Kunt u zich heel kort even voorstellen?
Noteer bij mijn naam gerust Ron Bakker. Ik ben op 14 juni 1956 geboren in Uithuizen. Als ‘een-na-jongste’ in een arbeidersgezin met zes kinderen. Mijn broers en zussen wonen allemaal mooi dichtbij, twee in Uithuizen, twee zussen in Middelstum en nog één in Usquert. Mijn vader was aanvankelijk spruitenteler en combineerde dat later met bouwvakkerwerkzaamheden als opperman. Toen een leraar een keer aan mijn broer vroeg wat onze vader voor werk deed, antwoordde hij: ‘Spruitenteller en opperhoofd’. Bijna goed inderdaad. Mijn moeder runde het huishouden.
Ik heb, op een kort uitstapje van twee jaar naar de Hoofdstraat in Uithuizermeeden na, mijn hele leven in Uithuizen gewoond. Geboren aan de Ommelanderweg, vier keer verhuisd in Uithuizen zelf en nu thuisgekomen aan de Talmaweg waar we al weer dik twintig jaar wonen. We zitten dan wel aan een drukke weg maar hebben alle benodigde voorzieningen dichtbij.
Wat is uw burgerlijke staat?
Ik ben inmiddels al weer 36 jaar hertrouwd met Margriet Wieringa. Zij is ‘op Meij’ geboren en opgegroeid in Usquert. De allereerste kennismaking was toen ik aan het oppassen was en zij als BOB mijn zuster en haar oom thuisbracht na een bruiloft. En op den duur kwam van het een het ander. Ooit wilde ze mij een speelgoedmuisje cadeau doen voor mijn kat maar die gooide ze per ongeluk bij de buren in de brievenbus. Gelukkig wisten die hoe de vork in de steel zat en zo kwam het muisje alsnog bij mij terecht.
Dit alles leidde in 1995 tot een huwelijk en tot twee mooie dochters. Onze oudste dochter Lyanne is 34 en zij heeft samen met haar partner Steph Wiltjer twee dochters. Kleindochter Annelieke is vijf, Emma twee. Ze wonen in Uithuizen waardoor Margriet mooi elke maandag op kan passen. Onze jongste dochter Michelle is 28 jaar en woont samen met Rick Brouwer in het Friese Oosterwolde.
Wat is uw voormalig beroep?
Na de lagere school ben ik eerst naar de MAVO gegaan, toen heette dat nog MULO volgens mij. Maar deze school was te theoretisch voor mij en ik had geen talenknobbel. Gelukkig was er in Uithuizen ook een LTS en daar vervolgde ik mijn pad in de tweede klas waar ik de monteuropleiding volgde. Omdat mijn werkkansen daarin niet heel groot bleken te zijn, voegde ik er nog een jaartje in de metaalrichting aan toe. Ik was 17 jaar toen ik met een metaaldiploma op zak van school ging.
Tijdens mijn schoolvakanties was ik al bij zowel machinefabriek PMF als koekfabriek Klinkhamer aan het werk. Toen er bij Klinkhamer wat stuk ging, mocht ik met één van de bazen van PMF mee naar de fabriek om het euvel te verhelpen. Dat bleek uiteindelijk een mooie kruiwagen te zijn want toen ik mijn diploma haalde kon ik hier direct aan het werk. Tussendoor ben ik nog veertien maanden in militaire dienst geweest. Ik kwam op in Blerick en werd uiteindelijk monteur in Steenwijk. Een gezellige maar ook dure tijd want ik had mijzelf een auto aangeschaft om sneller thuis te komen. En door de treinkaping bij Wijster was het ook best wel een spannende tijd, zeker tijdens het wachtlopen.
Na mijn dienstplicht vervuld te hebben, vervolgde ik mijn arbeidspad bij PMF. Ik heb aanvullende (las)cursussen gevolgd en werd van monteur uiteindelijk eerste monteur. En eigenlijk ben ik nu op de locatie in Uithuizen een manusje van alles die net zo makkelijk facilitaire werkzaamheden verricht als machinereparaties. Die afwisseling maakt het werk ook zo leuk. Op de locatie in Uithuizen werken zo’n veertig personeelsleden maar PMF Mechanic heeft door overnames ook vestigingen in Delfzijl en Zuidbroek.
Vroeger werkte ik zelf ook wel op andere locaties zoals bij de AKZO in Delfzijl en op Suikerfabriek CSM in Hoogkerk. Werkten we vroeger vooral aan machines, tegenwoordig zijn we veel breder en veelzijdiger geworden. In Uithuizen maken we bijvoorbeeld drukvaten maar ook de nodige leidingen voor gasinstallaties. Ik werk al met al zo’n 47 jaar bij één en dezelfde baas, dat is toch redelijk uniek. Wel werk ik nu wat minder uren waardoor het vrijdag om 14.00 uur weekend voor mij is. De fabriek is op 500 meter van mijn huis gevestigd, tussen de middag kan ik mooi thuis mijn broodje eten.
Wat misschien ook nog wel leuk is om te vermelden is dat ik ook nog zo’n dertien jaar reservist geweest ben bij de politie. Via, via kwam ik te weten dat ze nog mensen nodig hadden en ik heb hiervoor een speciale opleiding gevolgd. Vaak draaide ik weekenddiensten en soms een nachtdienstje zonder dat daar een salaris tegenover stond. Het was eigenlijk meer hobbymatig, ik vond het werk leuk om te doen.
Hoe bevalt het gepensioneerd zijn?
