Kunt u zich heel kort even voorstellen?
Iedereen kent mij als Jaap Hoekzema, noteer gerust die naam. Ik ben op 3 september 1952 geboren in Meppel. Als telg nummer 4 in een gezin dat oorspronkelijk uit negen personen bestond. Eerst volgden drie meisjes, ik was de eerste zoon. Hoewel in Meppel geboren, kom ik uit een Noord-Groninger geslacht. Mijn vader is in Winsum geboren en we wonen in het huis waar mijn overgrootvader heel vroeger gewoond heeft. Ik kom uit een echte onderwijzersgezin. Naast mijn vader hebben ook vier van zijn zeven kinderen in het onderwijs gezeten. Veel van mijn broers en zussen zijn overigens in Midden-Nederland blijven wonen.
Toen ik vijf jaar was, verhuisde het gezin Hoekzema naar Zwolle. Daar heb ik tot mijn 18e gewoond waarna de studie mij naar Arnhem bracht. Door de liefde én het werk verhuisde ik terug naar de roots van mijn voorvaderen. Na tijdelijk enige maanden in Groningen te hebben gewonnen, streken we in 1976 neer aan de Schoolstraat in Winsum. In 1978 volgde mijn laatste verhuizing want sinds die tijd wonen we met veel plezier aan de Hoofdstraat Obergum in Winsum.
Wat is uw burgerlijke staat?
Ik ben in 1976 getrouwd met mijn jeugdliefde Heleen. Ik heb haar in 1969 leren kennen toen we in Amersfoort op de gereformeerd-vrijgemaakte HAVO bij elkaar in de klas kwamen te zitten. Sinds die tijd waren we een stelletje en dat leidde in 1976 tot een huwelijk. Dit jaar hopen we ons 45-jarig huwelijksjubileum te vieren.
We zijn in het rijke bezit van zes kinderen en dertien kleinkinderen. Onze oudste dochter is 43, de jongste telg 26 en de kinderen wonen respectievelijk in Rwanda, Almere, Zwolle, Amersfoort, Paterswolde en Leeuwarden. Ook mogen we genieten van onze dertien kleinkinderen in leeftijd variërend van 1 tot 14 jaar oud. We hebben met al onze kinderen en kleinkinderen een goed contact. Tot voor enige jaren geleden gingen we zelfs met meerdere kinderen en kleinkinderen op vakantie, we waren dan een gezelschap van tien tot soms wel vijftien personen. Dat was altijd heel gezellig en we gingen allemaal heel gemoedelijk met elkaar om.
Wat is uw voormalig beroep?
Na de lagere school in Zwolle, vervolgde ik mijn pad op de MULO. Ik wist toen nog niet helemaal wat te worden maar wel dat het geen kantoorbaan moest zijn. Ik zocht naar iets actiefs en toen een oudere zus naar de ALO ging, leek mij dat ook wel wat. En zo ging ik naar Arnhem om daar op de Christelijke Academie voor Lichamelijke Opvoeding mijn eerste graad ‘gymnastieker’ te halen waardoor ik lessen lichamelijke opleiding, oftewel gymlessen, mocht geven aan leerlingen op het voortgezet onderwijs.
Het laatste jaar van de studie was ik in de avonduren en soms zelfs ’s nachts werkzaam bij een drukkerij waar ik ook leerde fotograferen, inclusief het ontwikkelen van de foto’s in een donkere kamer. De fotografie is sinds die tijd een grote hobby gebleven en ik heb mij in 2017 zelfs ingeschreven bij de Kamer van Koophandel waardoor ik ook enige betaalde opdrachten aan kon nemen.
Ik ben in 1976 begonnen als gymnastiekleraar aan de Johannes Kaptein MAVO die destijds vlakbij het Noorderstation in Groningen gevestigd was. Er volgden enige fusies en ik werd leraar aan het Gereformeerd Lyceum dat in de wijk De Wijert zat. Al met al ben ik met veel plezier 25 jaar lang gymnastiekleraar geweest en ik heb vele leerlingen in diverse sportonderdelen mogen begeleiden en onderrichten. Heel leuk werk dus maar ik ontwikkelde mij ook door.
Ik begon aan een ICT-studie en raakte steeds meer geïnteresseerd in de plaatselijke politiek. Ik was bijvoorbeeld al actief bij de buurtvereniging en het kerkelijk werk en kende daardoor veel mensen. Daarbij was ik een tikkeltje eigenwijs en had over veel dingen wel een uitgesproken mening. Ik heb drie raadsperiodes, in totaal dertien jaar, als gemeenteraadslid van de gemeente Winsum meegedraaid. Eerst bij het GPV, later bij de ChristenUnie. Hier ben ik mee gestopt, ook met de studie trouwens, toen ik locatiedirecteur werd bij het Gomarus College en wel op de locatie vlakbij het Noorderstation. Na 25 jaar was ik dus terug op de locatie waar ik ooit als gymnastiekleraar begonnen ben.
In 2007 werd ik door leden van Gemeentebelangen gepolst of ik mij niet aan kon sluiten bij Gemeentebelangen Winsum. Op de lijst staan, zag de toenmalige directeur van het Gomarus College helaas niet zo zitten. Toen de verkiezingsuitslag echter dusdanig was dat Gemeentebelangen in het College mocht plaatsnemen kwam de partij bij mij terug met de vraag ik of wethouder wilde worden. Daar hoefde ik niet heel lang over na te denken. Door mijn plaatselijke betrokkenheid en interesse wilde ik graag een steentje bijdragen aan de ontwikkeling van mijn directe woon- en leefomgeving. En zo werd ik in 2010 wethouder.
