Eppe Scholtens, docent, auteur en talenmens

Kunt u zich heel kort even voorstellen?

Eppe Scholtens is ook mijn volledige naam. Ik ben op elf oktober 1955 geboren in Oosternieland. De snelle rekenaars weten nu mijn leeftijd, 63 jaar inderdaad. Ik ben de middelste telg uit een arbeidersgezin van drie kinderen en heb nog een broer en een zus. Mijn vader werkte voornamelijk bij boeren in de omgeving. Hetzelfde gold voor mijn moeder in haar jonge jaren die toen als huishoudelijke hulp bij enige boeren werkte.

Ik heb het grootste gedeelte van mijn leven in Oosternieland gewoond met tussentijdse uitstapjes naar Groningen (voor mijn studie) en Slochteren waar ik enige jaren gewerkt heb. Met mijn toenmalige vrouw hebben we in 1989 het huis van mijn ouders gekocht, de plek dus waar ik geboren en getogen ben. Inmiddels wonen mijn oudste dochter en haar man daar, de vierde generatie Scholtens heeft zich dus aangediend. Ooit woonden mijn opa en oma daar met tien kinderen.

Sanne en Siert hebben het huis van mij gekocht. Ik zou naar Roodeschool verhuizen en had daar al een huis op de kop getikt. Al met al heb ik daar een nacht geslapen want toen ik hoorde dat dit huis aan de Oosternielandseweg 16 vrijkwam, ben ik direct in actie gekomen. Ik woon hier al weer anderhalf jaar met veel plezier en geniet van een grote tuin en een weids uitzicht.

Wat is uw burgerlijke staat?

Ik heb al weer vele jaren een leuke LAT-relatie met Anje Zeilstra uit Uithuizen. Uit mijn toenmalige huwelijk zijn drie kinderen voortgekomen. Tim is de oudste, hij is 33 jaar en woont samen met Jolanda in Groningen. Hij werkt bij de politie. Sanne is dertig en woont dus met Siert in Oosternieland. Marieke werd in 1994 geboren en werkt als verpleegkundige bij TSN Thuiszorg in Uithuizermeeden. Zij woont daar ook. Anje heeft ook twee kinderen, Ilse en Stef. Naast vader ben ik ook de trotse opa van twee kleinkinderen, Sem en Luuk. 

Wat is uw voormalig beroep?

Ik wilde vroeger graag boer worden. Mede ingegeven door het feit dat ik van mijn achtste tot mijn achttiende op de boerderij van de gebroeders Bakker in Oosternieland gewerkt heb. Ik was er niet weg te slaan. Direct na school, ging de overall aan om vervolgens weer die kant op te gaan. Hier heb ik hard werken geleerd, ik ben er min of meer gevormd. Mijn idee van een droombaan veranderde toen ik na de MAVO in Uithuizermeeden naar de HAVO in Appingedam ging. De wereld werd groter en ik wilde graag Engels studeren aan de universiteit. Na mijn HAVO-diploma gehaald te hebben, ging ik dan ook naar het atheneum. Daar ben ik halverwege het vijfde jaar gestopt om te voorkomen dat ik eerst twee jaar in militaire dienst zou moeten.

In plaats daarvan ging ik naar de Ubbo Emmius in Groningen waar ik in de vakken Engels en Duits afstudeerde. Dit leidde tot een tweedegraads diploma. Ik heb daarna nog een jaar in de avonduren geprobeerd om mijn eerstegraads diploma Engels te halen op universitair niveau maar de combinatie werken en studeren werd te zwaar.

Gaandeweg de opleiding begon ik het lesgeven steeds meer te waarderen. Dit kwam ook door de leuke stages die ik gelopen heb. Ik had toen ik met de opleiding begon, niet direct voor ogen om voor de klas te gaan staan maar dit veranderde in de jaren erna. Helemaal toen ik de vacature van leraar Engels op de MAVO in Slochteren zag, dit werd mijn eerste werkgever. Een redelijk grote MAVO met ongeveer tweehonderd leerlingen. Ik heb er vanaf 1980 vijftien jaar les gegeven. De school wilde graag fuseren, maar dat lukte niet waardoor het noodgedwongen moest sluiten.

