Tja, wat een zomertje hebben we beleefd hé?! En hij glorieert nog steeds in volle omvang. De bekende mussen vielen soms spontaan van het dak. Wie mij in mei had verteld dat mijn partner en ik tijdens één van de warmste dagen van het jaren gezamenlijk zouden gaan fietsen op de Hoge Veluwe zou ik compleet voor gek verkaard hebben. Zelf ben ik immers een fietser die vooral bij het krieken van de dag de kilometers wegtrapt. En mijn partner heeft ooit verklaard een broertje dood te hebben aan dit fenomeen. Zij is meer van het wandelen.
Afijn, tijdens onze laatste vakantiedagen begon het steeds meer te kriebelen. De kinderen waren immers wegens vakantieplezier elders van huis en dus maak je soms in alle vrijheid rare sprongen. De Veluwe lonkte als nooit tevoren. Er werd mij na die tijd gevraagd of ik daar ooit op vakantie was geweest. Diep nadenkend moest ik ontkennend antwoorden. Vanaf mijn 18e lonkte het buitenland en in mijn jonge jeugdjaren ging ik altijd met mijn ouders mee naar Callantsoog of Groet. Naar de Noord-Hollandse kust dus. Ook ben ik een paar keer met mijn oom en tante mee geweest naar het Friese Bakkeveen. Ook daar liggen mooie herinneringen.
In mijn laatste vakantieweek hakten we de knoop door. Dat het hotel dat wij op het oog hadden in een paar dagen tijd nog eens €25,- per dag bovenop de dagprijs mikte, was wel even slikken. Maar hé, het is vakantie (in Nederland) dus dat mag wat kosten. Daarbij zouden we maar twee dagen gaan. Donderdag tuften we vroeg in de middag die kant op met als einddoel Ede. Niet te verwarren met Epe waar we onderweg langs reden en dat plaatsje ligt ook op de Veluwe.
Na ingecheckt te hebben, kuierden we niet veel later richting het centrum om deze te verkennen. De plaatselijke steakhouse bewaarden we voor de dag erop. We kozen toen voor een lekkere kleffe maaltijd. Even een stevig bodempje leggen voor de vrijdag erop want de plannen van de vrouw om fietsen te huren werden steeds serieuzer. Sowieso wilden we al een bezoek brengen aan het nabijgelegen Nationaal Park De Hoge Veluwe. Eerst hadden we daar een wandeldag voor ogen maar het werd dus een fietstocht.
En dat heeft met name mijn partner geweten. Want onvoorbereid bijna zestig kilometer wegtrappen tijdens zo’n warme dag is voorwaar geen sinecure. Van Ede via Bennekom naar Wageningen waar bleek dat we al een flinke omweg te pakken hadden. Maar wie deed ons wat, de omgeving was immers prachtig. Rond enen doemde het Nationaal Park voor ons op. Entreekaartjes werden gekocht en vervolgens deed de brandende zon de rest. Herten of everzwijnen hebben we helaas niet gezien maar wel heel mooi natuurschoon in het park. Geen wonder dat de provincie Gelderland hier zo trots op is en er zuinig mee omgaat.
De Hoge Veluwe was ons Hof van Eden dus en onze lunchwaterloo vonden we uiteindelijk vlakbij Otterloo. De plek ook waar we het park achter ons lieten om vervolgens terug te fietsen naar Ede. De vrouw haar bips werd steeds pijnlijker en ook de trappen gingen steeds minder hard rond. Groot was dan ook de blijdschap toen in de verte eindelijk ons hotel opdoemde. En wat kan een verkwikkende douche en even de beentjes rust geven op onze kingsize bed dan lekker zijn.
Echt veel trek in eten en trek om nog weer weg te gaan was er niet. Maar daar de beoogde pizzeria gesloten bleek te zijn wandelden we toch nog een dik half uur richting centrum. De beentjes kregen het nog één keer zwaar te verduren dus want we moesten immers ook weer terug. De plaatselijke steakhouse kon kwalitatief niet aan De Kleine Munt tippen natuurlijk maar dat mocht de pret niet drukken. En daarbij, zoveel trek hadden we immers niet. Het vochtpeil in stand houden, dat was veel belangrijker.
Na het lekkere ontbijt op de zaterdagmorgen was het al weer tijd om naar huis te gaan. Maar niet voordat we nog even in de omgeving rondtoedren. Wat staan er her en der toch prachtige optrekjes. Maar wat een prijzen ook die je hiervoor neer mag leggen. Daar is een huis in Middelstum niets bij. Gelukkig hadden wij aan twee dagen genoeg. Maar de mooie herinneringen aan dit mooi stukje Nederland pakken ze ons niet zo maar weer af….