Kunt u zich heel kort even voorstellen?
Fokko Herman Wiersma luidt mijn volledige naam, mijn roepnaam werd al vrij snel Koos. Ik ben op 14 juni 1955 geboren in Grijpskerk. Als telg nummer drie uit een boerengezin met vier kinderen. Mijn ouders hadden aanvankelijk een gemengd bedrijf maar in 1972 werd de focus verlegd naar de veehouderij.
Na getrouwd te zijn, verhuisde ik met mijn vrouw naar Ezinge. Daar heb ik zes jaar gewoond, toen volgde een verhuizing naar Visvliet. Ook een mooi plaatsje, nog net in de provincie Groningen gelegen. Daar hebben we maar twee jaar gewoond omdat we de kans kregen om tweehonderd meter van de ouderlijke boerderij, mijn broer nam deze over, een boerderij aan de Westerhornerweg in Grijpskerk te kopen.
In 2011 volgde nog één verhuizing toen we naar de Oosterlaagte in Leens verhuisden. We waren een van de eerste bewoners die in het nieuwe plan gingen wonen, inmiddels zijn bijna alle kavels verkocht. We genieten hier van een prachtig vrij uitzicht en hebben geen enkele reden om snel te verkassen.
Wat is uw burgerlijke staat?
Op 6 december 1974 kreeg ik verkering met Tiny Doornbos. We kenden elkaar vanuit een gezamenlijk bestuur van zes Gereformeerde Jongeren Verenigingen die in streekverband met elkaar optrokken. We kwamen elkaar regelmatig tegen en al vrij snel sloeg de vonk over wat in 1978 tot een mooi huwelijk leidde.
In 1981 werd onze dochter Liesbeth geboren. Zij heeft wereldwijd de nodige omzwervingen gemaakt maar woont inmiddels vlakbij want ze is met haar gezin bij Grijpskerk neergestreken. Zoon Laurens is 35 jaar en woont in Amsterdam. We zijn de trotse grootouders van vier kleinkinderen, in leeftijd variërend van drie tot tien jaar.
Wat is uw voormalig beroep?
Na de lagere school in Grijpskerk te hebben doorlopen, vervolgde ik mijn pad op de HBS in Groningen. Eigenlijk zonder vastomlijnd doel voor ogen wat te worden. Misschien dat dat gemis wel ten koste ging van de focus want ik bleef zitten in het derde jaar en vervolgde mijn weg op de HAVO. Na mijn diploma gehaald te hebben, was de weg naar het HBO vrij. Ik koos voor de analistenopleiding en studeerde op 21-jarige leeftijd af als biologisch analist.
Alvorens het werkveld in te duiken, moest ik eerst nog in militaire dienst. Ik kwam begin januari 1977 op in Tilburg en beleefde mijn parate tijd in het Gelderse Wezep waar ik bij de genietroepen terecht kwam. Na mijn diensttijd kon ik direct als biochemisch analist aan de slag bij de Rijksuniversiteit Groningen. Ik kwam terecht op de afdeling genetica, toen nog gevestigd in Haren. Het ging mij er prima naar de zin maar toch kwam er in juni 1983 na bijna zes jaar een eind aan dit werk.
Na lang wikken en weken maakte ik de toch wel lastige keuze om samen met mijn broer de boerderij van onze ouders over te nemen. Mijn broer ging op het ouderlijk bedrijf wonen. In 1985 kochten we de boerderij 200 meter verderop erbij waar ik samen met Tiny en onze kinderen ben gaan wonen. De veehouderij was voor mij geen onbekend terrein want ik moest natuurlijk thuis in mijn jonge jaren reeds allerlei hand- en spandiensten verrichten.
Al met al ben ik dik twintig jaar boer geweest. Ik combineerde dit werk met het bestuurlijke vrijwilligerswerk voor kerk, school, sportvereniging en de politiek. Op mijn 17e ben ik actief geworden in de Arjos, de jongerenpartij van de ARP in Grijpskerk. De ARP ging later op in het CDA. Hoe jong ik ook was, ik liet mijn mening tijdens bijeenkomsten altijd wel horen. De politieke interesse verwaterde tijdens mijn studententijd maar toen we naar Ezinge verhuisden, werd ik weer politiek actief. Mede ingegeven door de oom van Tiny die wethouder in Ezinge was.