In 1994 had ik al een vacature in de krant gezien waardoor ik gesolliciteerd heb naar de functie van Docent Engels op het Het Hogeland College in Uithuizen. De vacature was voor vijftien uur in de week maar het jaar erop had ik al een volledige baan te pakken. Iets waar ik heel content mee was. Ik heb al met al 38 jaar voor de klas gestaan in Slochteren en Uithuizen. Met veel plezier ook, maar ik deed er vooral de laatste jaren veel meer dan alleen maar les geven.

Zo heb ik zeven jaar als examenmaker voor het Cito in Arnhem gewerkt. Ik werd een dag in de week door de toenmalige G.H. Drese MAVO in Slochteren gedetacheerd en ging op gezette tijden die kant op voor een bespreking. Dat vergrootte mijn netwerk en zo kon het gebeuren dat ik als vakconsulent Engels bij het CPS kwam, het Christelijk Pedagogisch Studiecentrum. We organiseerden workshops en lezingen voor collega’s waarbij de veranderingen in het onderwijs en in de lesstof aan bod kwamen. Daar was af en toe wel weerstand tegen inderdaad want ‘Geen eigenwijzer volk dan onderwijzers’, haha. De workshops werden onder andere in het Philips-stadion in Eindhoven gegeven, daar kwamen toen tweehonderd mensen op af.

Ik heb acht jaar voor het CPS gewerkt en werd vervolgens benaderd door wat toen nog Wolters Noordhoff heette om een proefhoofdstuk voor de succesvolle lesmethode ‘Stepping Stones’ te schrijven. Dat ging zo goed dat ik inmiddels al weer twintig jaar voor Noordhoff Uitgevers werk. Met veel plezier, ik kan er mijn creativiteit en eigen ideeën in kwijt en dat in mijn eigen tempo. En dankzij het internetgebeuren kan het tegenwoordig ook nog grotendeels vanuit huis.

De laatste werkjaren op het HHC waren intensief want ik werd coördinator van de bovenbouw (klas drie en vier) waardoor veel overlegd moest worden met collega’s, ouders en kinderen. Daarbij werd ik examensecretaris. Ook een omvangrijke klus waarin heel nauwgezet gewerkt moest worden.

Hoe bevalt het gepensioneerd zijn?

De laatste vijf, zes jaar op school werden daardoor enorm intensief. De afweging om tot mijn 67^e op het HHC door te gaan of om als zelfstandige meer uren te maken voor Noordhoff sloeg uiteindelijk richting het laatste om. Ik besloot om gebruik te maken van mijn ABP keuzepensioen en nam op 1 januari 2018 afscheid van het lesgeven voor de klas. Voor de kerstvakantie kreeg ik een prachtig afscheid aangeboden door mijn collega’s en de leerlingen met veel sketches en liedjes. Iets waar ik erg van genoten heb.

Van verveling is absoluut geen sprake. Binnen mijn ZZP-bedrijf (ESPO Taal & Tekst) werk ik in de ochtenduren vijftien tot twintig uur per week voor Noordhoff en ga vaak ’s middags de tuin in. Ook ben ik mijn hele leven op het bestuurlijk vlak vrij actief geweest en dan vooral in de voetballerij. Ik ben als voetballer op mijn 11^e begonnen bij V.V. ’t Zandt. Niet onverdienstelijk want ik schopte het tot de Groninger selectie voor de afdelingen. Daarna volgde tweedeklasser Oosterparkers die hun thuiswedstrijden in het Oosterpark afwerkten. Op mijn 35^e ben ik bij Corenos gaan voetballen. Toenmalig trainer Kees Mulder wist mij over te halen om voor het eerste te gaan maar ik was in het begin wat te fanatiek waardoor ik een hamstring scheurde.

Ik voetbal nu nog steeds op vrijdagavond in de 7 x 7 competitie. Daarnaast doe ik ook het nodige vrijwilligerswerk bij Corenos. Zo ben ik bijvoorbeeld bijna twintig jaar voorzitter geweest en na hiermee gestopt te zijn werd ik tot erelid uitgeroepen. Ik ben nog steeds actief binnen de club als scheidsrechter, barmedewerker en wedstrijdsecretaris. De nieuwjaarsrecepties probeer ik op te leuken met een zelfgeschreven lied en met acht REO-girls, speelsters van het damesteam, waarbij we het afgelopen jaar op de hak nemen.

