Kunt u zich heel kort even voorstellen?
Noteer bij mijn naam gerust Chris Bultje. Ik ben op vijf januari 1953 geboren in Hellum, gemeente Slochteren. Als enige zoon uit een gezin met vijf kinderen. Al mijn zussen zijn in deze contreien blijven wonen. Mijn vader was in zijn jonge jaren conducteur van de busmaatschappij Roland. Later werd Roland Gado en daar is mijn vader buschauffeur geworden. Nog weer later ontwikkelde hij zich door tot rayonmedewerker en hij heeft al met al veel verschillende functies vervuld binnen de openbaar vervoersdienst.
Door een opleiding in Nijmegen, ben ik al betrekkelijk vroeg uit huis gegaan. Het werk bracht mij vervolgens naar Rijsenhout, vlakbij Aalsmeer gelegen. Uiteindelijk wilde ik graag weer naar het noorden en ik ging in Appingedam wonen. Door een bizar ongeval, moest ik uiteindelijk helemaal opnieuw beginnen in mijn leven en ben ik weer een tijdje thuis gaan wonen.
In 1981 volgde een verhuizing naar de Lagestraat in Loppersum. Mooi centraal gelegen tussen Groningen en Kantens waar mijn vrouw en ik werkten en een dorp met alle benodigde voorzieningen in de buurt. Met om het huis de nodige ruimte, voor mij ook niet onbelangrijk. In verband met aardbevingsschade wonen we nu tijdelijk aan de Molenweg. Niet optimaal maar ik vertrouw er op dat we er iets moois voor terugkrijgen.
Wat is uw burgerlijke staat?
Mijn vrouw en ik zijn inmiddels al weer 36 jaar getrouwd. Onze zussen kenden elkaar wel en regelden een afspraakje tussen ons beiden in Bar Kameleon in Appingedam. De vonk was er meteen en sinds die tijd zijn we onafscheidelijk. Zij komt oorspronkelijk uit Appingedam en heeft zich als kleuterlerares later om laten scholen richting de zorg.
Het huwelijk heeft ons twee dochters geschonken. In 1983 werd Maaike geboren, drie jaar later gevolgd door Esther. Beide dochters wonen mooi dichtbij hier in het dorp. Naast twee dochters zijn we nu ook de trotse grootouders van twee kleindochters die regelmatig langskomen.
Wat is uw voormalig beroep?
Na de lagere school in Appingedam te hebben doorlopen, wist ik al vroeg dat ik de tuinbouw in wilde. Zelf had ik de Lagere Tuinbouw School in Eelde-Paterswolde op het oog maar mijn vader stond er op dat ik eerst naar de MULO ging. Dat vond hij een betere basis voor het geval de tuinbouw uiteindelijk toch niet mijn ding was. Wel regelde hij dat ik op 14-jarige leeftijd bij kweker Pilon in Appingedam aan de slag kon. Ik vond het direct mooi werk.
Na de MULO ben ik alsnog naar de tuinbouwschool gegaan. Deze kon ik door mijn MULO diploma in twee in plaats van vier jaar doen. Hierna volgde de Middelbare Tuinbouw School in Nijmegen. Ter overbrugging op mijn militaire diensttijd heb ik vervolgens nog enige maanden bij de broer van Pilon gewerkt die een kwekerij in Middelstum had. Vervolgens volgden achttien maanden dienst waarbij ik mijn parate tijd als telegrafist bij de pantserinfanteriepeloton in Havelte heb doorgebracht.
Daar er hier in het noorden weinig werk was, ben ik als bloemenkweker aan de slag gegaan in Rijsenhout. Als meewerkend voorman had ik enige kassen onder mijn beheer en naast het aansturen van mensen was ik zelf ook druk in de kassen aan het werk. Daar zaten regelmatig werkdagen van 07.00 tot 23.00 uur bij omdat de stekjes soms op onmogelijke tijden vanuit het buitenland werden ingevlogen.
