Kunt u zich heel kort even voorstellen?
Noteer bij mijn naam gerust Greetje Baars. Ik ben op tien augustus 1950 geboren in Wehe. Ons gezin bestond uit zes kinderen, ik was nummer vier. Mijn vader was eerst boerenarbeider maar kreeg TBC en moest daardoor lang in een sanatorium worden opgenomen. Met als gevolg dat ik ongeveer een half jaar bij mijn oom en tante in Slagharen heb gewoond. Zelf weet ik daar niks meer van. Later is mijn vader bij een sociale werkplaats aan de slag gegaan. Een van mijn zussen is helaas al overleden. En één van mijn broers is naar Alkmaar verhuisd, de rest woont mooi in de buurt.
Ik heb tot mijn 21e in Wehe-den Hoorn gewoond. Maar door een stage en een aansluitende baan keerde ik rond mijn zeventiende terug naar Slagharen. Daar heb ik ongeveer vier jaar gewoond en daarna nog weer tijdelijk in het ouderlijk huis. Toen ik mijn man leerde kennen, was ik vaak in Eenrum te vinden. Hij woonde daar aan de Tuinbouwstraat en niet veel later zijn we samen gaan wonen. We zijn nog één keer verhuisd en wel naar de Hoofdstraat. Een prachtig plekje met een mooi uitzicht op de landerijen en dichtbij het centrum.
Wat is uw burgerlijke staat?
In 1971 heb ik op de kermis in Eenrum Tom Baars leren kennen. Hij is geboren en getogen in de Bollenstreek in Lisse en op 14-jarige leeftijd hierheen verhuisd. Bij Tom was het liefde op het eerste gezicht, ik had wat meer bedenktijd nodig. We zijn in 1977 getrouwd en hopen volgend jaar ons 45-jarig huwelijksfeest te vieren.
Dochter Annemiek is in de sneeuwstormwinter van 1979 geboren. Zij woont hier vlakbij, ook in Eenrum dus. We zijn de trotse opa en oma van kleinzoon Thomas, hij is vijf jaar oud.
Wat is uw voormalig beroep?
Mijn jonge jaren heb ik dus in Wehe doorgebracht maar mijn lagere schooltijd in Den Hoorn. Daar stond namelijk de katholieke school. Daarna vervolgde ik mijn pad op de huishoudschool in Wehe-den Hoorn. Ik had toen ook al helder voor ogen wat ik wilde worden: kinderverzorgster! Na op 16-jarige leeftijd mijn diploma behaald te hebben, vervolgde ik mijn weg op de Vooropleiding Verzorgende Beroepen in Groningen.
Een opleiding van drie jaar, inclusief een stage in Slagharen bij een kinderverzorgingstehuis genaamd ‘Huize de Eik’. Naast weeskinderen werden hier ook moeilijk opvoedbare kinderen ondergebracht. Ik vond met kinderen werken heel leuk om te doen maar na vier jaar wilde ik toch graag weer terug naar het noorden. Daarna volgde tot aan de geboorte van Annemiek een periode van de nodige kortstondige baantjes bij diverse werkgevers.
Toen onze dochter een jaar of zeven was, ben ik voor mijzelf begonnen met Stoffenshop ’t Baarsje. De winkel zat in een gedeelte van ons huis, hier werden stoffen en fournituren verkocht. Ik vond het heel leuk om te doen maar eigenlijk moest er geld bij. Eind jaren tachtig kwam er dan ook een eind aan dit ‘hobbywerk’ van mij. Ik ging vervolgens als serveerster bij Abrahams Mosterdmakerij in Eenrum aan de slag. Ook helemaal niets mis mee maar toen de eigenaren van destijds, Leo en Netty, er mee stopten, ging voor mij de lol er ook af.
Bij de banketbakkerij van de V&D in Aduard vervolgde ik mijn weg. Daar heb ik vier jaar als bakker en inpakster gewerkt waarna weer een bijzondere werkswitch volgde. Ik ging namelijk als datatypiste bij de verzekeringsmaatschappij Het Groene Land in Groningen werken. En zo ging ik dus de administratieve kant op. Ik heb er tien jaar met veel plezier gewerkt en had leuke collega’s. Toen het bedrijf naar Zwolle verhuisde, kon ik mee maar dat heb ik niet gedaan.
Het was in de tijd dat mijn moeder ziek werd en ik ben toen een half jaar bij huis geweest. Daarna ben ik weer begonnen met werken, nu als taxichauffeur bij UVO in Uithuizermeeden. Daar heb ik misschien wel mijn mooiste werktijd gehad. Ik mag graag autorijden en daarbij ga ik graag met mensen om. Bij UVO kon ik dit prima combineren. Ik werkte er ongeveer dertig uur in de week, van dinsdag tot en met donderdag en een enkele keer in het weekend. Hier heb ik tien jaar gewerkt, tot aan mijn pensionering. Ik had nog langer kunnen blijven maar in 2016 zaten nog veel mensen werkloos thuis dus ik had zoiets van, ze kunnen beter iemand aannemen die geen werk heeft.
Hoe bevalt het gepensioneerd zijn?
