Of ik het voetballen al mis? Uiteraard, maar het is niet anders ja. We moeten er het beste maar van maken. En dus trok ik er op onlangs op een zaterdagmiddag in de auto op uit. De waarschuwing van mijn partner dat sommige mensen dit misschien wel asociaal zouden vinden, knoopte ik in mijn oren. Op plaatsen waar al heel veel mensen zouden lopen of samenscholen, zou ik mijn auto in elk geval niet parkeren. Maar daar was geen sprake van.
De vrouw was die zaterdag toch al niet echt te spreken over mij. Mijn mobieltje loopt namelijk naast enige minuten ook een dagje voor qua datum. En zo sommeerde ik de vrouw dat het de hoogste tijd was om op te staan want het was immers al half tien. Toen zij even later haar telefoon erbij pakte volgde de ontnuchterende mededeling dat het net na half negen was. Voor het ingaan van de echte zomertijd moesten we nog een dagje wachten.
Oostum
Afijn, de ochtendstond heeft goud in de mond en ’s middags pakte ik de auto met de eerste bestemming duidelijk voor ogen. Want toen ik een week eerder de wandelroute Garnwerd – Feernwerd pakte, lonkte Oostum nadrukkelijk. Achteraf kan ik stellen dat het prachtig kerkje dat ik op een wierde zag liggen toen we onderweg naar Aduard waren om te voetballen het kerkje van Oostum moet zijn geweest. Toen nam ik mij voor om er binnenkort heen te gaan, nu was ik er al. Een kerk en een paar huisjes dat was het wel. Maar wat een mooi gehuchtje is dit, wat mij betreft een waar pronkjewail in het Reitdiepdal…
Den Ham
Ik tufte verder. Want naast Oostum had ik ook het einddoel helder voor ogen. Een T-splitsing naderend twijfelde ik nog even om linksaf te gaan. Daar ligt namelijk Adorp. Een plaatst waar ik eigenlijk nooit kom. Ooit kende het dorpje nog een voetbalvereniging maar deze ging enige jaren geleden ter ziele. Ooit zou ik in het plaatselijke café een Open Coffee Club bijeenkomst bezoeken maar door omstandigheden heb ik deze gemist. En dat gemis is nog voelbaar.
Ik besloot uiteindelijk toch maar rechtsaf te gaan en reed door het gehucht Steentil. Ook weer zo’n oogverblindend plekje en ik parkeerde de auto om even enige meters te wandelen en een foto te schieten. Links passeerde mij een indrukwekkend schip dat via het Aduarderdiep zijn weg vervolgde. Rechts zag ik in de verte het bruggetje liggen waar ik een week eerder over heen gewandeld was.
Het volgende plaatsje wat ik aandeed was Den Ham. Daar was ik ook nog nooit geweest. Een keer was daar de kans toen ik Daniëlle Bekkering mocht interviewen maar die had het interview liever op Kardinge. In 25 minuten had ik het verhaal op papier gemaggeld want de ijsbaan lonkte uiteraard. Ook in Den Ham deed ik weer een rondje rond de kerk en genoot van het uitzicht op het sportveldje waar een man met zijn kinderen aan het voetballen was.
Niehove
Met een blij gemoed reed ik weer verder. De brug naar Aduard stond open en het wachten duurde mij te lang. Het wandelrondje centrum bewaarde ik voor later want ik zette koers naar mijn einddoel. En dat was in mijn geval het prachtige plaatsje Niehove. Daar ben ik ooit een keer geweest om Sijtse Scheeringa te interviewen. Toen vond ik al dat de beste man er mooi woonde, vlakbij de kerk.
Het werd een prachtig half uurtje genieten. In 2019 werd Niehove door Elsevier Weekblad al uitgekozen tot mooiste plaatsje van Nederland. En dit jaar nomineerde de ANWB Niehove samen met Middelstum, Winsum, Spijk en Garnwerd. Niet meer dan terecht. Een constatering die ik stelde toen ik na enige honderden meters over een landweggetje eens achterom keek en het plaatsje prachtig oplichtte op de wierde. Het was alsof ik in een filmdecor was terechtgekomen.
Saaksum
Met een blij gevoel stapte ik terug in de auto. Mijn maagje begon te knorren maar ik besloot nog even Saaksum aan te doen alvorens terug te rijden. Ook zo’n prachtig plaatsje die ik jaarlijks aandoe tijdens mijn fietstochten. Dit keer werd de auto geparkeerd en deed ik een rondje kerktoren. Daarbij nam ik de indrukwekkende omgeving nog eens in mij op. Wat is het Reitdiepgebied toch een ongelooflijk mooi stukje Groningen, bedacht ik mij. En zo gleed deze zaterdagmiddag binnen de kortste keren mijn collectieve geheugen binnen als een prachtige herinnering. Even was ik toerist in mijn eigen provincie. En het voelde goed!