Baflo mag in deze 2021-editie van ‘Op zoek naar het vakantiegevoel in….’ zeker niet ontbreken. Want ik heb een zwak voor dit plaatsje bestaande uit een kleine tweeduizend inwoners. Als ik richting Leens en Ulrum moet, rijd ik vaak niet over Winsum maar sla ik net na Onderdendam rechtsaf richting Tinallinge en Baflo. En wanneer Pieterburen en omgeving aangedaan mogen worden, dan pak ik uiteraard graag het mooie Rasquert nog even mee.
En Rasquert is ook de plaats waar ik op deze vroege maandagmorgen even voor achten mijn auto parkeer. De zon is in gevecht met een klein regenbuitje over de vraag wie de sterkste is vandaag. Gelukkig blijft het deze ochtend bij enige druppen. En zo kan ik opgewekt beginnen met een rondje Rasquert.
Rasquert
Rasquert en Baflo vloeien moeiteloos in elkaar over. Met de havenbrug als smalle en stille erfafscheiding. Rasquert laat zich typeren door mooie kleine straatjes maar ook door twee statige landhuizen/woonboerderijen met daaromheen allerlei mooie paadjes en andere tuinverfraaiingen en beelden. Als ik mijn jeugdige fantasie niet was kwijtgeraakt had ik vast uren langs deze terreinen rond kunnen lopen en daarbij tal van verstoppertjesverhalen kunnen verzinnen.
Tussen beide panden door kun je een rondje dorp lopen waarbij je uitkomt bij het ijsbaanterrein. Daar waar ook Graspop in zijn hoogtijdagen duizenden festivalgangers naar toe getrokken heeft. Nu staan er enige schapen mij schaapachtig aan te kijken alsof ze normaliter geen mens tegenkomen. Dat zou ook prima kunnen want het is verder rustig. Voor mij loopt een vrouw met een baby op het voorlichaam getooid. Die hoorde ik eerder in alle vroegte hard huilen. Een rondje lopen is misschien wel de beste oplossing om hem of haar rustig te krijgen.
De kleine straatjes van Baflo
Daar waar vroeger het voetbalveld van het al lang ter ziele gegane Marcia lag, is nu een sportveldje gevestigd waar je lekker kunt voetballen en basketballen. Vlakbij zijn ook enige tennisbanen aangelegd. Een balkje over het Rasquerdermaar (?) geeft mij de gelegenheid om Rasquert achter mij te laten en kwiek en verig Baflo binnen te stappen. Ik besluit eerst koers te zetten naar de Eenrumerweg want daar schijnt net buiten het dorp een minicamping te liggen. Ik passeer een imposante kerkgebouw waar ook ontmoetingsplek Concordia mee verbonden is en kom er vervolgens achter dat die camping wel erg ver lopen is.
Eerst maar even een stukje langs de provinciale weg meepikken langs enige beelden waarvan mij de betekenis niet helemaal duidelijk is. In het dorp kom ik vaker beelden tegen waarvoor hetzelfde geldt. Maar het steegje met de bijzondere naamgeving Hanebijtersgang heeft alleen al door de naam zo’n aantrekkingskracht dat ik mij niet al te lang met beeldbetekennissen of het ontbreken ervan bezighoud. Via de Kostersgang kom ik bij de fraaie kerk uit waar een monument staat met daarop onder andere de namen van de gebroeders Gootjes vermeld. Zijn die niet in de weilanden tussen Middelstum en Toornwerd vermoord door de Duitsers?
Via nog wat steegjes en straatjes kom ik zowaar bij een bomenpartij in de buurt dat iets van een Bafloër Bos uitademt. Ik besluit om dit bos te doorkruisen wat af en toe fraaie uitzichten op de omgeving oplevert. Tien minuten later is het al weer einde oefening en begeef ik mij naar een fraai seniorencomplex waarvan de naam mij even ontschoten is. Het geheel is afgesloten door een hek maar als ik naar binnen kijk dan zie ik een heel mooi bloemengeheel die tussen de voordeuren langs loopt.
