Kunnen jullie jezelf in het kort even voorstellen?
Klaas: ‘Zal ik beginnen? Ik ben 36 jaar en veertien jaar zelfstandig ondernemer bij Everts Partycatering. Inmiddels opereren we al weer tien jaar vanuit Middelstum, daarvoor zaten we in Bedum. De plek waar ik getogen ben na in Winsum te zijn geboren. Vroeger onderhield ik mijn sociale contacten in Bedum bij de plaatselijke voetbalclub maar inmiddels heb ik in Middelstum via school, de handelsvereniging en een trouwe klantenkring de nodige contacten opgebouwd. Ik ben zeven jaar getrouwd met Maria Thybaut. Zij kan ongetwijfeld meer vertellen over bijvoorbeeld onze gezinssamenstelling.’
Maria: ‘Dat klopt want in die zeven huwelijksjaren hebben we drie gezonde zoons gekregen. De jongste is nog maar net een half jaar oud. Tot voor drie jaar geleden was ik logopediste, inmiddels werk ik zowel voor Everts Partycatering als voor de maatschap Thybaut waar ik samen met mijn broer, zus en ouders inzit. In het eerste bedrijf regel ik de administratie en de personeelszaken terwijl ik mij in de maatschap voornamelijk op de akkerbouw richt. En dat past prima bij mij want naast ondernemer ben ik ook een echt buitenmens.’
Turbulente weken achter de rug, ook door het Coronagebeuren?
Dat klopt helemaal. 15 maart moesten alle horecabedrijven hun deuren sluiten. Wij zagen dit begin maart al wel enigszins aankomen. Toen hadden we de eerste annuleringen al te pakken helaas. We doen namelijk ook de nodige catering voor de Hanzehogeschool en die trokken al de stekker uit bepaalde evenementen. We hebben direct contact opgenomen met onze websitebouwer die een webshop aan de website heeft toegevoegd.
Klaas: ‘In het begin waren de bestellingen nog aan de lage kant en heb ik thuis nog de nodige klusjes aangepakt. Gelukkig krijgen we het steeds drukker ook al omdat we via Bakker Henk Post een extra verkooppunt hebben gerealiseerd. Daardoor kan ook een van onze oproepkrachten gelukkig weer voor drie dagen in de week aan de slag.’
Hoe bevalt het ‘nieuwe werken’?
We moesten heel snel omschakelen maar vergis je niet, we zijn de nodige omzet kwijtgeraakt. Nu waren we de afgelopen jaren misschien ook wel enigszins verwend met de nodige mooie opdrachten voor grotere opdrachtgevers maar dat is nu dus allemaal weggevallen. Qua omzet zitten we ongeveer op een derde van wat we voorheen deden.
Wat dat betreft zijn het heel heftige weken. We werken liever niet op deze manier maar aan de andere kant zijn we heel dankbaar dat de mensen ons ook nu weten te vinden. Klaas: ‘Kijk, het koken was ik natuurlijk altijd wel gewend maar om het dan vervolgens in bakjes te moeten doen is een ander verhaal. Daarbij mis je het directe klantcontact en ook een stukje adrenaline. Wanneer je grondstoffen en personeel moet regelen voor een bijeenkomst met driehonderd bezoekers in de Martinikerk dan komt daar toch de nodige spanning en regelwerk bij kijken.’
‘Nu draai ik twee lange kookdagen en de dag erop kan ik dan de bezorgingen doen. Dan zie je natuurlijk wel wat van onze mooie provincie en je bouwt ook nieuwe contacten op. Maar de spanning en de uitdaging om grote projecten tot een goed einde te brengen, wordt best wel gemist. Ook financieel.’
Jullie hebben snode verhuisplannen?
Die zijn er al een aantal jaar en de plannen zijn eigenlijk voor 99% rond. Maar toch vinden we het spannend om nu via jouw website ons verhaal te doen want die ene procent moet nog wel even gerealiseerd worden en daar zijn we toch al heel lang mee bezig. Dit hele proces vergt veel frustraties en energie. Maar hopelijk zeggen we eind volgend jaar wanneer alles klaar is, dat het het allemaal waard geweest is.
Kunnen jullie iets over het traject vertellen?
We zijn in 2010 begonnen met de verbouw van onze woning en het bedrijfspand hier aan de Oude Schoolsterweg. Maar toen was daar dus de Huizinge-klap in 2012. En daarna volgden andere en nieuwe scheuren. Het oorspronkelijke plan om in 2020 alles klaar te hebben qua verbouw en investeringen, kon de ijskast in. In 2017 stuitten we op een artikel waarbij je met het project ‘Eigen initiatief’ je huis kon laten versterken. Wij waren een van de 200 adressen die hiervoor in aanmerkingen kwamen. Een unieke kans deed zich voor.
Klaas: ‘Ik had aanvankelijk zoiets van, twee stalen balken erin en het huis is versterkt. Maar de bouwconstructeur kwam met hele andere inzichten en begon bijvoorbeeld over de betonvloer die er uit moest en wanden die gestript moesten worden en nog een hele waslijst. De optie sloop-/nieuwbouw kwam ter tafel. Dat was ergens al even slikken want ik heb hier al zoveel manuren inzitten qua verbouw. ‘Papa gebouwd’, hoor ik de oudste wel eens zeggen en zo is het ook.’
Door de sloop-nieuwbouwoptie kwamen ook nieuwe inzichten. Want kunnen we hier op deze plek wel verder groeien met ons bedrijf? Straks is uiteindelijk alles klaar zijn en wellicht zouden we vervolgens snel daarna al uit ons jasje gegroeid zijn. We zijn toen met de gemeente Loppersum in gesprek gegaan. Over de aankoop van het perceel grond op Fraamklap, vlakbij de brug, daar waar nu sinds kort die grote mast staat. De gemeente stelde zich zeer constructief op. In de nieuwe plannen zou ons oude huis gebruikt kunnen worden voor het duurzaamheidloket.
