Bij de Molen
Knis Beheer
KOOZAA
Huitsing & Poort
Hotel 't Gemeentehuis
De Kleine Munt

Peter Rozema, timmerman, orthopedisch specialist en wadloopondernemer

Kunt u zich heel kort even voorstellen?

Peter Jan Rozema is mijn officiële naam met als roepnaam Peter. Ik ben op 24 juli 1960 geboren in Vierhuizen dat toen nog tot de voormalige gemeente Ulrum behoorde. Ik was de jongste telg uit een arbeidersgezin met vijf kinderen. Pa werkte als landarbeider bij verschillende boeren, moeder regelde het huishouden. Ik heb tot mijn 24e in Vierhuizen gewoond.

Zelf wilde ik graag in Zoutkamp gaan wonen maar daar wilde mijn toenmalige partner niets van weten. Leens met al zijn kerken, dat leek mij weer niks. Toen kwam er een huisje in Wehe-den Hoorn vrij. Dat was destijds al een vrij actief dorpje. Drie jaar later kochten we in 1986 dit huis aan de Mernaweg. Ik heb hem vervolgens helemaal opgeknapt. Destijds was ik namelijk nog timmerman dus ik kon heel veel zelf doen.

Wat is uw burgerlijke staat?

Ik woon samen met Ellen Kruize die ik op mijn werk heb leren kennen. Ik was getrouwd met Dietje Bulthuis maar zij is op 40-jarige leeftijd overleden. Een heel verdrietige periode natuurlijk waar ik later nog op terugkom. Samen hebben we twee kinderen gekregen, een zoon en een dochter. Marieke is 34 en woont in Niekerk, vlakbij Zuidhorn. Zij heeft twee kinderen van twaalf en vijf jaar oud. Onze zoon is 31 en woont in Groningen. Ik ben dus de trotse opa van twee kleinkinderen. 

Wat is uw voormalig beroep?

Ik heb een prachtige jeugd beleefd en vanaf een jaar of twaalf was ik vaak in Zoutkamp te vinden. Dat ik dus ‘viskeman’ wilde worden, was eigenlijk geen verrassing. Ik was vaak op het water te vinden, ’s nachts waren we bijvoorbeeld aan het palingvissen. Maar mijn vader wilde niets weten van mijn vissersplannen. En dus ging ik naar de LTS in Wehe. Ik heb vier jaar de metaalrichting gedaan en heb er nog een jaar houtbewerking aan vast geknoopt. Door dat extra jaar hoefde ik niet naar de streekschool.

Ik was op mijn 16e klaar en ging voor mijn diensttijd tijdelijk bij de plaatselijke dorpstimmerman in Vierhuizen aan de slag en ik heb nog een tijdje in de jachtbouw gewerkt. Op mijn 18e moest ik dus in dienst. De opleiding was in Utrecht en mijn parate tijd bracht ik in Assen door. Relatief dichtbij inderdaad maar vanaf Vierhuizen nog een heel eind met het openbaar vervoer. Ik bleef dus op de kazerne overnachten en als chauffeur/monteur haalde ik er al mijn rijbewijzen.

Na mijn diensttijd kon ik eerst bij een grote aannemer in de stad aan het werk. Maar in de beginjaren tachtig zat Nederland in een recessie en daardoor heb ik een tijdje werkloos thuis gezeten. Toen zag ik in De Hogelandster een vacature. Doornbosch in Adorp zocht iemand voor de molenrestauratie. Die baan voelde best wel goed en ik heb gelukkig geen last van hoogtevrees. En zou kwam ik in het ambachtelijk werk terecht waar je met echt hout herstelwerkzaamheden aan molenkappen en –wieken moest verrichten.

