Manouk, kun je jezelf in het kort even voorstellen?
Tja, wat vertel je zoal in zo’n eerste vraag? Ik ben 24 jaar geleden geboren in het ziekenhuis van Groningen. Opgegroeid in Zuidwolde, Delfzijl en Middelstum. Na mijn VWO afgerond te hebben, ben ik op mijn 18e op kamers in Groningen gaan wonen om daar de opleiding tot professioneel danseres te volgen. Inmiddels heb ik al weer bijna acht jaar een relatie. Mijn partner is net als ik opgegroeid in de omgeving van Appingedam en Delfzijl. Na een tijdje in Zaandam samengewoond te hebben, wonen we sinds het begin van dit jaar in Groningen.
Zaten de dansgenen er bij jou al vroeg in?
Ik denk dat ik er mee geboren ben. Volgens mijn ouders stond ik als klein kind al stevig op mijn benen. Meestal struikelen jonge kinderen vaak tijdens het (tikkertje)spelen, of rennen maar daar was in mijn geval geen sprake van. Toen ze mij vervolgens op vierjarige leeftijd op ballet deden, was dat een schot in de roos. Ik ging naar het IVAK in Delfzijl. Dat ging in het begin heel goed.
Maar veel ging daar spelenderwijs, bijvoorbeeld met handklapspelletjes, en dat vond ik op den duur niet meer zo leuk. Ik zocht meer uitdaging. Na enige jaren op volleybal en gymnastiek te hebben gezeten, kroop het bloed toch waar het niet gaan kon. Ik ging weer op ballet.
Om een goede danseres te worden heb je vast een goede opleiding nodig?
Toen ik op het VWO zat, wilde ik eigenlijk vanaf het begin al wel naar de vooropleiding van dansacademie Lucia Marthas. Ik zat ergens anders al op dansles. Mijn moeder had toen zoiets van, zorg eerst maar eens dat je door het eerste jaar komt. Toen dat lukte was er geen houden meer aan. Ik deed een succesvolle auditie en werd aangenomen op de vooropleiding Lucia Marthas Institute for Performing Arts.
Ik sloot mij ook aan bij een andere dansschool en werd vervolgens gescout door een trainster binnen die school met een eigen jazz-/cheerleaderteam. Ik werd cheerleader bij de basketbalclub Donar en volgde intensieve jazztrainingen. Dit ging zo goed dat ik met het team mee mocht doen aan EK’s en aan één WK. Ik kreeg steeds vaker te horen dat ik wat met mijn danstalent moest gaan doen.
Een drukke tijd brak aan want sowieso moest ik vrijdagavond en zaterdag de hele dag trainen op de dansacademie maar daarbij deed ik nog extra trainingen voor het jazz-wedstrijdteam. En school, op stap en naar feestjes gaan en mijn eigen geld verdienen moest ook allemaal doorgaan. Wanneer ik daar nu aan terugdenk dan besef ik pas hoe druk ik het toen heb gehad. Het ging allemaal niet vanzelf.
Na mijn VWO opleiding werd ik toegelaten tot de HBO dansopleiding op de Lucia Marthas Institute for Performing Arts. Normaal staat er voor deze dansstudie vier jaar maar door de vooropleiding kon ik in drie jaar afstuderen. Hier was ik van 2014 tot 2017 heel druk mee.
En dan is het wachten op leuke opdrachten?
In mijn laatste jaar heb ik al heel veel audities gedaan. Vaak start het theater- en dansseizoen in het najaar en dus vindt al het auditiewerk in het begin van het jaar plaats. Ik heb onder andere audities gedaan voor een contract op cruiseschepen waarbij je de shows en het entertainment verzorgt gedurende negen maanden op een schip die de hele wereld over vaart. Maar ik deed ook audities voor Nederlandse en Duitse musicals. Of audities voor agencies die je dan vervolgens in dienst nemen en onderbrengen bij verschillende opdrachtgevers.
Die auditieperiode was een spannende en intensieve tijd. Soms moest je meerdere voorrondes door zien te komen. Vaak werd je honderd keer afgewezen alvorens eindelijk een keer ja te krijgen. Zo drong ik voor de musical ‘Tarzan’ door tot de laatste vijf en voor de Nederlandse musical ‘On your feet’ lukte het mij om tot de laatste tien door te dringen. Maar voor die rol bleek ik net te lang te zijn. Dat was dan weer een teleurstelling. Om aangenomen te worden moet alles meezitten, je bent van zoveel factoren afhankelijk.
Uiteindelijk wist ik toch een hele mooie opdracht binnen te slepen. Ik werd aangenomen als danseres bij de Nederlandse Reisopera en toerde met diverse operazangers heel Nederland door. Dat heeft mij zelfs een optreden in het Koninklijk Theater Carré in Amsterdam bezorgd. Een heel bijzondere ervaring inderdaad.
Inmiddels ben je zelfs internationaal actief?
Ik heb de afgelopen jaren de nodige Tv-optredens en twee tournees in Duitsland gedraaid. Optreden in grote arena’s met een vergelijkbare grootte als de Ziggodome in Amsterdam en met de toerbus van de ene naar de andere stad rijden. Net zo’n geweldige ervaring als dat het slopend is. En vorig jaar wist een agency in Londen mij zelfs onder te brengen bij Thursford Enterprises met als gevolg dat ik drie maanden mee mocht dansen bij Thursford Christmas Spectacular in Engeland.
