Volgens mij zien we langzaam maar heel zeker weer wat lichtpuntjes in het verschiet. En dat zelfs in de doorgaans donkere novembermaand. Want het aantal coronabesmettingen daalt zienderogen en er gloort ook hoop in onzekere harten door de goede resultaten die er met het coronavaccin zijn behaald. Kunnen we ons in het voorjaar massaal inenten en daardoor weer een open maatschappij worden? Dat zou toch geweldig zijn! Weg met al die sluitingen, weg met die anderhalvemetermaatschappij!
Maar zover is het nog niet. En dus toog ik op een duistere, miezerige en mistige dinsdagavond, kan het nog treffender, Middelstum in op zoek naar lichtpuntjes. Een oproep om deze contactarme maand op te luisteren met mooie lichtavonturen vindt ook in ons dorpje op bepaalde plekken gretig aftrek. Dichtbij huis aan de Bosrand kon ik mijn camera al diverse keren in de aanslag houden. Waarbij de Muppetverschijningen op ik geloof nummer negen een grote glimlach op mijn gezicht toverden.
Ook de Hemonystraat liet zich niet onbetuigd en wat zijn die oude arbeidershuisjes in de Oude Gang toch mooi verlicht. Ik ontwaarde ook mooie creatieve familieverbanden. Want mijn oud-buren Bakker in de G.A.-straat geven een lichtend voorbeeld. En zoon Dylan ook. Samenwonend met zij met Van Dijken bloed toch? Wiens oma aan de Wilgenlaan ook een mooie lichtgevende tuin kan overleggen. En Koelie en Truida zijn ook lekker bezig. Uiteraard vielen in de Burchtstraat wel wat kiekjes te maken. Mooi man!
En mocht u nu denken, die Koster is niet zo’n helder licht als gehoopt want hij heeft mijn fraai verlichte tuin compleet gemist, stuur dan gerust een mooie actiefoto op. Dan voeg ik deze nog even toe. Vooralsnog een compilatie met een kleine vijftien foto’s, waarvan de mooiste twee in de tekst opgenomen. Wie weet wat er nog volgt. Op naar betere tijden, op naar het Licht!