Kunt u zich heel kort even voorstellen?
Mijn volledige naam luidt Roelfina Janna Wiersema – Nijland, roepnaam Roely. Ik ben geboren op elf februari 1955 in Eelde waar we op een boerderij woonden. Ik heb nog een zes jaar oudere zuster. Mijn vader was een boerenzoon maar ging, na de boerderij verkocht te hebben, bij de Suikerfabriek in Groningen werken.
Op achtjarige leeftijd verhuisde ik naar Paterswolde. We woonden achter de katholieke kerk en ik vroeg me wekelijks af wie toch die Sinterklaasfiguur met mijter was die ik elke zondag in de kerk zag staan. Na tien jaar keerden we terug naar Eelde. Daar heb ik nog weer een half jaar gewoond maar toen ik mijn man leerde kennen volgde al vrij snel een verhuizing naar Winneweer waar we een klein huisje huurden. Vervolgens woonden we vier jaar op Diekshorn in Ten Post waarna we een huurwoning in Ten Boer betrokken.
In 1986 volgde onze voorlopig laatste verhuizing, naar de Fazanthof in Ten Boer. Volgens verwachting worden in de zomerperiode 30 Jarino-woningen, waaronder die van ons, afgebroken en weer opnieuw opgebouwd. Wat inhoudt dat we tijdelijk naar een wisselwoning moeten. Die woningen komen op het voormalig autocross terrein tussen Ten Boer en Sint-Annen. Een heel gedoe inderdaad, ik zou blij zijn wanneer het hele proces achter de rug is……
Wat is uw burgerlijke staat?
Begin 1973 leerde ik Hisko Wiersema kennen. Hij was voor een vakantie over vanuit Canada waar hij enige jaren eerder samen met een kameraad op een boerderij was gaan werken. Hisko zijn jongste broer werkte bij hetzelfde bedrijf als waar ik toentertijd voor werkte. Zo hebben we elkaar leren kennen. Hisko is zeven jaar ouder dan ik en wist precies wat hij wilde. Vijf maanden na onze eerste ontmoeting zijn we op tien augustus 1973 met elkaar getrouwd. Snel inderdaad maar we zijn inmiddels toch mooi 45 jaar in het echt verbonden!
In 1977 werd Tamara geboren. Zij is getrouwd met Frans en samen hebben ze drie dochters gekregen: Sanne (19 jaar), Rachel (17) en Rebecca (14). Ze wonen in Loppersum en Tamara is chef-kok bij Brasserie Meer in Loppersum. In 1979 werd onze zoon Dennis geboren. Hij woont nog steeds in Ten Boer en werkt bij Scholma Druk in Bedum.
Wat is uw voormalig beroep?
Ik had vroeger graag Engels willen studeren om vervolgens tolk te worden. Maar een studiebeurs was er in die tijd nog niet dus na de lagere school volgde de MAVO en daar bleef het eerst bij. Ik had mijn diploma nog niet gekregen of ik mocht al op een sollicitatiegesprek komen. De maandag erop kon ik direct bij drankenhandel Citadel in Groningen aan het werk op kantoor. Ik werd daar opgeleid tot administratief medewerkster debiteurenbeheer. Hier kwam een eind aan toen we een boerderijtje in Ten Post gingen huren, ik hielp Hisko mee op de boerderij. Daarna dienden de kinderen zich aan.
Toen Tamara en Dennis beiden naar school gingen, ben ik weer aan de slag gegaan. Eerst ging ik via het Groene Kruis in Appingedam bij oudere mensen aan het werk om ze mee te helpen in het huishouden. Niet veel later raakte Hisko zijn baan als vrachtwagenchauffeur kwijt. Hij is vervolgens aan de studie gegaan en als zzp-er voor zichzelf begonnen. Hij kocht een vrachtwagen en ging hiermee de weg op. Dit was voor mij het sein om ook weer te gaan leren. Ik haalde mijn boekhouddiploma en heb ook een schriftelijke cursus Engels succesvol afgerond.
Vervolgens ben ik de boekhouding van Hisko zijn onderneming gaan doen. De vrachtwagen is inmiddels verkocht, mede door een zware hernia waar Hisko mee te dealen kreeg, maar we hebben nog wel een bestelwagen waarmee mijn man de nodige koeriersdiensten kan rijden. Hiermee is hij twee tot vier dagen per week onderweg. Vooral het transporteren van bloed vanaf het UMCG naar Leeuwarden en vice versa is een wekelijks terugkerende bezigheid. Mijn laatste betaalde werkzaamheden waren voor de mediawinkel hier in Ten Boer waar onder andere CD’s, video’s en games verhuurd en verkocht werden. Dit werk heb ik twee jaar gedaan en eindigde ongeveer in 2008.
Hoe bevalt het gepensioneerd zijn?
Mijn man zijn vergunning is nog tot 2020 geldig, dan is hij 71-jaar. Dat is misschien wel een mooi moment om een punt achter de onderneming te zetten. Tot die tijd blijf ik mij uiteraard met de boekhouding bezighouden. Daarnaast besteed ik veel tijd aan een uit de hand gelopen hobby: het taarten bakken. Soms maak ik er wel drie per week, in kan mij hier creatief gezien helemaal in uitleven. En dat terwijl zowel mijn man als ik eigenlijk helemaal geen taarteters zijn.
