Kunt u zich heel kort even voorstellen?
Kornelis Mulder luidt mijn volledige naam, roepnaam Kees. Ik ben vernoemd naar mijn opa die in 1898 is geboren. Ook toen al werd Kornelis met een K geschreven. Ik ben op 15 januari 1957 geboren in Huize Tavernier in Groningen maar heb bijna mijn hele leven in Stedum gewoond. Ik heb nog een tien jaar jongere zus, zij woont in Middelstum. Mijn vader was bouwvakker en later kraanmachinist, mijn moeder runde het huishouden. Samen zijn ze twee jaar de beheerders geweest van het dorpshuis in Leermens.
In die tijd zijn we ook die kant op verhuisd. Maar ik was altijd in Stedum te vinden, ’s weekend logeerde ik bij mijn opa en oma. Ik heb in Stedum op vijf verschillende plekken gewoond. Opgegroeid aan het Klokkenpad en het langst, 26 jaar, aan het Vlaspad gewoond. Daar hadden we veel eigen grond rondom het huis waar we op den duur vanaf wilden. Ons huis heeft twee jaar te koop gestaan en vorig jaar september zijn we in Bedum aan de Schoolstraat gaan wonen. In het eerste kwartaal van 2022 hopen we naar appartementencomplex Vlijtborg in Bedum te verhuizen. Daar zijn ze nu druk met het bouwproces bezig. Ik had vroeger nooit verwacht een Beemer te worden maar ik heb veel zin in de verhuizing.
Wat is uw burgerlijke staat?
Ik ben op 24 november 1978 getrouwd met Anna Reininga, roepnaam Anneke, mijn Zeeuws meisje. Ze komt oorspronkelijk uit Oost- en West-Souburg. Toen ze drie jaar was, verhuisde de familie Reininga naar Loppersum waar haar vader in de kassen ging werken. Ik heb haar in 1976 leren kennen bij Avro’s Toppopshow van Ad Visser toen hij Loppersum aandeed. Je kunt gerust stellen dat het liefde op het eerste gezicht was.
1 maart 1981 werd onze dochter Karin geboren. Ze is getrouwd met Daniel Gerdes en ze heeft een nagelstudio in Appingedam. Binnenkort verhuizen ze met zijn tweeën binnen woonplaats Delfzijl naar hun nieuwe woning. 18 november 1982 volgde zoon Marcel. Hij is getrouwd met Jolanda Lunenborg en ze wonen in Ten Boer met hun twee kinderen. Kleindochter Lieke is acht, kleinzoon Sven bijna zes. We zijn hartstikke ‘wies’ met ze.
Wat is uw voormalig beroep?
Ik woonde op vijf meter afstand van de Openbare Lagere School in Stedum waar ik mijn jonge schooljaren doorbracht. Daarna ging ik naar de MAVO in Loppersum. Ik wilde graag de administratieve kant op zonder precies te weten hoe of wat. Maar wat ik wel wist was dat een technisch beroep niets voor mij was. Na mijn diploma gehaald te hebben, ging ik direct aan het werk. Ik wilde net als mijn vrienden geld verdienen en op stap gaan.
Ik solliciteerde naar de functie van binnendienstmedewerker bij de Onderlinge Verzekeringsmaatschappij in Loppersum, een onderdeel van Univé. Hier heb ik vier jaar gewerkt en de nodige cursussen gevolgd. Daarna kwam ik voor verzekeringsmaatschappij RVS in de buitendienst terecht. Het hoofdkantoor was gevestigd in Rotterdam maar ik werkte vanaf huis. Binnen het rayon Zoutkamp – Stedum probeerde ik mensen voornamelijk verzekeringen te verkopen. Ik werkte op provisiebasis en verdiende soms heel goed en soms een stuk minder. Het was niet echt mijn wereldje en ik wilde ook graag meer zekerheid.
Die kreeg ik bij de Informatiseringsbank, nu beter bekend als Dienst Uitvoering Onderwijs. Ik had met Albert Balkema en Bart Bekkering twee goede ‘kruiwagens’. Zij werkten hier al en hebben een goed woordje voor mij gedaan. En zo werd ik in 1984 rijksambtenaar. Ik begon er als registratiemedewerker en volgde allerlei cursussen en opleidingen, ook op managementgebied. Mede daardoor kreeg ik de kans om Hoofd te worden van de afdeling CRIHO, Centraal Register Inschrijving Hoger Onderwijs. HBO- en WO-studenten moesten zich bij ons inschrijven voor een studiebeurs.
