Kunt u zich heel kort even voorstellen?
Mijn volledige naam luidt Aaltje Jochima Rienewerf maar iedereen kent mij natuurlijk als Alie. Ik ben geboren op vijftien januari 1965 in het Friese Dokkum. Als oudste telg uit een arbeidersgezin van vier kinderen. Mijn vader werkte als boerenarbeider bij boeren in de omgeving maar had op zijn 36e al twee hartinfarcten te pakken en dus moest mijn moeder buiten de deur gaan werken.
Na getrouwd te zijn, ben ik in Driesum gaan wonen. Na dertig jaar in dit Fries dorpje gewoond te hebben, volgden twee jaar Drachten. Inmiddels woon ik al weer bijna vijf jaar met veel plezier in Zoutkamp. Boven Eetcafé Gewoon Alie inderdaad aan de Dorpsweg 55. Het heeft even geduurd voordat ik hier geïntegreerd was en het gevoel had er bij te horen. Maar nu voel ik mij hier helemaal thuis op dit mooie plekje vlakbij het centrum en de haven.
Wat is uw burgerlijke staat?
Na een huwelijk van dertig jaar ben ik nu ‘home alone’. Dat is niet helemaal waar want als mensenmens hou ik van alle mensen en hier komen natuurlijk heel veel gasten over de vloer. Daarbij ben ik de trotse moeder van drie zoons en twee kleinkinderen.
Pieter is de oudste. Hij is 34 jaar, woont in Westergeest en runt een rijdende snackwagen. Tjamme is 32 jaar en woont in Birdaard. Hij is als stuurman op een tanker vaak van huis. Gerrit is met zijn 30 jaar de jongste. Ook hij woont in Westergeest en werkt als lijnchef bij Probo in Dokkum. Mijn twee kleinkinderen zijn ‘mijn allesies’. Kleindochter Geertje is zeven en kleinzoon Hidde twee, het zijn de kinderen van Pieter.
Wat is uw voormalig beroep?
Ik wilde vroeger heel graag kapster worden maar dat zat er niet in. Na de lagere school in Driesum volgden de LHNO (huishoudschool) en een MBO-opleiding in Dokkum. Ik was bijna negentien toen ik trouwde. Een moetje inderdaad, Pieter was op komst. Mijn toenmalige partner was een echte horecaman en dus volgde voor mij een drukke periode van werken, leren en de zorg voor de kinderen. Toen de jongens nog klein waren, haalde ik in de avonduren mijn middenstand- en horecadiploma’s.
Na mijn papieren gehaald te hebben, werd ik assistent-beheerster in het dorpshuis van Wouterswoude. Daar deed ik middels allerlei horecawerkzaamheden de nodige ervaring op. Na dit vijf jaar gedaan te hebben, kochten mijn ex-man en ik een café in Driesum. Een drukke tijd brak aan: achter de bar staan, de catering verzorging, feesten draaien in de bovenzaal, meehelpen in de cafetaria en uiteraard tussendoor schoonmaken en het huishouden doen. Ik was zeven dagen in de week in touw.
Op mijn initiatief volgde na zeven jaar een switch, we namen strandpaviljoen Bosveld in Lauwersoog over. Dit was een plekje dat eerder erg in trek was geweest bij natuurliefhebbers, gelegen aan het nieuwe Robbengat, een vertakking van het Lauwersmeer. We moesten vanaf nul beginnen. Er is een zaterdag geweest dat we een omzet van maar €8,- draaiden. Het natuurgebied werd echter steeds populairder en we kregen de zaak aan de draai, dat was kicken. Maar het betekende in de zomerperiode ook zeven dagen in de week keihard werken. En met het eerste kleinkind op komst, wilde ik eigenlijk wel naar een dagzaak toe.
Dat zaakje kregen we in Drachten, een eetcafé op de kade. Daar heb ik maar twee jaar gezeten. Het is een periode geweest waar heel veel fout gegaan is in mijn leven en ik mijzelf behoorlijk ben tegengekomen. Maar het is ook een leerzame periode geweest waarin ik heb geleerd wie nu daadwerkelijk mijn vrienden zijn. En ik leerde om niet alleen maar anderen te willen pleasen maar ook mijzelf belangrijk te vinden. Ik pakte de draad weer op in een cafetaria in Hardegarijp maar daar heb ik maar een klein jaartje gewerkt. Toen volgde dus de switch naar Zoutkamp.
Vanuit mijn Friese horecatijd, heb ik Aant Koonstra leren kennen. Hij werkt voor Matthijs van der Ploeg die eigenaar is van veel horecazaken in Zoutkamp. Koonstra wist dat deze zaak al een tijdje leeg stond en nam mij mee. Ik zag direct dat er het nodige moest gebeuren, maar zoals hij toen al terecht opmerkte: ‘Daar moet je doorheen kijken’. En hij kreeg gelijk. Hij zorgde ervoor dat het benedengedeelte aangepakt werd, en ik heb samen met mijn zoons het bovengedeelte woonklaar gemaakt. In augustus 2014 zijn we met Alie’s buffetrestaurant begonnen.
