Kunt u zich heel kort even voorstellen?
Mijn volledige naam is geen eenvoudige: Atze Geessienus van der Sluis, roepnaam Atze. Ik ben op 27 januari 1953 geboren in Zuidwolde, in de voormalige gemeente Bedum. Als oudste kind uit een boerenarbeidersgezin van vier kinderen. Naast de werkzaamheden op het land was mijn vader ook kweker van boeskool, rode en witte kool inderdaad. De opbrengst werd naar de veiling gebracht.
Ik heb tot mijn 25e in Zuidwolde gewoond, daarna volgden 25 jaar in Usquert aan de Raadhuisstraat. Daarna woonde ik vijf jaar aan de Walfriduslaan in Bedum waarna een verhuizing naar Leens volgde. Ik woon inmiddels al weer elf jaar aan de Wierde, vlakbij Verhildersum en DoeZoo Leens waar ik vrijwilliger ben. Ik woon op een pracht stee met veel ruimte in en om het huis en een mooi uitzicht over de landerijen.
Wat is uw burgerlijke staat?
Ik ben in oktober 2005 hertrouwd met Rianne Balkema die oorspronkelijk uit Bedum komt. We hebben elkaar leren kennen op de manege in Bedum waar ik wel de nodige klussen deed. Zij reed daar paard en hielp mee achter de bar in de kantine. Samen hebben we twee kinderen. Dochter Rinske is negen en zoon Sietze zeven.
Wat is uw voormalig beroep?
Op de lagere school in Zuidwolde wist ik al wel heel goed wat ik niet wilde: een kantoorbaan. En dus ging je in die tijd of naar de ULO of naar de LTS. Het wordt voor mij de Prins Bernhardschool, de LTS in Groningen. Aan het eind van het eerste jaar moest je een vervolgkeuze maken. Het werd voor mij het timmermanvak. Lekker buiten met je handen aan het werk zijn en dingen maken, dat leek mij wel wat. Ik haalde mijn diploma op 15-jarige leeftijd en ging direct aan het werk.
Mijn eerste baan in Groningen was geen succes. Het loon werd niet uitbetaald en ik kreeg ging vakantiebonnen. Mijn vader heeft er toen voor gezorgd dat ik bij aannemersbedrijf Koopman in Zuidwolde aan het werk kon. Hier heb ik tot mijn 19e gewerkt en de fijne kneepjes van het vak geleerd, daarna moest ik mijn militaire dienstplicht vervullen. Ik kwam op in Amersfoort en via ’t Harde belandde ik uiteindelijk als hulp-foerier in het Duitse Seedorf.
Officieel moest Koopman mij weer in dienst nemen na mijn Seedorf-tijd maar het bedrijf was inmiddels qua personeel behoorlijk ingekrompen door een gebrek aan werk. Gelukkig kon ik toen bij Aannemersbedrijf Teeringa in Sauwerd aan het werk. Hier heb ik acht jaar gewerkt maar toen sloeg begin jaren tachtig de recessie toe en kwam ik in de WW.
Ik heb toen een aantal jaren niet gewerkt maar kon vervolgens bij de gemeentewerken in Usquert aan de slag. Daar raakte ik aan de praat met een uitvoerder van aannemingsbedrijf Rottinghuis die aangaf wel werk voor mij te hebben. Vervolgens heb ik bijna 25 jaar lang voor ze gewerkt. Een enkele keer in de woningbouw zoals bij de Hoornse Meer en in Zuidlaren. Maar vaker werd ik ingezet bij grote klussen zoals het eerste windmolenpark in de Eemshaven, de bouw van het Martini Trade Centrum maar ook bij de bouw van de Eemscentrale. Ik was altijd met veel plezier aan het werk.
Hoe bevalt het gepensioneerd zijn?
Helaas werd het voor mij steeds lastiger om op de steiger en ladder te klimmen en ook het lopen werd steeds minder. Daardoor raakte ik in 2010 in de ziektewet om vervolgens in 2013 definitief afgekeurd te worden. In 2016 is mijn been geamputeerd. Waarschijnlijk heb ik mij ergens aan gestoten en heeft zich in de wond een bacterie genesteld die mijn been ‘opvrat’. Een eerdere operatie mocht niet baten en daarbij had ik er ook heel veel last van. Ik moest in Maartenshof revalideren en kreeg daar ook nog eens last van mijn hart waarna een operatie aan een hartklep volgde. Daarna moest ik revalideren in Beatrixoord. Al met al ben ik een half jaar van huis geweest, gelukkig mocht ik op den duur wel in de weekenden weer terug naar Leens.
