Nick, kun je jezelf in het kort even voorstellen?
Hier voor je zit Nick Huizinga, geboren op 5 mei 1991. Ik ben een soort van Bevrijdagsdagkind dus maar inmiddels al weer 28 jaar oud. Geboren aan de Lijnbaan in Bedum en op 3,5 jaar Vlieland-Oost na altijd in dit prachtig dorpje gewoond. Door school, voetbal en mijn horecabaan ken ik dan ook veel mensen hier. Daarbij ben ik de trotse (suiker)oom van twee neefjes die van mijn drie jaar oudere zuster zijn. Uiteraard woont ook zij in Bedum, haha.
Een horecaman in hart en nieren (zat het er al vroeg in)?
Ik was 15 jaar toen ik vrijwilliger werd bij jeugdsoos Toko hier in Bedum. Mijn zus was hier de voorzitster van en door haar enthousiaste verhalen was een regelmatig bezoek aan deze toko onvermijdelijk. Toen ze mij polste om vrijwilliger te worden, stond ik de week erna al achter de bar. Twee jaar later volgde ik haar als voorzitter op en kon ik mij, naast school, ook richten op het maken van roosters en inkopen doen. Vaardigheden waar ik nu nog profijt van heb.
Daarbij ging ik in de zomervakanties altijd met mijn ouders naar Vlieland, het eiland waar ook mijn grootouders al regelmatig kwamen. De eigenaar van Café ‘De Oude Stoep’ heeft mij min of meer op zien groeien en op 17-jarige leeftijd kon ik er aan de slag als glazenophaler en barman. Ik heb toen zes weken lang werk en vakantie gecombineerd, een geweldige tijd.
Wat maakt het werken in de horeca zo mooi?
Kort samengevat, de mensen in combinatie met de diversiteit en gezelligheid. Elke dag is weer anders. Dat komt natuurlijk ook door de verschillende gasten waar je mee te dealen hebt. Zowel in het café als de hotelgasten die je uiteraard een hoge servicegraad wilt geven. Maar ook tijdens vergaderingen, bedrijfsfeesten en jubilea moet je er staan.
Ik vind het leuk om met andere mensen te praten en leer van hun levenservaring. Wat dat betreft ben ik een echt mensenmens die houdt van gezelligheid. Nog een bijkomend voordeel van het werken in de horeca is dat je uit kunt slapen. Ik ben meer een avond- en nachtpersoon dan een ochtendmens.
Overzee (Op Vlieland) heb je de nodige werkervaring opgedaan?
Toen ik twintig jaar was, ging ik studeren aan de Stenden Hogeschool in Leeuwarden waar ik de richting hotel- of toeristisch management koos. Dat beviel prima. Echter een oud-collega van mij die bij ‘De Oude Stoep’ werkte, werd daar opgenomen in het management. Hij vroeg aan mij of ik in de zomer weer voor ze wilde werken als eerste barman. Daarbij mocht ik mij ook bezighouden met het roosters maken, de inkoop en het opleiden van een nieuwe lichting barpersoneel.
Een stapje hoger dus dan het eerdere vakantiewerk en dit beviel zo goed dat ik uiteindelijk gestopt ben met mijn opleiding. Daar heb ik best wel een tijdje over na moeten denken maar het heeft uiteindelijk wel goed uitgepakt. Begonnen als barman, ben ik er afgezwaaid als assistent bedrijfsleider. Dit is voor mij een heel leerzame en plezierige periode geweest.
Maar toen lonkte Hotel ’t Gemeentehuis Bedum?
Eind 2017 kwam ik na een druk hoogseizoen weer terug in Bedum om daar te relaxen en bij te tanken en voor het nodige familiebezoek. Mijn moeder was al een tijdje ziek maar haar gezondheid ging sneller achteruit dan verwacht en gehoopt. In januari 2018 is ze overleden. Een heftige tijd voor mij waarbij ik steeds meer tot het besef kwam dat ik graag terug wilde naar Bedum om dichter bij mijn familie en vrienden te kunnen zijn.
Daarbij kwam ik er achter dat ik rust nodig had in plaats van weer de werkdrukte op te zoeken als een soort van ‘vlucht’. Ik nam de op zich best wel lastige keuze om ‘De Oude Stoep’ vaarwel te zeggen. Na enige maanden rust te hebben genomen, zag ik een vacature bij Moeke Vaatstra in Zuidwolde. Ik had daar een goed gesprek en kon er een vast contract krijgen.
Harold Walraven kreeg hier lucht van en vroeg of ik niet op korte termijn bij hem langs kon komen om te praten. Het voelde direct als thuiskomen en binnen een half uur waren we er uit. Ik kende het Hotel natuurlijk wel van regelmatige bezoekjes om ‘een drankje te doen’. Hetzelfde geldt natuurlijk voor Harold die ik vaak tegenkwam op het voetbalveld. Aanvankelijk was er ruimte voor maar twee werkdagen maar dat paste mij toen wel in verband met het rouwproces waarin ik zat. Het aantal uren werd al snel meer en inmiddels heb ik een vast contract voor 36 uur in de week.
