Kunt u zich heel kort even voorstellen?
Albert de Groot is ook mijn volledige naam. Ik ben geboren op 29 januari 1958 aan de Trekweg in Ulrum en ben net 61 jaar geworden. Ik was telg nummer drie uit een arbeidersgezin van vijf kinderen. Mijn vader kwam als chauffeur bij de Suikerunie door heel Nederland. Helaas is hij al op jonge leeftijd overleden.
Na getrouwd te zijn, heb ik eerst nog een half jaar aan de Burgemeester Harteveltstraat in Ulrum gewoond. In Vierhuizen kwam een mooi huurhuisje vrij, toen zijn we daar heen verhuisd. We wilden vervolgens graag een koopwoning, vandaar dat we na vijf jaar Vierhuizen de huurwoning inruilden voor deze koopwoning aan de Vlasserslaan in Ulrum. Hier woon ik inmiddels al weer bijna dertig jaar met heel veel plezier. Het is er lekker rustig en Ulrum is een gezellig dorp ondanks een achteruitgang in voorzieningen. Het helpt hierbij vast dat ik op het gebied van bestuurlijk vrijwilligerswerk vrij actief ben. Daardoor ken ik ook veel mensen in het dorp.
Wat is uw burgerlijke staat?
Na mijn scheiding ga ik als single door het leven. Mijn dochters van 31 en 28 jaar zijn beiden uitgevlogen en wonen in Groningen en Hengelo.
Wat is uw voormalig beroep?
Ik wilde vroeger chauffeur worden, net als mijn vader. Maar daar stak mijn moeder een stokje voor. Volgens haar kon ik daar te goed voor leren. Na de lagere school ging ik naar de MULO in Ulrum. Toen deze na een jaar haar deuren sloot, vervolgden veel van mijn klasgenootjes hun weg op de MULO in Eenrum. Ik ben echter naar Groningen gegaan, naar Kamerlingh Onnes waar ik naar het atheneum ging. Dat ging best wel goed, hoewel ik in mijn grootste bungelperiode een jaar ben blijven zitten.
Ik was negentien jaar toen ik van school kwam en vervolgens moest ik eerst mijn militaire dienstplicht vervullen. Ik mocht naar de rijopleiding in Blerick, vlakbij Venlo, en heb daar in twee maanden tijd mijn vrachtwagenrijbewijs gehaald. Vervolgens werd ik in Assen gestationeerd en toegevoegd aan de staf als chauffeur. Zo belandde ik toch nog een beetje in mijn vader zijn voetsporen. Ik heb in Assen een mooie tijd gehad. Doordeweeks verbleef ik op de kazerne, in het weekend kwam ik weer thuis.
Ik had vervolgens geen zin om door te leren. Ik heb toen eerst een maandje bij een boer onder Nijkerk gewerkt en vervolgens een half jaar bij Brands (droge) bloemenhandel in Zoutkamp die zich bezighield met de in- en export van droogbloemen. Bij herenkledingfabriek Union in Groningen kwam ik op de loonadministratie terecht, daar deed ik mijn eerste computerervaring op. Helaas ging dit bedrijf na een half jaar failliet. Ik vervolgde mijn weg bij Zeevaart U.A. in Groningen waar ik ervaring opdeed in collectieve schepenverzekeringen. Verschillende kapiteins hadden hun coaster bij ons verzekerd. Ik zat er op de boekhouding en heb in die tijd ook mijn praktijkdiploma boekhouden gehaald.
Toen ik een jaar of 25, 26 was, zag ik een mooie vacature bij het Ministerie van Onderwijs en Wetenschappen met een dito salarisaanbod. Dit Ministerie zat toen nog aan de Kempkensberg in Groningen. Ik besloot te solliciteren en werd aangenomen en dus ambtenaar. Aanvankelijk moest ik de uitkering bepalen van onderwijzers die ontslagen waren maar in de jaren erop hopte ik van functie naar functie. De afdeling waar ik op den duur voor werkte is geprivatiseerd en ging op in het grote UWV. Bij het UWV bekwaamde ik mij middels veel interne cursussen steeds verder in de automatisering en ik werd er procesbeheerder.
Ook bij het UWV moest gereorganiseerd worden waardoor ik in 2009 voor de keus kwam te staan om of mee te verhuizen naar Amsterdam of om mij boventallig te laten verklaren. Ik had geen trek om naar Amsterdam te verhuizen en koos voor het laatste. Ik zou nog twee jaar doorbetaald worden maar na twee maanden thuiszitten had ik het al wel gezien. Ik had in Jan de Keizer een hele goede kruiwagen. Beide zaten we in de fusiecommissie die het samengaan van de voetbalclubs UVV en Zeester moesten onderzoeken. Jan was directeur behandelzaken bij Lentis en ik heb mijn CV aan hem doorgegeven.
Een week later werd ik gebeld door de manager van zijn afdeling en er volgde een prettig gesprek. Er moest nog wel even hard onderhandeld worden over het salaris maar ook daar zijn we uitgekomen. Inmiddels werk ik vanuit standplaats Zuidlaren al weer tien jaar bij Lentis als functioneel applicatiebeheerder. Ik houd mij met veel plezier bezig met allerlei automatiseringsprocessen waarbij ik de schakel ben tussen de softwareleveranciers en de ongeveer twee-, a driehonderd gebruikers die hoofdzakelijk werken met de elektronische patiëntendossiers. Van hieruit kunnen allerlei behandelplannen worden opgesteld maar ook facturen die richting zorgverzekeraars gaan.
Ik vind het mooi werk om te doen binnen een dynamische maar ook hectische omgeving waar het door allerlei bezuinigingen helaas ook weer onrustig is. Maar vanuit mijn UWV tijd, weet ik inmiddels hoe het werkt.
