Kunt u zich heel kort even voorstellen?
Iedereen kent mij als Frans Reinhart, noteer die naam gerust. En hart met een t, rein van hart dus. Ik ben op 30 april 1945 geboren in het ziekenhuis van Groningen. Uiteindelijk bleek ik enig kind te zijn terwijl mijn moeder uit een gezin met zeven kinderen kwam. Mijn oma had een broze gezondheid dus mijn moeder moest vaak bijspringen om de boel draaiende te houden. Mijn ooms hadden een aannemersbedrijf waar mijn vader in dienst was.
Ik heb op vier verschillende plekken in Groningen gewoond en verhuisde daarna naar Leek en vervolgens naar Tolbert. Na mijn scheiding, heb ik vijf jaar in Stedum gewoond. Sinds 1994 wonen we op deze prachtige plek in Harenermolen, Haren. Tegenwoordig onderdeel van de gemeente Groningen inderdaad.
Wat is uw burgerlijke staat?
Aan het eind van dit jaar ben ik 30 jaar getrouwd met Wilma Tingelaar. Ik heb haar leren kennen bij tabaksfabriek Niemeyer waar zij op het bedrijfsbureau werkte. Zelf zat ik in de productie en dus moest ik in die hoedanigheid vaak op het bedrijfsbureau zijn. Na mijn scheiding hebben we elkaar vrij snel gevonden. Aan mijn eerste huwelijk heb ik twee dochters, wonend in Uithuizen en Ten Boer, en drie kleinkinderen overgehouden.
Wat is uw voormalig beroep?
Na de lagere school ging ik naar de Mulo in Groningen. Jacques Wallage was één van mijn klasgenoten. Doordat het mij lukte om mijn MULO-B diploma te halen, kon ik in één keer doorstomen naar de HTS. Daar had ik in het eerste jaar net één onvoldoende te veel om over te gaan. Veroorzaakt door een spiekonvoldoende omdat men dacht dat ik zat te spieken terwijl het andersom was. En ik kon daar tegenin gaan wat ik wilde, het hielp niets.
Maar ik liet mij niet uit het veld slaan en stroomde opnieuw in. Een jaar ouder en wijzer, lukte het mij vervolgens om de opleiding werktuigbouwkunde in vier jaar af te ronden. In het derde jaar moest je vier stages lopen en die heb ik onder andere bij Philips in Eindhoven en Niemeyer in Groningen doorgebracht. Bij Philips hebben ze destijds een psychologische test bij mij afgenomen en men wilde mij na mijn militaire dienst wel naar de universiteit laten gaan om mij klaar te stomen voor een leidinggevende functie bij de afdeling Research & Development maar ik vond mijzelf daarvoor nog te jong.
Mijn militaire dienstplicht heb ik overigens na mijn opleiding in Ermelo op de kazerne in Steenwijk doorgebracht. Van daaruit solliciteerde ik naar een vacature bij de brandweer in Groningen maar dat werd hem niet. Daarna viel mijn oog op een traineefunctie bij tabaksfabrikant Niemeyer en daar had ik dus mijn laatste stage gelopen. Ik werd aangenomen en heb vervolgens 31 jaar bij dit bedrijf gewerkt. Ik groeide er door tot hoofd TD en heb ook diverse leidinggevende functies in de productie gehad.
Mijn stijl van leidinggeven was dat ik graag verantwoordelijkheden naar onderen doorschoof zodat ze zich op de werkvloer meer bij het productieproces betrokken voelden. Niet iedereen kon daar even goed mee omgaan maar als ze er voor open stonden, hielp ik die mensen graag. Ik hield mij onder andere met de automatisering bezig en op een van mijn ‘uitvindingen’ is zelfs patent gelegd. Niemeyer was een echt familiebedrijf maar werd op den duur overgenomen door het Engelse productiebedrijf Gallaher.
De werkdruk werd steeds hoger en er waren al een aantal mensen met een burn-out uitgevallen. Toen een Engelse productiedirecteur tegen mij zei dat ik nog harder moest werken, knapte er iets. ‘Sterf’, zei ik en dat verstond hij blijkbaar. Dat kwam de werksfeer niet ten goede. Ik wilde graag weg en had een aantal sollicitaties lopen. Toen ik hoorde dat de Expert winkel in Tolbert te koop kwam, heb ik gevraagd of ik hier een eigen bloemenzaak van mocht maken. Orchideeën kweken was toen al een grote hobby van mij en het werken met planten gaf mij een bepaalde rust. Ik ging een dag minder bij Niemeyer werken en runde de rest van de tijd samen met mijn eerste vrouw de winkel.
Toen dat stuk liep, heb ik uiteindelijk samen met Wilma in 1994 dit grote pand in Harenermolen gekocht. De eerste jaren deden we dit samen met wat personeel. In 2000, toen ik met een goede regeling op 55-jarige leeftijd met prepensioen kon, ben ik fulltime kweker geworden. Eerst nog samen met enige personeelsleden maar toen in 2011 Wilma ook fulltime in het bedrijf kwam, runnen we nu de onderneming met zijn tweeën met vrijwilligers en mensen die een werkervaringplek zoeken. Wilma is gastvrouw en ik regel de in- en verkopen en geef af en toe lezingen. Een gedeelte van het grote bedrijfspand wordt in gebruik genomen door onze andere hobby’s namelijk vogels en vissen. Eén van onze vrijwilligers houdt zich hiermee dagelijks bezig. Het is een gezamenlijke hobby geworden. Ook worden hier diverse kunstexposities gehouden.