Ik moet nog 2 jaar en 2 maanden werken en ben dan 66 jaar en tien maanden oud wanneer ik kan stoppen. Ik heb dan 49 jaar bij PMF gewerkt. Daar verheug ik mij erg op, op mijn pensionering, dat mag je gerust noteren. Ik ben ook de jongste niet meer en wil graag nog wat fitte jaren overhouden om die dingen te doen die ik leuk vind. Zo ga ik regelmatig met Margriet een weekend naar camping ‘Landgoed Wildryck’ in Dieverbrug waar we een stacaravan hebben. Daar fietsen en wandelen we veel in de mooie natuur en bossen aldaar, voor ons een wederzijdse passie. Vaak gaan we om het weekend want Margriet werkt in de zorg en draait tweewekelijks een weekenddienst.
Daarbij valt er in en om het huis nog wel het nodige te klussen. Daar heb ik dan mooi de tijd voor. Van verveling zal dus geen sprake zijn. Tot mijn 35e was ik een redelijk fanatiek voetballer bij Noordpool, zeker in de derde helft die nooit verloren ging. Die werden toen nog in de kantine van de oude sporthal gevierd.
Man, ik weet nog dat toen ik een jaar of 17 was er een Duitse voetbalploeg langskwam tijdens een uitwisseling. Zij waren van de kopstoopjes en ik dronk lekker mee. Maar dat heb ik geweten want ik moest naar huis gebracht worden en onderweg stond ik te ‘spei’n als een rieger’. De volgende dag werd ik gewoon weer aan het werk gestuurd door mijn vader bij Klinkhamer onder het motto: ‘Dei wait van vissen mot ook wait’n van net’n drög’n’. Tegenwoordig ben ik meer een sportkijker geworden. Op zondag volg ik thuis voor de buis menig eredivisiewedstrijdje.
Wat zijn de hoogtepunten uit uw leven?
Dat ik hertrouwd ben en de geboorte van de kinderen en kleinkinderen. En ik ben samen met Margriet en mijn jongste dochter Michelle naar de bekerfinale FC Groningen tegen FC Zwolle geweest in De Kuip. Bekerkampioen worden in zo’n stadion, wat een beleving! Ik kan daarbij terugzien op een mooie (stap)jeugd waarop ik met veel plezier terugkijk.
En het schiet me nu te binnen dat ik samen met Margriet vijftien jaar lang de fanclub geleid heb van Major Dundee, één van de populairste countryrockbands van Nederland. Er waren weekenden bij dat we half Nederland door reden om hun optredens bij te wonen, soms zelfs drie in een weekend. Toen de band stopte, hebben we enige jaren de fanclub geleid van de zanger van de band, Dick van Altena. Ieder jaar organiseren we nog een optreden van hem in ‘De Butler’ in Uithuizen. Ook een hele mooie tijd!
En de dieptepunten?
Dan kom ik toch bij enige ongevallen en incidenten uit. Ik kan mij nog een dag voor kerst herinneren dat we buiten aan het wandelen waren en we een harde klap hoorden. Er was een ongeluk gebeurd en daar ik BHV-er ben, ging ik er heen om hulp te verlenen. Helaas heeft de vrouw, die ik wel kende, het ongvael niet overleefd. Nog een vervelende gebeurtenis maakte ik op het werk mee toen onze werkplaatschef, vlak voor zijn pensionering, een hartstilstand kreeg en in elkaar zakte. Ook daar mocht hulp niet meer baten.
En in mijn tijd bij de reservepolitie heb ik het nodige meegemaakt. Zo vonden wij in de Eemshaven een man die al een tijdje dood in zijn auto zat. Dat, en de afwikkeling ervan, was geen prettig gezicht. Zeker niet omdat ik toen nog maar net een jaartje of twintig was.
Wij moesten ook eens in burgerkleding surveilleren op het station in Loppersum waar destijds na sluitingstijd van jeugdhonk Flits nog wel eens relletjes uitbraken. Zo ook die avond waarbij relschoppers de ramen van het stationsgebouw ingooiden. Ook bij ons vlogen de stenen om de oren. Versterking werd opgeroepen en die relschoppers werden de trein ingedreven. Waar ik altijd dacht dat zo’n treinstel stabiel op de rails staat, bleek de praktijk anders want de wagon wiebelde er over…..
Heeft u nog anekdotes en mooie verhalen?
We hebben ook op twee plekken in ‘De Zuidhoek’ van Uithuizen gewoond, man wat was dat een gezellige tijd. Vaak stond er ergens in de buurt wel een grote zwembad waar we met zijn allen inzaten. En tijdens mooie zomerdagen zaten we regelmatig met emmers water achter elkaar aan. Tijdens de lichtweek stond er op het grote grasveld altijd een grote tent waar we soms tot diep in de nacht gezellig bij elkaar zaten te pimpelen. Een mooie en gezellige tijd!
Wat zou u ooit nog willen doen in uw leven?
Gewoon lekker zo doorgaan en misschien wat vaker naar de camping gaan na mijn pensionering. Maar Margriet is zes jaar jonger dan ik, dat is dus nog wel een dingetje. Van de buitenlandse reizen zijn we niet maar onze stacaravan op de camping inruilen voor een mooie chalet, dat zou nog wel wat zijn. Maar of dat er van komt?
Waar heeft u spijt van gehad in uw leven?
Ik zal vroeger vast wel dingen gedaan hebben die niet door de beugel konden. Moeke was best wel eens boos op mij in elk geval, haha. Maar dat is toch geen spijt hebben van dingen?
Wat zou u uw leven voor een cijfer willen geven?
Noteer gerust een acht!
Wilt u verder nog iets kwijt?
Blijf gezond en maak er wat van, zeker in deze tijd. Leef én geniet bij de dag.