Misschien had Morrissey, de zanger van de legendarische band The Smith, de afgelopen maanden wel gelijk toen hij dit zong: ‘Every day is like Sunday, every day is silent and grey’. Want veel dagen leken door het Coronagebeuren op elkaar. Gelukkig bracht het ook mooie herinneringen zoals het ‘op stap gaan verhaal in Fame’ van Jack Suiveer. En de wetenschap dat ik morgen voor het eerst in dik twee maand weer een keer kan en mag trainen. Donderdag 12 maart had het nog gekund maar toen vierde ik mijn verjaardag in Termunten. Daarna ging het complex op slot….
Er kwamen meer mooie stapmomenten langs. Op Koningsdag bijvoorbeeld toen Sieme.nl Gerrijts los was en menigeen verraste met een mooie foto uit zijn rijk Moonlightarchief. Even waande ik mij terug in die tijd, in het begin van de zeroos. Man, wat ging het er om weg. Daarover heb ik vast al wel eerder geschreven. Wanneer ik eens een vrijdag vrij had dan kon het donderdagavond maar zo gebeuren dat ik in de Stad belandde om vervolgens vrijdagmorgen de eerste bus terug te pakken.
Op de vrijdagavond was het ook vaak bal al hield ik destijds wel aardig rekening met de zaterdag. Helemaal wanneer ik er zaterdagmorgen op tijd uitmoest om met de jeugd op pad te gaan. ’s Middags uiteraard zelf ballen en dan eerst een kistje bier legen in de kleedkamer waarbij je er snel bij moest zijn. Dan de kantine, eten in Vita Nova, soms nog even door naar het tafeltennissen en dan definitief ten onder gaan in Moonligt.
Soms sloeg ik een paar etappes over om eerst even op de bank bij te tanken. Vaak moest ik dan van ver komen. Maar je had van die stapavonden dat alles bij elkaar kwam. Dat je niet kapot kon en de DJ al zijn registers opentrok. Dan duurde de nacht nooit lang genoeg en was je teleurgesteld dat de lichten uiteindelijk aangingen. En kon je aan de diepe (drank)sporen zien bij de anderen wat zo’n nachtje doorhalen te weeg had gebracht. En die uiteraard ook bij mij niet ontbraken.
Een van de foto’s die langskwam van Sieme toonde een gedeelte van The Fabulous Five uit Loppersum. Twee afzonderlijke zussen, een tweeling en de verre van vijfde wiel aan de wagen. Soms kon ik wel verdrinken in Charlotte haar ogen. Toen een van mijn stapvrienden mij eens vijftig euro bood voor een geslaagde versierpoging stelde ik haar de vraag of zij dat bedrag wilde verdienen. Ze keek alsof ze water zag branden. Volgens mij moest Wiebrand de boel later wel eens rechtbreien bij de familie Van Dijken en uitleg geven over de stapstatus van zijn jongste broer. En dat ie normaal een hele rustige jongen was…..
Want echt tactisch was het allemaal niet wat ik uitkraamde. Maar ik bedoelde er nooit iets kwaads mee hoor. Zie het meer als een soort van overenthousiasme. Hetzelfde enthousiasme als waarmee ik de met de lange Tuit door de feesttent ging voor de strakke buikentest. Dat leverde naast bijzondere kwaalverhalen ook de nodige boze blikken op. Diezelfde Tuit inderdaad die mij wel eens waarschuwde dat sommigen in Fame mijn bloed wel konden drinken.
Toch heb ik nooit een klap in ontvangst hoeven nemen. Ergens had ik blijkbaar de gave om op tijd te stoppen. Alhoewel, dat is niet helemaal waar. Twee keer kreeg ik een vuistslag in mijn kanis maar dat was toen ik bestaande vechtpartijen wilde sussen. Wat net zo onrechtvaardig voelde als toen ik maar zo de Sunsation tent uit geveegd werd omdat ik tussen een vechtpartij was beland.
De zondagen waren vervolgens altijd wel een dingetje. De drank in combinatie met de nodige voetbal- en drankkilometers maakten die dag bepaalt niet tot mijn meest favoriete weekdag. Na de warme hap, vaak met lange tanden geconsumeerd, volgde nog vaak een wandelingetje waarin de nacht overdacht werd. Daarna lonkte het bankje of bedje als nooit tevoren. Onbegrijpelijk dat er dan nog mensen waren die er nog een zondagje stappen aan vast knoopten. Al sliepen die van te voren vaak eerst het roesklokje rond…..
Tegenwoordig biedt de zondag ander vertier. Een boek, een wandeling en hopelijk binnenkort weer de Formule 1 uitzendingen. De gelukzalige stapnachten zijn doorgaans ver verleden tijd. De brakke zondagen ook. Maar het leven gaat er gewoon om door….