Wat een ongekende luxe eigenlijk dat je maar zo drie weken vakantie hebt. Tenzij je natuurlijk pensionado bent, dan hoeft er in principe helemaal niets meer. Ik heb de verhalen van mijn ouders gehoord. Over zesdaagse werkweken. Over het helemaal geen geld hebben om vakantie te nemen. Laat staan om er met het vliegtuig vandoor te gaan. Op zoek naar nieuwe avonturen in allerlei exotische oorden. Wat is er in de loop der jaren toch veel veranderd, vaak ten goede. Het was heerlijk om de boel even de boel te kunnen laten. Om de pen en het bijbehorende papier in te ruilen voor een puzzel- en een leesboek. Om de agenda onbeheerd en leeg achter te laten. Ik hoop dat velen van u dit gevoel ook hebben mogen ervaren.
Maar voor mij wel met in de wetenschap dat je als ondernemer in de vakantie nooit helemaal gevrijwaard bent van je werk. En dus heb ik tijdens mijn vakantie af en toe wel even aan Klimaatgroep Holland gedacht. Niet heel vaak hoor en ik heb er zeker niet wakker van gelegen. Dit jaar bracht de vakantie ons naar België. Het land dat inmiddels ook steeds bekender en vertrouwder raakt met de binnenklimaatbeheersingssystemen van Klimaatgroep Holland. Of dat alleen voor het Vlaamse gedeelte telt, weet ik eigenlijk niet. Ons wagentje bracht ons overigens naar Wallonië, naar La Roche en Ardenne om precies te zijn……
De Belgische Ardennen
Naar de Belgische Ardennen inderdaad. Klimatologisch gezien geen onverstandige keus. Want op slechts vijf uurtjes rijden van Noord-Groningen ontvouwde zich voor ons langzaam maar heel zeker een compleet nieuwe wereld vol met heuvels en af en toe een verdwaalde berg. Een gebied waar het prima wandelen, mountainbiken en kanoën is. Een land waar het ook prima abseilen en klimmen geblazen is zoals mijn oudste bonusdochter, die daar op dat moment stage liep, ons demonstreerde. Een mooi begin van de vakantie derhalve.
De brandstofprijzen zorgden echter aanvankelijk voor een dompertje. Vaak is tanken in het buitenland een stuk goedkoper dan in Nederland. In het voorjaar hebben we echter een FF aangeschaft, een Fordje Fiesta inderdaad. Voor het eerst rijd ik in een dieselauto. En laat de dieselprijs in België nu net gemiddeld twintig cent duurder zijn dan in Middelstum aan de pomp. Dat heb ik weer. Maar die domper sloeg alras om in een lichte vorm van euforie. Tijdens een van onze uitstapjes zaten we vlakbij Luxemburg. En daar bleek diesel juist weer twintig cent goedkoper te zijn dan bij de plaatselijke pomp in Nederland. Dat verschil van veertig cent per liter op zo’n korte afstand rijden, bleek te groot om te laten lopen.
De Grotten van Han.
En met een volle tank is het goed reizen. Prachtige stadjes als Durby, waar ik in zo’n toeristisch treintje maar zo een bekende uit mijn woonomgeving trof, en Dinant werden aangedaan. Maar het mooiste tripje was toch naar Han. Daar liggen de wereldberoemde grotten. Een gegeven waar ik op de lagere school al fijntjes op gewezen werd door mijn toenmalige onderwijzer. Het moest er fantastisch zijn. En dat was het. Ver onder de grond ontvouwde zich voor ons een heuse fantasiewereld.
De studentikoze gids praatte ons bij over het ontstaan en de groeisnelheid van die pegels waarvan ik de naam al weer vergeten ben. Die naar boven of naar beneden kunnen groeien maar dan wel met een maximumsnelheid van 1 mm per jaar. De grootste pegel die we tegen kwamen was zeven meter. Dat heeft dus eventjes geduurd voordat die tot volle wasdom kwam. Nog een interessant feitje vanuit deze grotten. Zowel in de zomer als ’s winters is de temperatuur constant veertien graden. Ik moest weer aan Klimaatgroep Holland denken. Hier valt voor hen geen droog brood te verdienen…..
Tropische temperaturen!
Naarmate de vakantie langer duurde, nam ook de temperatuur gestaag toe. De lange broek kon ingeruild worden voor een korter exemplaar en ook de nachthemd in bed was op den duur niet meer nodig. Dat was in het begin lekker maar toen het tropisch werd, met ook in België warmterecords, verdween de drang om overal heen te tuffen. Gelukkig bracht het zwembad en het bergriviertje d’ Ourthe de broodnodige verkoeling.
Aan alles komt een eind en dat geldt zeker voor mooie vakanties. Op de terugweg moest ik nog een keer aan Klimaatgroep Holland denken. Toen het temperatuurklokje in de auto 42 graden aangaf en onze airco er niet meer tegen kon koelen. Wat miste ik onze binnenklimaatbeheersers. Helemaal toen een condenswaterstraaltje langs mijn benen liep. Die veertigplus temperaturen zijn toch wel verontrustend hoor. En als zelfs de bossen op de Noordpool al in brand staan…… Een wake-up call nog even aan het einde van deze rustperiode. Ik wens jullie dan ook allemaal weer heel veel werkplezier toe!