Bij de Molen
Knis Beheer
KOOZAA
Huitsing & Poort
Hotel 't Gemeentehuis
De Kleine Munt

Theo Boomsma, ‘handzetter’ en drukker

Kunt u zich heel kort even voorstellen?

Bereid je voor op een mooie Friese naam want ik heet Taeke Boomsma. Maar de meeste mensen kennen mij als Theo. Ik ben geboren op 23 maart 1953 in het Friese Ee. Als telg nummer 3 uit een arbeidersgezin dat in totaal uit negen personen bestond. De meeste van mijn broers en zussen wonen in de provincie Groningen. Mijn vader werkte aanvankelijk voor een melkfabriek. Met zijn eigen vrachtwagen hield hij de melkbussen op bij de boeren en hij verrichtte onderhoud in de garage. Toen hij later vertegenwoordiger werd, verhuisden wij naar Sint Annaparochie. Ik was toen negen jaar. Vier jaar later kwamen we in Bedum terecht waar pa vertegenwoordiger werd bij Bats Bedum en druk was met de verkoop van Scania-vrachtwagens.

We gingen aan de Van Speykstraat wonen. Al met al heb ik dik tien jaar in Bedum gewoond. Ik was al een tijdje op zoek naar een geschikte woning in de regio en uiteindelijk kreeg ik een gouden tip van Tinus Hazekamp dat dit huis aan de Pastoriepad in Westerwijtwerd te koop stond. We hebben hem in 1976 gekocht en daarna volgde een intensieve verbouwperiode. Uiteindelijk zijn we hier in 1978 terechtgekomen. We wonen hier dus al weer dik veertig jaar met veel plezier.

Wat is uw burgerlijke staat?

Ik ken Janny Nijland al vanaf dat ze een jaar of 14, 15 was. We hadden in die tijd in Bedum een vrij grote vriendenkring en daar hoorde zij ook bij. We hadden al wat scharrelderij met elkaar gehad maar dat ging op den duur weer uit. Door een zwaar auto-ongeluk heb ik enige weken in het ziekenhuis gelegen en Janny kwam steeds vaker op bezoek. Zij had in de tussentijd een ander vriendje gehad maar dit was uitgegaan. In het ziekenhuis is de vonk vervolgens over gesprongen.

We zijn in 1982 getrouwd, volgend jaar hopen we ons 40-jarig huwelijksjubileum te mogen vieren. In 1985 is Sander geboren. Hij woont in Warffum, heeft een geregistreerd partnerschap met Laura en samen hebben ze een dochtertje (Lana) van zes jaar. Onze tweede zoon Jeroen is in 1988 geboren. Hij heeft een paar jaar geleden een huis gekocht in Middelstum.

Wat is uw voormalig beroep?

Mijn lagere schooltijd bracht ik dus in Friesland door. In Ee heb ik zelfs nog les in de Friese taal gehad. Ik wist vroeger niet goed wat te worden alhoewel ik wel vond dat mijn vader als vertegenwoordiger geen verkeerde baan had. Ik ben in Sint Annaparochie naar de Mulo gegaan en vervolgde mijn schoolpad aan de Mulo in Bedum. Daar werden echter andere vakken gegeven waardoor ik een jaar ben blijven zitten. Maar ondanks dat wist ik wel op 16-jarige leeftijd mijn diploma te halen.

Ik was op zich een makkelijke leerder maar deed nooit veel aan mijn huiswerk. Mijn vader had echter liever dat ik door zou gaan leren maar een groot gedeelte van mijn vrienden was al aan het werk en eigenlijk deed ik dat ook liever. Ik heb toen met mijn vader de afspraak gemaakt dat mocht het niet lukken dat ik in de zomervakantie een baan zou krijgen dat ik dan verder zou gaan leren. Maar net in die tijd zocht Drukkerij Scholma een leerling handzetter. Als een installateur een leerling had gezocht was ik misschien wel die kant op gegaan maar dit kwam dus op mijn pad.

