Roy, kun je jezelf in het kort even voorstellen?
Veel staat natuurlijk al te lezen in het vorige interview dat je vijf jaar geleden met mij hebt gehad voor de Sunsationkrant. Toen was ik nog 36, inmiddels 41. Ik woon nog steeds in Emmen maar heb sinds 2,5 jaar wel weer een hele leuke partner. Die kende ik al 8 jaar vanuit het horecagebeuren maar we waren elkaar wat uit het oog verloren.
Zeker in het afgelopen jaar was ze een grote steun voor mij en omdat ze voor haar werk evenementen organiseert weet ze precies waar ik als feestDJ tegenaan gelopen ben. Mijn zwarte labrador maakt het gezinnetje compleet.
Begin 2020 leek er geen vuiltje aan de lucht en stond de feestagenda bomvol?
Ja man, 2019 was voor mij al een verschrikkelijk druk jaar en 2020 beloofde nog gekker te worden. Oftewel, in januari stond ik voor mijn drukste werkjaar ooit. Ik zou gevolgd worden door een cameraploeg wat eind 2020 zou resulteren in een soort van documentaire. En er stonden twee platen op stapel om uitgebracht te worden. Kortom, ik had zoiets van ‘laat 2020 maar komen, ik haal alles eruit wat in mij zit!’
Twintig jaar lang werd menig feesttent en –zaal plat gedraaid?
Mijn DJ-carrière kwam inderdaad in het begin van de zeroos tot stand. In de jaren erna maakte ik een prachtige ontwikkeling door wat zelfs resulteerde in buitenlandse optredens in Spanje, Griekenland, Frankrijk, Turkije en Oostenrijk om maar wat Europese landen te noemen.
En ik kreeg ik de kans om een radioprogramma te maken voor Simone FM en dit programma bracht mij ook voor het eerst naar Sunsation in Middelstum. Toen mocht ik nog draaien voor een paar honderd man, later voor een paar duizend. Met mijn carrière liep het dus net zo voorspoedig als met het succes van dit mooie muziekfestival. In het hoogseizoen had ik soms wel 2, 3 optredens op een avond en zo’n 5,6 per weekend. Topdrukte inderdaad….
Hoe heb je maart 2020 ervaren?
Ik weet het nog heel goed. Ik zat een paar dagen op Ameland om even weer de accu op te laden voor de drukte die er aan zat te komen. Ik zat in een restaurant te kijken toen Rutte met zijn persconferentie begon en moest dus niet veel later het restaurant verlaten. En dan heb je in het begin nog zoiets van, dit is slechts tijdelijk en eigenlijk ook wel lekker om zelf eventjes bij te tanken. Maar dat liep heel anders……
En dan zit je thuis werkloos op de bank?
Bert, de eerste weken heb ik alleen maar geslapen. Mede door een burn-out die ik eerder al had opgelopen. Voor mijn lichaam waren die eerste weken dus wel goed. Maar dan begint het allemaal langer te duren en zie je je spaarrekening steeds leger worden. Echt, ik ben in een zwart gat terechtgekomen, dat wil je niet weten. Ik durf best te vertellen dat het hele gebeuren zelfs enige maanden tot een depressie geleid heeft.
Alles wat ik opgebouwd had, was weg, weg, weg…… Daarbij was de situatie uitzichtloos, er was geen punt aan de horizon waar ik naar toe kon werken. Al die mooie shows en optredens, die er aan zaten te komen, allemaal weg. De bomvolle agenda was binnen de kortste keren helemaal leeg gevaagd! Dat doet wat met je hoor.
De zonnepanelenbranche was het niet maar er gloorde hoop in de zorg?
Heel lang heeft deze toestand niet geduurd want ik ben niet opgevoed om al te veel tijd op de bank door te brengen en wilde dus al snel weer aan het werk. Die kans kreeg ik van een neef die mij eind april 2020 belde met de vraag of ik bij hem aan het werk zou willen. Hij legt van die zonnepanelenvelden aan en had het dus smoordruk. En zo kreeg ik een heel nieuw werkleven.