Het was hard en veel werken voor weinig geld. Gelukkig vond ik het wel leuk werk maar ik wilde graag terug naar het noorden. En dus besloot ik naar Appingedam te verhuizen om van daaruit als zelfstandige met bloemen langs de huizen te gaan om te venten en ik stond op allerlei markten in de buurt zoals in Bedum. Om maar verzekerd te zijn, werkte ik ook ongeveer twintig uur per week voor schoonmaakbedrijf Cemstro.
Na een aanrijding door een dronken automobilist moest ik helemaal opnieuw beginnen. Een lange periode van in het ziekenhuis liggen en revalideren volgde. Zo is bijvoorbeeld mijn enkel vastgezet. In het ziekenhuis had men mij al gewaarschuwd dat ik mij om moest laten scholen omdat ik nooit meer goed zou kunnen lopen. Ik heb toen vervolgens mijn praktijkdiploma boekhouden gehaald en vervolgens mijn MBA-diploma.
Eenmaal klaar met revalideren, kon ik als hoofd nacalculator bij drukkerij Lijnco in Groningen terecht. Hier heb ik bijna veertien jaar gewerkt. Door de calculaties die ik maakte, zag ik ook dat er financieel veel verkeerd ging in het bedrijf en dat stelde mij niet gerust. Mijn vader tipte mij toen dat ze bij de GADO een medewerker bureau vervoerplanning zochten. Ik werd aangenomen en moest werkroosters opstellen en de chauffeurs inplannen.
Later werd ik rayonchef in bijvoorbeeld de rayons Zoutkamp, Uithuizen, Appingedam en Winschoten. Drie jaar later kreeg ik de kans om productiemanager te worden. In die hoedanigheid heb ik de nodige aanbestedingen moeten implementeren en dit werk bracht mij door heel Nederland. Later moest ik ook rayons die slecht draaiden financieel doorlichten en verbeterpunten doorvoeren. Wat inhoudt dat ik de laatste achttien jaar regelmatig twee a drie nachten in de week in hotels overnacht heb. Mijn vrouw ging in het begin regelmatig mee en bezocht overdag musea of ging de stad in. Het vaak van huis zijn is een klein minpuntje, verder heb ik het nog prima naar mijn zin op het werk.
Hoe bevalt het gepensioneerd zijn?
In mei van dit jaar kreeg ik mijn eerste AOW-uitkering. Mijn pensioenuitkering heb ik echter uitgesteld. Binnenkort heb ik een gesprek met mijn werkgever over hoe nu verder. Zij willen nog graag met mij door en ik heb hier wel oren naar. Maar dan bijvoorbeeld drie dagen in de week werken in plaats van vijf. Mede ingegeven doordat we nu tijdelijk in een andere woning wonen waardoor ik toch niet in en om het huis bezig kan zijn. Eens kijken of er nog interessante projecten zijn waarin ik mij nog enige maanden vast kan bijten.
Maar vervelen hoef ik mij sowieso niet hoor. Toen ik in de MR zat van de lagere school zag toenmalig wethouder Jan de Heer het wel in mij zitten. Voor de kandidatenlijst van de gemeenteraadsverkiezingen in 2004 hadden ze nog enige mensen nodig en zo kwam ik direct hoog op de PvdA-kandidatenlijst terecht. Met als gevolg dat ik als fractievoorzitter in 2006 in de raad verkozen werd. In 2008 moest ik enige hersteloperaties ondergaan en heb ik een stapje terug moeten doen.
Als fractieassistent en voorzitter van de rekenkamercommissie bleef ik toch politiek actief. Met als gevolg dat ik in 2014 weer gemeenteraadslid geworden ben en binnenkort fractievoorzitter word als opvolger van Lies Oldenhof. Ik vind dit politieke werk leuk om te doen. Ik ben niet iemand die alleen maar vanaf de zijlijn loopt te roepen maar zit liever zelf aan de knoppen. Daarbij ben ik sinds 2017 voorzitter van de Stichting KP Zijlbad in Loppersum. Een zwembad die gerund wordt door ongeveer vijftig vrijwilligers en enige betaalde krachten.
