Kunt u zich heel kort even voorstellen?
Mijn volledige naam luidt Rinze Hendrik de Vries, maar iedereen kent mij als Rinze. Ik ben op zestien november 1948 geboren op ‘Kattenburg’, een streekje onder Leens. Als middelste telg uit een gezin met vijf kinderen. Ik ben helaas inmiddels een broer en een zus kwijtgeraakt. Mijn vader was vroeger een boerenarbeider die vaak op de dorsmachine te vinden was. Zijn laatste jaren werkte hij voor het Waterschap Hunsingo en dat beviel hem prima gezien zijn uitspraak: ‘Had ik deze overstap maar tien jaar eerder gemaakt!’
Toen ik een jaar of twee, drie was, verhuisden we naar Zuurdijk. En daar heb ik al met al 31 jaar gewoond. Zelfs nog in een woonwagen, alvorens het huisje van mijn opa en oma te kopen. Na Zuurdijk volgden drie jaar in Leens en toen kwam er een verhuizing naar Ulrum. Hier heb ik er inmiddels al zo’n tien verplaatsingen opzitten. ‘Als het behang geel werd, volgde een verhuizing’. Maar inmiddels woon ik al weer tien jaar aan de Hans Scholtensstraat 2 in Ulrum. In de voormalige ULO-school, vlak bij de kerk. Een mooie plek inderdaad, hier zal ik ‘mien tied wel sliet’n’.
Wat is uw burgerlijke staat?
Na mijn scheiding ben ik inmiddels dertien jaar single. Wel kan ik het nog steeds goed met mijn ex en haar twee kinderen vinden. Ik beschouw Arjan en Jeannette een beetje als mijn bonuskinderen en ik eet nog regelmatig bij Jeannette. Wanneer de kinderen van Arjan en Jeanette jarig zijn dan ga ik er vaak heen, mocht de gelegenheid zich voordoen. Dat is altijd gezellig.
Wat is uw voormalig beroep?
Na de lagere school op Zuurdijk te hebben afgerond, ging ik naar de LTS in Wehe-den Hoorn. Ik kreeg in het eerste jaar les in bijvoorbeeld hout- en metaalbewerking en koos uiteindelijk voor de houtrichting. Ik was een jaartje of zestien toen ik van school af kwam en ging eerst op een garnalenschip aan het werk. Dat was het niet echt voor mij, ik heb het maar een half jaar volgehouden.
Vervolgens ben ik de bouw ingegaan. Ik denk dat ik in tien jaar tijd zo’n vier a vijf bazen heb gehad. De monumentenzorg vond ik hierbij het mooist om te doen, denk hierbij aan het restaureren van kerken. Na de bouw, volgde het werken in de groenvoorziening. Ook dit heb ik een jaartje of tien gedaan bij verschillende bazen. Ik vond het heerlijk om buiten aan het werk te zijn en genoot van de vrijheid die je dan had. Schoffelen, heggen snoeien, gras maaien, een enkele keer een straatje aanleggen, dat soort werkzaamheden deed ik. Begin jaren negentig kwam ik bij Ability aan het werk.
De eerste tien jaar voor de buitendienst maar toen ik aangaf dat het werken met een bosmaaier niet meer aan mij besteed was in verband met slijtageverschijnselen aan mijn nek, volgde een switch naar de binnendienst. In het begin zat ik vaak op de heftruck in het magazijn, de laatste jaren werkte ik in Uithuizen op de inpakafdeling. Achteraf hoorde ik dat ik ook wel bij de houtmachinale afdeling had kunnen gaan werken maar dat wist ik toen niet.
Hoe bevalt het gepensioneerd zijn?
Tussen mijn 60e en 63e jaar heb ik het aantal werkdagen afgebouwd van vijf naar drie. Ik kon er op mijn 63e al uit met een goede regeling maar besloot om nog een half jaartje door te zetten. Die laatste maanden leefde ik ook echt naar mijn pensionering toe. In een zwart gat ben ik vervolgens niet terecht gekomen hoor, ik heb mij geen moment verveeld.
Dat komt ook omdat ik vaak op het voetbalveld van VVSV’09 ben te vinden. Grasmaaien, schoffelen, zwerfvuil opruimen enz. enz.. Op de donderdag komen we met een mannetje of zes, zeven bij elkaar, allemaal vrijwilligers. Onder het genot van een kopje koffie hebben we dan een soort van werkoverleg. Naast deze werkzaamheden ben ik al met al ook zo’n dertig jaar scheidsrechter geweest bij FC Leo, Zeester, Kloosterburen en UVV.