Ik heb in al die jaren veel reorganisaties meegemaakt en tijdens één van die reorganisaties werden twee afdelingen bij elkaar gevoegd waardoor ik in plaats van hoofd van de afdeling plaatsvervangend hoofd werd. We hebben het nu over halverwege de jaren negentig. Ik wilde ook wel eens wat anders proberen en die kans deed zich voor toen ik in 1995 sporthalbeheerder werd in Ten Boer waar ze toen net een nieuwe sporthal hadden gebouwd. Zo kreeg ik de kans om iets in de sportwereld te doen, dat leek mij wel wat.
Ik had een terugkeergarantie bedongen en dat kwam goed uit want ik zou als sportambtenaar bij de gemeente Ten Boer in dienst komen maar daartoe moest de stichting overgedragen worden aan de gemeente en dat proces duurde en duurde maar. Op 1 december 1997 ben ik teruggekeerd naar wat nu DUO heet. Mijn eerdere functie was verzegd en ik kwam terecht op de afdeling tegemoetkoming waarbij ouders met een lager inkomen een tegemoetkoming voor de studiekosten van hun kinderen konden krijgen. Daarna werd ik registratiemedewerker op de afdeling Registratie.
Vier jaar geleden ben ik op de afdeling Handhaving en Inspectie terechtgekomen en daar werk ik nog steeds. We proberen de woonadressen van die ex-studenten te vinden die een studieschuld hebben opgebouwd maar (nog) niet hebben terugbetaald. Wanneer ze nog steeds in Nederland wonen dan valt in de meeste gevallen wel aan hun nieuwe adresgegevens te komen maar sommigen zijn erg gehaaid en laten zich niet makkelijk vinden. Het wordt helemaal lastig wanneer ze naar het buitenland zijn verhuisd. Een van de middelen om ze te vinden is bijvoorbeeld de controle van hun socialmedia-activiteiten. Ik vind dat ik een mooie en afwisselende baan heb.
Door omstandigheden werk ik nu twintig uur in de week, verdeeld over vier ochtenden. Daarover later meer. Ik heb al met al 35 jaar bij DUO gewerkt, doorgaans met veel plezier. Ik heb hier ook veel meer financiële zekerheid dan in de buitendienst.
Hoe bevalt het gepensioneerd zijn?
In oktober 2023 kan ik daadwerkelijk met pensioen. Ik zit nu in een soort van afkeuringtraject waardoor ik minder hoef te werken en denk sowieso nog wel twee jaar op dezelfde manier verder te kunnen. Eerder stoppen leidt ook tot een groot pensioengat. Daarbij gaat het mij goed naar de zin hoewel ik uitkijk naar de dag dat ik definitief met het werk kan stoppen. Mijn vrouw is twee jonger dan ik en werkt voor halve dagen in het Martiniziekenhuis.
Van verveling zal in elk geval geen sprake zijn want dat doe ik zelfs in Coronatijd niet. Sinds drie jaar ben ik lid van Shantykoor ‘De Lopster Störmvogels’ waar ik secretaris ben en mij tevens bezighoudt met de PR plus fondsenwerving. Ik geniet van de optredens en de gezelligheid. Vroeger was ik in de weekenden altijd op het voetbalveld te vinden. Ik ben al met al dertig jaar voetbaltrainer geweest, voornamelijk bij de senioren.
Dat begon in 1985 bij Westerwolde. Daarvoor moest ik eerst een uur rijden maar dat had ik er wel voor over om ervaring op te doen. Daarna volgden Corenos, CSVH, Poolster, Hunsingo en Groninger Boys waarna ik door Jan Idema gevraagd ben om veldtrainer te worden bij Eems Boys. Toen ik dat twee jaar gedaan had, was daar het trieste overlijdensbericht van Idema. Ik werd daardoor hoofdtrainer en heb dit al met al vijf jaar gedaan. We speelden tweede klasse en hebben drie seizoenen meegestreden om promotie maar dat lukte aldoor net niet. Maar ik heb in Delfzijl een hele mooie periode beleefd.
Daarna volgden vijf prettige jaren bij VV Stedum waarmee ik in 2002 van de 5e naar de 4e klasse gepromoveerd ben. We wonnen de promotiewedstrijd na strafschoppen van FC Zuidlaren waarna een geweldig feest volgde. Daarna trainde ik Corenos, Groninger Boys, TEO, Warffum en in 2016 was mijn laatste trainersklus bij Omlandia waar ik het tweede team onder mijn hoede had. Bij VV Stedum heb ik tussendoor allerlei hand- en spandiensten verricht onder andere bij de sponsorcommissie. Ook ben ik tien jaar lang trainer geweest van het McDonalds regioteam. Wat een prachtige tijd met talloze anekdotes was dat zeg. Daarover later meer.