Want waar ik vroeger ’s nachts om vier of vijf uur mijn nest indook, ging toen de wekker af want niet veel later stond het werkbusje voor de deur om mij op te halen. Ik had niet eens een broodtrommel, laat staan een koffiethermoskan. Ik kwam in een voor mij compleet andere wereld terecht. Wanneer ik tegen 17.00 a 18.00 uur weer thuiskwam, was ik compleet kapot. Na het warm eten vielen bij mij de luikjes al snel dicht….
Maar het was voor mij wel een heel leerzame periode. ‘Hoe houden zoveel mensen dit vol wanneer ze ook nog een gezin hebben en tijd moeten vrijmaken voor hobby’s en vrijwilligerswerk?’ Dat was voor mij wel een eyeopener. Al met al heb ik zo’n acht maanden voor mijn neef gewerkt maar ik had wel zoiets van, dit houd ik niet lang meer vol. En dus besloot ik een ‘zorghengeltje’ uit te gooien….
Een CV-deelactie via de sociale media leverde heel veel aanbiedingen én een baan op?
Voordat ik de horeca- en evenementenbranche ingegaan ben, had ik een opleiding richting de zorgkant gedaan. Maar daar is nooit een concreet gevolg aan gegeven. Maar doordat ik al jarenlang één dag in de week bezig was met jongeren met een sociale achterstand, wist ik al wel dat de zorgkant wel iets voor mij was.
Ik plaatste dus op de sociale media een soort van open sollicitatiebrief waarin ik mijn interesse in het werken in de zorg kenbaar maakte. Deze post is bijzonder vaak gedeeld en leverde enorm veel reacties en input op. Mijn partner heeft toen enige dagen vrij genomen en samen zijn we door de stroom van reacties heengegaan. Die van zorginstelling Philadelphia in Hoogeveen sprak mij het meeste aan en daar heb ik een reactie heen gestuurd.
Dat leidde al snel tot een uitnodiging voor een gesprek. Ik ben er op een morgen heen gegaan en ’s middags had ik een aanstelling.
Hoe bevalt het nieuwe werkleven je?
Hartstikke goed. Ik werk nu 28 uur per week met mensen met een verstandelijke beperking en/of autisme en dat geeft mij heel veel positieve energie. En ja, enige cliënten kenden mij al van het DJ-bestaan en vonden mij daarom van te voren al wel interessant. Ik doe spelletjes met ze maar trek er ook wel met ze opuit. Daarnaast blijf ik één dag in de week werken met de jongeren met een sociale achterstand.
Door de verschillende gradaties van autisme en de verscheidenheid aan mensen was het mij al vrij snel duidelijk dat een gerichte opleiding volgen over hoe met deze mensen om te gaan en hoe je het beste een gesprek met ze kunt beginnen zeer gewenst was. En dat leidt dus tot het drukke leventje wat ik nu leid.
Je combineert werken en studeren?
Tegenwoordig zit ik elke vrijdag van 08.30 uur tot 16.30 uur in de schoolbanken. Ik volg met allerlei gelijkgezinden, mensen die ook met een omscholingstraject bezig zijn, een BBL-opleiding en hoewel het lange dagen zijn, valt het mij toch niet tegen. Ik had het zwaarder verwacht.
Wel is het zo dat ik in mijn vrije uurtjes allerlei opdrachten en verslagen moet maken. Je begrijpt dat van verveling in elk geval geen sprake is. De opleiding duurt twee jaar en ik kan er eventueel nog een extra studiejaar aan vast knopen.
Is er straks nog wel ruimte voor het DJ-gebeuren?