En zo ging ik vier dagen per week aan het werk en één dag naar de grafische school waar ik in 1972 mijn diploma handzetten haalde. Ik had de pech dat Scholma het qua handzetwerkzaamheden door nieuwe technieken steeds minder druk kreeg en dus moest ik als jongste medewerker een andere baan zoeken. Lang hoefde ik niet bij huis te zitten want ik kon bij Dijkstra Niemeijer in Groningen aan de slag. Daar heb ik uiteindelijk maar één jaar gewerkt, ik werd er helemaal gek. Het werk was een stuk minder divers en er werkten veel meer mensen dan bij Scholma. In die periode kreeg ik ook nog eens dat auto-ongeluk.

Het was in de tijd dat er in Nederland de nodige protestacties plaatsvonden. Ook door studenten van de Rijksuniversiteit Groningen werden de nodige acties georganiseerd en voor het drukken van allerlei actiepamfletten werd in die tijd door de latere Stichting Regenboog de studentendrukkerij Groningen opgericht. Via, via kwam ik hier achter en door mijn connecties kon ik bij deze drukkerij aan de slag. Ze zaten toen nog in een kraakpand vlakbij het Zuiderdiep.

We kregen het steeds drukker dankzij het drukwerk voor onder andere proefschriften en faculteitbladen. Ik denk dat zo’n 80% van ons werk universiteitsgerelateerd was. Samen met een kompaan regelde ik de heleboel intern. In de loop der jaren kwamen er nog twee medewerkers bij. Eens in de drie maanden hadden we overleg met het Stichtingsbestuur en door opgenomen te worden in de faciliteitenregeling hadden we ook genoeg budget voor de aanschaf van nieuwe machines. We zijn met twee oude drukmachines begonnen en waren dan ook maar wat blij dat we op den duur voor zo’n 160.000 gulden een nieuwe drukpers aan mochten schaffen.

Het was hard werken en op gezette tijden heb ik ook wel de nodige stress ervaren. Dat kwam door ons klein team en enige ziektegevallen. Waardoor het voor kon komen dat ik ook wel ’s avonds en ’s weekends aan het werk was. Maar ik genoot van de vrijheid die ik had en het werk moest natuurlijk wel af. Wel kregen we in de loop der jaren steeds meer (digitale) concurrentie.

Hoe bevalt het gepensioneerd zijn?

Al met al heb ik dik veertig jaar in de drukkerijwereld gewerkt, het grootste gedeelte met heel veel plezier. Ik was 58 jaar toen we besloten om de stekker uit het bedrijf te trekken. De concurrentie werd simpelweg te groot. Het vinden van ander werk zou op mijn leeftijd nog niet meevallen en daarbij had ik ook nog eens de nodige last van mijn rug. In overleg met het UWV werd besloten dat ik eerst maar de ziektewet in moest.

Dat was echter ook niet alles, zeker door enige kleinerende opmerkingen van medewerkers die je kinderen hadden kunnen zijn. Wat ook niet meehielp was dat ik in de loop der jaren helemaal geen ziektedossier had opgebouwd. Natuurlijk was ik wel eens ziek maar dan zorgde ik er gewoon voor dat het werk in de weekenden wel klaar kwam. Toen diende de mogelijkheid tot vroegpensioen zich aan. Dat werd nog een heel getouwtrek tussen het UWV en de bond want eigenlijk kwam ik hier door mijn uitkering niet voor in aanmerking.

Ik heb toen de FNV ingeschakeld en dankzij de inspanningen van een advocaat werd ik bij hoge uitzondering de eerste in de grafische industriebranche die op deze manier op zijn 63e met vroegpensioen kon. Ik heb via een bloemist in Amsterdam deze advocaat de grootste bos bloemen gestuurd die er maar te vinden was.

Het eerste jaar dat ik thuis kwam te zitten na het stopzetten van de drukkerij, heb ik als lastig ervaren. Ik had altijd het gevoel dat ik mijn situatie uit moest leggen en mijzelf moest verdedigen op vragen of ik al weer werk had. Na een jaar was dit wel voorbij. Janny ging meer werken bij De Zijlen en ik werd min of meer huisman. Daarbij ben ik erg van het tuinieren en het fietsen. Vanaf dat Lana tien weken oud was tot nu pas ik één dag in de week met heel veel plezier op haar.