Zeer divers maar ook heel leuk werk waarbij niets recht was en veel krom. Zo stond ik te lassen, dan was ik molenstenen aan het leggen om vervolgens weer te gaan timmeren. Een motorzaag werd als een soort figuurzaag gebruikt want je moest heel nauwkeurig werken. Daarbij was het ook zwaar werk met voor mij een hernia en operatie tot gevolg. Toen dat proces zich nog een keer voordeed, was dit werk na negen jaar voorbij. Een arbeidsdeskundige gaf mij vervolgens als tip om mij om te laten scholen tot machine-handwerker in de werktuigbouw.

Een switch naar het fijne werk dus en ik kon stage lopen bij orthopedisch instrumentenmaker OIM in Haren. Dat beviel van twee kanten zo goed dat ik hier ben blijven werken. Ik volgde nog meer cursussen en deed zelfs een pedicure-opleiding. Op 36e jarige leeftijd haalde ik mijn MBO diploma in Den Bosch. Inmiddels ben ik orthopedisch valspecialist/-adviseur. Ik kan van alles aanmeten bij mensen, van een voetspalk tot een hoofdhelm of een korset. Momenteel werk ik nog vier dagen in de week in Haren maar dat wordt volgend jaar drie dagen. In 2021 hoop ik bij OIM mijn dertig jarig dienstverband te vieren.

Hoe bevalt het gepensioneerd zijn?

Van een pensionering is dus nog geen sprake, wel van minder werken in loondienst. Dat past mij prima want sinds vorig jaar heb ik mijn eigen wadlooponderneming. Alle informatie hierover is te vinden op www.wadloopavonturen.nl. In de tijd dat ik Ellen leerde kennen, ontdekte ik namelijk ook het wadlopen. Een collega van mij werd wadloopgids en dat leek mij ook wel wat. Na een paar keer meegelopen te hebben, was ik direct verkocht. Ik sloot mij aan bij Stichting Wadloopcentrum Pieterburen en volgde tijdens veertien winterse zaterdagen allerlei cursussen over bijvoorbeeld het weer en het getij, bodemkennis, kaarten maken en hoe om te gaan met de marifoon.

Om gids te worden moet je minimaal 50 tochten als gids meegelopen hebben en daarna een praktijkexamen afleggen. Dit examen heb ik gehaald en ik werd gevraagd om hoofdgids te worden. Om voor mijzelf te beginnen heb ik op het Provinciehuis in Friesland een extra examen afgelegd. Ik ben nu een erkend wadloopgids inclusief de benodigde vergunningen en verzekeringen. Ik heb inmiddels zo’n vierhonderd wadlooptochten mogen begeleiden.

Vorig jaar ben ik dus voor mijzelf begonnen. Ik heb een website laten maken, een Facebookpagina opgesteld en liet mij inschrijven bij de Kamer van Koophandel. Via socialmedia maar ook door deel te nemen aan het kennisteam van RTV Noord is het mij gelukt om flink wat reclame te maken voor wadloopavonturen.nl. En dat dus door mijn hart te volgen want het Waddengebied is prachtig en er valt zoveel over te vertellen

Ik richt mij op kleine groepen van maximaal twaalf personen. Ik probeer mij te onderscheiden door nachtwadlooptochten aan te bieden, soms bij volle maan, of mooie zonsopkomst- of ondergangstochten. Door samen te werken met diverse schepen vanuit Lauwersoog (schipper Eppo Lukkien) kan ik het wadlopen ook combineren met varen, vissen en zeehonden spotten. Sowieso werk ik heel veel en graag samen met juist de  kleine ondernemers uit de buurt zoals bijvoorbeeld Hotel Het Klooster in Kloosterburen, Landgoed Wilgenheerd, Camping Leenstertillen, Adventure park Waddenfun enz.. Op deze manier elkaar versterken is prachtig.

Vorig jaar zat het wadlopen al in de lift, dit jaar is het helemaal booming. Ik heb al heel veel lopers uit het zuiden van het land mogen verwelkomen die stuk voor stuk heel positief zijn over ons en ons prachtig gebied. In het vooroordeel van stugge Noorderlingen kunnen zij zich niet herkennen. De stap om volgend jaar een dag minder voor OIM te gaan werken is dus een logische. En door in de wintermaanden vier dagen te werken, kan ik in de zomermaanden met twee werkdagen volstaan waardoor ik vijf dagen aan mijn onderneming kan besteden.

