Peter, kun je jezelf in het kort even voorstellen?
Jazeker, hoewel je uit diverse interviews natuurlijk al wel het nodige kunt halen. Maar hier nog even in het kort een opsomming. Ik ben 42 jaar en heb het grootste deel van mijn leven in Middelstum gewoond. De laatste jaren samen met mijn partner Jessica aan de Ploegersweg. In 2021 zijn we de trotse ouders geworden van onze prachtige zoon Julian.
Sinds 2001 ben ik ondernemer en zeker de laatste jaren voor corona maakte ik met Disco-n-action een mooie groei door. Die groei kwam voornamelijk tot stand door mij met Disco-n-action steeds meer toe te leggen op de zakelijke markt. Die kennis en dat netwerk kwam tijdens de coronacrisis goed van pas. Het was een kleine moeite om om te schakelen naar het verzorgen van online producties. Via de livestreams verzorgden we menig uitvaart, congres, vergadering, musical, diploma-uitreiking en diverse informatieavonden.
Maar ook zorgden we voor verbinding bij zorginstellingen en werkten we mee aan online open dagen voor scholen. Op die manier konden we de groei van voor de corona doorzetten! De titel boven dit stuk klopt zeker, ik ben letterlijk en figuurlijk groot geworden met het muziekfestijn Sunsation!
Kun jij je de eerste Sunsation editie(s) nog herinneren?
Jazeker, maar niet op de manier waarop jij hem verwacht waarschijnlijk. Begin jaren negentig logeerde ik namelijk als elf, twaalfjarig jongetje wel eens bij mijn oma die toen nog aan de Hippolytuslaan in Middelstum woonde. En dat was ook de plaats waar destijds de Sunsation-feesttent stond na de eerste edities op de ijsbaan. Ik kon toen mooi door het raampje kijken wat er buiten op het feestterrein allemaal wel niet gebeurde en ik moet zeggen, dat beviel mij wel.
Nog voordat ik officieel vrijwilliger werd, was ik onofficieel al druk in de weer en deed wat ik kon. Mede omdat ik in die tijd al wel in jeugdsoos The Rising Sun kwam, de uitgaansplek gelegen vlak bij mijn ouderlijk huis. Denk dan aan kleine klusjes als het borden schilderen en posters rondbrengen. Of met Alfred Zuidhof graven naar de watervoorziening nabij het Hippolytushoes om maar water in de tent te krijgen. GPS bestond in die tijd niet. Ieder jaar kwam het papiertje, met daarop het aantal stappen vanaf een bepaald punt, weer uit een map. Als de put gegraven was zagen we er uit als beesten. Het was ook Alfred die mij het tappen van biertjes bij wist te brengen.
Je bent al vrij snel vrijwilliger geworden?
Medio jaren negentig werd het allemaal wat serieuzer want toen werd ik vrijwilliger bij jeugdsoos The Rising Sun en daarmee was ik ook automatisch Sunsationvrijwilliger. En dat ben ik nu nog steeds. Wanneer het werk het toelaat dan draai ik nog graag een bardienstje mee tijdens een zaterdagavond. En dan zie en hoor je van alles maar daar weet jij sinds 2019 alles van. Prachtig om mee te mogen maken!
Wanneer volgde de stap van vrijwilliger naar performer?
Dat is eigenlijk in twee stappen gegaan. Want in 2009 draaide ik samen met broer Eling voor het eerst in de feesttent maar dat kwam doordat deze tijdens die editie een week langer is blijven staan omdat verschillende verenigingen er hun jubilea vierden. En tijdens een van die feestavonden waren wij de DJ’s.
De eerste ‘Back to the ’80 & ’90’ avond waarop Eling en ik mochten draaien was in 2012. Dat was een prachtige ervaring. Wij draaiden toen in de kleine feesttent en Ger van den Brink was destijds de grote naam in de grote feesttent. Het was een volle bak buiten én heel gezellig. Ger overleed datzelfde jaar tot onze grote schrik op 22 december. Toen Ger wegviel, kregen zowel Eling als ik een eigen avond die we mogen vullen. Van ‘Back to the ’80 & ’90’ is het nu ‘Back to the ’90 & ‘00’ geworden.
