Bij de Molen
Knis Beheer
KOOZAA
Huitsing & Poort
Hotel 't Gemeentehuis
De Kleine Munt

Cobi Koolhof-Bakker, administratief medewerkster op het HHC en kantinemedewerkster bij ZEC

Kunt u zich heel kort even voorstellen?

Mijn volledige naam luidt Kornelia Martje Koolhof-Bakker, roepnaam Cobi met een i op het eind. Ik ben op zeven april 1957 geboren in Eppenhuizen. Op Bonkebietershörn is mij later verteld, waarschijnlijk omdat het destijds in dat hoekje armoedje troef was. Ik ben de oudste van drie kinderen, mijn zus Jannie en broer Fred wonen beiden ook in Zandeweer. Mijn vader was aanvankelijk boerenarbeider, met als gevolg veel verhuizingen.

Zo heb ik in Ten Post, Doodstil, nogmaals Eppenhuizen, Ten Boer, Zandeweer en Winneweer gewoond. In 1968 kochten mijn ouders een boerderijtje in Uithuizen aan de Oude Dijk. Mijn vader liet zich omscholen tot metselaar. Op de Oude Dijk hadden we voor het eerst een douche en een WC met waterspoeling, wat een zegen. Ik ben in 1978 naar Usquert verhuisd en heb daar 38 jaar gewoond. Sinds 2015 wonen we met veel plezier aan de Domies Laand in Zandeweer. Het is geweldig wonen hier in onze levensloopbestendige Zweedse woning.

Wat is uw burgerlijke staat?

Ik ben in 1978 getrouwd met Gerard Koolhof die helaas in 1997 al op jonge leeftijd overleden is. Daarover later meer. Gerard was een collega van mijn huidige partner Jaap Jansen, die eerder zijn vrouw verloren had. Beiden werkten ze bij de Werktuigenvereniging “Het Noorden” in Usquert. We hadden dus met het verlies van onze partner een gemeenschappelijke deler en konden hier samen goed over praten. Zo raar was het dus niet toen we eind jaren negentig een relatie met elkaar kregen.

Ik ben de trotse moeder van twee kinderen en vier kleinkinderen. In 1981 werd Brenda geboren. Zij is getrouwd met John en ze wonen met hun twee kinderen in Uithuizen. Kevin is dertien en Roxanne bijna elf. In 1983 kwam Pascal op de wereld. Hij is getrouwd met Yvette en samen hebben ze ook twee kinderen: Julia van vijf en Thijn van drie. Ze zijn net verhuisd maar wonen nog steeds in Zandeweer.

Wat is uw voormalig beroep?

Na een aantal lagere scholen, ging ik naar de MAVO in Uithuizermeeden. Daarna volgde de HAVO in Groningen aan de Zuiderkruislaan, want het leek mij wel wat om juf te worden. Aan deze school zat een pedagogische opleiding (kweekschool) verbonden dus kon ik in principe direct doorstromen. Maar mede doordat mijn vader bij een zwaar ongeval betrokken was, stond mijn hoofd hier niet echt meer naar. Wel heb ik in 1975 toch nog mijn HAVO-diploma weten te behalen. Ik had inmiddels al ‘verkering’ met Gerard.

In dat jaar kon ik aan de slag als administratief medewerkster bij Betonindustrie Steenhuis in Uithuizen, toen nog aan het Boterdiep gelegen. Ik was qua werk niet helemaal een groentje meer want tijdens de schoolvakanties werkte ik al regelmatig als vakantiekracht bij rozenkweker Wieringa in Zandeweer. Na de periode bij Steenhuis kon ik in op 1 oktober 1977 als ‘typiste’ aan de Technische School te Uithuizen aan het werk.

Dat heet nu het Hogeland College en zit voor een gedeelte in het voormalige gebouw van de Alberda Mavo. Daar heb ik al met al achtendertig jaar gewerkt. Toen de kinderen kwamen, ben ik eerst vijf jaar gestopt. Maar in 1986 werd ik gebeld of ik weer op deze school aan het werk wilde. Ik hapte toe, ook al omdat het om halve werkdagen ging.

Van veertig werkuren ging ik dus naar twintig. Het was in de tijd dat het werken met computers steeds meer opkwam en gaandeweg wist ik hier wegwijs in te worden. In de loop der jaren veranderde het werk vaak en het HHC werd steeds groter. Wanneer je het ene computersysteem net in de vingers had, kwam de volgende al weer. Daar heb ik best wel eens stress van gehad en dat vond ik dus de minder mooie kanten van mijn werk. Daartegenover stond een fijne werksfeer met leuke collega’s waar ik het nodige mee heb afgelachen. Maar die collega’s werden wel steeds jonger.

Hoe bevalt het gepensioneerd zijn?

Ik had al wel eens aangegeven dat ik wel eerder met werken zou willen stoppen. Tot dit jaar was er sprake van een ochtend minder werken in de week maar in het voorjaar werd mij een mooi aanbod gedaan om per 1 augustus te stoppen. Mede ingegeven door de krimp en dus minder leerlingen. Ik heb hier wel even goed over na moeten denken en in goed overleg met Jaap besloten om hier gebruik van te maken. En van deze beslissing heb ik nog geen moment spijt gehad al mis ik het ouwehoeren met mijn collega’s af en toe nog wel eens. Daar zal Jaap af en toe wel de dupe van zijn.

