Het was een bijzonder zaterdagje, als ik er zo op terugkijk. Deels op routine ondergaan maar ook aans dan aans. Een dag eerder verjaarde mijn partner. We hebben nog nooit zo’n rustige verjaardag beleefd. De weinige verjaardagsgasten kwamen verspreid over de dag en konden zo makkelijk op afstand van elkaar blijven. Broertje Henk en zijn partner kregen juist die dag de sleutels van hun nieuwe huis en waren dus sowieso verhinderd.
Waardoor ik zelf zaterdagmorgen al op tijd richting Delfzijl tufte voor het nodige sloop- en ropwerk. Ik vergaapte mij aan een prachtige achtertuin vol met terrassen en waterpartijen in een rustige voorstraat van dit industrieel havenstadje. Ik begrijp nu al iets beter waarom ze het pittoreske Loppersum hiervoor inruilden. Drie verdiepingen hoog werd de vloerbedekking verwijderd en stenen weg gebikt. Achteraf bleek dit voor mij een perfecte warming up te zijn.
Want wat was ik voor mijn doen de eerste twintig minuten in de streekderby tegen SV Bedum 9 toch lekker aan het ballen onder geweldige voetbalweersomstandigheden. Deze tegenstander zat vorig seizoen ook bij ons in de competitie maar toen hebben we niet eens tegen elkaar gespeeld. Vlak voor de winterstop werd de wedstrijd afgelast en daarna volgde in maart de stopzetting van de competitie. Dan maar deze bijzondere wedstrijd al vroeg in het seizoen inplannen, moet de KNVB in al haar wijsheid bedacht hebben. Een terechte conclusie.
We begonnen voortvarend aan de wedstrijd en hadden de nodige kansen. Voorzichtig begonnen we aan een voorsprong te denken maar kroegbaas Walraven dacht hier anders over. Met een frommelgoal en een assist zette de aanvalsleider de paarshemden op het goede spoor. Maar wij hadden nog enige troeven op de bank zitten. Na een uurtje besloot leider De Bont dat mijn pijpje leeg was en ondertussen brachten enige JO-19 talenten nieuw elan in ons spel. Wat uiteindelijk leidde tot een mooie en terechte 2-2 einduitslag. Een uitslag waar iedereen ook wel mee kon leven.
Het coronaspook, een term wat in de voorgaande alinea’s al in bedekte termen zijn entree maakte, doemt op. Want hoe lang kunnen we hier nog van genieten, bedacht ik mij toen we als team Marten zijn verjaardagskistje bier leegdronken. Want ik zie het er van komen dat binnenkort de sportkantines eerder moeten sluiten. De eerste signalen hieromtrent zijn er al. Misschien wel een begrijpelijke beslissing en een stuk minder stress voor allerlei besturen die zich soms wanhopig afvragen waar ze iedereen op veilige afstand van elkaar moeten bergen wanneer Koning Alcohol zijn werk begint te doen…..
‘Pakken wat je pakken kunt’, en ik koesterde deze momenten van gezellig samenzijn na een mooie voetbalwedstrijd. De biertjes smaakten nog beter toen ons vlaggenschip terugkeerde met een mooie 1-3 overwinning tegen SV de Heracliden. Met 4 punten uit 2 wedstrijden doet men lekker mee in de vierde klasse. Hoe anders was het vorig seizoen toen corona een abrupt einde maakte aan een lange periode van degradatievoetbal.
Om half zeven was de kantine leeg en ik was onderweg naar het tafeltennissen toen ik hoorde dat ze al met 5-0 voorstonden. Die partij zou dus bijna afgelopen zijn. Met een uiteindelijk klinkende 6-0 overwinning als eindresultaat en een mooie 2e plaats op de ranglijst. En dat nog wel op eredivisieniveau. In plaats van de sporthal aan de Coendersweg, koos ik voor een onverwacht bezoek aan Zalencentrum Vita Nova. En daar was ik al in maanden niet meer geweest.
Gelukkig kon ik direct naar binnen, er waren net enige bezoekers vertrokken. Zittend aan de bar, beleefde ik nog enige genoeglijke uurtjes waarbij mijn complimenten uitgaan naar de medewerkers van Vita die vol geduld en met af en toe een kwinkslag iedereen corrigeerde die zich niet aan de regels hield. Zij moeten zich bij tijd en wijle in een kindercrèche wanen met al hun berispingen. Het is helaas niet anders in deze tijd….
Rond tienen kwam ik moe edoch voldaan thuis. Mijn partner had al wel door hoe de vlag er bij hing, of juist niet bijhing, want toen zij op bed ging, opende ik net mijn luikjes weer voor het eredivisievoetbal. Helaas sloten diezelfde luikjes zich al weer snel en dus heb ik geen goal gezien. Daar Ajax moest voetballen, switchte ik snel naar uitzending gemist om vervolgens om 01.00 uur weer wakker te schrikken zonder een goal gezien te hebben.
Vervolgens gaf ik de pijp maar aan Maarten. Het was een mooie (voetbal)dag met veel gezelligheid. Hoe lang nog is dan de priemende vraag want corona grijpt in al haar onzichtbaarheid omzichtig om zich heen. Maar deze mooie dag, pakken ze mij in elk geval niet meer af…..