In het begin combineerde ik dit nog met het voetballen. Ik ben op mijn 15e begonnen bij De Marne en geëindigd bij UVV wat het voetballen betreft. Ik was toen bijna veertig jaar. UVV 2 is qua niveau het hoogste team geweest waarin ik gespeeld heb en met dit elftal ben ik ook nog eens kampioen geworden. Dit elftal stond destijds onder leiding van Lauwe van der Horn. Rond de eeuwwisseling ben ik nog vijf jaar lid geweest van Dorpsbelangen Ulrum.
Na in 2018 genomineerd te zijn, werd ik in 2019 Vrijwilliger van het jaar bij VVSV ’09. Een eretitel waar ik ‘slim wies’ mee ben. Maar er zijn veel meer vrijwilligers hoor, die hiervoor in aanmerking komen dus ik voel mij wel een beetje bezwaard. Maar de trainingsjack die ik er aan overgehouden heb, staat mij goed toch?
Naast alle voetbalactiviteiten mag ik graag puzzelen. Zweedse puzzels zijn mijn favoriet, zeker in deze wintermaanden. Zomers maak ik regelmatig een ommetje in en rond het dorp. En volgens mij kan ik redelijk goed zingen hoewel ik vaak niet tekstvast ben….
Wat zijn de hoogtepunten uit uw leven?
Een wedstrijdje fluiten in het Oosterpark! Omdat ik vaak op zondag wedstrijdjes van Zeester floot, vond Albert Nauta mij de man om de voorwedstrijd Zeester B tegen Buitenpost B te fluiten. In het Oosterpark dachten ze dat de dochter van Geert Schut de wedstrijd zou leiden maar ik had dus de eer. Dat was een hele mooie ervaring zeker omdat het stadion steeds voller werd. De FC speelde later die middag tegen Fortuna Sittard.
En de dieptepunten?
Een wedstrijdje fluiten op Lauwersoog, haha. Deze wedstrijden gingen uit van de gemeente en werden op zo’n knollenveld gespeeld. Het overlijden van mijn broer op 27-jarige leeftijd is natuurlijk van een heel andere orde. Hij ging gezond de deur uit maar overleed als gevolg van een auto-ongeluk tussen Sauwerd en Winsum.
Mijn moeder is op 53-jarige leeftijd overleden. Veel te jong inderdaad, ze had kanker. Zelf was ik toen nog maar halverwege de twintig. Mijn zuster is ook jong overleden aan deze rotziekte en hetzelfde geldt voor mijn vader. Hij is echter nog 76 geworden, daar kun je dan iets meer vrede mee hebben.
Heeft u nog anekdotes en mooie verhalen?
Zoals eerder vermeld, vond ik het werken aan monumentale gebouwen het mooist om te doen. Zo moesten we ooit eens een kerkje in Winsum restaureren. De oude stenen er uit halen en vervolgens nieuwe aanbrengen. Ik weet nog dat het een haastklusje was die voor de bouwvak klaar moest. Daarbij was het hartstikke warm. We begonnen om zes uur te werken en stopten al om twaalf uur. Daarna was het niet meer te harden.
Wat zou u ooit nog willen doen in uw leven?
Er schiet mij eigenlijk niets te binnen bij deze vraag. Ik heb een hekel aan reizen dus een vakantie naar een ver oord is aan mij niet besteed. Verder dan acht dagen Zwitserland ben ik niet gekomen. Wel een mooi en schoon land overigens. Maar thuis heb ik alles bij de hand, waarom zou ik dan weg willen gaan?
Waar heeft u spijt van gehad in uw leven?
Nergens van, als ik hier goed over nadenk.
Wat zou u uw leven voor een cijfer willen geven?
Wel een ruime voldoende, doe maar een acht. Een tien is veel te hoog en een laag cijfer hoeft het ook niet te worden. Ik sta met plezier in het leven en geniet van uitstapjes naar bijvoorbeeld De Zeearend in Zoutkamp of het dobbelspel Mexico in het plaatselijke Café Neptunes. Maar dan moet je er natuurlijk niet te vaak inzitten. De kaartavonden bij VVSV zijn ook altijd heel gezellig.
Wilt u verder nog iets kwijt?
Ik hoop nog vele jaren in goede gezondheid te mogen blijven leven en zal doorgaan met het vrijwilligerswerk zolang ik dit nog kan doen. Wat ik nog vergeten ben te vermelden is dat ik tot twee jaar geleden nog de begeleider was van Zeester 2. Dit heb ik vijf jaar gedaan. Wat dat betreft vind ik het jammer dat de fusie tussen beide clubs geen succes geworden is. Ik ga met net zo veel plezier naar de nieuwjaarsreceptie van Zeester als die van VSVV….