Muziek maken is sowieso een passie van mij. In mijn tienerjaren ben ik al jaren DJ geweest samen met Jaap Piper. We hadden een drive-in discotheek, Shopij genaamd (Scholtens/Pijper). Een prachtige tijd! Ik heb mijzelf het gitaar en piano spelen aangeleerd en samen met Anje bezoek ik regelmatig concerten. Zo gaan we deze zomer twee keer naar Neil Young die in Amsterdam en Londen optreedt. Vroeger heb ik nog in enige bandjes meegespeeld. Bestuurlijk ben ik ook nog voor de Stichting Oude Groninger Kerken actief bij de Commissie Kerk Oosternieland en ik zit in de organisatie van de Commissie Culturele Fietstochten Oosternieland onder het motto ‘Cultuur aan het stuur’.

Ik mag dan ook graag fietsen en de fietsen gaan altijd mee in de camper waarbij Groot Brittanië een van mijn favoriete bestemmingen is. We zijn in Ierland en Schotland geweest en waarschijnlijk gaan we deze zomer naar Wales.

Wat zijn de hoogtepunten uit uw leven?

De geboorte van mijn kinderen en kleinkinderen. Dat klinkt heel cliché maar het leidt tot een enorme verrijking in mijn leven. Mijn werkzame leven is eigenlijk een groot hoogtepunt want hierin kon en kan ik mijn ziel en zaligheid kwijt. Ook ben ik met veel plezier op het bestuurlijke en sportieve vlak actief (geweest).

En de dieptepunten?

De scheiding heeft toch wel de nodige impact gehad, ook voor de kinderen natuurlijk. Gelukkig was het geen vechtscheiding en ook nu nog zijn de verhoudingen goed te noemen. In mijn tijd als docent zijn vier leerlingen overleden. Een sterfgeval van een jong persoon is altijd heel ingrijpend en confronterend en doet je eens te meer beseffen hoe belangrijk het is wanneer je al je dierbaren in goede gezondheid om je heen hebt.

Heeft u nog anekdotes en mooie verhalen?

Ik kan nog altijd vol trots vertellen dat ik de gebroeders Koeman les gegeven heb. Dat was nog in de tijd dat ik stage liep op de Linnaeus MAVO in Haren. Ronald zat in de 3^e klas, Erwin in de 4^e. Niet veel later braken ze beiden door bij FC Groningen. Als ik Ronald als bondscoach aan het werk zie, schiet mij dit nog regelmatig door het hoofd. 

Wat zou u ooit nog willen doen in uw leven?

Ik zou nog wel een keer een leuk pensionadobandje op willen richten. Mochten hier meer liefhebbers voor zijn om gezellig muziek te maken dan verneem ik dit graag. Ook zou ik nog graag de marathon van New York willen lopen.

Waar heeft u spijt van gehad in uw leven?

Ik heb van weinig dingen spijt. Ik heb altijd bewuste keuzes gemaakt waar ik voor de volle 100% achter stond.

Wat zou u uw leven voor een cijfer willen geven?

Laat ik mij bescheiden opstellen, noteer dus maar een acht. Het schiet mij te binnen dat ik nog een hobby heb waar ik jou nog niet eens over heb verteld. Want ik ben op mijn 58^e begonnen met hardlopen en liep op mijn 60^e mijn eerste (van in totaal twee) marathons in Rotterdam. Ook heb ik tien halve marathons gerend, onder andere in Amsterdam, Haren en de Berenloop op Terschelling waar ik vorig jaar een persoonlijk record van een 1 uur en 56 minuten liep. Dit jaar doe ik weer mee, ik voel me er fit bij.

Wilt u verder nog iets kwijt?

Ik sta altijd open voor andere ideeën, wat dat betreft ben ik best wel ruimdenkend. Ik heb in mijn werkzaam leven mijn eigen koers uitgestippeld maar genoot ook van de dingen die ik ernaast deed….