Wat zijn de hoogtepunten uit uw leven?
Daar kan ik heel kort over zijn, de geboorte van de kinderen en de kleinkinderen.
En de dieptepunten?
Mijn gezondheid is nog wel even een dingetje. In 2006 heb ik bijvoorbeeld een trombose in de buik gehad. Ik verging van de pijn en ben vervolgens in het ziekenhuis een week in coma gehouden. Het was kantje boord met enige operaties tot gevolg. Van mijn dunne darm is bijvoorbeeld 80 centimeter verwijderd. Later volgden nog meer operaties. Zo is mijn galblaas verwijderd en ben ik twee keer aan mijn hart geopereerd. Dankzij medicijnen kan ik hier goed mee leven al ben ik af en toe wel wat sneller vermoeid.
Heeft u nog anekdotes en mooie verhalen?
De voetballerij heeft genoeg mooie verhalen opgeleverd. Zo beleefde ik een mooie tijd bij Eems Boys. De eerste keer dat ik Anneke en de kinderen meenam zal ik echter nooit meer vergeten. Een van de spelers van een lagere elftal had schijnbaar een leuk feestje gevierd en kwam niet op tijd opdagen dus is het team zonder hem vertrokken. Hierdoor is hij zo boos geworden dat hij later die dag de brandspuit pakte en iedereen in de kantine natspoot.
Ik kijk met heel veel plezier terug op de Mc Donalds-regioteam periode. Ik ben zelf nauw betrokken geweest bij de oprichting van dit team dat uit spelers uit de toenmalige vierde klasse C bestond. Onze beste wedstrijd was misschien wel tegen AEK Athene waar we terugkwamen van een 3-0 achterstand. Noordwolde-spits Rinie Jurna scoorde toen drie keer voor een volle tribune in Stedum.
Maar de wedstrijd tegen KV Mechelen was het allermooist. Deze vond voor 2.000 bezoekers plaats in Middelstum. KV Mechelen trad aan met Erwin Koeman, Piet den Boer, Greame Rutjes en coach Aad de Mos. De voorpret begon al toen hoofdsponsor Johan Brakema, eigenaar van McDonalds Groningen, in Mechelen een lunchafspraak had gemaakt met Erwin Koeman. Ik mocht mee en hetzelfde gold voor verslaggever (wijlen) Fred Doesburg. Er was één klein probleempje, in de Porsche van Brakema pasten maar twee personen.
Geen probleem, Brakema huurde een BMW en daar ging het heen. We beleefden een gezellige lunchmiddag maar de problemen begonnen bij de Belgisch-Nederlandse grens want bij de douane dachten ze dat Brakema in België een nieuwe auto had gekocht en zonder invoerrechten te betalen ons land weer in wilde. Stonden we zes uur te wachten bij de grens, het thuisfront werd natuurlijk hartstikke ongerust. Ook na de wedstrijd was het geweldig. We gingen met zijn allen naar Tinus en Eeke in Westerwijtwerd waar de spelersbus lang moest wachten totdat alle spelers ingestapt waren. Wijlen Ger Lagendijk en Aad de Mos stonden op den duur met Tinus zijn klompen aan op tafel te dansen. Prachtig!
Wat zou u ooit nog willen doen in uw leven?
Onze lievelingsstad is Barcelona, daar zijn we inmiddels zo’n vijf keer geweest inclusief een wedstrijdbezoek aan FC Barcelona. Tegenwoordig kunnen we ook erg genieten van het wandelen en het fietsen. Met vijf stelletjes hebben we de ludieke fietsclub ‘’t Spiegeltje’ opgericht. We trekken er regelmatig met zijn tienen op uit en genieten onderweg van de natuur maar ook van een natje en een droogje op zijn tijd.
Waar heeft u spijt van gehad in uw leven?
Nergens van. Ik ben onderdeel van een gelukkig gezin en we kunnen in principe gaan en staan waar we willen.
Wat zou u uw leven voor een cijfer willen geven?
Een acht! Ik kan teren op mooie herinneringen en heb alles uit het leven gehaald. Daarbij genieten we nog steeds alle dagen.
Wilt u verder nog iets kwijt?
‘Geniet van het leven, je bent er maar even. Oftewel, pluk de dag!’