Na een bezoek aan het prachtige vissersdorp Zoutkamp gisteren, stond voor vandaag een andere windrichting op de planning. Want voor mijn gevoel kon ik niet heen om de hoofdstad van de voormalige gemeente Eemsmond, waar door de inwoners vast nog wel eens met weemoed aan teruggedacht wordt, om het vakantiegevoel op het Hogeland op te snuiven. Op naar Uithuizen dus.
Even voor achten tokkelde ik rustig die kant op via Kantens en Usquert. En dan kom je vanzelf in een vakantiestemming hoor. Want van forensische topdrukte onderweg is geen sprake. Zo te zien zoekt menig Hogelandster zijn of haar heil elders. Of men ligt nog op een oor natuurlijk…….
Menkemaborg
Vandaag stond ik er in mijn eentje voor, geen reismetgezel derhalve. Maar ik wist al precies waar ik heen wilde. Op naar de Menkemaborg uiteraard met het bijbehorende Schathoes. Daar was het rustig. De borg was nog niet geopend voor het grote publiek. Geen probleem, ik kon mij nu mooi even vergapen aan de prachtige tuinen waar men al vroeg met allerlei snoeiwerkzaamheden bezig was. Wat een werk gaat hier inzitten maar wat krijg je er een (natuur)schoonheid voor terug!
Het eerste half uurtje Uithuizen was dus heerlijk ingevuld, mede dankzij vrolijk fluitende en zingende vogels. Ook de directe omgeving met veel nieuwbouw is mooi. De herten in de natuur- en speelweide genoten hier zichtbaar van en waren overduidelijk niet van plan om heel snel wakker en actief te worden. Toch mooi wanneer je je leven op zo’n manier door kan brengen. Ook aan de Dingeweg was het nog heel rustig. Alleen een eenzame wandelaar was bezig om zijn hond uit te laten.
Oh Boy…..
Tijd om wat drukkere oorden op te zoeken. En dus liep ik naar de Hoofdstraten West en Oost. Ook daar liepen de toeristen mij nog niet ondersteboven. De caissière van de AH kon rustig wachten tot de eerste klant zich bij de kassa aandiende en de slagershulp had alle tijd om mij vriendelijk te begroeten. In Uithuizen bevindt zich net als in Bedum een Hotel Gemeentehuis al was Harold in geen velden of wegen te bekennen.
Ter hoogte van de drogist meende ik vaag iets bekends te ontwaren. Die stem, die had ik eerder gehoord. Ergens heel ver in mijn hersenpan ging een luikje open. Was dat niet Boy Hofman? Bekend van de legendarische uitspraak: ‘Kom jij maar even bij de baas’. Volgens mij is hij ook nog conciërge bij de openbare lagere school De Wilster in Middelstum geweest. Die man had ik zeker in geen twintig jaar meer gezien. Maar zijn vrolijke praatjes, dit keer met een winkelmedewerker, waren er nog steeds.
Een rondje politiebureau leerde mij dat het veilig was op het Hogeland. Een stuk of zeven patrouillewagens stonden keurig bij het bureau te wachten op meer spektakel. In het winkelcentrum maakte ik nog even een mooi rondje langs het nieuw aangelegde haventje inclusief mooie waterpartij. Best wel mooi geworden, hopelijk geeft het een impuls om enige leegstaande winkelpanden nieuw leven in te blazen. Al was het alleen maar om Bakker Marinus en Juwelier Draaier gezelschap te houden.
Geen overbodige luxe daar ook het oude gemeentehuis een verlaten indruk maakt en een horecastraatje zelfs tekens van verpaupering vertoont. Gelukkig zag ik een gezin met nog twee jonge kinderen een mooie invulling aan hun coronavakantie geven. Gezamenlijk waren ze een hek aan het schuren zodat die later ongetwijfeld mooi geverfd kan worden.
Het school-, sport- en bedrijfsleven……
Gelukkig draaiden de persen bij de Ommelander Courant op volle toeren en ook de servicemonteurs van Toyota Lanting hadden het zo te zien druk. Niet veel later liep ik in de straat waar de scholen, zoals Het Hogeland College, een verlaten indruk maakten. Misschien zo wel uiting gevend aan het ultieme vakantiegevoel waarbij de schoolboeken nog een poosje dicht kunnen blijven liggen.
De velden van VV Noordpool zijn qua wegbewijzering reeds coronaproof gemaakt en in de verte ontwaar ik de beruchte school die door een constructiefout zoveel extra kosten met zich meebracht. Maar hij ziet er wel heel mooi uit van een afstandje. Mijmerend over mooie derby’s tegen de geelzwarthemden vraag ik mij af waarom deze roemruchte club uit een dorp van bijna 6.000 inwoners niet hoger speelt dan de vijfde klas. De trainer die van deze club een stabiele derdeklasser weet te maken verdient nu al een standbeeld. Een mooie uitdaging derhalve.
Camping Maarlandhoeve
Ik had mij van te voren al enigszins voorbereid op deze trip en wist zodoende dat aan de weg die naar Doodstil leidt, de plaats wiens naam ooit tot mooiste plaatsnaam van Nederland uitgeroepen werd, een camping moest zitten. De hoogste tijd om daar de bezettingsgraad eens te controleren. Al wandelend door Oethoezen constateeder ik dat het dorp een rijk kerkelijk leven kent. Of toch kende? Vele gezindten hebben hun eigen kerkgebouw. Vroeger stonden er ook vier molens in het dorp maar hiervan is alleen Koren- en pelmolen De Liefde overgebleven. Dat past ook wel in zo’n kerkrijke omgeving.
Op Camping Maarlandhoeve heerste een weldadige rust. De veldjes waren goed gevuld en hetzelfde gold voor het parkeerterrein waar ik, afgaande op de kentekens, alleen maar Nederlandse auto’s kon ontdekken. De campinggasten vergaapten zich aan mooie vergezichten over talrijke landbouwgronden. Velen hadden net hun ontbijt achter de kiezen en buikten voor hun tent nog maar eens lekker uit. Toen ik het terrein afwandelde zag ik twee zwaarbepakte fietsers de bocht om gaan. Ongetwijfeld op weg om nog meer highlights in de omgeving te scoren.
Ik besloot nog één keer het centrum aan te doen en merkte dat het al wat drukker begon te worden in de winkelstraten. Boy was nog steeds duidelijk hoor- en zichtbaar en flirtte er lustig op los en ook (oud)Middelstumers groetten mij vriendelijk. Een mooi moment om mijn auto weer op te zoeken. Verhip, wat een drukte op de parkeerplaats bij de Menkemaborg inmiddels. Een terechte waardering voor de mooiste plek van Uithuizen. Op het terras van het Schathoes lieten de toeristen zich de koffie met appelgebak goed smaken.
Mooi man. Nog even rondtoerend zag ik dat bij Boersma’s Antiekhoeve de parkeerplaatsen ook aardig vol stonden. Men was deze ochtend ongetwijfeld op zoek naar het oude en het nostalgische uit een roemrijk Gronings verleden. Ook daarvoor kun je prima op het Hogeland terecht. Tot zover mijn avonturen in Uithuizen. Donderdag doe ik Loppersum aan. Al was het alleen maar omdat het nu nog de hoofdstad van onze gelijknamige gemeente is. Het kan nog net inderdaad, voordat we de Eemsdelta inglijden. Graag tot ziens…..