Van verveling is gelukkig geen sprake. Inmiddels werk ik al weer vijf jaar als vrijwilliger bij DoeZOO insectenwereld in Leens. Daar is het altijd een drukte van belang. Drie ochtenden in de week ben ik daar aan het klussen. Kastjes en tafeltjes maken bijvoorbeeld maar ook informatiehokjes. Ik doe dit werk met veel plezier samen met een collega die al boven de 70 jaar is. We kunnen het goed met elkaar vinden.
Mijn vrouw is vier dagen in de week als verpleegkundige in het UMCG aan het werk. Omdat ik bijna altijd wel thuis ben, kan ik mooi de kinderen van en naar school brengen mocht dit zo uit komen. Dit valt wel af te stemmen met DoeZOO en scheelt veel geld en geregel. En de kinderen zijn blij dat ze niet naar de kinderopvang hoeven. Daarbij mag ik graag puzzelen met sudoku’s als favoriet.
Ook vroeger heb ik het nodige vrijwilligerswerk gedaan. Zo beheerde ik met Rianne al met al zo’n 25 jaar het wedstrijdsecretariaat van de rijvereniging in Bedum. Daarbij heb ik in Zuidwolde 25 jaar in een gemengd koor gezongen. Eerst als tenor, later als bas. Ook in Leens heb ik in een projectgroep meegedaan en de musical Maria opgevoerd. Heel misschien doe ik ook nog mee in de musical Ruth die later dit jaar wordt gespeeld.
En heel vroeger heb ik nog gevoetbald, van mijn 12e tot mijn 24e bij Noordwolde. Een auto-ongeluk maakte hier een eind aan. Toen ben ik twaalf jaar lang grensrechter van het eerste elftal geweest. We hadden met bijvoorbeeld Gerrie Koster, Jack Suiveer en Marcel Staal een geweldig team die zelfs nog 3e klas gespeeld heeft. Het was in de tijd dat McDonalds directeur Johan Brakema voorzitter was van de club.
Wat zijn de hoogtepunten uit uw leven?
Daar kan ik heel kort en krachtig over zijn. Dat is dat ik Rianne heb leren kennen en uiteraard de geboorte van Rinske en Sietze.
En de dieptepunten?
Het overlijden van twee van mijn broers op jonge leeftijd. De een overleed op 48-jarige leeftijd aan een hartstilstand en de ander mocht door slokdarmkanker maar 51 jaar worden. Beide gebeurtenissen hebben mij erg aangegrepen. Ook mijn vader is niet oud geworden, hij ging in 1989 op 62-jarige leeftijd dood. Mijn moeder is drie jaar geleden overleden op 87-jarige leeftijd. Daar kun je dan meer vrede mee hebben.
Heeft u nog anekdotes en mooie verhalen?
Hoewel ik absoluut geen saai leven heb gehad zoals je wel hebt gemerkt, schiet mij nu zo 1,2,3 geen bijzonder verhaal te binnen. Misschien vind ik ook wel niet zo heel veel dingen bijzonder.
Wat zou u ooit nog willen doen in uw leven?
Ik heb bij mijn dochter in haar poëziealbum gezet dat ik dominee wil worden maar volgens mij meen ik daar niets van. Ik hoop dat ik nog een tijdje op dezelfde manier door mag gaan. Ik ben al twee keer gedotterd aan mijn been en ik heb bij mijn tenen nog open wonden zitten. Dit baart mij af en toe best wel zorgen.
Maar ik kan mij al wel weer verheugen op onze vakantietijd. We gaan altijd naar Frankrijk en hebben daar in de buurt van Le Mans een vast vakantieadres. Mijn zwager heeft er namelijk een boerderij waar we altijd welkom zijn.
Waar heeft u spijt van gehad in uw leven?
Dat ga ik je niet vertellen, hoewel mij ook niets te binnen schiet.
Wat zou u uw leven voor een cijfer willen geven?
Over het algemeen een acht. Een mooi cijfer want ik heb tot dusver een mooi leven gehad. Dat klinkt alsof ik er niet heel lang meer ben maar ik wil er in ieder geval nog twintig jaar bij hebben.
Wilt u verder nog iets kwijt?
Vooral jezelf blijven, dat is het belangrijkste in het leven. Een enkele keer kun je best wel een keer eigenwijs zijn of een zijstapje maken maar blijf vooral jezelf. Mijn werkzaamheden bij DoeZOO doe ik met veel plezier, ik vind het ook heel gezellig om met mensen te werken met een verstandelijke beperking. Wat ik nog vergeten ben te vertellen is dat ik er ook graag met mijn scootmobiel op uit trek. Het rondje Wehe-den Hoorn-Zuurdijk-Ulrum-Leens is hierbij mijn favoriet maar ik geniet ook van een retourtje Zoutkamp.