Tijdens de verkiezingen van 2014 werd ik tot lijsttrekker verkozen en was de verkiezingsuitslag nog beter dan vier jaar eerder. We kregen vier zetels en ik werd weer wethouder in een andere collegesamenstelling. Deze tweede periode als wethouder heb ik als een stuk zwaarder ervaren dan de eerste. Er lagen enige pittige dossiers, de onderlinge verhoudingen zowel binnen de partij als met andere partijen verscherpten zich wat tot de nodige spanningen leidde, ik kreeg een motie van wantrouwen aan de broek en steeds vaker stelde ik mij de vraag of ik het allemaal nog wel zo leuk vond. Ik kwam tot de conclusie dat de lol er voor mij wel af was en gaf mijn wethoudersbaan op.
Ik keerde terug naar het Gomarus College waar ik meehielp in de ICT-ondersteuning en lessen Duits gaf. Door omstandigheden keerde ik ook nog één jaar terug als raadlid voor Gemeentebelangen Winsum. Ik volg tegenwoordig de politiek nog steeds, vaak op afstand, op de voet zonder er actief aan deel te nemen. Ik zie met lede ogen aan dat de politiek zich steeds verder verhard, ook door de invloed van de sociale media.
Hoe bevalt het gepensioneerd zijn?
Fantastisch! Begin juli 2018 heb ik afscheid genomen op het Gomarus College en in september beurde ik mijn eerste AOW. Wanneer we in Winsum zijn, zet ik mij in voor de buurtvereniging en het kerkje in Obergum dat een onderdeel is van Stichting Oud Groninger Kerken. Ik geniet van het fotograferen en van ons gezin. En vrijdag vertrekken Heleen en ik weer voor een paar maand naar Rwanda, daarover meer in een latere vraag.
Wat zijn de hoogtepunten uit uw leven?
De geboorte van de kinderen en de kleinkinderen waarin in beide gevallen de eerste geboorte toch wel iets heel bijzonders is. We hebben tot dusver een mooi leven mogen leiden en zijn als gezin bespaard gebleven voor ernstige ziektes. We hebben in ons leven veel mooie momenten mee mogen maken.
En de dieptepunten?
Het min of meer gedwongen afscheid moeten nemen als wethouder uit de politiek in 2016 door eerder genoemde redenen. Dat beschouw ik toch wel als een smet op mijn werkcarrière.
Heeft u nog anekdotes en mooie verhalen?
Mijn oudste dochter is dankzij haar partner in Rwanda terechtgekomen. Hij werkt daar voor de organisatie Tearfund en voert vanuit Rwanda in zes omringende landen allerlei projecten uit. In 2019 attendeerde mijn dochter mijn vrouw op de vacature waarin ze op zoek waren naar een lerares Nederlands. Wij hebben besloten die uitdaging aan te gaan en zo hebben we het schooljaar 2019-2020 in Rwanda doorgebracht. We wonen bij onze dochter en haar gezin, zij wonen in de hoofdstad Kigali.
Door omstandigheden werd de termijn met drie maanden verlengd waardoor we ook de laatste maanden van 2020 in dit land doorbrachten. En omdat het in coronatijd moeilijk is om aan nieuw personeel te komen gaan we vrijdag terug naar Rwanda zodat Heleen daar het schooljaar af kan maken. Ik vind dit geen probleem want het klimaat is er aangenaam en ik heb mijn fotografiehart tijdens enige projecten helemaal op kunnen halen.
Wat zou u ooit nog willen doen in uw leven?
Wanneer het Rwanda-project afgerond is gaan we eerst maar eens met zijn tweeën genieten van onze pensionering want dat is er dus nog niet van gekomen. We zijn beiden geen types om achter de geraniums te gaan zitten dus er komt vast wel weer iets op ons pad. Maar we hebben nog geen uitgebreide plannen voor de nabije toekomst gesmeed. Wel hebben we de smaak van het reizen te pakken gekregen en we zullen ongetwijfeld na dit jaar nog wel een keer weer naar Rwanda gaan.
Waar heeft u spijt van gehad in uw leven?
Deze vraag kan ik niet direct beantwoorden. Je maakt beslissingen met de kennis die je op dat moment hebt en misschien had je bepaalde dingen achteraf beter anders kunnen doen. Maar ergens spijt van hebben? Ik zou het zo 1,2,3 niet weten.
Wat zou u uw leven voor een cijfer willen geven?
Ik ga voor een ruime voldoende. Ik denk dan aan een 7,5 en misschien wel een 8.
Wilt u verder nog iets kwijt?
Geniet van de dingen die je gegeven zijn en op je levenspad voorbij komen en focus je niet te veel op die dingen die je niet hebt. En pak de handschoen op wanneer je denkt dat zaken anders of beter geregeld kunnen worden maar durf het aan om je eigen grenzen vast te stellen. Blijf in alles wat je doet dichtbij jezelf en laat je niet te veel ophitsen door je omgeving. Wees en ken jezelf, daarmee kan ik deze vraag wel samenvatten denk ik……