De NCG werd ingeschakeld en niet veel later sloten we een intentieverklaring af waarbij de gemeente zich in zou zetten voor een omgevingsvergunning, de NCG een budget beschikbaar zou stellen waarvan een gedeelte naar de gemeente zou gaan om ons huidige pand te versterken en om te batterijen naar een versterkte woning. De loods wordt dan gesloopt en veel van de vrijkomende materialen gebruiken wij weer in het nieuwe bedrijfspand inclusief woning die aardbevings-, duurzaam én toekomstbestendig gebouwd wordt. Eigenlijk is het een grote win-win-situatie……
Wanneer moet een en ander klaar zijn?
Daar zet hem nu net de crux. Eigenlijk is alles rond en in gang gezet maar de NCG moet er nog een klap op geven. Elke keer ontstaat er echter wel een nieuwe vertraging. We worden als het ware ‘doodgebureaucratiseerd’. Dit is een enorm frustrerend proces. Kijk hier maar in de directe omgeving hoe bepaalde inwoners jarenlang hebben moeten vechten voordat er kon worden begonnen.
Wij hebben dezelfde bouwconstructeur als een van hen en uiteindelijk zal ongetwijfeld alles goed komen maar het is wel een proces van bloed, zweet en tranen. Maar we blijven optimistisch en gaan er vanuit dat de bouwactiviteiten in het laatste kwartaal van dit jaar zullen beginnen. En dus hebben we regelmatig contact met onze bouwbegeleider om te overleggen of er nieuwe ontwikkelingen zijn. Maar de beste man is momenteel met van alles en nog wat bezig want er zijn de nodige bouwactiviteiten opgestart.
Kijken jullie hiernaar uit?
Absoluut want eigenlijk is dit onze droomplek. Vlakbij de boerderij, vlakbij Bedum en Winsum en De Wilster op fietsafstand. Alsof dit plekje voor ons gemaakt is. Maria: ‘Ondanks dat ik mij thuisvoel in Middelstum verlang ik toch weer naar het buiten het dorp wonen. Naar meer ruimte om het huis. Dat gaat hier zeker lukken.’ Klaas: ‘Ik ben geboren in Winsum, opgegroeid in Bedum maar thuisgekomen in Middelstum. Het dorpje waar door de inzet van allerlei verenigingen heel veel mogelijk is en waar we nu onze sociale contacten hebben. Wat dat betreft popelen we om te kunnen beginnen.’
Wat zijn de hoogte- en dieptepunten uit het hele verhuistraject tot dusver?
Alle lof voor de gemeente. Het College van B&W denkt aan alle kanten mee en doet er ook alles aan om ons voor het dorp te behouden. Die steun doet ons goed. Ook zij hebben baat bij een goede afloop want dan staat er een bedrijfspand die ook wat betreft duurzaamheid toekomstbestendig is. De geboorte van onze gezonde derde zoon is natuurlijk ook een hoogtepunt wat de nodige afleiding geeft.
Het stroperige en moeizame proces beschouwen we als een dieptepunt. Meneer Wiebes die ons als Groningers iets toegezegd heeft met het hele versterkingsproces en dan opeens zegt: ‘Jullie zitten hier wel veilig!’ Dat is toch niet te verkopen?
Middelstum is voor jullie ‘the place to be’?
We zijn ons in de loop der jaren steeds meer thuis gaan voelen in Middelstum. Een voor ons centrale plek in het Hogelandgebied. We zijn via de Eemshavenweg zo in Groningen maar ook de omringende dorpjes zijn makkelijk te bereiken. Maria: ‘Toen ik nog op de boerderij aan de Fraamweg woonde, was ik meer op Bedum georiënteerd, daar ging ik vroeger ook naar school. Maar hier zijn alle benodigde voorzieningen en we leren steeds meer mensen kennen.’
Nog tijd voor hobby’s?
We zijn allebei wel van het hard werken en het lekker buiten zijn. We genieten van ons gezin en verheugen ons op een weekje weg in Nederland met onze omgebouwde camper. Maria: ‘Ik ben van het tuinieren en verheug mij op onze grote moestuin waar ik dan vervolgens ‘kleintje akkerbouw’ uit kan oefenen.’ Klaas: ‘Vroeger was ik van het voetballen maar daar ben ik door de drukte mee gestopt. Een skivakantie in de winterperiode is vaak wel een alternatief. Daarbij is in en om het huis altijd wat te doen. Van verveling is geen sprake.’
Waar mogen ze jullie ’s nachts voor wakker maken?
Dat de boel geregeld is en het punt bereikt dat we 100% zekerheid hebben dat we onze droomplannen kunnen realiseren! Een mooie tegenstelling met de slapeloze nachten die dit traject ons bezorgd heeft.
Willen jullie verder nog iets kwijt?
Iedere Groninger heeft in de loop der jaren wel zijn eigen frustraties en ergernissen opgebouwd over het hele gaswinningdossier. Het zou fantastisch zijn wanneer we eind volgend jaar op onze droomplek wonen. Dan is veel vergeten maar niet alles. We hebben er dan heel hard voor moeten vechten. Daarbij rest vervolgens de vraag, waarom wij wel en zoveel anderen niet? Of dat andere mensen denken, ‘Waarom zij wel en wij niet?’ Dat voelt erg onrechtvaardig. Daarom hopen we dat er voor elke Groninger een passende oplossing mag worden gevonden!