Je hebt inmiddels al met vele artiesten het podium gedeeld (Of zij met jou)?
Och man, daar kun je inderdaad een heel mooi lijstje van maken. Alleen moet ik eerst stijf nadenken wie dat allemaal wel niet geweest zijn. Critical Mass was een van de eersten dus die mag ik zeker niet vergeten. En wat te denken van Gerard Ekdom, Mental Theo, Special D., Gijs Staverman, Twenty 4 Seven (helaas zonder Nance, mijn favoriete zangeres van vroeger), Jody Bernal, Lasgo, Vengaboys en 2 Brothers On The 4th Floor.
In 2019 was daar nog Starmaker/K-otic. Toen kwamen mooie jeugdherinneringen uit mijn begin twintiger jaren bovendrijven. Een prachtig rijtje dus en ik zal vast nog wel enige namen vergeten zijn.
Het is kicken om de Sunsation-tent én dansvloer langzaam maar heel zeker vol te zien stromen?
Het is uiteraard fantastisch om voor een volle feesttent te mogen draaien. Maar dat lukt alleen maar wanneer je de eerste mensen die binnen komen weet te boeien. Die moet je de dansvloer op zien te krijgen. Je moet er dus als DJ direct staan. Ik werk dan ook niet volgens een vaste playlist. Zie het als een spel dat je speelt met je publiek. Je moet aanvoelen wat aanslaat.
Gelukkig ken ik mijn ‘Pappenheimers’ zo langzamerhand wel een beetje. Sunsation voelt vaak als een thuiswedstrijd die je niet kunt verliezen. Ik ben dan ook maar wat blij dat het aantal bezoekers de laatste jaren een geweldige vlucht genomen heeft. Dat maakt het alleen maar mooier! Mooi is het ook om te zien dat de muziek die deze avond gedraaid wordt, aanslaat bij jong én oud.
Echter, na twee jaar DJ stilstand door de corona is het automatisme wel een beetje verdwenen. Dus ik kan niet ontkennen dat ik dit jaar wel de nodige zenuwen zal hebben….
Waar verheug je je het meeste op tijdens de 2022 editie?
Dat is in mijn geval zeker 2 Unlimited. Ooit was er in 1994 al sprake van dat ze langs zouden komen maar uiteindelijk kozen ze toen voor een ander festival. Daarvoor in de plaats kwam Culture Beat. Mooi dat dit nu, 28 jaar later, recht getrokken kan worden op de ‘Back to the ’90’s & ’00’ avond!
Wat zijn je Sunsation hoogte- en dieptepunten tot dusver?
Op muzikaal vlak denk ik bij de hoogtepunten direct aan de festivalavonden waar grote namen als Within Temptation, Racoon, BLØF, Direct en Golden Earring opgetreden hebben. Al die grote artiesten aten destijds in Moonlight en ik mocht, met mijn hotelschoolverleden, al die lekkere maaltijden uitserveren. Anouk is ook een gevestigde naam die bij me opkomt.
De doorstart van Sunsation in 2008 na een jaar afwezigheid vond ik heel bijzonder. Mooi dat er toen weer een aantal vrijwilligers opgestaan zijn en de schouders er onder gezet hebben. En natuurlijk beschouw ik al die avonden waarbij ik zelf heb mogen draaien, ook als hoogtepunten.
Bij de dieptepunten denk ik dan aan het jaar 2007 waarbij het voortbestaan danig op de tocht stond. Een dieptepunt van een heel andere orde was dat ik eens buiten met een mooie meid stond te praten. Joost, van Powersound, liep langs en merkte toen op: ‘Is dat nu Hanneke?’. Gezien het feit dat ze direct wegliep bleek wel dat dit niet Hanneke was….