Ook hier zit veel tijd in en daarbij is het heel verantwoordelijk werk. Vorig jaar beleefden we een topzomer met 15.000 bezoekers. Momenteel wordt het zwembad versterkt met alle financiële gevolgen van dien. Daarbij is de onderhoudsstaat niet optimaal, er moet het nodige gebeuren. Werk genoeg dus waardoor ik soms maar nauwelijks aan het fietsen, tuinieren en lezen toekom, mijn andere hobby’s inderdaad.
Wat zijn de hoogtepunten uit uw leven?
Dat ik mijn vrouw heb ontmoet en de geboorte van mijn kinderen en kleinkinderen. Daarbij vergeleken is de rest bijzaak.
En de dieptepunten?
Dat is het ongeval geweest waarbij een dronken automobilist mij tijdens een inhaalactie frontaal raakte. Zelf weet ik hier gelukkig niets meer vanaf. Ik heb heel veel geluk gehad dat er twee mariniers onderweg waren want die hebben mij uit het wrak getrokken toen de auto in brand vloog. ‘Anders was Chris Bultje er nu niet meer geweest.’ Ik moest mijn werk opgeven en was ook financieel gezien alles kwijt wat ik opgebouwd had.
Heeft u nog anekdotes en mooie verhalen?
Ik heb zowel met mijn werk als in de politiek zoveel bijzondere dingen meegemaakt maar ik kan niet alles vertellen want ik wil mensen ook niet voor het hoofd stoten. Wat betreft mijn politieke inbreng durf ik rustig te stellen dat ik duidelijk en rechtlijnig ben en daarbij de harde standpunten niet schuw. Ook het college spaar ik hierin niet. Ik ben blij met het dualisme in de politiek maar vind dat er nog steeds te veel wordt voorgekookt. Het mag af en toe best wel even ‘knetteren’ op een raadsvergadering.
Zo heb ik in het begin een stevige aanvaring met burgemeester Hans Engels gehad. Als raadslid heb je drie termijnen waarin je over een bepaald onderwerp je zegje mag doen maar hij wilde mij na twee termijnen al afkappen en daar heb ik mijn ongenoegen wel even over laten blijken. Gelukkig hebben we dit later in een goed gesprek uitgepraat en gaan we op basis van wederzijds respect vrolijk verder.
Wat zou u ooit nog willen doen in uw leven?
Meer tijd vrijmaken voor korte vakanties naar bijvoorbeeld Duitsland of Denemarken met zijn tweetjes. Zeker nu we tijdelijk niet meer in ons eigen huis wonen. Of een stedentrip maken, dat hoeft niet ver weg te zijn. Zo zijn we onlangs nog een paar dagen in Dordrecht geweest.
Waar heeft u spijt van gehad in uw leven?
Dat ik op een avond op het verkeerde tijdstip op de verkeerde plaats reed in mijn auto maar dit had ik niet zelf in de hand. Schaatsen met de kleinkinderen zit er daarom bijvoorbeeld niet meer in. Maar ik heb mij door deze moeilijke periode heen weten te slaan en het bood ook nieuwe kansen.
Wat zou u uw leven voor een cijfer willen geven?
Best wel een negen. Met af en toe een dip door een ziekenhuisbezoek. Maar ik zie altijd wel weer kansen en denk in oplossingen.
Wilt u verder nog iets kwijt?
Dat denken in kansen en oplossingen tijdens de dagelijkse beslommeringen zou ik ook andere mensen mee willen geven. Ik ben wel van het negatieve ombuigen naar iets positiefs. Soms schiet ik hierin iets te ver door maar dan word ik door mijn vrouw wel weer gecorrigeerd, haha….