En zo kwam ik in 2016 bij huis te zitten terwijl Tom nog een tijdje door moest werken. Hij heeft 42 jaar voor één en dezelfde baas gewerkt in Eelde. Gelukkig had ik zelf ook de beschikking over een auto. Door te toeren, kon ik mooi een beetje afkicken van het werk. Toch heb ik mij nooit verveeld hoor. Ik ben al heel lang actief in het vrijwilligerswerk. Zo heb ik achttien jaar als bestuurslid in de Vereniging Voor Volksvermaken gezeten. En ik help mee met allerlei activiteiten rond Sinterklaas en Koningsdag. Ook tijdens jeu de boules wedstrijdjes ben ik van de partij.
In de coronatijd ben ik gaan breien. Deze jurk die ik nu draag was eerst een trui maar die viel wat ruim uit. En dus was het doorbreien geblazen. Diamond painting is ook iets wat ik graag doe. Met behulp van duizenden kleine steentjes maak je dan van een foto een schilderij. Zo ben ik nu druk bezig om een daimond painting-schilderij van kleinzoon Thomas te maken.
Ik mag ook graag schilderen. In de coronatijd heb ik nodige ‘happy stones’ geschilderd. Wekelijks passen we een dagje op onze kleinzoon die inmiddels al naar de lagere school gaat en dan pas om 14.00 uur bij ons komt. Vroeger heb ik jarenlang op handbal gezeten bij SV Merna. Tegenwoordig trekken we er regelmatig met de fiets op uit.
Wat zijn de hoogtepunten uit uw leven?
De geboorte van Annemiek en Thomas. Wat was het leuk om eerst moeder en later oma te worden. En volgend jaar hopen we dus in goede gezondheid ons 45-jarig huwelijksjubileum te vieren. We kennen elkaar inmiddels vijftig jaar! Het huwelijk van Annemiek en Reinier beschouw ik ook als hoogtepunt. Zij zijn getrouwd op het prachtige bountyeiland Koh Samui Thailand.
En de dieptepunten?
In de loop der jaren ben ik de nodige familieleden en vrienden kwijtgeraakt. Mijn zuster bijvoorbeeld. Na een kortstondige ziekte is zij overleden op 52-jarige leeftijd. Mijn vader is ook niet heel oud geworden, hij was 72 toen er een eind aan zijn leven kwam. Mijn moeder is 85 jaar geworden.
Heeft u nog anekdotes en mooie verhalen?
Een bijzonder verhaal stamt uit mijn UVO-tijd. Ik weet nog heel goed dat ik op een Tweede Kerstdag aan het werk moest en dat het toen heel hard sneeuwde. Ik moest mensen naar Zuidlaren, Dedemsvaart en Hengelo brengen. In het begin ging het nog wel, de passagiers konden je mooi vertellen waar je langs moest.
Dat veranderde in Hengelo op de terugreis en dus zette ik de TomTom aan. Die mij over de A31 via Duitsland naar huis wilde begeleiden. Ik heb nog even bij Tom nagevraagd of dat wel goed kwam en die bevestigde dat je op die manier via Nieuweschans weer terugkwam in Groningen. Echter op de snelweg had ik een shovel en sneeuwruimer voor mij rijden die de weg schoonveegden.
Ik kon dan ook lang niet veel sneller rijden dan 50 kilometer per uur. Toen ik in Nieuweschans was, nam ik contact op met de centrale in Uithuizermeeden en die waren maar wat blij dat ze mijn stem hoorden. Het was inmiddels 23.00 uur geworden en ik moest de taxi nog naar Winsum brengen waar Tom mij al op stond te wachten. Dat was wel een taxirit die ik nooit meer zal vergeten.
Sinds 2003 zijn we echte Azië-fans geworden. We zijn begonnen in Thailand, daarna volgden de andere Aziatische landen. Vietnam, Cambodja, Laos, Indonesie en Myanmar, het vroegere Birma. Sinds 2003 zijn we verknocht geraakt aan dit werelddeel. We proberen altijd één keer per jaar die kant op te gaan. Vaak in januari, dan is het daar lekker warm. In januari hopen we weer die kant op te kunnen. We weten nog niet precies waarheen.
Wat zou u ooit nog willen doen in uw leven?
Voor mij geen skydive of bunjeejumpactiviteiten. Ik vond het deltavliegen vanaf een hoge heuvel in Frankrijk al spannend genoeg. Gelukkig gebeurde dat onder leiding van een ervaren instructeur. Een mooie vakantie naar Azië, daar kijken we naar uit!
Waar heeft u spijt van gehad in uw leven?
Nee, tenminste……, nee! Daar kan ik kort maar krachtig op antwoorden.
Wat zou u uw leven voor een cijfer willen geven?
‘Wat zal ik er van zeggen?’. Ik ga voor een ruime voldoende. Noteer maar een acht, dan kan het altijd nog beter worden. Ik ben een tevreden mens.
Wilt u verder nog iets kwijt?
Volgens mij hebben we alles wat ik kwijt wil in dit levensverhaal wel besproken. Ik zie uit naar de uitwerking…