Kunt u zich heel kort even voorstellen?
Gerda Onnes is ook mijn volledige naam. Ik ben op 21 januari 1956 geboren in een Gronings ziekenhuis. Groningen is de stad geweest waar ik tot mijn 50e gewoond heb. Ik ben de oudste kind van het gezin Onnes dat in totaal uit zeven personen bestaat. Toen mijn beide ouders 24, 25 jaar waren, hadden ze reeds al hun vijf kinderen op de wereld gezet.
Mijn vader heeft in zijn beginjaren verschillende beroepen uitgeoefend. Zo verkocht hij meubelstoffen, hij heeft bij de V&D gewerkt en gevaren op de Willem Barentz. Op latere leeftijd werd hij alsnog schilder. Hij is een jaar na mij op de Kunstacademie terecht gekomen. Mijn moeder had het in die beginjaren heel druk met vijf opgroeiende kinderen.
Zelf heb ik dus tot mijn 50e in Groningen gewoond op zes verschillende plekken. Met mijn ouders ben ik drie keer verhuisd, toen ik op mijzelf ging wonen volgden ook nog enige verhuizingen. Toen ik met mijn partner besloot om een lijstenmakerij en kunsthandelgalerie te beginnen, moesten we op zoek naar een winkelpand. Die vonden wij aan de Meeuwerderweg. Wij woonden destijds in een tuinhuisje in het Stadspark.
Op latere leeftijd wilden wij wat rustiger gaan wonen en dus Groningen verlaten om ons op het platteland te settelen. We zijn de provincie doorgereden en hebben rond gesnuisterd op Google. In Kantens stonden destijds drie panden te koop. Toen we moesten wachten om het garagepand hier even verderop te kunnen bekijken, wandelden we door Kantens. Dat voelde direct vertrouwd.
Toen we voor dit huis aan de Langestraat stonden, bleek er een bordje te koop in de tuin te staan. De eigenaar wenkte ons naar binnen en wij waren direct verkocht, vooral door de ruime tuin achter het huis. We hebben toen enige dagen later een bod uitgebracht en zijn in 2006 naar Kantens verhuisd. We wonen hier met veel plezier, het is een leuk dorp. Een klein nadeel is wel dat we aan een drukke doorgaande weg wonen.
Wat is uw burgerlijke staat?
Ik heb inmiddels al veertig jaar een relatie met Roelf Schaank. Hij komt oorspronkelijk ook uit de stad Groningen en is zes jaar ouder dan ik. We hebben elkaar leren kennen in de kroeg waar toen een leuke band speelde. We raakten aan de praat en hadden direct een klik. Roelf heeft twee kinderen die toen vier en negen jaar oud waren. Ik ben dus bonusmoeder geworden en door twee kleinkinderen ook bonusoma.
Wat is uw voormalig beroep?
Ik wist aanvankelijk helemaal niet wat te worden maar wel wat ik absoluut niet wilde worden, kunstenaar! Ondanks het feit dat mijn opa kunstenaar was en het bij mijn vader ook begon te kriebelen. Ik kon naar de MAVO/HAVO maar was een ietwat luie leerling en wilde naar de huishoudschool. Mijn ouders lieten mij vrij in die keuze. Ik wilde de kinder- en jeugdverzorging in maar daar had je een MAVO diploma voor nodig dus dat was pech hebben voor mij.
Ik besloot toen aan het werk te gaan en ben toevallig het kappersvak ingerold. Ik had zoiets van, ik zie wel of ik het leuk vind en ben een kappersopleiding gaan volgen. Dit was het toch niet helemaal en op mijn 17e, 18e begon het te kriebelen, ik wilde graag naar de Kunstacademie. Maar daar had je de MAVO en HBS voor nodig als vooropleiding. Ik ben toen nog naar de MAVO-opleiding voor volwassenen gegaan maar heb deze niet afgerond. Ik kwam er namelijk achter dat je ook op de Kunstacademie kon worden ingeloot.
Uiteindelijk ben ik toen ik 31 jaar was eindelijk toegelaten. Een aantal jaren eerder had ik een paar keer pech gehad. Ik haalde wel plusjes van de docenten die mij moesten beoordelen maar je kreeg ook cijfers voor bepaalde opdrachten. In één geval kwam ik slechts eentiende punt te kort. In de tussenliggende jaren heb ik in een juwelierszaak gewerkt, spijkerbroeken verkocht en ik was oproepkracht in een kapsalon.
De Kunstacademie was echt mijn ding. Vijf avonden in de week ging ik naar school, overdag moest ik opdrachten uitwerken. Daar ik op mijn leeftijd geen studiebeurs meer kreeg, begon ik al vrij snel met exposeren. Daar waren ze op de academie niet blij mee, die vonden dat ik zoveel mogelijk schilderuren moest gaan maken en mijzelf op die manier verder moest zien te ontwikkelen. Maar ik wilde ook in mijn eigen onderhoud voorzien. Ik heb deze vijf studiejaren als een heel leuke periode ervaren.
