Anne-Jan, kun je jezelf in het kort even voorstellen?
Waar zal ik beginnen? Ik ben 49 jaar, onlangs gescheiden, vader van dochter Hannah van zestien en zoon Daniël van twaalf jaar oud. Geboren in Roodeschool, ooit nog een uitstapje naar het Brabantse Geldrop gemaakt en sinds 2008 woonachtig in Delfzijl. Dat bevalt prima hoor. Ik woon in een mooie volksbuurt en de meeste familie woont lekker dichtbij.
Qua werkgebied heb ik net als jou wel enige interessante switches gemaakt. Met een administratieve achtergrond en de nodige cursussen op middelmanagementgebied kwam ik op den duur op het bedrijfsbureau terecht waardoor ik nog drie jaar met jou bij Vast Banket samen gewerkt heb. En nu dus, tot voor kort, alle dagen als rijinstructeur bij de weg…..
Vroeger ooit gedacht dat je voor de Verkeersschool van je ouders zou gaan werken?
Daar is altijd wel sprake van geweest maar het heeft tot 2013 geduurd voordat ik daadwerkelijk de stap gemaakt heb. Afkomstig uit een gezin van vijf kinderen, zaten eerst mijn broer en zuster in het bedrijf. Mijn zuster is uiteindelijk naar Canada geëmigreerd waardoor mijn broer Harold de verkeersschool zo’n kleine tien jaar alleen gerund heeft.
Daar is inmiddels verandering in gekomen. Harold (55) richt zich veel op het lessen en de administratie. Ook verricht hij met zijn monteurachtergrond (klein)onderhoudswerkzaamheden aan onze auto’s. Zijn zoon Guus (25) doet steeds meer binnen het familiebedrijf en richt zich naast het lessen bijvoorbeeld ook op het sociale media gebruik. En wat ik zoal doe daar komen we straks wel op.
Verkeersschool Van der Leest en Bakker Roodeschool kent reeds een lange geschiedenis?
Vorig jaar heb wij ons 55-jarig jubileum gevierd. Verkeersschool Van der Leest en Bakker is in 1964 opgericht door mijn vader en oom Jan Bakker, de broer van mijn moeder. Oom Jan is eind jaren zeventig als zelfstandig rijschoolhouder verder gegaan. Maar de naam Van der Leest en Bakker was inmiddels een begrip in Roodeschool en omstreken dus die werd aangehouden.
In 1979 is het bedrijf naar de Trompstraat verhuisd waar nieuwbouw gepleegd werd. Mijn moeder woont er nu nog steeds. Aan huis werd ook een theorielokaal gevestigd. Mijn vader, hij is in 2013 overleden, was best wel vooruitstrevend en had toen al theorievragen die met drukknoppen beantwoord moesten worden, net zoals bij het examen. De cursisten kwamen van heinde en ver om de theorielessen van hem te volgen. Het mooie is dat we nog steeds gebruik maken van dit lokaal en straks ook weer opnieuw in willen zetten om gerichte trainingen te geven. Want de cursisten hebben soms best wel een zetje nodig om hun theorie-examen te halen.
En ik denk nog steeds dat het goed werkt want als je de theorie goed onder de knie hebt dan betaalt dit zich terug in de hoeveelheid praktijklessen. Door een beter verkeersinzicht kan er sneller aangevraagd worden. Dat voordeel hebben we op eenmansbedrijfjes die vanuit huis opereren. Vaak rij ik er ’s morgens voor werktijd heen om even wat zaken met mijn broer door te nemen. Rond een uur of acht pik ik dan de eerste cursist op.
Zelf koos je eerst een andere werkcarrière?
Zelf ben ik in de negentiger jaren eerst bij Klinkhamer in Uithuizen aan het werk gegaan, toen al een onderdeel van koekfabrikant Peijnenburg. Daar was sprake van wat achterstallige administratie. Later ben ik doorgegroeid naar een functie op het bedrijfsbureau waar ik mij bezig hield met de planning en het voorraadbeheer inclusief het doen van bestellingen. Een soort van middenmanagementfunctie waarbij ik tussen de productie en leiding in stond.
In 2004 sloot Klinkhamer definitief haar deuren en kregen zowel mijn toenmalige vrouw en ik een baan aangeboden in Geldrop. Het werk beviel prima maar we wilden graag terug naar het noorden. Via drie jaar Vast Bakeries keerde ik in 2010 terug bij Peijnenburg op hun locatie in Sintjohannesga.
Maar toen begon het op den duur te kriebelen?
Zoals eerder aangestipt, was er altijd al wel sprake van dat ik in het familiebedrijf zou worden opgenomen. Dat was bij Peijnenburg ook wel bekend want in 2011 heb ik namelijk mijn rijinstructeurpapieren gehaald. Voor het praktijkgedeelte in Zwolle, waar de verkeersacademie gevestigd is, moest ik af en toe wel een dag vrij hebben. Het theoriegedeelte kon ik thuis doen. Dat was best wel een intensief jaar inderdaad, waarbij werken en leren gecombineerd werden.
In 2013 heb ik de overstap gemaakt. Dit ging eigenlijk heel geleidelijk. In het begin werkte ik nog niet fulltime bij Van der Leest en Bakker. Die stap is pas in 2017 gemaakt. En van die overstap heb ik nooit spijt gehad.
Dat was wel even omschakelen zeker?
Best wel. En niet alleen voor mijzelf natuurlijk maar ook voor mijn broer die gewend was alles alleen te moeten doen. Door een spreiding van de werkzaamheden konden we ons meer richten op acquisitie en ook de theorielessen namen een vlucht. Inmiddels hebben we drie lesauto’s tot onze beschikking, twee schakelauto’s en sinds kort ook een automaat.