Ik merk dat ik bij het spoor uitkom en niet veel later maak ik een kiekje van het karakteristieke stationsgebouw. De plek waar zich tien jaar geleden zo’n groot drama afgespeeld heeft. Gelukkig is het nu rustig in de omgeving, inclusief Café Beuving, en dat geldt eigenlijk voor heel Baflo. Het heeft er alle schijn van dat menig Bafloër de boel de boel gelaten en zijn heil elders gezocht heeft.
Ook Slagerij – Worstmakerij Bos en Co heeft de toonbankvitrines leeg en ze genieten zo te lezen van een welverdiende vakantie. De ernaast wonende schilder Cleveringa heeft de kwasten inmiddels in de wilgen gehangen en het pand van bakker Rutgers wacht op nieuwe avonturiers die het broodbakproces weer op gaan pakken. Doet niets, voor een lekker broodje kun je uiteraard bij het nabijgelegen Coöp Verstraete in de Heerestraat terecht.
Het is de hoogste tijd om even richting het haventje te lopen. Helaas zie ik De Drammer van de bedrijfsleider niet liggen maar wel een mooie boot uit Ter Apel die niet veel later koers lijkt te zetten naar Onderdendam of Winsum. Ik loop door de Havenweg en kom vanzelf op het industrieterrein uit.
Doorlopend kom je dan uit in de Blauwe Reiger maar het heeft er alle schijn van dat spraakwaterval Benninga niet thuis is en ook de discodreunen van DJ Bas ontbreken. Wel zie ik al weer volop bedrijvigheid bij Dick Norg Smederij en ooit wil ik graag het ondernemersverhaal achter de Goedkopekoffiebekers-fabriek noteren.
Camping De Maar
Inmiddels loop ik al weer een kleine twee uurtjes door het dorp. Door prachtige kleine steegjes waarin altijd wel weer mooie panden te ontdekken zijn. Het zijn genoeglijke uurtjes in een dorp dat zo te zien zijn uiterste best doet om in de anonimiteit op te gaan. Naast het ontbreken van beeldinformatie is er ook nergens een informatiebord in het dorp te vinden waarop bijvoorbeeld iets te lezen valt over de ontstaansgeschiedenis. Ook richtingwijzers naar markante plekjes in Bavvelt ontbreken.
Ik besluit mijn auto maar even weer op te zoeken en daarmee nog even naar de Eenrumerweg 42 te tokkelen. Want daar bevindt zich minicamping De Maar. Achter het woonhuis staan vier campers/caravan uitgestald en enige vakantievierders zitten lekker voor hun caravan te ontbijten. Dat is het relaxtere werk. Vlakbij de minicamping is ook een appartementencomplex gevestigd. Ik ben er vaak langsgereden maar heb nooit geweten dat deze toeristentrekkers hier zitten. Het uitzicht over Eenrum vergoedt echter veel zo niet alles….
Tinallinge
Na De Maar heb ik nog één wens op mijn verlanglijstje staan en dat is een bezoek aan het zeer nabijgelegen Tinallinge. Ik heb toch nog een klein half uurtje over. Wat een alleraardigst idyllisch plaatsje is dit. Met een mooi glooiend landschap waar in de landerijen zelfs enige ‘hooischoven’ opgeworpen zijn. Het levert nog een lekker wandelkwartiertje op waarbij uiteraard het kerkje en de periferie van het dorp nog even aangedaan worden.
Baflo, Rasquert en Tinallinge, wat zijn het prachtige dorpjes. Ze doen er echter alles aan om dit voor de buitenwereld verborgen te houden, zo lijkt het. Maar ik heb er in elk geval heerlijk drie uurtjes rond kunnen kuieren zonder lastig gevallen te worden. Wat een rust.
Morgen verwacht ik meer vuurwerk wanneer ik Leens aandoe. Het dorp wat overspoeld wordt door toeristen en wel zo erg dat Borg Verhildersum dringend op zoek is naar extra vrijwilligers die de dagjesmensen bij kunnen praten over de borgavonturen. Dat belooft wat, ik kijk er naar uit. Graag tot ziens!