En dat was een geweldige ervaring. Ik woonde met nog twee andere danseressen in een cottage even buiten de stad en dagelijks reisden we naar het theater om daar twee shows op een dag te draaien. Zo’n show duurde drie uur en in totaal moesten we zo’n tien keer op de bühne dansen. Tussendoor ben je dan druk met omkleden. Alle shows waren uitverkocht en we traden voor 1.500 mensen op.
Het coronagebeuren heeft vast veel impact op je huidige werkzaamheden?
Ja, en dat is nog zachtjes uitgedrukt. Vanuit topdrukte kwam ik in één keer stil te staan. Ik moet zeggen dat dit in het begin nog wel lekker was want mijn lichaam was er ook echt aan toe. Ik heb het laatste optreden in Duitsland zelfs af moeten breken omdat ik veel pijn had. Die pijn onder mijn ribben in mijn rug bleek een gevolg van een heftige blaasontsteking te zijn.
Zowel fysiek als mentaal was ik dus wel even aan een break toe. Want het reizen in het buitenland mat je echt wel af. Maar de drukte vind ik eigenlijk ook wel heerlijk, daar gedij ik het beste onder. Maar nu zit ik dus vanaf maart thuis. En dat vind ik helemaal niets. Gelukkig heb ik in de loop der jaren een spaarpotje opgebouwd en ik maak gebruik van de TOZO-regeling.
Er wordt mij steeds vaker naar mijn Plan B gevraagd. Maar daar wil ik helemaal niet mee bezig zijn. Want dansen is mijn lust en mijn leven. Daarbij kun je er ook maar een beperkt deel van je leven zo intensief mee bezig zijn. Nee, ik hoop echt snel weer aan de slag te kunnen.
Je doet ook nog modellenwerk toch?
Klopt en dat combineer ik sinds 2017 met mijn danscarrière. Het is mooi om het er bij te doen want vaak zijn de dansklussen van korte duur. Mijn lengte, looks en de juiste maten werken hierbij in mijn voordeel. Zo word ik bijvoorbeeld geboekt voor modeshows van Hunkemöller, Nike en Asics. Ik show dan één of twee dagen hun nieuwste collecties.
Wat zijn de hoogte- en dieptepunten uit je danscarrière tot dusver?
Deze hele coronaperiode ervaar ik echt als een groot dieptepunt, ik wil zo graag weer aan de slag. Optreden in Engeland bijvoorbeeld. Die drie maanden eind vorig jaar waren geweldig en voor mij een hoogtepunt in mijn carrière tot dusver.
Heb je nog leuke dansanekdotes?
Achter de schermen gebeurt er soms van alles. Zo moesten we bij een act gebruik maken van handlichtjes maar de helft van die lichtjes deed het niet. En dus ontstonden er felle discussies of de ene helft ze wel moest gebruiken of juist allemaal niet. Twee meiden vlogen elkaar bijna aan maar even later stonden ze toch weer op het podium te dansen alsof er niets gebeurd was.
En niet elke dans gaat altijd even perfect. Soms schiet een schoen uit en je struikelt wel eens. Daar moet je ook mee leren omgaan. Je leert dus om te improviseren.
Zaandam is voor jou ‘the place to be’ geworden?
Inmiddels woon ik weer in Groningen. Maar ik hoop op termijn wel weer terug te kunnen keren naar het westen. Want daar gebeurt het toch allemaal. Nu moet ik vaak op neer reizen om professionele danslessen te kunnen volgen want hier worden die bijna niet gegeven. En dan lopen de (reis)kosten natuurlijk wel op. Maar voor nu is Groningen prima. Ik kan weer wat vaker bij mijn familie en mijn vrienden langs. Mijn zusje woont bijvoorbeeld op vijf minuten rijden. Dat is dan wel weer een voordeel.
Nog tijd voor hobby’s?
Dat is wel een dingetje want ik heb van mijn hobby mijn beroep gemaakt. Dansen is het mooiste wat er is. De spaarzame vrije tijd die ik had, bracht ik door met mijn familie en mijn vrienden. Ik ben een bezig bijtje inderdaad die nu vaker naar Netflix kijkt dan dat ik eigenlijk zou willen.
Waar mogen ze je ’s nachts voor wakker maken?
Ik hecht veel waarde aan mijn slaap. Ik ben mij er heel bewust van dat slaap gewoon in z’n algemeenheid heel belangrijk is voor de mens, laat staan wanneer je het heel erg druk hebt en je lichaam veel belast. Maar wanneer er iets ernstigs met mijn familie of vrienden is gebeurd dan mag je mij altijd wakker maken.
Waar staat Manouk Steendam over 10 jaar?
Dat vind ik een lastige vraag. Dan ben ik 34 en sta ik voor een omslagpunt of ik met dansen door wil gaan of niet. Ik zie mij tegen die tijd in Amsterdam wonen, het liefst met twee kinderen. Ik hoop in de jaren die nu volgen tot aan die tijd veel opdrachten binnen te halen, zowel in het binnen- als het buitenland.
Maar door het coronagebeuren ga je nadenken over het leven na het dansen. Ik wist eigenlijk nooit hoe die in te vullen maar inmiddels heb ik daarover wel wat ideeën opgedaan. Want ik ben een echte regeltante. Wie weet heb ik dan als evenementenplanner achter de schermen wel een nieuw werkleven opgebouwd.
Wil je verder nog iets kwijt?
Ik vind dat kunst en cultuur wel wat meer gewaardeerd mogen worden. Dat geldt zeker voor de overheid. Wij komen als sector vaak als laatste aan de beurt voor allerlei subsidies en schaderegelingen. Daar mag wat mij betreft wel verandering in komen. Want aan deze sector beleven heel veel mensen veel plezier!