Na de verhuizing naar Grijpskerk kwam ik in 1994 in de gemeenteraad van de gemeente Zuidhorn terecht waar ik drie termijnen als raadslid vol heb gemaakt. Dit leidde in 2006 tot het wethouderschap. Voor mij een logisch vervolg in de politiek en het paste ook werktechnisch gezien prima want we hadden in 2005 ons veehouderijbedrijf van de hand gedaan. Het bestuurlijk werk beviel prima vandaar dat ik in een gesprek met de toenmalige Commissaris van de Koningin Max van den Berg aangegeven heb dat ik geïnteresseerd was in een mogelijk burgemeesterschap.
Die kans bood zich al vrij snel aan toen de gemeente De Marne eind 2009 op zoek was naar een nieuwe burgemeester die Joan Stam op kon volgen. Ik vond het een heel mooi en bijzonder moment toen uiteindelijk het telefoontje kwam dat ik het was geworden. Ik had het ook niet echt verwacht want er hadden maar liefst 37 kandidaten naar de functie gesolliciteerd. Ik denk dat de kennis van het gebied en de nodige contacten en connecties die ik al had opgedaan de doorslag hebben gegeven.
Ik werd burgemeester van een zeer diverse gemeente die zich uitstrekte van Lauwersoog tot Westernieland met naast veel agrarische bedrijven in Zoutkamp ook een uitgebreide visserijtak. Voeg daarbij nog eens het prachtige Lauwersmeer(natuur)gebied en je kunt beamen dat ik met de neus in de boter was gevallen. Ik heb het ambt van burgemeester van De Marne tot de herindeling in 2019 uit mogen voeren. Natuurlijk was het in het begin best wel even wennen want je hebt heel andere verantwoordelijkheden dan een wethouder.
Ik was 63 jaar toen mijn dienstverband ophield en bij de CdK Rene Paas had ik aangegeven beschikbaar te zijn voor tijdelijke functies. Daardoor kon ik in 2019 direct als waarnemend burgemeester van de nieuwe gemeente Westerkwartier aan de slag. De gemeente waarin de oude gemeenten Zuidhorn, Leek, Marum en Grootegast waren opgegaan. Een grote gemeente met ruim 63.000 inwoners maar voor mij bekend terrein.
Deze interim-klus duurde negen maanden en aansluitend kon ik als waarnemend burgemeester van de gemeente Appingedam aan de slag. De gemeente die zich met Delfzijl en Loppersum opmaakte voor de herindeling richting de nieuw te vormen gemeente Eemsdelta. En zo kon ik voor de tweede keer naar een herindeling toewerken na een periode waar ik mee mocht helpen aan het opbouwen van een nieuwe gemeente. Op 1 januari 2021 kwam van het ene op het andere moment maar zo een eind aan het burgemeesterschap. Een periode waar ik met heel veel plezier op terugkijk!
Hoe bevalt het gepensioneerd zijn?
Ik moet toegeven dat de eerste week best wel een beetje onwennig aanvoelde maar de agenda is nog steeds goed gevuld hoor. Officieel gaat mijn pensionering pas op 15 oktober van dit jaar in en van verveling is absoluut geen sprake. Zo ben ik vorig jaar voorzitter geworden van de Agrarische Tafel Groningen. Een door het Rijk, provincie en gemeenten ingesteld orgaan dat zich buigt over alles wat met boeren en aardbevingen te maken heeft. Twee jaar eerder was ik al voorzitter geworden van de faunabeheereenheid Groningen. Een samenwerkingsverband van onder andere agrariërs, grondeigenaren, terreinbeheerders, natuurbeschermers en jachthouders. Wisselende belangen dus maar we moeten wel gezamenlijk consensus zien te bereiken.
