgens brak een druk jaar van werken en leren aan.
En daar ontstond langzaam maar heel zeker de wijnliefde?
Dat klopt inderdaad en dat terwijl ik voor mijn Ameland-periode eigenlijk nooit een wijnliefhebber was. Ik moet zeggen dat de spijs-wijn-combinatie steeds meer begon te prikkelen en had voor mijn ontwikkeling met Dick en Marja de juiste mensen gevonden. Vooral Marja kon mij veel over allerlei smaakbelevingen bijleren. Ik kreeg een groot wijnboek die ik uit mijn hoofd moest leren plus het welgemeende advies ‘Ontwikkel je maar!’. En dat heb ik vervolgens gedaan.
Wanneer en waarom ben je met Wijnen met Egbert begonnen?
Nadat Dick en Marja hun zaak verkocht hadden, ben ik bij Hans en Betty Visser aan de slag gegaan die in 2005 op Ameland met een nieuw restaurant van start gingen. Doordat we op vakantie waren, heb ik de vacature gemist maar een kameraad van mij heeft er hoogstpersoonlijk voor gezorgd, onder het motto ‘jullie beste kandidaat is nu nog op vakantie’, dat ik op sollicitatiegesprek kon komen. Vervolgens waren we er binnen vijf minuten uit. Ik kon het prima met ze vinden maar na vijf jaar zijn ze er mee gestopt.
Ik kon vervolgens bij het Nobel-restaurant aan het werk als Maître-Sommelier. Bij dit restaurant, bekend van ‘het Nobeltje’, was nog geen wijnkennis. Ik heb er voor gezorgd dat Nobel een ruime wijnkeuze (150 soorten) en wijnkaart kreeg. Ik ben samen met een bevriende importeur begonnen om de horeca op Ameland van de betere wijnen te voorzien. Door allerlei wijnen in te kopen, ontstond de eerste basis van wat in 2019 uiteindelijk uit zou monden in ‘Wijnen met Egbert’.
Mijn winkel is gevestigd in Hollum en tot 2018 zat hier een schildersbedrijf. Inmiddels heb ik een loods bijgebouwd in Hollum waar ik de ingekochte wijnpallets eerst op kan slaan. In het begin was ik nog parttime sommelier maar sinds 2019 ben ik fulltime met ‘Wijnen met Egbert’ aan de gang. Een schot in de roos, ook al omdat er op Ameland nog weinig wijnkennis is. Maar ik besef dat ik als voormalig sommelier en gastheer een bepaalde gunfactor heb.
Je verkoopt een enorm assortiment aan wijnen?
Inmiddels zijn dat er zo’n 250 verschillende wijnen. Deze soorten zijn uit heel Europa afkomstig, veelal van kleine maar toegewijde en gespecialiseerde wijnboeren. Ik verkoop inderdaad alleen maar wijn en geen andere dranksoorten. Dat mag ook niet volgens de wetgeving en daarbij ligt mijn passie ook echt in de verkoop van wijnen. Door goed te luisteren naar mijn klanten, waaronder ook veel toeristen, doe ik regelmatig nieuwe tips op wat tot nieuwe bestellingen en een uitbreiding van het assortiment leidt.
De afgelopen twee jaar heb ik de nodige investeringen moeten doen om ‘Wijnen met Egbert’ op te bouwen maar ik denk dat er een stevige basis gelegd is voor de toekomst. Ik ben dan ook zeer tevreden over de eerste ontwikkelingen. Ik heb in het verleden bij verschillende restaurants op Ameland gewerkt en daardoor de nodige connecties opgebouwd. Daarbij is een dergelijke wijnwinkel uniek in het noorden. Wat dat betreft ben ik hier een trendsetter terwijl je dit in de Randstad regelmatig ziet.
Ook je wijnproeverijen zijn vermaard?
In de winkel staat een grote proeftafel, geschikt voor zo’n tien personen. Daar kunnen we nu gelukkig weer volop gebruik van maken. De afgelopen maanden was het met losse statafels wat improviseren geblazen. Zo’n wijnproefavond duurt ongeveer 3,5 uur en de gasten kunnen zeven geselecteerde wijnen proeven. Collega-ondernemer Danny serveert hier bijpassende gerechten bij en tussendoor vertel ik van alles over de wijnen die op het menu staan.
Deze proeverijen slaan aan op het eiland. In de zomerperiode organiseerde ik dergelijke avonden zo’n twee keer per week. Met Danny heb ik zelfs voor de eilandgasten een speciaal arrangement samengesteld. We verzorgen dan voor de wat grotere families een vijfgangenmenu aan huis, inclusief bijpassende wijnen. Een uniek concept die we ongeveer twee keer per maand uit mogen voeren.
