Vrijdag draaide in de Hoeksteenkerk in Middelstum de documentaire De Brullende Draak. Een documentaire gemaakt in opdracht en onder auspiciën van de SP. Lang geaarzeld of ik hier wel heen zou gaan. Want geen flauw idee wie ik er kon verwachten en wat er allemaal op het programma zou staan. Het uitnodigend mailtje van dorpsgenoot Klaas Everts, die samen met zijn partner Maria uitgebreid aan het woord kwamen in de documentaire, trok mij over de streep. Dan zouden er vast wel weer bekenden zijn. En die waren er ook. Ook de nodige onbekenden, vaak met een rood SP hart.
Genoten heb ik van prachtige dronebeelden van onder andere Middelstum en Onderdendam. Terechte trots over ons prachtig gebied kwam naar voren. Maar ook onder de indruk van de verhalen, waarbij je toch weer in volle kracht de aardbevingsellende wordt binnengezogen. Waar een groot gedeelte van de bevolking niet alleen te kampen heeft met fysieke schade, maar nog vaker bloot komt te staan aan emotionele en psychische pijnen.
Wat dat betreft stond ik in de pauze wel aan een tafeltje zeg. Mark van Dijken vertelde enthousiast over zijn woning waar hij over enige maanden in kan gaan wonen. Daarbij is hij ook nog eens voor zichzelf begonnen. Het leven lacht hem aan meerdere kanten toe. Naast mij stond een inwoner uit Loppersum die ik niet kende. Geboren in Drenthe, jarenlang in de stad Groningen gewoond om vervolgens in 2009 de rust en ruimte te zoeken in het prachtige Loppersum.
Tien jaar later zit hij ziek thuis. Emotioneel uitgeput door alle aardbevingsellende. Zijn huwelijk is naar de mallemoer, zijn huis, waar hij in de loop der jaren het nodige aan gesleuteld heeft, staat onder water waardoor zijn ex en hij met een behoorlijke restschuld achterblijven. Dat zijn heel schrijnende verhalen uit het aardbevingsgebied inderdaad. Verhalen waar Tweede Kamerlid Sandra Beckerman, die op haar ‘vrije’ vrijdagavond ‘gewoon even’ naar Middelstum was afgereisd, honderden van zou kunnen vertellen.
Hoe hier in vredesnaam mee om te gaan? Hoe kun je Wiebes nu toch eens tot concrete daden zien te verleiden? Maandag was hij even weer in het Hoge Noorden. Ergens zou je toch denken dat hij donders goed weet wat zich hier allemaal afspeelt? Maar ergens kan hij schijnbaar ook niet al die ellende bundelen in een hoopvol perspectief. Hij zit gewoon aan de ketting bij Shell en Exxon. Ik verbaas mij nergens meer over.
Daar waar minister Kamp vijf jaar geleden iedereen tegen zich in het harnas joeg, gaat Wiebes veel slimmer met de materie om aldus SP-lijsttrekker Eikenaar. Hij zaait juist verdeeldheid waardoor wij Groningers tegen elkaar uitgespeeld worden. Wanneer het ons lukt om echt een eenheid uit te stralen, dan moet het mogelijk zijn om Den Haag te breken. Maar ondertussen heeft Wiebes al enige verantwoordelijkheden weggedrukt naar provincie en de gemeentes.
Het beeld van de mevrouw waarbij ze haar huis binnenkort af gaan breken, blijft ook op het netvlies hangen. Ze heeft haar man op zijn sterfbed beloofd om goed voor het huis te zorgen. Een aankoop waar beiden ongelooflijk trots op waren. Naast het verlies van haar geliefde, moet mevrouw binnenkort ook nog eens afscheid nemen van haar huis waar zoveel mooie herinneringen in geabsorbeerd zijn. Wat een toestanden.
Onze eigen Willemen was vol in beeld. Boegbeeld in Onderdendam en warm pleitbezorger binnen allerlei uitzoekwerk. Een boeiend tekenaar en schrijver die ik ooit voor een pensionadoverhaal mocht interviewen. Zijn opmerking dat hij zich een biljartbal waant op de groene speelmat, sneed hout. Voordat je het weet lig je vanuit kansrijke positie zo maar middels een verkeerde stoot in een schier uitzichtloze situatie.
Ergens weet ik zeker dat wij Groningers veel te lief zijn. Ergens moeten we gewoon met zijn half miljoenen heel Nederland plat gaan leggen. Maar op de een of andere manier kunnen wij dat niet. Laten we Wiebes gewoon weer naar Den Haag ontsnappen en zijn we zo weer een half nutteloos jaar verder. Een periode waar wederom helemaal niets gebeurd is. En de draak? Die ligt nog steeds op de loer. Is het niet in onze bodem dan zeker wel in onze psyche en gemoedstoestand. Ondanks alles, kop derveur moar weer!