Esther, kun je jezelf even kort voorstellen?
Ik ben Esther Bathoorn, 52 jaar oud en sinds vier jaar woonachtig in Ten Post. Geboren in de stad Groningen en opgegroeid in Ten Boer. Moeder van drie volwassen kinderen en oma van drie prachtige kleinkinderen. Daarbij ook nog eens de partner van een lieve vriend.
Trouwambtenaar zijn is niet je hoofdberoep?
Dat klopt, trouwambtenaar zijn is echt een “ere”-baantje. Ik doe het met ontzettend veel plezier, maar er van leven kan ik niet. Naast BABS zijn, werk ik nog 32 uur per week, ook met plezier, bij OIM Orthopedie in Haren. Dit is een bedrijf dat in orthopedische hulpmiddelen voorziet. Ik ben hier werkzaam op de frontoffice.
Naast mijn werkzaamheden ben ik ook nog een drietal jaartjes, met heel veel enthousiasme, wensvervuller bij Make-A-Wish geweest en heb ik de allerliefste wensen mogen vervullen voor kinderen tussen de drie en achttien jaar met een levensbedreigende ziekte. Met deze laatste bezigheden ben ik noodgedwongen gestopt, omdat ik niet meer tien tot vijftien uur per week beschikbaar kon zijn voor vrijwilligerswerk. Ooit hoop ik echter dit werk nog weer eens te kunnen oppakken. Pittig, maar erg dankbaar om te mogen doen.
Toch ben je al heel lang vertrouwd met het trouwwereldje?
Zes jaar lang was ik de rechterhand van Imca Marina op herenboerderij/horecagelegenheid De Vicarie in Midwolda. Ik was daarvoor baliemedewerkster bij Scholma Druk in Bedum maar werd getipt op het feit dat Imca een eerste aanspreekpunt zocht. Na een afspraak met haar gemaakt te hebben, waren we er binnen een uurtje uit.
Hier ben ik besmet geraakt met het trouwvirus en mocht ik naast bedrijfs- en familiefeesten ook drie tot vijf huwelijken per week organiseren in de hoogtijdagen van het bedrijf. Een geweldige tijd, waar ik alleen al wel een boek over vol kan schrijven.
Wanneer is ZoTrouw onstaan (en ben je nog steeds weddingplanner)?
Nadat Imca De Vicarie had verkocht, wilde ik toch graag in het trouwwereldje werkzaam blijven. Ik heb daartoe de eenjarige opleiding aan het Weddingplan International Instituut in Nieuwegein gevolgd en mocht mij na dat jaar gediplomeerd weddingplanner noemen. We hebben het nu over de jaren 2014/2015 waarin ik wekelijks soms wel enige dagen per week in Nieuwegein verbleef. Na mijn diplomering richtte ik ZoTrouw op. De onderneming waarin ik mij als weddingplanner aanbood om mooie huwelijksfeesten te organiseren.
Hier in het noorden van Nederland blijft het echter lastig om dit goed van de grond te krijgen. ‘Wat kost dat wel niet?’ ‘We doen het zelf wel’. ‘Een weddingplanner? Dat is mij veel te Amerikaans.’ Zo maar wat opmerkingen uit die tijd. Veel bruidsparen organiseerden liever zelf hun bruiloft en dat is natuurlijk helemaal prima. Maar het heeft er wel mede toe geleid dat ik onlangs met ZoTrouw ben gestopt. Gebrek aan tijd en niet genoeg kunnen investeren om ook op beurzen etc. te staan voor meer naamsbekendheid waren de voornaamste redenen.
Wel heb ik voorgenomen om jaarlijks nog zo’n twee a drie weddingplanopdrachten aan te pakken want dat is goed te combineren met al mijn andere bezigheden. Voor familie, vrienden en bekenden blijf ik dus nog wel steeds met veel plezier weddingplanner. Ik denk dat ik met één zo’n opdracht wel zestig tot tachtig uur bezig ben.
Sinds drie jaar ben je BABS:
Ja, en het Buitengewoon Ambtenaar Burgerlijke Stand zijn van de gemeente Het Hogeland is helemaal “mijn ding”. In januari 2017 ben ik beëdigd door de rechtbank in Groningen en heb ik mijn proces verbaal gekregen.
Sindsdien ga ik als een speer. In het eerste jaar mocht ik elf huwelijken afsluiten. Op dit moment zit ik op zo’n dertig huwelijken per jaar. Waarvan de meeste ook nog in het trouwseizoen dat in het algemeen van april t/m september loopt. De gemeente Het Hogeland heeft twintig BABS-en waaruit men kan kiezen. Het klopt dat ik via de sociale media, en dan vooral Facebook, de mensen graag mee laat genieten van mijn mooie vak.