Zelf kan ik mij binnen het bedrijf mooi verder ontwikkelen. Daardoor voelt het ook niet als werken. Door rijschoolsoftware te implementeren hebben we een veel beter overzicht over het aantal cursisten, welk pakket ze hebben en hoever ze zijn qua lessen. De facturatie gaat via dit softwarepakket en ook de intakegesprekken worden van hieruit ingepland en vastgelegd. Ouders kunnen over de schouders van hun lessende kinderen meekijken en dit wordt als prettig ervaren.
Door dit pakket kunnen we veel gerichter werken en plannen. Het zal je niet verbazen dat ik mij naast de theorie- en praktijklessen, hier veel mee bezig houdt om dit pakket nog verder door te ontwikkelen.
Vreet je jezelf op nu alles stilligt?
Absoluut niet al moeten we wel even weer onze weg vinden natuurlijk. Daarbij is het heel spannend, ook financieel gezien. Dit hebben we natuurlijk nog nooit meegemaakt. Het CBR annuleerde in een keer alle geplande examens. Wij zijn nu wel bezig met het vooruitplannen, hoe gaat het er straks uitzien? Nieuwe aanvragen worden ingepland en we hebben nu mooi de tijd om het leslokaal aan te pakken.
En ik heb nu nog meer tijd om mij in het softwarepakket te verdiepen. Ook van daaruit kunnen we nu vooruitplannen zodat we straks wanneer het weer mag ook direct los kunnen. Ik weet zeker dat we het dan heel druk krijgen want alle achterstanden moeten weggewerkt worden en nieuwe leerlingen willen graag op korte termijn instromen.
Wat zijn de hoogte- en dieptepunten uit je werkcarrière tot dusver?
Dat vind ik een lastige vraag. Ik denk eerlijk gezegd ook niet dat wij als noordelingen veel in hoogte- en dieptepunten denken. Natuurlijk moet iedereen zijn boterham verdienen maar naast acht werkuren op een dag zijn er ook nog zestien overige uren die voor jezelf in te plannen zijn. En daar moet je een goede balans in zien te vinden.
Ik vond het jammer dat Klinkhamer ophield te bestaan maar is dat een dieptepunt? Ik werk in loondienst maar voel mij prima op mijn plek hier. Ik heb veel vrijheid in de dingen die ik doe maar daarbij ook de nodige verantwoordelijkheid. Eigenlijk moet je met alles dichtbij je zelf blijven. Niet alles opgeven voor je carrière maar de juiste balans in je leven zoeken.
Heb je nog leuke werkanekdotes?
Ik wil natuurlijk niet al te veel over onze cursisten uitweiden maar een mooi onderdeel van het lesgeven is wanneer je cursisten slagen voor het rijexamen. Als ik dan de blije kandidaten met hun ouders zie, dan geeft dat veel waardering en voldoening. Ook de stijgende lijn in het aantal aanmeldingen voelt goed. Mijn broer geeft nu bijvoorbeeld regelmatig rijles aan de kinderen van ouders die hun rijbewijs al bij hem gehaald hebben. Dat is toch een blijk van vertrouwen.
Onderweg maak je ook mooie dingen mee. Het zijn niet alleen maar hufters bij de weg hoor, integendeel zelfs. Als ik de cursisten het keren op de weg leer dan kost dat zeker in het begin wel even wat tijd. Het tegemoetkomende verkeer moet dan soms even wachten. Wanneer een chauffeur dan zijn duim omhoog steekt omdat het gelukt is dan kunnen we daar beiden wel de humor van inzien. En zo is er ook het nodige respect in het verkeer.
Delfzijl is voor jou ‘the place to be’?
Op dit moment zeker. Ik vind het fijn dat mijn zuster vlakbij in de buurt woont en dat mijn kinderen het hier goed naar de zin gaat. Ze gaan in Woldendorp en Appingedam naar school en hebben hier hun leventje opgebouwd.
Nog tijd voor hobby’s?
De laatste tijd ben ik vaak aan het hardlopen, vaak om de dag. Meestal een kilometertje of zeven maar laatst heb ik twintig kilometer gelopen. En dat binnen één uur en drie kwartier. Op die manier je hoofd leegmaken, dat vind ik heel lekker. Ook loop ik regelmatig een blokje met de hond. Dit alles houdt mij fit en dat is heel belangrijk met een zittend beroep.
Daarbij moet ik natuurlijk eten koken en de overige huishoudelijke dingetjes doen dus blijft er vaak niet veel tijd meer over voor andere dingen.
Waar mogen ze je ’s nachts voor wakker maken?
Ik ben gehecht aan mijn nachtrust. Laat mij dus maar lekker liggen.
Waar staat Anne-Jan van der Leest over 10 jaar?
Gelukkig zijn en balans vinden in het leven, daar ga ik voor. Dat vind ik voor nu het belangrijkste en dat zal tegen die tijd nog net zo zijn. Het is voortdurend een afweging maken. Plan ik nog een extra lesuur in of besteed ik die tijd aan mijn kinderen? Vaak gaat het een ten koste van het ander.
Wil je verder nog iets kwijt?
Je kunt momenteel zien dat niets zeker is. Mensen zijn gewend om het leven tot aan hun pensioen te regelen en nu kun je zien dat de waarheid van vandaag heel anders kan zijn dan die van morgen. Wie kon dit hele coronagebeuren voorzien? Maar je moet niet te negatief denken hoor. Ik probeer van kleine dingen te genieten, het hoeft allemaal niet groots te zijn.
En natuurlijk mag je een linkverwijzing naar onze website opnemen: www.vanderleestbakker.nl. Ik ben maar wat blij dat we vanaf maandag weer rijlessen mogen geven!