En je bent ook voor workshops / lezingen te boeken?
Bij de workshops moet je denken aan de proeverijavonden waarbij ik soms samenwerk met enige wijnleveranciers. Zo verkoop ik bijvoorbeeld ook wijnen uit het Spaanse Granada en de leverancier hiervan heeft hierover tijdens een presentatieavond mooie verhalen verteld.
En ik importeer uit het Italiaanse Campania zelfs eigen wijnen die ik onder de merknaam ‘Parel van Ameland’ verkoop. Hier maken de eilanders gretig gebruik van en volgend jaar hoop ik hier ter promotie enige workshops voor te organiseren. Deze wijn is ook via de webshop te bestellen. De wijnlezingen schieten er door de drukte tegenwoordig wat bij in. Wel ben ik van plan om wijncursussen voor horecapersoneelsleden te organiseren.
Wat zijn de hoogte- en dieptepunten uit Wijnen met Egbert tot dusver?
Eigenlijk heb ik alleen maar hoogtepunten gekend. Waarbij de eerste dag dat je je deuren opent natuurlijk wel heel bijzonder is. Daarvoor was ik via de webshop ook al wel bezig maar je eigen toko runnen, dat is toch wel heel mooi.
Van de coronaperikelen heb ik gelukkig geen last gehad. Je mocht immers wel op vakantie dus het eiland zat vaak vol met toeristen. Wanneer ze niet uit eten konden, kwamen ze regelmatig langs om een flesje wijn te kopen voor bij het eten. Dat mocht best wat kosten. Ik heb dus geen beroep hoeven te doen op allerlei steunregelingen. Ondanks alle investeringen bleef er aan het eind van de maandstreep altijd geld over om van te leven.
Heb je nog leuke werk- / wijnanekdotes?
Toen ik in Leeuwarden naar het Frieslandcollege ging, mocht ik ook mee met een buitenlandse stage naar Parijs. Deze duurde maar tien dagen maar ik heb er veel geleerd. Én genoten van de hiërarchie in dit land waarbij er een duidelijk onderscheid is tussen beginnende ‘sjouwers’ en ervaren gastheren of dames.
Op mijn eerste dag liep ik mij direct al de blubber om een vrouwtje van nog geen 1,50 meter bij te houden die de diners uitserveerde. Waar mijn studiegenoten ’s avonds nog de stad in gingen om een drankje te doen, haakte ik met zweet op de rug af.
De dag erna mocht ik echter bij de tafels langs. En met mijn grote mond lukte het mij ook nog om aan tafel een zeetong te fileren zoals ik dat altijd gewend was in het restaurant waar ik destijds werkte. Er keken over mijn schouder de nodige Franse hotelmedewerkers mee om eens te kijken hoe ‘die Hollander met zijn grote mond’ dat deed zonder tongresten te verspillen. Gelukkig was na een geslaagde exercitie applaus mijn deel.
Nog tijd voor hobby’s?
Niet meer. Ik heb lang gevoetbald en de jeugd getraind bij Amelandia. Daarbij stond ik zelfs nog een poosje op doel, net zoals in mijn A-juniorentijd bij de VV Middelstum. Ik sta nog op de reservescheidsrechterlijst en fluit af en toe een wedstrijdje. Maar zondag is mijn enige vrije dag en die besteed ik graag met mijn gezin.
Waar mogen ze je ’s nachts voor wakker maken?
Ik ben geen moeilijke slaper. En dat is op Ameland in het centrum van Hollum met al de nachtelijke horeca een grote pre. Een enkele keer word ik wel eens wakker van enig dronkenmansgeschal maar ik slaap dan ook zo weer verder. Ik ben wel aan mijn nachtrust gehecht maar voor lekker eten en drinken, de geneugten des levens dus, mag je me wel wakker maken.
Waar staat Egbert Reining over 10 jaar?
Momenteel bevoorraad ik een derde van de horecazaken op Ameland, ik hoop dit tegen die tijd uitgebreid te hebben naar de helft. Het zou mooi zijn wanneer op termijn een van mijn zoons de zaak over zou willen nemen. Ik kan dan wat meer tijd vrijmaken voor de wijnproeverij. Sowieso blijf ik op Ameland hoor, dit eiland is mijn thuis geworden!
Wil je verder nog iets kwijt?
Ik ben een gelukkig mens, ook al omdat mijn naasten en ik gezond zijn. Daarbij is er meer in het leven dan het werk alleen. Neem gerust een kijkje op www.wijnenvanegbert.nl en laat je via de webshop eens verrassen op wijngebied, bijvoorbeeld met de heerlijke ‘Parel van Ameland’!