Dit alles leidt tot een mooi middagje uit voor mensen die houden van planten, vogels en vissen in combinatie met de aankoop van allerlei planten en prularia. Je kunt hier heerlijk rondstruinen door de kwekerij, volières en de vijverterrassen. Het bedrijf heeft de nodige ups en downs gekend maar wij zijn inmiddels financieel onafhankelijk, wat inhoudt dat als we het bedrijf sluiten we hier gewoon kunnen blijven wonen, en genieten dagelijks van de werkzaamheden op het bedrijf. De entree is gratis en ik geef regelmatig rondleidingen. Daarvoor vragen we 5 euro per persoon inclusief een kopje koffie/thee. Je kunt hier rustig rondstruinen en een kopje koffie drinken op één van onze terrassen. Dit alles geeft ons veel plezier en ontspanning. De familie Krans zit sinds 4 jaar bij ons in met Koi-, vijverbenodigheden en aquariums.
Hoe bevalt het gepensioneerd zijn?
Ik heb dus van mijn hobby mijn werk gemaakt en ben hier nog steeds zeven dagen per week zoet mee. Alleen op Nieuwjaarsdag zijn we gesloten. Hoe het allemaal zo gekomen is, deze uit de hand gelopen hobby? Aan de Friesestraatweg in Groningen zat vroeger een kweker waar ik regelmatig kwam. Hij kweekte er ook orchideeën en juist die plantensoort sprak mij erg aan. Wat tot gevolg had dat ik hem steeds vaker meehielp en er allerlei hand- en spandiensten verrichtte. Een neef van mijn oma zei vroeger al tegen mij: ‘Jij moet in de bloemen gaan’, hij heeft gelijk gekregen.
En dus heb ik geen tijd om achter de geraniums te gaan zitten. Maar als er sport, bijvoorbeeld de Tour de France, op tv is dan kan ik hier overdag rustig een tijdje naar zitten te kijken. Drie keer per week ga ik er ’s morgens op tijd uit om vanuit huis achter het beeldscherm mijn bestellingen bij de veiling te plaatsen die ik dan later op de dag ophaal. We verkopen ook allerlei unieke orchideeën via onze webshop. Tot drie jaar geleden ging ik een paar keer per jaar naar Boedapest om de nodige tentoonstellingen bij te wonen maar zeven tia’s in twee maanden tijd maakten daar een eind aan.
Wat zijn de hoogte- en dieptepunten uit uw leven?
De hoogte- en dieptepunten wil ik graag op het bedrijf betrekken die de nodige ups en downs gekend heeft. Zeker tot 2012 toen we nog anthuriums kweekten met een groot energieverbruik, hadden we het financieel moeilijker. Omdat dat gedeelte nu alleen vorstvrij gehouden hoeft te worden, voor de vogels en de vissen, kunnen we nu dus lekker ontspannen bezig zijn.
Ook de gedwongen samenwerking met de Engelse directeur bij Niemeyer was een dieptepunt maar hierdoor is uiteindelijk wel Reinhart Orchideeën ontstaan.
Heeft u nog anekdotes en mooie verhalen?
Voor alle coronaperikelen leidde ik regelmatig groepen mensen rond. Er zijn hier wel eens twee touringcars vol dagjesmensen geweest die in groepen rondgeleid werden. Ik mag dan graag observeren en naar de mensen en hun reacties kijken en spring hier dan op in. Dat leidt dan bijvoorbeeld tot verhalen over ploforchideeën en lieveheersbeestjes die ingezet worden als luizenbestrijder.
Als mensen dan aangeven dat die op den duur wegvliegen dan begin ik over speciale halsbandjes voor deze insecten. Mensen noemen vaak spiritus als middel om luizen te bestrijden en dan geef ik aan dat dit inderdaad kan: spiritus op de plant, naar buiten lopen en aansteken. Als men dan aangeeft dat de plant ook dood is, zeg ik dat dat niet erg is, want dan kunnen ze gewoon een nieuwe kopen. Dat soort ‘ouwehoerderij’ , daar kan ik wel van genieten.
Wat zou u ooit nog willen doen in uw leven?
Ik zou nog wel weer naar de tentoonstellingen in Boedapest willen gaan voor de leuke contacten en de verkoop van mijn planten maar dat zit er niet meer in. Ook zal ik nog wel veel meer van de wereld willen zien maar zolang we onze onderneming nog hebben, zit ook dat er niet in.
Waar heeft u spijt van gehad in uw leven?
Daar kan ik heel kort op antwoorden, nergens van.
Wat zou u uw leven voor een cijfer willen geven?
Een acht, ik blijf bescheiden.
Wilt u verder nog iets kwijt?
‘Als je een goede boterham kunt verdienen, hoef je niet groter te groeien.’ In de kwekerswereld zie je vaak dat bedrijven zich qua omzet en oppervlakte verdubbelen om dan vervolgens failliet te gaan. Allerlei regelgeving leidt dan vaak tot onverantwoorde investeringen.
Uiteraard zijn de mensen van harte welkom om hier een kijkje te nemen. Met de rondleiding die ik je gegeven heb, heb je zelf kunnen ervaren dat hier genoeg te zien en te genieten valt. Neem gerust een kijkje op www.reinhartorchideeen.nl of www.koienvijvercentrum.nl om alvast een indruk te krijgen. Graag tot ziens!