Bij de Molen
Knis Beheer
KOOZAA
Huitsing & Poort
Hotel 't Gemeentehuis
De Kleine Munt

Scheidsrechter, het is tijd!!

Voetbal is emotie. Een uitspraak waar ik mij een stuk beter in kan vinden dan in ‘Voetbal is oorlog’. Hoewel het er soms om weggaat. En voor wat dat met volwassen mannen en vrouwen kan doen, neem ik u graag mee naar de lagere regionen van het amateurvoetbal. Niet helemaal naar de spelonken want daar voetbal ik inmiddels zelf. Maar daar onze wedstrijd van het vierde tegen Leo Leens niet door kon gaan wegens een gebrek aan spelers aan onze kant, had ik wel mooi de kans om het eerste van de VV Middelstum weer eens aan het werk te zien. En dat werd op den duur een bloedstollende aangelegenheid.

De blauwhemden moesten het deze middag opnemen tegen het op de ranglijst ongeveer gelijkwaardige Amicitia uit Groningen. Na enige moeizame jaren stroomt er weer wat hoop door onze blauwwitte voetbalharten. Met het doorschuiven van een zevental A-junioren begint het er weer een beetje op te lijken voor ons vlaggenschip die de laatste jaren te vaak in de onderste regionen van de 4e klasse was te vinden. Momenteel echter lonkt een plaats in het linkerrijtje waarbij aangetekend dient te worden dat de verschillen naar de onderste plaatsen klein zijn.

Tot mijn verrassing zag ik bij de tegenstander enige bekende gezichten. Aan het roer staat namelijk Jakob Zwart. De net zestig jaar geworden Winsumer was ook een jaar trainer van onze club. Een zeer succesvol gebeuren want in het seizoen 2002/2003 was het voor het laatst dat Middelstum 1 kampioen wist te worden waarna promotie naar de 2e klasse volgde. Mar das war einmal. Voorin bij de tegenstander liep Ivar Kappen, voorheen Godlinze. Met hem heb ik nog een tijdje op kantoor gezeten bij Nedmag in Veendam. Vaak werd op maandagmorgen eerst in geuren en kleuren de zaterdag doorgenomen alvorens met het werk te beginnen.

Afijn, Middelstum begon sterk maar zakte gaandeweg de eerste helft wat weg. Amicitia, dat te tam aan de wedstrijd begon, kreeg wat meer grip op het gebeuren. Maar op slag van rust sloeg jonge hond Dennis Verkerk genadeloos toe na een foutje in de Groninger defensie. Dat was lekker koffie drinken inderdaad. En we hadden de kantine nog maar nauwelijks verlaten of deze jongeman schoot met een ouderwetse punter in de bovenhoek de 2-0 tegen de touwen. Stiekem rekenden wij ons al rijk met drie punten, een top 5 positie lonkte…..

Maar de tegenstander werd sterker en sterker. In de 70e minuut was daar dan ook de onvermijdelijke 2-1. Met als gevolg nog meer druk op de goal van doelman Smit. Amicitia geloofde er weer in en de thuisclub kwam er niet meer aan te pas. Toch wist men stand te houden. De klok op het scorebord bleef stil staan bij 90 minuten maar toen kwam de blessuretijd……

Het publiek maar ook de technische staf van beide ploegen hadden het niet meer. Zwart brulde zijn troepen nog eens naar voren en Konneman en Medema gebaarden hardnekkig naar hun horloge. ‘Scheidsrechter, het is tijd!!’ De scheidsrechter van dienst dacht daar echter anders over. De Middelstumer grensrechter werd genegeerd toen hij enige keren voor een doelschop vlagde waarna een corner volgde. Uit een van die scrimmages belandde een bal op de binnenkant van de paal om vervolgens tergend langzaam voor het doel langs naast te gaan.

‘Scheidsrechter, het is tijd!!’, brulden nu ook alle thuissupporters in koor. Zelf had ik het ook niet meer. Naast mij hoorde ik de ene krachtterm na de andere en ergens wist je gewoon dat de gelijkmaker kwam. Weer negeerde de scheids de grens en nu was het wel raak. In de ‘dying seconds’ schoot spits Diepeveen de 2-2 achter de tevergeefs grabbelende Smittermans. In het veld ontstonden wat opstootjes, er liepen mensen het veld in die daar niet hoorden en het was alsof de wereld aan Middelstum kant even verging…..

Gelukkig stond ik naast een van Middelstums meest legendarische spitsen, de tegenwoordig in Groningen wonende Wessel Steendam. Hij had alleen de tweede helft gezien en sprak van een volkomen terecht gelijkspel. En zo was het natuurlijk ook. Om vervolgens de legendarische woorden uit te spreken: ‘Er is nog niets veranderd in het voetbal. Nu allemaal maar de kantine in om deze teleurstelling weg te drinken!’

En daar volgde onder het genot van de verbroedering. Voorzitter Schollema vergezelde de scheidsrechter van dienst naar de uitgang. De voetballers van beide partijen dronken er nog een op en ik wist de lootjes van het Rad van Avontuur te slijten aan een tegenstander die mijn opmerking ‘even een lootje kopen jongens, wij hebben jullie immers ook een puntje gegund’ wel kon waarderen. Eind goed al goed inderdaad. Op de terugweg naar huis galmde nog steeds het vaak gebrulde ‘Scheidsrechter, het is tijd!!’ door mijn hoofd. Wat als die man nu een minuutje eerder had afgefloten…..

Bert Koster
Middelstum
info@bert-koster.nl
bertkoster1@gmail.com
www.bert-koster.nl
06-51715098
0595-552405
KvK nummer: 57250278
BTW nummer: NL001445322B69