Hoe bevalt het gepensioneerd zijn?
Ik moet er nog niet aan denken om met pensioen te gaan, daarvoor gaat het nog veel te mooi. Wat mij betreft ga ik lekker door tot mijn 67e, mits ik mij dan nog net zo goed voel als nu. Ook in mijn vrije tijd hoef ik mij niet te vervelen. Ik heb al met al zo’n 55 jaar gevoetbald maar ben vorig jaar gestopt wegens versleten knieën. Ik ben ooit begonnen bij Zeester in Ulrum. Daar heb ik zo’n beetje alle teams wel doorlopen. Na de fusie in 2009 werden Zeester en UVV’70 VVSV’09 en daar heb ik mijn actieve carrière geëindigd bij het 35+ team van VVSV’09 in Ulrum.
In de loop der jaren heb ik heel wat vrijwilligersfuncties vervuld binnen beide voetbalclubs. Jeugdleider, scheidsrechter bij de junioren, senioren en de dames, secretaris binnen het bestuur van Zeester en inmiddels ben ik al weer enige jaren voorzitter van VVSV’09. Ik ben doorgaans de hele zaterdag op het voetbalveld te vinden en draai daar als het moet net zo makkelijk kantinediensten om vervolgens een wedstrijd te fluiten of te vlaggen mocht daar behoefte aan zijn.
Verder ben ik voorzitter van de plaatselijke biljartclub en bestuurslid van de begrafenisvereniging. Vroeger ben ik nog een tijdje secretaris geweest bij dorpsvereniging Vierhuizen. Ook ben ik nog een jaar of tien penningmeester geweest van de afdeling Rode Kruis van de gemeente De Marne. Vaak vervul ik bij bestuursfuncties twee periodes van drie jaar om vervolgens plaats te maken voor ‘vers bloed’. Inmiddels zit ik bij de dorpsvereniging in Vierhuizen ook al weer dertig jaar op toneel, daarover later meer.
Wat zijn de hoogtepunten uit uw leven?
De geboorte van mijn kinderen. Beide dochters hebben gestudeerd en inmiddels een leuke baan gekregen. Ik geniet van mijn werk en van het feit dat ik nooit lang thuis heb hoeven te zitten. Ook het voorzitterschap van VVSV geeft mij veel voldoening, ook door de inbreng van de overige (bestuurs)leden en vrijwilligers natuurlijk.
En de dieptepunten?
Mijn vader is op 54 jarige leeftijd aan de gevolgen van een hersentumor overleden. Zelf was ik toen nog maar een jaar of twintig. Maar het heeft ons als gezin ook gevormd en de onderlinge band met mijn broers en zusters verstevigd. Ze zijn over de hele provincie uitgewaaid maar we hebben nog regelmatig contact. Ik ben de enige De Groot die nog in Ulrum woont. Mijn moeder mocht 89 jaar worden en is drie jaar geleden overleden.
Heeft u nog anekdotes en mooie verhalen?
Ik zit dus nog steeds op de toneelvereniging in Vierhuizen. Daar hebben ze eens een fles jenever voor me omgewisseld. In plaats van water hadden ze de fles met het echte spul gevuld. Voordat ik op moest, bedacht ik de fles nog maar eens om te spoelen. Ik heb de fles leeg gegoten en met water gevuld. Zo verdween een halve liter Jenever in de gootsteen en ging de grap niet door. De aanstichters begrepen er niets van. Later hebben we er smakelijk om gelachen.
We hebben onze uitvoering altijd op de eerste vrijdag in maart en dan zit het dorpshuis met een man of honderd helemaal vol. Vaak beginnen we in december te oefenen, dan lukt het allemaal net. Een gezellige bezigheid inderdaad voor de koude wintermaanden. Daarbij speel ik ook nog eens voor Sinterklaas in Ulrum en Vierhuizen. Ik heb er het postuur wel voor inderdaad maar wordt de laatste jaren steeds vaker als de Kerstman aangesproken. Het buikje is in de loop der jaren wel iets gegroeid, dat klopt haha…..
Die toneelervaring helpt mij misschien ook wel bij de jaarlijkse uitvoering van Tomasvaer en Pieternel tijdens de Nieuwjaarsreceptie. Samen met activiteitenlid Martha van Dijken uit Vierhuizen mag ik graag de mensen van de voetbalvereniging een beetje op de hak nemen. Dat zorgt vaak wel voor leven in de brouwerij.
Wat zou u ooit nog willen doen in uw leven?
Ik heb geen bucketlist. Gewoon lekker zo doorgaan, leuke dingen doen en gezond blijven.
Waar heeft u spijt van gehad in uw leven?
Je moet niet te veel terugkijken, daar word je alleen maar chagrijnig van. Misschien had ik achteraf wel moeten gaan studeren maar ik ben nu ook goed terechtgekomen. Tegenwoordig is het heel gewoon dat de jeugd langer naar school gaat, dat was vroeger wel anders.
Wat zou u uw leven voor een cijfer willen geven?
Doe maar een 8 of een 8,5. Ik ben eigenlijk dik tevreden over mijn leven tot dusver.
Wilt u verder nog iets kwijt?
Ik maak me wel een beetje zorgen over de leefbaarheid in de kleine kernen van onze nieuwe gemeente Het Hogeland. En dan heb ik het niet alleen over de voetbalclubs. Wij hebben in Ulrum geen winkels meer en ook café Neptunes staat inmiddels te koop. Alles wat dichtgaat komt vaak niet terug. Ik hoop dat we met elkaar de dorpen leefbaar kunnen houden.