Bert vroeg me begin juni om een bijdrage voor zijn website te schrijven. Geen grenzen. Geen beperkingen. Gewoon je eigen input. Ook persoonlijke dingen. Dat vind ik geweldig. Niet iedereen weet het maar ik hou er van om te mijmeren en mijn gedachten, herinneringen, gevoelens en meningen op papier te zetten. Dan ligt het maar vast…. Voor nu en in de toekomst en word je niet vergeten…..
Klinkt dat een beetje zwaar? Misschien wel, maar dat is niet de bedoeling. Nee, geenszins. Ik heb altijd het gevoel gehad dat je wel iets moet achterlaten op deze wereld. Een voetafdruk. Een herinnering. Een gedachte.
Steeds vaker word je met sterfelijkheid geconfronteerd. Dat komt natuurlijk, omdat je elke dag ouder wordt en je de bekende eindstreep gaat naderen. ‘We zijn over de helft’, zeg ik wel eens. Net zoals dat geldt voor zoveel van je leeftijdsgenoten, vrienden, kennissen en familie. Je verliest geliefden/bekenden om je heen.
Ben ik daar mee bezig dan? Ja, dus. Elke dag? Ieder moment? Nee, natuurlijk niet!! Ben ik depressief of iets dergelijks? Nee, totaal niet. Maar je denkt er wel eens aan. Je hebt het er ook wel eens over thuis of met vrienden. Sommige mensen zie je heel weinig en dan denk je: hoe zou het toch zijn met…. of met….
De geijkte grap die je dan maakt als je elkaar weer tegenkomt: “Ik zat al die tijd op de achterste pagina van de krant te kijken of jij er een keer bijstond’….. Beperkt het me of maakt het me somber om melancholiek? NEE!! Juist niet. Je weet gewoon dat die streep er ligt en ik probeer het maximale uit mijn leven te halen. Iedereen die me kent, weet dat ik zo in de ‘wedstrijd’ zit. Het maximale binnen mijn grenzen, binnen mijn mogelijkheden uit het leven halen.
Elke dag maak ik wel iets mee waardoor ik weer helemaal enthousiast word c.q. blijf. Kleine dingen. Grote dingen. Denk ik dan ook gelijk aan sterfelijkheid? Nee, natuurlijk niet. Dan denk ik geweldig! Vier het leven! Zouden we veel meer moeten doen. Genieten van kleine dingen. Genieten van grote dingen. Dat gezeik over van alles. De wereld is soms knetter- en knettergek geworden.
Kopschoppers uit ’t Gooi in Spanje die dat land uitvluchten en nu ook nog hun straf proberen te ontvluchten, het doodschieten van Peter R. de Vries, mensen met een Jodenster op die protesteren tegen corona-maatregelen. Al dat gereageer en die negativiteit via social media. Knetter- en knettergek! Echt! Ik sluit mijn ogen absoluut niet voor de dingen om ons heen maar relativeer het wel.
En tuurlijk, er gebeuren ook hele verdrietige dingen. Ook daarin heeft ieder huisje zijn kruisje. Ik weet dat inmiddels wel zeker. Ik word al een ‘ouwe’ dus zie genoeg om me heen. Ook in mijn nabije vrienden/kennissenkring. Ieders leven gaat gepaard met een lach en een traan. Sommige dingen heb je ook echt niet in de hand. Geen grip, machteloos…. Ik probeer het een plekje te geven, over het knettergekke het mijne van te denken, meeleven met anderen en verder te genieten van de mooie dingen om ons heen…..
Voorbeelden te over. Iets groots? Vorig jaar met mijn vriend René een ‘bike pack’ rit door Duitsland gedaan. Dwars door de natuur. Over wegen die je niet voor mogelijk hield. Beklimmingen, afdalingen, vergezichten, gesprekken. Tentje mee op de fiets. Overnachten bij een stuwmeer in de natuur. Fantastisch! Dat was iets groots voor mij….
