Dag Bert,
Toeval bestaat niet, iets valt je toe. Zo viel jouw website mij toe. Via het interview/verhaal van Renne Vogel uit Ulrum kwam ik op je website. Wat schrijf je leuk en interview je goed. Ook je eigen verhaal is mooi om te lezen. Dat wilde ik je even laten weten.
Met vriendelijke groet uit het zuidelijke Brabant,
Ton de Vries
Dag Ton,
Dag Bert,
Alweer zo’n leuk verhaal. Nee, ik ben geen familie van Renne. Renne is mijn “campingbaas”. Al twee seizoenen heb ik een vaste standplaats voor mijn kleine caravan in Ulrum. Voorheen had ik een aantal jaren een vaste plaats in Pieterburen op camping Klein Deikum. Ik ben een ….. hoe noem je dat een Groningenfiel!!! Grunnigerfiel!!! Of beter ….. een dikke fan van Groningen: rust, ruimte, vergezichten, mooie luchten en de hele sympathieke Groningers.
Ik ben van 1954 (geboren) maar tot eind jaren tachtig van de vorige eeuw nooit in Groningen geweest. Eind jaren tachtig werkte ik bij de PTT. In het kader van spreiding van de rijksdiensten gingen er afdelingen van de PTT naar Groningen. De meeste collega’s hoog in de gordijnen. Dat was verbanning! Voor mij was het eerst zien en dan pas oordelen. Na wat bezoekjes aan de provincie was ik om. Ik wilde naar Groningen. Maar helaas ging ik voor mijn werk niet naar Groningen. Maar mijn hart was er achtergebleven.
Vanaf begin 2000 ging ik meerdere keren per jaar op vakantie. Altijd op het Hogeland. De afgelopen jaren heb ik een vaste seizoenplaats op de camping gehad. Afgelopen twee jaren met vervroegd pensioen en vanaf toen zo vaak als mogelijk op de camping. Vanuit mijn kleine caravan kijk ik weg tot Zoutkamp, Vierhuizen. Het Lauwersmeergebied is voor mij onbeschrijfelijk mooi. Jullie mogen trots zijn op zo’n mooie provincie en je gelukkig prijzen daar te mogen wonen. Dat laatste is voor mij wel door een roze bril. Ik kan heel goed begrijpen dat het voor bewoners van de aardbevingsgebieden heel moeilijk en zwaar kan zijn.
Met vriendelijke groet,
Ton de Vries