Kunt u zich heel kort even voorstellen?
Mijn officiële naam luidt Hendrik Hemmes maar iedereen kent mij als Hennie. Ik ben vernoemd naar mijn opa. Geboren op 24 februari 1955 in het ziekenhuis van Winschoten maar de dag erna terug gekeerd naar Oude Pekela. Als oudste zoon uit een arbeidersgezin dat uit zes personen bestond. Mijn vader was stratenmaker van beroep en dat vak heeft hij vijftig jaar uitgeoefend.
In totaal heb ik op vijf verschillende plekken in Oude Pekela gewoond. De laatste verhuizing vond 24 jaar geleden plaats. Het is prima wonen hier, ik wil nooit meer weg. ‘Hemmes kan weggaan uit Pekela, maar Pekela verdwijnt nooit uit Hemmes’. Een uitspraak waar ik mij volmondig bij aan kan sluiten. Groningen en Assen liggen op een half uurtje rijden, alle voorzieningen zijn aanwezig, van files en drukte is geen sprake. Als ‘woonwethouder’ kan ik alleen maar beamen dat de vraag naar woningen in onze gemeente de laatste tijd sterk toeneemt.
Wat is uw burgerlijke staat?
Ik ben in 1976 getrouwd met Aly, volgend jaar hopen we ons 45-jarig huwelijksjubileum te vieren. Ik heb haar leren kennen in het zwembad in Oude Pekela, Aly was een goede zwemster en ze deed mee aan het wedstrijdzwemmen. Later kwam ik haar regelmatig tegen in jeugdsoos Boer & Beat, daar is de vonk echt overgeslagen.
Het huwelijk heeft ons twee zoons geschonken. Ze zijn 42 en 39 jaar en wonen mooi dicht in de buurt. Naast twee zoons volgden ook twee schoondochters en twee kleinkinderen van elf en acht jaar oud.
Wat is uw voormalig beroep?
Na de lagere school volgden een paar jaar MAVO. Deze school heb ik niet afgemaakt hoewel ik wel goed kon leren. Ik had destijds het idee dat ik betere dingen te doen had en wilde het leven ontdekken. Een feestje hier, een demonstratie daar, op naar Amsterdam, dat soort dingen. Mijn ouders waren niet blij met mijn beslissing en pa wilde mij niet thuis zien omlummelen en dus moest ik ook maar gaan ‘stratenmaken’. Dat werk had ik snel bekeken.
Ik kon in het magazijn van een sokkenfabriek aan de slag en uiteraard heb ik ook een tijd in één van de strokartonfabrieken gewerkt waar deze streek zo om bekend staat. Later ben ik bij een snoepfabriek gaan werken waar ze onder andere kauwgum en pepermunten maakten. Ik werkte mij op tot meewerkend voorman en was ook actief in de vakbond FNV en in de politiek bij de jonge communisten. In 1980 werd ik lid van de SP.
Een boeiende politieke periode brak aan en ik werd SP Statenlid voor de provincie Groningen. Het fractievoorzitterschap was geen volledige baan en ik combineerde het met mijn werkzaamheden bij de snoepfabriek. In 2006 werd ik verkozen tot lijsttrekker van de SP bij de gemeenteraadsverkiezingen
Waar we uit gingen van één, hooguit twee zetels, pakten deze verkiezingen voor ons heel succesvol uit. Met drie zetels formeerden we samen met de PvdA een college waarin ik één van de twee wethouders werd. Ik stapte een heel andere wereld binnen maar werd hierin heel goed begeleid door burgemeester Schollema die mij in het begin op weg geholpen heeft. ‘Welkom in de mooiste hondenbaan die er is!’ Een uitspraak van hem tijdens mijn eerste werkdag op het gemeentehuis en deze heb ik altijd in ere gehouden. Hij heeft gelijk gekregen.
Het duurt even voordat je weet hoe alle hazen lopen maar daar was ik vrij snel aan gewend. Het mooiste aan deze baan is dat geen dag hetzelfde is. Je maakt heel verdrietige dingen mee maar ook hele mooie ontwikkelingen en jubilea. Inmiddels ben ik aan mijn vierde termijn als wethouder bezig. Dat is tamelijk uniek inderdaad voor een partij als de SP. Inmiddels bestaat de coalitie uit drie partijen die allemaal een wethouder leveren. Wat automatisch inhoudt dat ik het iets rustiger aan kan doen.
En dat vind ik ook wel zo prettig. Ik maak deze periode graag af tot de volgende verkiezingen in 2022. Dan ben ik 67 jaar en dan is het ook wel mooi geweest. Ik doe dit werk met veel plezier maar stoor me ook bepaalde dingen. Dat we vanuit Den Haag steeds meer zaken op ons bordje krijgen bijvoorbeeld met te weinig geld om het goed uit te kunnen voeren. Dat is niet lang vol te houden. Een situatie waar dus snel verandering in moet komen. Maar ook een situatie waar ik niet voor wegloop. Liever ga ik dan de barricaden op.