Wat maakt het beroep zo mooi?
Het is fantastisch om een bijdrage te mogen leveren aan iemands grote dag. De gemeente heeft geen vaste trouwlocaties meer waardoor ik in principe overal mag trouwen en zo op de leukste plekken kom. Het mogen omzetten van wensen en ideeën, naar concrete plannen doe ik graag. Ik probeer dan ook iedere voltrekking zo persoonlijk mogelijk te maken.
Elke speech is uniek waarbij ik mijn verhaal alleen maar op het bruidspaar afstem. Ik kom van te voren langs om beide levensverhalen op te tekenen. Geen voltrekking is hetzelfde, geen bruidspaar is hetzelfde, geen wens is hetzelfde en dat maakt het iedere keer weer ontzettend leuk om te doen. Mensen blij maken, dat is echt mijn grote passie. Ik denk dat ik als BABS per huwelijk zo’n zes tot acht uur kwijt ben maar dat vind ik geen enkel probleem.
Corona vereist heel veel trouwimprovisatietalent?
Absoluut, van zowel de bruidsparen zelf, als van mij. Keer op keer werden de regels aangescherpt, moesten plannen bijgesteld worden. 14 bruidsparen besloten het huwelijk naar volgend jaar te verplaatsen, anderen lieten het wel doorgaan in een veel kleiner gezelschap. En weer anderen zaten compleet met de handen in het haar en vroegen mijn hulp om er toch iets feestelijks van te maken.
Zo heb ik vorige week nog een bruidspaar heel blij mogen maken. Ze mochten alleen maar met getuigen naar het gemeentehuis komen, vanwege de Coronaregels. En dit terwijl deze lieve mensen samen zes kinderen hebben. Ik werd verdrietig van dit verhaal en bij mij gingen meteen de radertjes in mijn hoofd af. Ik vroeg of ik mee mocht denken en uiteindelijk heeft dit er toe geleid dat ik het bruidspaar in hun eigen huis heb kunnen trouwen.
Omringd door hun eigen kinderen hebben we er samen een onvergetelijke middag van kunnen maken. De dankbaarheid die ik mocht ontvangen is onbeschrijfelijk.
Wat zijn de hoogte- en dieptepunten uit je trouwcarrière tot dusver?
Ik zou deze vraag graag willen combineren met de volgende over de trouwanekdotes. Eigenlijk heb ik alleen maar hoogtepunten ervaren. Iedere voltrekking is uniek, omdat je steeds met andere paren te maken hebt, die eigen ideeën over de invulling van de ceremonie hebben. Daarbij kom je steeds op andere locaties.
Ik denk met enorm veel plezier terug aan de bruidegom die zijn bruid uit de auto hielp, mij boven op het bordes zag staan, naar me toe rende en me drie kussen gaf. ‘Vergeet je bruid niet!’, fluisterde ik hem vervolgens toe want die had hij beneden laten staan. Van een heel andere orde was de ernstig zieke bruid, die we nog een prachtige dag hebben kunnen geven. Dat zal mij ook altijd bij blijven.
En uiteraard verloopt niet altijd alles perfect. Eén keer vloog de versiering op de trouwtafel door een waxinelichtje in de fik en stonden we met vier mensen het vuur uit te stampen. Huwelijken waarbij het bruidspaar hun kinderen worden betrokken zijn mij altijd dierbaar. Samen maken we dan een kinderakte, waar zij hun naam op mogen schrijven.
Bij iedere ceremonie voel ik weer ontroering. Tot nu toe zat er in elke speech wel een lach en een traan. Van alle bruidsparen heb ik achteraf een foto gekregen voor mijn eigen album en met veel plezier blader ik die zo nu en dan nog eens door. Dan komen de mooie herinneringen vanzelf weer bovendrijven.
Nog tijd voor hobby’s?
Organiseren vind ik leuk en ik breng graag tijd met mijn familie, vrienden en dieren door. Koken, tuinieren en creatief bezig zijn, werkt voor mij heel ontspannend. Ik verveel me dus niet zo snel.
Waar mogen ze je ’s nachts voor wakker maken?
Mijn familie mag me altijd wakker maken als ze mijn hulp nodig hebben.
Waar staat Esther Bathoorn over 10 jaar?
Dan hoop ik nog steeds met alle dingen bezig te kunnen zijn waar ik nu ook mee bezig ben. Ik geniet met volle teugen van alles en leef mijn leven.
Wil je verder nog iets kwijt?
Ik eindig mijn trouwspeech altijd met “Wacht niet op een mooie dag, maar maak er zelf zoveel mogelijk. Droom! Leef! Heb Lief!” Misschien mooi om daar nu ook mee te eindigen……