Verder ben ik lid van de raad van toezicht van het VCPO Noord-Groningen waarbij VCPO staat voor Vereniging van Christelijk Primair Onderwijs. Tot slot zou ik graag mijn voorzitterschap van Erfgoedpartners Groningen nog aan willen stippen waarbij we ons inzetten voor het Groninger materieel en immaterieel erfgoed. Onze taal en cultuur bijvoorbeeld maar ook de borgen, molens, musea en de kerken en orgels. De vroegere vrijwilligers- en bestuursfuncties binnen de kerk, school, politiek en het sportgebeuren zal ik je besparen.
Sportief bezig zijn heeft mij eigenlijk altijd wel getrokken. Zo heb ik tot mijn 20e geturnd in Grijpskerk. Daarna volgden volleybal, basketbal, tafeltennis, badminton en tennis. Deze laatste sport oefende ik ongeveer tot mijn 55e uit. Ook heb ik ongeveer dertig jaar in clubverband geschaakt. De laatste vijftien jaar ben ik een actief bridger geworden in Zuidhorn. In mijn jonge jaren was ik actief in een jeugdkoor waarmee we zelfs een trip door Amerika gemaakt hebben. Toneelspelen vond ik ook prachtig. Ik heb mee mogen doen met prachtige stukken als ‘Het Ruige Paradijs’, elf voorstellingen waar meer dan 6.000 toeschouwers van hebben genoten, en ‘SWET’, met zeven uitvoeringen in het Westerkwartier. Allebei grote producties die veel voorbereidingstijd vergden.
Tegenwoordig trekken Tiny en ik regelmatig de wandelschoenen aan. We zijn begonnen aan het Pieterpad en hebben deze route in etappes inmiddels tot halverwege Drenthe gelopen. In het verleden hebben we mooie reizen gemaakt naar bijvoorbeeld Zuidelijk Afrika en het ligt in de planning om dit in de nabije toekomst weer op te pakken. Als corona ons geen parten had gespeeld, hadden we rond deze tijd in Ethiopië gezeten.
Wat zijn de hoogtepunten uit uw leven?
De geboorte van de kinderen en kleinkinderen, dat steekt er toch wel bovenuit. En ik vond het burgemeesterschap heel bijzonder. Ik zal het bevrijdende telefoontje eind 2009 nooit vergeten. Je gaat een heel andere fase in met verdere verantwoordelijkheden maar ook met een verhuizing in het verschiet.
En de dieptepunten?
In 1977 overleed mijn vader plotseling, hij mocht slechts 58 jaar worden. Vanuit het burgemeesterschap staan mij enige nachtelijke telefoontjes bij van ongevallen die bij de naaste betrokkenen tot heel veel verdriet hebben geleid. Ook het plotselinge overlijden van een wethouder aan het begin van mijn ambtstermijn komt weer naar boven. ’s Morgens wandelde ik tijdens de Tocht om de Noord nog een tijdje met hem op, ’s avonds was daar het telefoontje dat hij plotseling overleden was.
Heeft u nog anekdotes en mooie verhalen?
In 2005 vierde ik op de boerderij in Grijpskerk mijn 50e verjaardag. Dit ging niet onopgemerkt voorbij. Buurtgenoten hadden een groot bord in mijn tuin geplaatst met de volgende tekst: ‘Hij was boer, hij is burger en hij wordt burgemeester!’. Dat was een zeer vooruitstrevende tekst met voorspellende gaven want ik was in die tijd nog niet eens wethouder….
Wat zou u ooit nog willen doen in uw leven?
Mooie reizen maken. Ethiopië lonkt maar hetzelfde geldt voor Zuid-Amerika met Argentinië en Chili als voorkeurslanden. Maar met Mediterrane landen als Italië, Frankrijk en Portugal is ook niets mis mee hoor. Je merkt het al wel, we hebben een voorkeur voor warmere oorden.
Waar heeft u spijt van gehad in uw leven?
Misschien had ik vroeger beter mijn best moeten doen op school, dan had er misschien nog meer ingezeten dan het HBO. Ik ben immers een keer blijven zitten. Maar om daar met spijt op terug te kijken gaat te ver.
Wat zou u uw leven voor een cijfer willen geven?
Ik ga voor een negen.
Wilt u verder nog iets kwijt?
Kop derveur! Houd geduld en maak wat moois van het leven!