Daar zijn goede afspraken over gemaakt want dit is toch wel een heel belangrijk onderdeel van mijn identiteit. Ik zou ook niet zonder kunnen. Vijf dagen in de week draaien zit er niet meer in. Maar shows zoals op Sunsation blijf ik heel graag doen, absoluut. Ik moet er wel voor zorgen dat ik het allemaal kan combineren en vol kan houden.
Wat dat betreft was die burn-out wel een harde leerschool. Wanneer je een eigen bedrijf hebt dan neem je niet zo maar een vrije dag of een vakantie op. Ik ging dus maar door, het was gaan, gaan en nog eens gaan. Totdat het emmertje vol zit en je als een kaars uitdooft. Vlak voor corona waren daar al de signalen en in de eerste weken heb ik dus heel veel geslapen.
Wat dat betreft kwam corona voor mij als een reddingsboei, anders was ik ongetwijfeld doorgegaan totdat ik er bij neergevallen was. Doseren is nu mijn motto. Ik wil sowieso mijn opleiding afmaken zodat ik een papiertje achter de hand heb. Een soort van Plan B inderdaad. Je merkt gewoon dat je een dagje ouder wordt en niet meer de energie hebt om nachtenlang achter elkaar door te gaan. Maar hoe het allemaal verder gaat, weet ik nog niet. Ik heb de laatste tijd sowieso geleerd om niet te ver vooruit te kijken……
Wat zijn de hoogte- en dieptepunten uit je werkcarrière tot dusver?
Eigenlijk zie ik mijn DJ-carrière als één groot hoogtepunt. Ik heb van elk moment genoten. Het geluksgevoel dat je ervaart wanneer je bijvoorbeeld de Sunsation feesttent ziet en de mensenstroom die hier naar toegaat is onbeschrijfelijk. Fantastisch! En dat mag ik al twintig jaar beleven én meemaken, iets waar ik heel trots op en blij mee ben.
Dieptepunten zijn bijvoorbeeld sterfgevallen in je nabije omgeving en dat je dan toch een optreden moet verzorgen. Dat vergt het uiterste van je professionaliteit om, ondanks het verdriet, toch zo’n show neer te zitten dat het publiek volledig uit zijn dak gaat.
Heb je nog leuke zorganekdotes?
Eén van mijn cliënten vindt het ook heel leuk om muziek te draaien en uit te zenden. In dit geval gaat dat via internet. Hij is een groot fan van Evert Baptist en dat is weer een vriend van mij. Ik heb dan ook aan Evert gevraagd of hij een berichtje voor hem in wilde spreken en dat berichtje heb ik mijn cliënt laten zien. Als je dan zijn gezicht en (glim)lach ziet, zo mooi!
En nog niet zo lang geleden is Omroep Max langs geweest voor een item over mijn carrièreswitch. Dat leidde tot een heel mooi filmpje dat ook terug te vinden is op YouTube. Zo heb ik zelfs de landelijke media weten te halen, haha.
Waar staat Roy Keuter over 10 jaar?
Ik heb echt geen enkel idee. Als iedereen om mij heen dan nog goed gezond is, ben ik al dik tevreden. Zoals eerder aangegeven, kijk ik niet zo ver meer vooruit. Het kan allemaal maar zo afgelopen zijn. Ik hoop dat we aankomend zomer weer iets kunnen doen in de draaisferen. Daar heb ik, net als iedereen waarschijnlijk, enorm veel zin in! Ik heb voor juli al enige shows in de agenda staan maar het is maar zeer de vraag of die doorgaan.
Wil je verder nog iets kwijt?
Ik hoop jullie volgend jaar allemaal weer te zien tijdens Sunsation in Middelstum. Balen man, dat dit evenement nu al twee jaar niet door heeft kunnen gaan. Dat gaat mij aan het hart. Maar aankomend jaar zijn we er weer bij hoor op dit fantastische evenement. Tot volgend jaar dus! En tot die tijd zorg, leer én werk ik rustig door…..