Nederland heeft zich met groot gemak de tweede coronagolf ingespeeld. We behoren tot de koplopers in Europa qua besmettingen en Jan en alleman heeft daar wel weer een verklaring voor. Het is allemaal wat. Ergens wil ik hier graag niet te veel woorden aan vuilmaken want ik schrijf graag over leuke(re) dingen. Maar het is even niet anders.
Zo was het ook voor de oudste bonusdochter. Die in juni al wist dat ze klaar was met haar MBO-opleiding Sport & Bewegen op het Alfa-College maar pas vorige week haar diploma op mocht te halen. Corona leidde tot de nodige vertragingen, zeker bij het aangaan van buitenlandse stages. Maar eindelijk was het zover en leek alles in kannen en kruiken te zijn.
Zelf heb ik maar liefst vier schooldiploma’s in ontvangst mogen nemen. Gezien het traject dat ik afgelegd heb, had dat ook in twee etappes gekund. Maar alvorens naar de HAVO te gaan, koos ik eerst voor de veilige MAVO in Middelstum. Dan kon je ja mooi tussen de middag nog even naar huis om daar je broodje te eten. Het diploma werd overigens uitbundig en in drie etappes gevierd. Zelf moest ik door een zeldzaam stevig griepje twee van de drie feestjes missen.
Dat maakte ik goed toen ik in 1994 mijn HBO-diploma milieukunde haalde. Het Moarhoes in Westerwijtwerd werd samen met nog drie geslaagden afgehuurd en we gingen tot in de kleine uurtjes los. Een jaar later kwam er nog een HBO diploma bedrijfskunde bij maar die gebeurtenis ging vrij onopvallend voorbij. Hetzelfde geldt eigenlijk ook voor mijn HAVO-diploma die ik twee jaar na mijn MAVO-certificaat binnen wist te slepen. Wat mij van al diplomeringen wel is bijgebleven, waren de mooie woorden die tijdens de uitreiking werden uitgesproken. Vaak vol met smakelijke anekdotes waarbij de opmerking over het niet komische duo Antuma-Koster mij altijd is bijgebleven. Volgens mij kon scheikundeleraar Benthum onze humor niet altijd waarderen…..
En dan is het een rare gewaarwording wanneer je met zijn drieën thuis naar een livestream zit te kijken waarbij de ene keer het beeld wegvalt en de andere keer het geluid. Peter Zuidhof werd nodig gemist dus. Of dat het beeld maar zo half in beslag wordt genomen door een thuiskijker die net niet helemaal weet hoe het werkt. Af en toe vang je een hap en een snap op van de klas waarvan de leerlingen allemaal anderhalf meter van elkaar in een sporthal bij elkaar zaten om deze laatste momenten gezamenlijk te beleven.
Niet veel later stonden we op Kardinge om de geslaagden buiten op te wachten. Dan word ik altijd wat weemoedig. Want zo’n diplomering is vaak een afsluiting van een tijdperk. En wat is de oudste eigenlijk gegroeid. Niet zozeer fysiek maar mentaal heeft ze zeker mooie stappen gemaakt. Waardoor ze nu op het HBO communicatie mag gaan studeren. Kan ze mij straks mooi een beetje helpen om mij beter naar de buitenwacht te presenteren.
Mijn gedachten gaan terug naar onze prachtige vakantie in de Belgische Ardennen. Waar ze op een avond met een studiegenootje aan kwam mountainbiken. Twee maanden verbleef ze daar, wat de zelfstandigheid alleen maar ten goede kwam. Mooie stageavonturen op Texel zullen toch ook niet snel vergeten worden? Of een mooi kajakavontuur in de Pyreneeën? Ze heeft er nu vast weinig benul van maar er zullen later toch momenten komen dat hier met weemoed op terug geblikt wordt. Misschien wel in de trend van: ‘Had ik toen maar wat meer van die tijd genoten.’ Want ook de schooljaren glippen je door de vingers, als ware het broos, brak zand.
Misschien tot slot toch nog een alineaatje wijden aan twee publiekloze voetbalwedstrijden in een surrealistische sfeer zonder afsluitende biertje om twee nederlagen snel weg te spoelen? Maar niet te lang bij stilstaan lijkt mij. Ten eerste werd de eerste partij tegen Omlandia met 5-3 verloren. En ten tweede ging de tweede wedstrijd tegen Rood Zwart Baflo niet eens door. Oorzaak vast bekend. Gelukkig hebben we in november inmiddels een nieuw weekenduitstapje geboekt. Naar Callantsoog dit keer waar ik in 1997 met een stel vrienden een weekje op de camping stond. Als een stip aan de horizon waar naar toegeleefd kan worden. En voor de opbouw van nieuwe, mooie en bovenal blijvende herinneringen!