Verder mag ik graag lezen waarbij Wilbur Smith, Clive Cussler en Diana Gabaldon van de Outlander-serie mijn favoriete schrijvers zijn. Dat is ook wel te zien aan de volle boekenstandaards. Dagelijks trekken we er met de hond opuit en de aanwezigheid van onze trouwe viervoeter weerhoudt ons er nu nog van om veel te reizen. Dat is iets wat ik in de toekomst graag nog wil doen met Schotland als favoriet vakantieland. Ik ben dol op die mooie kastelen die daar staan.
Toen mijn kinderen nog op voetbal zaten, was ik regelmatig op het sportpark te vinden. Eerst als jeugdleidster bij mijn dochter Tamara die twee jaar bij de meisjes heeft gekeept. Na die tijd heb ik nog zo’n jaar of tien achter de bar in de kantine van Omlandia gestaan. Ik kan met iedereen wel een praatje maken, deze functie was dus geknipt voor mij. Toen ik nog in Eelde woonde, heb ik nog drie jaar op damesvoetbal gezeten. We kregen training van Roelof Luinge. De bekende scheidsrechter inderdaad waarbij ik op de lagere school nog in de klas gezeten heb.
Ook heb ik nog twee jaar op darten gezeten. Ik volg deze sport enthousiast op tv, hetzelfde geldt voor het voetbalgebeuren. Het valt dan niet mee om mij stil te houden.
Wat zijn de hoogtepunten uit uw leven?
Dan kom ik allereerst bij mijn twee kinderen uit die ik op de wereld gezet heb. In beide gevallen was het een zware bevalling en voor die tijd heb ik vaak op bed gelegen. Voordat Tamara zich aandiende hebben we ons zoontje na ongeveer 6,5 maand zwangerschap verloren dus je begrijpt onze blijdschap dat we uiteindelijk toch een dochter en een zoon hebben gekregen.
We genieten nu van onze kleinkinderen waarop ik vooral vroeger vaak opgepast heb toen Tamara aan het werk was en ze nog in Ten Boer woonde. Wat dat betreft zijn we echte familiemensen. Zo kon ik ook genieten van het 12,5 jarig jubileum dat Dennis vorig jaar bij Scholma Druk heeft mogen vieren.
En de dieptepunten?
Op mijn 39e dienden zich bij mij hartritmestoornissen aan. Dat was een angstige tijd en ik werd afhankelijk van andere mensen omdat ik niet zelf meer auto mocht rijden. Ik ben regelmatig voor een hart-reset met de ambulance naar het ziekenhuis afgevoerd. Gelukkig zijn deze klachten door een operatie en het gebruik van medicijnen aardig minder geworden. Het was niet zo raar dat ik last van mijn hart kreeg want mijn ouders waren beiden hartpatiënt. Pa is er 78 jaar mee geworden maar mijn moeder overleed al op 49-jarige leeftijd. Ook een dieptepunt inderdaad, zelf was ik nog maar achttien jaar oud.
Ook heb ik al jaren last van reuma maar dit is door medicijnen goed onder controle te houden. Maar het was bijvoorbeeld wel de reden dat ik met darten heb moeten stoppen. Verder leid ik een rustig kabbelend leven hoor. Waarbij ik blij ben dat ik mijn kinderen al op relatief jonge leeftijd heb mogen krijgen waardoor ik ook nu nog leuke dingen met ze kan doen. Mijn vader was 45 jaar toen ik geboren werd. Dus toen ik in de pubertijd kwam, ging hij al bijna met pensioen.
Heeft u nog anekdotes en mooie verhalen?
Hisko en ik zijn beiden liefhebber van doedelzakmuziek. Bij een mindere dag zetten we deze muziek op en dan worden we vanzelf een stuk vrolijker. Misschien dat daar onze liefde voor Schotland wel vandaan komt, haha. Toen Tamara en Frans nog in Ten Boer woonden, kwamen ze in contact met hun achterbuurman die van Schotse komaf bleek te zijn. Die zijn oudste zoon heeft kleindochter Sanne doedelzak leren spelen. Ze speelt nu zelfs in een band.
We zijn ook vaste bezoekers van het Rapalje festival in Groningen. Ik geniet vooral van de muziek, Hisko kan uren naar de mensen kijken die het festival bezoeken. Er zijn er genoeg die verkleed rondlopen, als Viking bijvoorbeeld….
Wat zou u ooit nog willen doen in uw leven?
Een rondje Noordkaap doen door middel van een cruise of door langs trekkershutjes te reizen. Scandinavië trekt ons enorm en we hebben vrienden in Noorwegen wonen dus ik zie ons nog wel eens die kant op gaan. Sowieso wil ik graag nog reizen zolang mijn gezondheid het toelaat. Het zuiden trekt daarbij totaal niet en we gaan het liefst buiten het seizoen om naar plekjes waar niet zo veel mensen komen. Ik zou ook graag nog een keer naar de Shetlandeilanden willen. Maar eerst moeten we alle verhuisperikelen maar gehad hebben…
Waar heeft u spijt van gehad in uw leven?
Volgens Hisko van het feit dat ik uit Drenthe ben weggegaan. Ergens is dit misschien ook wel zo, vooral in het begin had ik het er heel moeilijk mee. Ook nu trekt het af en toe nog wel eens maar je vindt natuurlijk nooit terug wat je 45 jaar geleden hebt achtergelaten.
Wat zou u uw leven voor een cijfer willen geven?
Toch wel een acht, denk ik. Ik ga niet zwaarmoedig door het leven, eerder happy. Bij een peststemming af en toe eens flink schelden, lucht mij altijd snel weer op, haha.
Wilt u verder nog iets kwijt?
Wat vandaag niet komt, komt morgen wel weer. Niet te druk maken dus, dat heb ik in de loop der jaren wel geleerd…..