Ik hoef nu niks meer, ik mag alleen maar. Toch is van verveling absoluut geen sprake. Pascal en Yvette zijn net verhuisd en hun nieuwe huis heeft een hele grote tuin. Dan zijn er altijd wel genoeg dingen waarmee je kunt helpen. We hebben een houten woning dus er valt regelmatig wat te verven. Ook zou ik op termijn een schildercursus willen volgen voor het schilderen op het doek. Voorlopig gaat er nog de nodige tijd zitten in alles wat ooit is blijven liggen, tuinieren, oppassen op de kleinkinderen en het lopen met onze twee honden.

Wandelen is sowieso iets wat ik mij heb voorgenomen om veel te gaan doen. Heel vroeger heb ik op gym gezeten en ik heb twee keer een poging gewaagd om te gaan hardlopen maar dat is er bij gebleven. Veel van mijn tijd wordt opgeslokt door het vrijwilligerswerk bij de voetbalvereniging ZEC wat ik inmiddels al weer een jaartje of acht doe.

Samen met Jaap regel ik de inkoop en op woensdagavond en regelmatig op zaterdagmiddagen sta ik achter de bar in de kantine. Het voetballen zelf zegt mij niet zo veel maar de gezelligheid van de derde helft des te meer. Jaap staat regelmatig langs de lijn te kijken en Pascal voetbalt zelf nog. Hij heeft in het bestuur gezeten en Brenda zit nu in het bestuur. We hebben allemaal wel wat met de club dus.

Wat zijn de hoogtepunten uit uw leven?

De standaarddingen hé, zoals de geboorte van mijn kinderen en kleinkinderen. En dat ik Jaap heb leren kennen na een moeilijke periode in mijn leven. Hij heeft het niet makkelijk gehad met twee puberkinderen om zich heen, maar hij heeft nooit één onvertogen woord uitgesproken.

En de dieptepunten?

1997 was een shitjaar, zachtjes uitgedrukt. In maart overleed mijn schoonvader, op tien november mijn vader. Dit gebeurde plotseling, hij mocht slechts 64 jaar worden. Dertien dagen later was het leed compleet want toen overleed mijn man Gerard. Achteraf bleek hij een stofwisselingsziekte te hebben die tegenwoordig goed te behandelen is. En dan sta je er maar zo alleen voor met twee opgroeiende kinderen.

In de loop der jaren zijn hier helaas nog veel meer dierbaren bijgekomen die overleden zijn. Wat ik ook een dieptepunt vind is het verlies van de veel te vroeg geboren tweeling van Pascal en Yvette. Julia kwam vervolgens na een zwangerschap van 28 weken, dat was ook weer een spannende tijd.

Heeft u nog anekdotes en mooie verhalen?

Te veel, maar ik denk met heel veel plezier terug aan de jaarlijkse kermissen in Zandeweer en Usquert en de crazy races. Daar kon ik naar uitkijken, het was altijd heel gezellig. Voor die evenementen liep het hele dorp uit. Een klein minpuntje was dat het geregeld eindigde in ruzies, vaak ging het nergens om. 

Wat zou u ooit nog willen doen in uw leven?

Eigenlijk ben ik heel saai, want je hebt al gehoord dat ik niet van de vakanties ben. Sterker nog, ik heb nog nooit in een vliegtuig gezeten. Ik houd van de natuur en vind het hier op het Hogeland prachtig. De rust en de ruimte, daar kan ik van genieten.

Waar heeft u spijt van gehad in uw leven?

Oh, ik heb vast domme dingen gedaan maar heb hiervan geen concrete voorbeelden..

Wat zou u uw leven voor een cijfer willen geven?

Zoals het nu gaat, ervaar ik het leven zeker wel als een negen. Een tien is te perfect. Ik ben heel tevreden en voel mij gelukkig. Daarbij ben ik een echt familiemens en mijn familie is nooit ver weg. We hebben het altijd gezellig met elkaar, soms wel eens te, haha…..

Wilt u verder nog iets kwijt?

‘Wees ook tevreden met de kleine dingen in het leven’. En dat we zuinig op onze natuur moeten zijn. Ik erger mij bijvoorbeeld heel erg als ik rommel op de weg zie liggen. Toen ik nog op het HHC werkte, zag ik tot mijn ontzetting wel eens een afvalspoor van de LIDL naar de school. Allemaal plastic flesjes en rondslingerend verpakkingsmateriaal. ‘Kan dat nou niet anders?’ De leerlingen hebben overigens wel milieudienst, kunnen ze hun eigen rommel mooi weer opruimen. Zelf mocht ik vroeger van mijn moeder nog geen snoeppapiertje laten rondslingeren.

Daarbij houd ik ook erg van dieren. Ik heb de pest aan mensen die dieren mishandelen. Op de boerderij in Uithuizen werd ik natuurlijk al omringd door beesten. Tegenwoordig hebben we nog twee honden en vier kippen. Als het aan mij ligt zouden hier nog veel meer dieren bijkomen. Gelukkig is Jaap er nog om dat tegen te houden….

Bert Koster
Middelstum
info@bert-koster.nl
bertkoster1@gmail.com
www.bert-koster.nl
06-51715098
0595-552405
KvK nummer: 57250278
BTW nummer: NL001445322B69