Hoe bevalt het gepensioneerd zijn?
Daar kan ik mij nog niet al te veel bij voorstellen. Een a twee keer per maand ben ik op de golfbaan in Vlagtwedde te vinden om aan mijn handicap te werken. Dan zie ik mensen balletjes slaan waarvan ik vermoed dat ze dit dagelijks doen. Dus ligt er voor mij nog wel wat ruimte tot verbetering. Ik moet sowieso activiteiten omhanden hebben en met dingen bezig zijn. Stilzetten achter de geraniums is niets voor mij.
Ik heb dan ook altijd vrijwilligerswerk gedaan. Niet alleen in de vakbond of in de politiek maar ook bij de voetbalclub Noordster waar ik jeugdleider en scheidsrechter geweest ben. Bij de badmintonclub was ik bestuurlijk actief en ik heb nog op tennis gezeten. Momenteel heb ik het druk genoeg met het wethouderschap maar ik vermoed dat er na mijn pensionering snel weer iets op mijn pad komt qua vrijwilligerswerk.
Ik lees veel en luister graag naar muziek met nummers uit de jaren zeventig als favoriet. Voetbal kijken is ook een hobby en jaarlijks gaan Aly en ik naar Griekenland waar de eilanden Kos en Kreta tot onze favorieten behoren. Dit jaar komt het er niet van. Aly is werkzaam in de palliatieve zorg, beiden nemen we liever geen onnodige risico’s.
Wat zijn de hoogtepunten uit uw leven?
Ik hoop eigenlijk dat die nog komt. Onze trouwdag, de geboorte van onze kinderen en kleinkinderen, allemaal prachtige dingen maar zijn dit hoogtepunten? Hetzelfde geldt wanneer langgekoesterde plannen voor een nieuw verzorgingstehuis eindelijk gerealiseerd kunnen worden. Ik heb tot dusver een prima leven gehad met veel mooie gebeurtenissen.
En de dieptepunten?
Wanneer bekenden of familieleden (vroeg) overlijden, maar dat hoort ook weer bij het leven. Eigenlijk kan ik hier hetzelfde antwoord geven als op de vorige vraag. Wanneer de SP slecht scoort bij de verkiezingen, is dat dan een dieptepunt? Of het hele coronagebeuren? Er gebeurt altijd wel wat in het leven en daar heb je mee te dealen. Ik ben blij dat het mijn kinderen en kleinkinderen goed gaat.
Heeft u nog anekdotes en mooie verhalen?
Momenteel is men druk bezig om het centrum aan te pakken. Alles wordt opnieuw bestraat, panden zijn afgebroken en nieuwe worden gebouwd. Het mooie is dat een stukje klinkers niet verwijderd is met daarin verwerkt het wapen van onze gemeente, voorstellende een turfschip met zes turven. Deze is nog door mijn vader gemaakt en men heeft de nieuwe bestrating er omheen gelegd. Iets wat niet alleen door mijzelf maar door veel meer Pekelders zeer gewaardeerd wordt.
We hebben de beelden van de RO-D-YS eerst maar even binnen gehaald, die zie je her en der in het gemeentehuis staan. Jij bent niet bekend met deze band? Dan moet je vanavond maar even het internet op. De band vond zijn oorsprong in Oude Pekela en had zelfs een wereldhit in Amerika. De beelden zijn bijna net zo beroemd als die van Fre Meijs, de voorman van de Communistische Partij.
Wat zou u ooit nog willen doen in uw leven?
Een hole-in-one slaan. Daarnaast gezond blijven. Ik hoop dat we alle coronaperikelen snel achter de rug hebben maar we moeten nog even doorbijten met zijn allen.
Waar heeft u spijt van gehad in uw leven?
Achteraf kan ik wel stellen dat ik school veel te vroeg verlaten heb. Dit brak mij bijvoorbeeld in het vakbondgebeuren telkens weer op wanneer ik een functie ambieerde. Journalist of advocaat worden zat er ook niet in. Maar ik heb wel een hele mooie jeugd gehad. In mijn politieke loopbaan ging het mij voor de wind, daar is ook geen scholing voor. En zo slecht heb ik het uiteindelijk ook niet gedaan toch? Anders hadden ze mij vast wel eerder afgeschoten.
Ik heb in de loop der jaren in de praktijk en in het leven het nodige bijgeleerd. Je kunt van te voren toch niet je hele levenspad uitstippelen. ‘Carpe Diem!’, pluk de dag dus. En zo is het ook….
Wat zou u uw leven voor een cijfer willen geven?
Sowieso een dikke acht!
Wilt u verder nog iets kwijt?
Het landelijk SP-kantoor in Amersfoort heet ‘De Moed’. Houd moed is mijn levenscredo. Ook al zit je in een dip en zie je het even niet zitten, houd moed!