Maar nu even weer serieus hoor want het overlijden van Ger van den Brink mag wat mij betreft niet onvermeld blijven. Iemand die vele edities van Sunsation op de bühne heeft gestaan en altijd zorgde voor gezelligheid en leven in de brouwerij. Hij overleed in december 2012. Ik vond het toen heel raar dat ik in 2013 voor hem in de plaats mocht draaien.
Heb je nog leuke Sunsationanekdotes?
In overvloed want naast vrijwilliger en het zelf optreden heb ik ook twee edities als bezoeker mee mogen maken. En toen stond ik maar zo op de dansvloer te dansen in plaats van zelf te draaien. Ik herinner mij nog de verhalen van Golden Earring waarbij hun management er een handje van had om jaarlijks nieuwe eisen te stellen.
Fauteuils in de kleedkamer waren via een kringloopwinkel nog wel te regelen maar een vergunning om met een helikopter bij het festivalterrein te mogen landen, lukte niet. Dat moesten ze zelf regelen, aldus de gemeente. Toen dit aan ze doorgegeven werd, klonk er gelach aan de andere kant van de lijn. Het was dus geen serieuze eis geweest maar ze testten op deze manier wel hoe ver een organisatie wilde gaan om ze te krijgen.
Het posters plakken leidde ook altijd tot bijzondere verhalen. Ik zat eens bij een vrijwilliger in de auto en we moesten in voorbereiding van de ’94 editie naar Groningen. Daar hadden ze destijds van die bussluizen aangelegd. Die kenden wij als dorpelingen natuurlijk niet. Afijn, onze chauffeur dacht dat als hij maar goed genoeg stuurde, hij er precies met de auto doorheen paste.
Uiteraard lukte dit niet, waardoor de auto midden in de bussluis vast kwam te zitten. ‘Wel mokt dit gat nou net zo groot, dat je der mit auto nait langs kinnen?!’ Onze chauffeur besloot de auto in de achteruit te zetten, om vervolgens vol gas de auto de sluis weer uit te rijden. Dat lukte! ‘Dit is nait zo goud veur mien veurophanging’, was zijn droge commentaar terwijl wij het achterin de auto uitgierden van het lachen….
Middelstum is voor jou ‘the place to be’?
Zeg nooit nooit maar ik zal Middelstum niet zo maar verlaten. Ik heb hier immers alles en woon er al dik veertig jaar met veel plezier.
Nog tijd voor hobby’s?
Als je van je hobby je werk maakt, raak je een hobby kwijt maar krijg je er een mooie baan voor terug. Ter ontspanning mag ik graag op vakantie gaan, samen met Jessica van Julian genieten en uitstapjes maken.
Waar mogen ze je ’s nachts voor wakker maken?
Als iemand problemen heeft en ik hem of haar daarmee kan maken. Maar er is één probleem want ik heb de telefoon op stil staan dus het zal nog niet meevallen om mij wakker te maken. Daarbij krijg ik al niet zo veel slaap dus die uurtjes dat ik er lig, worden gekoesterd.
Waar staat Peter Zuidhof met Sunsation over 10 jaar?
Dan ben ik verdikkie al dik vijftig! Maar Sunsation blijft mooi en er deel van uit maken blijft mooi. Misschien gooit het werk roet in het eten maar misschien heb ik dan ook wel meer tijd om mee te helpen. Maar ik hoop er bij te zijn en er bij te blijven.
Wil je verder nog iets kwijt?
Ik hoop en verwacht dat we er na twee jaar corona-ellende met elkaar weer een prachtige editie van maken. Het is altijd kicken om de bezoekers te zien genieten. En een bijzondere tot ziens voor vrijdag 8 april bij ‘Back to the ’90 & ‘00’. Ik verheug mij er op, het aftellen is begonnen!
(Foto’s zijn onder andere gemaakt door Heino Buikema)