En daar krijg ik heel veel energie van. Ook door mooie mailtjes waarin mensen bijvoorbeeld aangeven dat ze de wadlooptocht als mooiste vakantiedag hebben ervaren. Dat doet je zo goed. Het wadlopen is dan ook mijn grootste hobby. In de wintermaanden mag ik graag klaverjassen. Vroeger was ik lid van de speeltuinvereniging en dan word je vanzelf gevraagd voor de ijsvereniging. En ik ben opleider bij de Stichting Wadloopcentrum Pieterburen. Mijn dagen zijn dus mooi gevuld.

Wat zijn de hoogtepunten uit uw leven?

De geboorte van mijn kinderen en kleinkinderen en dat ik Ellen heb leren kennen.

En de dieptepunten?

Het onverwacht overlijden van mijn vrouw. Dietje kreeg een hersenvliesontsteking en daarna ging het heel snel bergafwaarts met haar. Ze mocht slechts veertig jaar worden. Een heel ingrijpende gebeurtenis voor ons als gezin. Zeker in de wetenschap dat de kinderen toen nog maar twaalf en vijftien jaar oud waren.

Heeft u nog anekdotes en mooie verhalen?

Tijdens een wadlooptocht deed ik eens een opmerkelijke vondst. Het ging om de beide wieltjes van een Lockhead jager P38. Nieuwsgierig geworden naar de achtergronden hiervan, nam ik contact op met RTV Noord en ik zette de vondst op Facebook. Een man uit Delfzijl kon mij vervolgens precies vertellen dat het vliegtuig op 21 juni 1944 om 09.55 uur boven Dokkum was neergeschoten. De piloot heeft het overleefd en vocht later in Korea en Vietnam.

Een oud-dorpsgenote uit Vierhuizen gaf vervolgens aan dat zij thuis ook van die wieltjes hebben in een oude maccanodoos. Deze zijn gesloopt uit een bommenwerper. Mooi dat dergelijke ontdekkingen tot zulke verhalen leiden. 

Wat zou u ooit nog willen doen in uw leven?

Ik ben niet zo heel veeleisend hoor. Maar een reis maken met Ellen en de kinderen en kleinkinderen, dat lijkt mij wel wat. En dan het liefst naar een warm land. Naar de Algarve of de Azoren bijvoorbeeld of naar een Grieks eiland.

Waar heeft u spijt van gehad in uw leven?

Ik wilde vroeger heel graag visser worden maar misschien had ik bij dit beroep wel een iets te romantisch beeld. Werkweken van tachtig uur zijn vissers niet vreemd natuurlijk. Misschien is het achteraf wel goed geweest dat mijn vader hier een stokje voor gestoken heeft. Zeker nu ik als wadloopgids mijn hart gevolgd heb. Blijkt mijn roeping toch op de Waddenzee te liggen….

Wat zou u uw leven voor een cijfer willen geven?

Mijn leven heeft ups en downs gekend, noteer maar een 7,5.

Wilt u verder nog iets kwijt?

Veel geld verdienen vind ik zeker niet het belangrijkste in het leven. Dingen doen die dicht bij je liggen des te meer. Informeer gerust eens naar de tochten die ik organiseer. Ik heb al enige bijzondere ervaringen opgesomd maar een mooie tocht naar Schiermonnikoog is ook een aanrader. Ik vertel je graag over de schoonheid van dit gebied, ook nog eens door Unesco aangewezen als Werelderfgoed!

 

Bert Koster
Middelstum
info@bert-koster.nl
bertkoster1@gmail.com
www.bert-koster.nl
06-51715098
0595-552405
KvK nummer: 57250278
BTW nummer: NL001445322B69