Wat maakt het werken in dit Hotel zo leuk en wat zijn je taken?
In eerste instantie ben je gastheer met als belangrijkste prioriteit de (hotel)gasten een gezellig verblijf te geven, inclusief lekker eten en drinken. Daarbij organiseren wij zowel in het Hotel als in de Grotestraat regelmatig evenementen die natuurlijk de nodige voorbereidingen kosten. Ook maak ik werkroosters, doe de bestellingen en probeer voor wat extra sfeer te zorgen door de ‘aankleding’ van het Hotel ’t Gemeentehuis. Daarbij ben ik ook aangesteld als vertrouwenspersoon.
Binnengehaald als barman, vervul ik nu samen met Nico de rol van hotelmanager. Deze snelle switch is mede ingegeven door het vertrek van Sander die zijn ei niet helemaal kwijt kon in het werk hier. Waarbij aangetekend dient te worden dat ik mij nu tijdelijk op het werk als barman richt omdat mijn vader onlangs plotseling is overleden. Een nieuwe schok waarmee ik het moeilijk heb. Gelukkig houdt Harold hier rekening mee waardoor ik mij nu meer op uitvoerende taken kan richten in mijn rol als gastheer.
Sta je ook regelmatig voor ipv achter de bar (oftewel, ben je van oorsprong een stapper?)
Ik ben een stapper ja, haha. Na een drukke avond achter de bar of na een stressvolle week is het heerlijk ontspannen aan de andere kant. Daarbij zoek ik graag de gezelligheid op. Onder andere hier maar ook in Café Koning of in de voetbalkantine. Een enkele keer gaan we naar de Stad. Om de week moet ik op zaterdag werken tot een uurtje of elf, daarna is het lekker ouwehoeren met de collega’s en de stamgasten.
Wat zijn de hoogte- en dieptepunten uit je horecacarrière tot dusver?
Een groot dieptepunt was de verloren WK-voetbalfinale van Nederland tegen Spanje in 2010. Daarna moest ik achter de bar staan, na een van de teleurstellendste sportmomenten ooit. Dat viel niet mee, wat een deceptie! Nog een dieptepunt is het los moeten laten van een mooie baan op Vlieland na het overlijden van mijn moeder.
Deze baan als hotelmanager beschouw ik echt als een groot hoogtepunt, ook al omdat het takenpakket prima bij mij past. Ik ga nooit met tegenzin naar het werk en ben blij met het vertrouwen dat mijn werkgever in mij heeft.
Heb je nog leuke werkanekdotes?
Dat vind ik een lastige want je wilt anderen niet voor schut zetten. We horen hier aan de bar heel veel vertrouwelijke verhalen en die komen dan ook niet naar buiten. Onderling zijn we regelmatig flink aan het ouwehoeren, ook onder werktijd. Maar we zorgen er wel voor dat onze gasten hier geen last van hebben!
Bedum is voor jou ‘the place to be’?
Ik zie mijzelf hier niet zo snel meer weggaan. Vrienden, familie, werk en sport, het is hier allemaal. Daarbij heb ik in Bedum in 28 jaar zoveel mensen leren kennen, dat bouw je elders nooit meer op.
Nog tijd voor hobby’s?
Ik ben graag en vaak op het voetbalveld te vinden. Ik voetbal in het zevende van SV Bedum, we spelen op zaterdag in de reserve 5e klas. Lekker recreatief bezig zijn met op de woensdagavond onze wekelijkse training. Daarbij mag ik graag een drankje doen en de gezelligheid opzoeken maar dat had je al wel in de gaten.
Of de suikeroom spelen van mijn twee neefjes die ik soms veel te veel verwen. Ook mag ik graag reizen met Londen en Schotland als favoriete bestemmingen. Deze zomer hoop ik samen met mijn zus die kant weer op te gaan.
Waar mogen ze je ’s nachts voor wakker maken?
Voor een lekker bordje zelfgemaakte zuurkool. Ik ben een echte stamppotfanaat. En voor de rest laat ik het hier maar lekker bij, haha….
Waar staat Nick Huizinga over 10 jaar?
Ik verwacht dat ik wat ik nu doe tegen die tijd nog steeds uitoefen. Wellicht met wat uitbreidingen. Ik blijf graag dromen en vind dat je niet te klein moet denken. Daarbij zijn we met zijn vieren een jonge en ambitieuze ploeg (leidinggevenden) van rond de dertig vol met energie en creatieve ideeën.
Wil je verder nog iets kwijt?
Ik vond het een fijn gesprek, het praat makkelijk weg zo. Kom gerust nog een keer langs voor een hapje of een drankje. Dat geldt uiteraard ook voor de lezers, zeker als ze hier nog nooit geweest zijn. De authentieke sfeer die hier heerst, zorgt automatisch voor een heel gezellige sfeer. Dat moet je een keer beleefd en meegemaakt hebben. Graag tot ziens!