Vroeger heb ik nog een blauwe maandag op voetbal en judo gezeten. Daardoor kwam er van het vereniging- en bestuurswerk niet veel terecht en daarbij maakte ik vaak lange werkdagen. Ik mocht vroeger graag in Amerikaanse auto’s rijden en was vaak aan het sleutelen. Met de Woudstra’s struinde ik ook heel Nederland af om de autocrossraces te volgen.

Wat zijn de hoogtepunten uit uw leven?

De geboorte van Sander en Jeroen. En ik geniet net zo veel van het groter worden van kleindochter Lana dan van mijn eigen kinderen destijds.

En de dieptepunten?

Twee maanden voor de geboorte van Sander overleed mijn schoonvader die zich zo op de geboorte verheugd had. Hij kreeg een hartaanval en mocht maar 54 jaar worden. Hij was mijn steun en toeverlaat.

Vlak na zijn pensioen overleed ook mijn eigen vader veel te vroeg aan de gevolgen van een ongeval. Je hebt maar te dealen met zulke plotselinge en onverwachte gebeurtenissen. Vorig jaar overleed mijn moeder maar zij is 94 jaar geworden. Daar kun je meer vrede mee hebben.

Heeft u nog anekdotes en mooie verhalen?

Ik weet nog dat ik vroeger van mijn zuurverdiende centen een brommer kocht ter waarde van 480 gulden. Hiermee moest ik een keer voor Scholma Druk geboortekaartjes naar de stad Groningen brengen. Ik werd echter door de politie aangehouden en die had nogal wat aan te merken op de papieren, de staat van de brommer en mijn rijkunsten. Met als gevolg dat ik lopend verder moest, de brommer is uiteindelijk tot een pakketje schroot samengeperst. Ik ben liftend terug gegaan naar Bedum. Bij Scholma kreeg ik vervolgens de wind van voren omdat ik zo lang weggebleven was….

Tijdens een vakantie in Italië heb ik de kinderen wel eens als ‘borg’ in moeten zetten. Ik had een Amerikaanse Buck die op gas reed (1 op 3!) waardoor we onze route speciaal aan moesten passen voor het tanken. In Italië werd onze creditcard echter in beslag genomen en bij een tankstadion werkte mijn bankpas niet. Daardoor moest ik noodgedwongen ergens verderop pinnen maar ter voorkoming dat we er zonder te betalen vandoor zouden gaan bleven Sander en Jeroen als ‘onderpand’ op het tankstation achter…. 

Wat zou u ooit nog willen doen in uw leven?

Het komt er niet van maar half om half in Westerwijtwerd en een plekje vlakbij het Gardameer in Italië wonen, dat zou op zich niet zo verkeerd zijn. Maar zo lang zonder de kinderen en Lana, dat is niks waard. En om eerlijk te zijn, van het vliegen ben ik niet. Ik heb één keer in een vliegtuig vanaf Eelde naar Gran Canaria gezeten en toen zei een van mijn medepassagiers, een ervaren vliegtuiggebruiker zo te horen: ‘Wat maakt die motor ja een raar lawaai’. Dat kwam mijn gemoedstoestand niet ten goede.

Waar heeft u spijt van gehad in uw leven?

Ik heb nergens spijt van. Achteraf had ik misschien wel dingen anders kunnen doen maar dat heeft ieder mens wel denk ik.

Wat zou u uw leven voor een cijfer willen geven?

Ik denk dat mijn leven wel een negen waard is, zeker wanneer ik mijn rugklachten weg zou denken. Ik heb met plezier gewerkt en geniet van de kinderen die het goed doen.

Wilt u verder nog iets kwijt?

Pluk de dag en geniet! Daarbij hoop ik dat we gezond blijven met elkaar. Soms denk je de hele wereld nog wel aan te kunnen maar ook ik ben inmiddels 68 jaar. Zo voel ik mij overigens niet. Lekker zo door gaan dus, ik ben een tevreden mens!

Bert Koster
Middelstum
info@bert-koster.nl
bertkoster1@gmail.com
www.bert-koster.nl
06-51715098
0595-552405
KvK nummer: 57250278
BTW nummer: NL001445322B69