Maar groot (of nog groter) was ook die vlinder die met me meevloog…. Ik hoor jullie denken …. Pfffff van Zanten…. Ook knettergek geworden? Ook zo gek als een deur?….. Snap ik. Mijn verklaring? Ik heb altijd een heel sterk gevoel gehad dat er meer is tussen hemel en aarde. Ik ben niet ‘gelovig’ of iets dergelijks. Maar geloof wel dat er ‘iets’ is.
Zo heb ik met een vlinder altijd het gevoel dat mijn vader of zus (beiden veel te vroeg overleden) met me meevliegt c.q. over mijn schouder meekijkt. Ik ging op die heuvel steenkapot. Fietste me het leplazerus en toen was daar die vlinder. Een vlinder die een tijdje met me meevloog. Dan geniet ik dus. Mijn zus of vader fietst mee. Dan denk ik: yes! I love it!
Ook in mijn werkzame leven geniet ik elke dag. Zo’n anderhalf jaar geleden ben ik voor mezelf begonnen als adviseur in verzekeringen. In samenwerking met mijn oud-collega Richard en Hans heb ik mijn eigen verzekeringskantoor. Ik geniet daar elke dag van. Een ander denkt bij verzekeringen misschien; wat saai, kleine lettertjes, veel achter de computer zitten. Maar ik denk; leuk!
Ik mag nieuwe mensen ontmoeten. Ik mag mensen helpen. Ik mag mijn best doen voor anderen. Ik mag achter de schermen kijken. Ik mag adviseren. Ik heb gewoon een geweldige baan. Alhoewel ik gelijk de kanttekening maak; je moet er zelf ook wat van maken. Nu ben ik een über-enthousiast persoon en pak ik alles vol overgave, enthousiasme en menselijkheid op en gaat dat mij ogenschijnlijk makkelijk af.
Maar nu ik onder het juk van mijn vorige werkgever (geen kwaad woord daar verder over hoor) vandaan ben, ligt de wereld nog meer open voor me. Ik kan en mag alles op mijn manier doen. Daar word ik heel blij van. Geniet ik elke dag van en spreek de woorden ‘dat had ik veel eerder moeten doen!’
Per definitie ben ik wel een positief persoon. Ik probeer altijd wel een lach op iemand zijn gezicht te toveren. Sta altijd open voor een praatje. Zo heb ik altijd in het leven gestaan trouwens. Dicht bij jezelf blijven. Gewoon jezelf blijven. Zouden meer mensen moeten doen. Niet te zwaarmoedig of negatief.
Ik moet mezelf er wel voor waken dat ik mezelf daarbij niet voorbij loop. Ik ben zó enthousiast over alles. Wil overal wel bij zijn. Pak graag nieuwe dingen op. Of dat nou over mijn werk gaat over mijn sport of mijn hobby’s. Ik heb er zo veel. Noem dat sporten eens als voorbeeld. Daarbij merk ik dat mijn lichaam begint te steigeren.
Mijn hoofd wil wel maar mijn benen doen niet meer wat mijn hoofd wil. En ik merk dat dat niet goed is voor mijn eigen gemoedsrust. Ach, dan zoeken we toch andere sporten. Worden we trainer bij SV Bedum. Golf, fietsen en padel zelf maar actief gaan spelen. Ik stort me er vol overgave op. Het is ook zó leuk. Mijn lichaam zegt vanzelf weer stop…. Zolang dat niet gebeurt, gaan we mooi door. Ook door dus met genieten. Door met leven!
Een andere hobby is lezen. Sportboeken en/of biografieën. Heerlijk. Zo lees ik het boek van Bibian Mentel en heb ik het boek van Tankink gelezen. Die boeken zetten je wel aan denken. De ene overwint de ene na de andere tegenslag. Haalt het maximale uit het leven. Uitermate positief. De andere is een topper op de achtergrond. Geen succesverhalen, geen fantastische overwinningen en dus ook niet op een troon gehesen maar wel het maximale uit zijn carrière gehaald. Uitermate positief. Heerlijk! I love it!
Dus mensen wees lief voor elkaar. Geniet van de dingen om je heen en haal het maximale uit het leven!