En zo was ik dus op mijn 36e gediplomeerd kunstschilder. Een voorkeur voor een bepaald genre had ik toen niet en nu nog niet. Ik schilder stads- en plattelandsgezichten, dieren en mensen en was in het verleden ook vaak op Schiermonnikoog te vinden. Tegenwoordig schilder ik veel portretten, ook van bekende personen. Direct na mijn afstuderen ben ik les gaan geven en dat doe ik nu nog steeds. Elke dinsdagochtend- en middag kunnen hier maximaal twaalf cursisten de fijne kneepjes van het schildersvak leren. Elke derde zaterdag van de maand geef ik een workshop. Cursisten weten mij via Facebook en mijn website te vinden maar gelukkig ook door positieve mond-tot-mond-reclame.
Anderhalf jaar geleden heb ik de Atelierroute Hoge Noorden opgezet. Om meer kunstenaars te krijgen, heb ik een oproepje op Facebook geplaatst. Daardoor had ik direct zeven medestanders. Inmiddels heeft dit zich uitgebreid tot zestien deelnemers die in principe elke eerste zondag van de maand hun atelier openen voor kunstliefhebbers. Ik verricht hiervoor de PR-werkzaamheden met daarin verwerkt welke kunstenaars er die maand meedoen. Dit kostte mij vooral in het begin veel tijd maar het gaat mij steeds makkelijker af. Op een gemiddelde zondag komen zo’n veertig belangstellenden bij mij langs.
Schilderen is echt mijn lust en leven. Ik ben een snelle en impulsieve werker die vaak al schilderend haar werken bijstuurt. Soms lukt het mij om een schilderij binnen een dag af te hebben maar het kan ook veel langer duren. Met het portret van Johan Cruijff ben ik maanden bezig geweest. Niet continu natuurlijk maar het heeft lang geduurd voor ik echt tevreden was.
Hoe bevalt het gepensioneerd zijn?
Ik heb mazzel gehad met deze beroepskeuze en denk dan ook nog lang niet aan stoppen. Misschien als ik artrose of zoiets krijg maar dan kan ik mijzelf nog altijd het mondschilderen aanleren. Mijn vader is 84 jaar en schildert ook nog steeds hoewel hij nu wel op het punt komt dat hij gaat minderen. Ik zie mijzelf hetzelfde pad volgen. Je eigen tijd invullen, het eigen baas zijn, ik vind het geweldig!
Ik heb in het verleden ook een cursus creatief schrijven en vertellen gevolgd, dat vond ik erg leerzaam. Ik was dan ook medeorganisator van het vertelfestival dat één keer per twee jaar in Kantens werd georganiseerd. We hebben in totaal acht edities beleefd. Ik heb jarenlang sportlessen gegeven in het Schienvat maar ben hiermee gestopt. Wekelijk ga ik nog naar Taichi, een Japanse bewegingssport. En ik wandel veel met de hond. Dagelijks loop ik een rondje Kantens, Ewsum of Toornwerd.
Wat zijn de hoogtepunten uit uw leven?
Ik ben meer van het gelijkmatige en ben dus niet vaak heel blij of heel verdrietig. Dat ik uiteindelijk toegelaten werd tot de Kunstacademie na zoveel jaar proberen, gaf natuurlijk wel een heel goed gevoel. Dat ik het realiseren van de Atelierroute voor elkaar heb gekregen, maakt mij trots.
Ik kijk ook met veel plezier terug op het opzetten van ons bedrijf aan de Meeuwerderweg in Groningen. Een leerzame periode waarin ik de in- en verkoop regelde van de artikelen en de boekhouding deed. Later nam Roelf deze taken van mij over.
En de dieptepunten?
Hiervoor moet ik echt in mijn geheugen gaan graven maar ik kan ze zo niet bedenken.
Heeft u nog anekdotes en mooie verhalen?
Ooit kwam er een student bij ons in de winkel die een lijst wilde kopen. Gezien zijn beschikbare budget adviseerde Roelf hem om naar de Ikea te gaan. Dit wilde hij niet en uiteindelijk heeft mijn partner van lijstrestanten een lijst voor hem gemaakt en dat voor vijf gulden.
De student betaalde hem dat bedrag en had ook een zak muntdrop voor hem meegenomen. Later is de student afgestudeerd tot hartchirurg. Omdat Roelf hem toen heeft geholpen, kwam hij later terug voor een mooie opdracht. Hij was hem nog niet vergeten dus.
Wat zou u ooit nog willen doen in uw leven?
Ik had vroeger wel wat meer willen reizen maar we hadden met ons bedrijf al moeite genoeg om de eindjes aan elkaar te knopen. Maar toch hebben we samen mooie vakanties beleefd hoor, naar Azië en Marokko bijvoorbeeld. Ach, het is zoals het is. Ik probeer nu zoveel mogelijk te genieten van de dingen die ik doe en dat lukt prima.
Waar heeft u spijt van gehad in uw leven?
Als ik eenmaal een keuze heb gemaakt dan aanvaard ik ook de consequenties en zie wel wat er dan van komt. Spijt komt vaak achteraf maar ik vind het jammer van mijn tijd en energie.
Wat zou u uw leven voor een cijfer willen geven?
Een acht, denk ik.
Wilt u verder nog iets kwijt?
Ik denk dat we alles wel bij langs geweest zijn, wat ik kwijt zou willen. Jouw vragen zijn dan ook ruim van opzet. Een websiteverwijzing is natuurlijk nooit verkeerd, dus bij deze: www.gerdaonnes.com. Je kunt mij ook via Facebook volgen (Gerda Onnes Schilderijen) en (Atelier Gerda Onnes). Graag tot ziens, kom gerust eens vrijblijvend binnen vallen tijdens de Atelierroute!