In het begin heb ik het hier moeilijk gehad. Ik moest weer vanaf nul beginnen in een voor mij nieuwe omgeving. Maar met behulp van Koonstra, die in het begin de nodige hand- en spandiensten verrichtte, gaat het inmiddels redelijk wel. In de wintermaanden ben ik drie dagen open, vanaf begin april worden dit er weer zeven. Mensen kunnen hier een hapje eten, vanaf tien personen kan ik een (stamppot)buffet verzorgen, ik heb een ontbijtservice (bijvoorbeeld om iemand tijdens een speciale dag te verrassen), mensen kunnen hier ook terecht voor een kop koffie en een gebakje maar ook net zo gemakkelijk voor een lekkere snack, een visje, schnitzel of saté, een patatje, een uitsmijtertje of een tosti, enz. enz.. Een a twee keer per maand kook ik voor het ontmoetingscentrum in Zoutkamp en in Ulrum, dat vind ik heel dankbaar werk.
Binnenkort komen er nieuwe stickers op de ramen en daarmee is Alie’s buffetrestaurant definitief omgedoopt tot Eetcafé Gewoon Alie. Naast het eetcafé heb ik hier ook een Bed & Breakfast waarbij ik twee appartementen verhuur. Vorig jaar kreeg ik via Booking.com een mooie 8,3 als servicecijfer. Niet slecht voor een eerste jaar toch?
In de zomermaanden ben ik dus zeven dagen in de week voor mijn eigen onderneming in touw, in de wintermaanden zijn dit vaak maar drie dagen. In die periode ben ik dan ook vaak via een uitzendbureau aan het werk. Onder andere bij Heiploeg waar ik bij ziekte in kan vallen en af en toe een nachtdienstje meepik maar ook voor Nef in Kollum waar ik dan werk met mensen met een beperking. In het verleden heb ik ook wel voor koekjesfabriek Helwa in Hallum gewerkt maar daar ben ik mee gestopt.
Hoe bevalt het gepensioneerd zijn?
Je merkt dat ik een druk bezet mens ben, ik moet ook altijd iets omhanden hebben. Werken is mijn hobby en ergens ook mijn leven. Als ik stil kom te zitten, ga ik piekeren. Naast mijn werk geniet ik van mijn kleinkinderen en van de muziek. Vroeger zong ik in mijn eigen bandje ‘Gewoon Alie’, tegenwoordig ben ik lid van het smartlappenkoor in Zoutkamp. Ook in de zaak kan het nog wel eens gebeuren dat ik de microfoon erbij pak.
Ik moet dus nog even doorwerken maar dat vind ik niet erg. Na een mindere periode, ben ik met behulp van heel veel mensen er weer bovenop gekomen. Elke dag knokken is er weer een. In mijn hoofd wil ik nog zoveel maar fysiek gezien wordt het natuurlijk allemaal wel wat minder. Maar ik geniet nu van elke dag hoor en ben ‘geen vrouwtje van het geld’. Daarbij ben ik een echt mensenmens, ik hou van gezelligheid. En ‘wat je geeft, krijg je uiteindelijk ook weer terug!’
Wat zijn de hoogtepunten uit uw leven?
Ik ben supertrots op mijn drie jongens en zoals eerder gezegd, mijn kleinkinderen zijn ‘mijn allesies’. Zakelijk gezien ben ik trots op de horecapapieren die ik in een drukke periode in mijn leven heb gehaald, ik moest onder andere twee avonden in de week naar de avondschool. Ik kijk met veel plezier terug op mijn horecatijd in Lauwersoog. We begonnen met niets maar hebben de zaak goed weggezet, de bestellingen werden steeds groter. En ook deze zaak komt er weer aan.
En de dieptepunten?
Het verlies van mijn beide ouders binnen tien maanden. Mijn moeder is twee jaar geleden op 70-jarige leeftijd overleden aan dementie. Deze ziekte ontwikkelde zich razendsnel bij haar. Binnen vijf maanden was ze helemaal verstandloos. Tien maanden later overleed mijn vader op 81-jarige leeftijd. Het gemis van mijn moeder viel hem zwaar, hij is aan het verdriet gestorven.
Heeft u nog anekdotes en mooie verhalen?
In Lauwersoog hoorde ik een gast ooit eens zeggen. ‘Het visje is hier net zo lekker als elders maar wat mis ik daar de papagaai!’ Dat vond ik een hele mooie afspraak. Ik ben inderdaad een praatjesmaker en entertainer die andere mensen graag mag vermaken. Daarbij ben ik vrij impulsief, ik kan zo op een tafel gaan staan te zingen.
Wat zou u ooit nog willen doen in uw leven?
Ik zou nog wel eens op willen treden met een leuke band. Of een soort van conference houden met allerlei gekke verkleedpartijen. Daar komt het entertainende weer boven. Of een leuke auto kopen, ik ben een echte autofreak.
Waar heeft u spijt van gehad in uw leven?
‘Zeg ik niet, haha!’ Maar wie is perfect?
Wat zou u uw leven voor een cijfer willen geven?
Momenteel een acht maar ik vecht voor een negen. Een tien is too much.
Wilt u verder nog iets kwijt?
Bent u eens in de buurt, de deur draait in de zomermaanden vanaf 11.00 uur naar binnen toe open. Ik ben altijd in voor een goed gesprek en probeer een stukje beleving aan de zaak toe te voegen. Wat dat betreft is geen dag hetzelfde. Laatst heb ik in mijn B&B nog onderdak geboden aan een zwerver die al dik twintig jaar een zwerversbestaan leidt en de dag er op weer op zijn fietsje vertrok. Warmte en hartelijkheid geven, daar gaat het om. Je krijgt wat je geeft….. Meer weten over Alie’s Eetcafe? Klik dan even op deze link: www.eetcafegewoonalie.nl.