Effectief gezien heb ik twee weken vakantie gehad. Gevoelsmatig is het mij gelukt om het vakantiegevoel zes weken vast te houden. Deze week is weer als vanouds met de interviews, twee vluggertjesbijdragen, een (gast)column en een nieuwsflits. Kortom, we mogen weer. Om het goede vakantiegevoel nog eventjes vast te houden, hierbij een terugblik op zes prachtige weken.
Die direct in het eerste weekend knallend begon door af te reizen naar onze vakantiebestemming. Egmond aan Zee was de place to be voor die komende week. Vanuit het Juttershuisje werden onder andere Alkmaar, Amsterdam (door de vrouwen), Heilo, Castricum, de klimduin in Schoorl en Haarlem (het bezoek viel door fileleed in het water) bezocht. Een mooie omgeving waarbij elke ochtend genoten werd van het uitzicht over de Noordzee.
Ook de daaropvolgende week thuis bood genoeg vertier en afleiding. Allereerst was daar een administratiedag, gevolgd door een schoonmaakdag rondom huis (onkruid verwijderen, grasmaaien, plaat- en houtwerk schoonmaken en de ‘heeg’ snoeien). De zogenaamde verplichte nummers, zeg maar. De woensdag werd al prettiger ingevuld. Ik toog op de fiets naar Groningen om op bezoek te gaan bij de oudste bonusdochter die vlakbij het Stadspark woont. Ik bereikte haar via het Noorderplantsoen en na een uurtje bijpraten slingerde ik op de fiets door de binnenstad. Daarbij gretig genietend van de mooie straatjes, panden en grachtengordels van onze hoofdstad. De mij aangeboden Vlaamse frieten van Milano, staande op de Vismarkt, lieten zich goed smaken.
Donderdag gingen overbuurman en ik mee op de ZK9 van Eppo Lukkien waarbij we genoten van de geheimen van de Waddenzee en het uitzicht op de Engelmansplaat en Schiermonnikoog. Het weer werkte aan alle kanten mee en ook de zeehonden lieten zich gewillig spotten. De vrijdag stond als vanouds in het teken van een rondje toeren met pa die de veranderingen in Middelstum gretig tot zich nam en op het kerkhof van Middelstum nog even bijpraatte met Ab.
Daarna volgden vier werkweken die hoofdzakelijk gevuld werden met het op zoek gaan naar het vakantiegevoel in diverse plaatsen in de omgeving. Voor mij altijd een feestje om te mogen doen. Gemiddeld loop ik dan 2,5 tot 3 uur rond in de plaats van bestemming en neem de nodige kiekjes van de plaatselijke (toeristische) highlights. Toevallige ontmoetingen en geplande koffiebezoeken worden in het verhaal opgenomen en vervolgens verwerkte ik al die indrukken in de reeks ‘Op zoek naar het vakantiegevoel van…..’ en bijbehorend Vakantie-Instagrammetje.
Niet alleen heel leuk om de dagen op die manier in te vullen maar ook de reacties en de vele delingen waren prettig om te volgen. Vooral het verhaal over onze ‘havenstad’ Delfzijl werd een grote hit en zeker op LinkedIn een attractie die alle bereik- en likerecords tot dusver verpletterde. Maar ook Appingedam, Onderdendam, Leens, ‘t Zandt, Aduard en Baflo vielen bovenmatig op qua exposure. Bovenal overheerst het gevoel van trots op onze directe woon- en leefomgeving. En las ik niet ergens dat Noord-Groningen tegenwoordig al met het Italiaanse paradijs Toscane vergeleken wordt?!
Tussendoor was er de tijd om aan de presentatiegids van VV Winsum te werken en medio augustus was het weer bal en Holland-time in Nederland. En daar was helemaal niets mis mee. Want ook uit dichtbij huis kan prima. In een lang weekend werden vanuit uitvalsbasis Nootdorp meerdere plaatsen in de provincie Zuid-Holland bezocht. Den Haag, Delft, Scheveningen en Hoek van Holland lagen immers vlakbij. Madurodam, Panorama van Mesdag en het Kurhaus maar zeker de stad Delft maakten een onuitwisbare indruk. Op de terugweg werd Bataviastad nog even aangedaan en een vleugje VOC-geschiedenis opgesnoven.
En nu volgt weer de harde werkelijkheid. Gerald Cox zong het vroeger al, ‘Hij is weer voorbij die mooie zomer’. Hopelijk volgt een prachtige nazomer met iets minder regen en iets meer zonneschijn. En daarbij natuurlijk de hoop dat we niet nogmaals te kampen hebben met de zoveelste coronabesmettingsgolf. Veel liever beleef ik weer het voetbalplezier binnen en rondom de kalklijnen! Graag tot ziens ergens in onze prachtige provincie in het algemeen en het Hogelandgebied in het bijzonder.