Kunt u zich heel kort even voorstellen?
Mijn volledige naam luidt Govert Willem Tromp met de nadruk op de o in Tromp. Ik ben geboren op acht mei 1954 in Huize Tavenier, in Groningen dus. Ik heb nog een jongere zus en kom uit een leraren-/ambtenarengezin. Mijn vader was directeur op een gemeentelijke opleidingsschool voor kleuterleidsters. Mijn moeder stond voor de klas en het toeval wilde dat ik nog een jaar les van haar heb gehad in de zesde klas.
Mijn jonge jeugd heb ik grotendeels in Groningen doorgebracht, in de wijk Helpman om precies te zijn, hoewel we tussendoor ook nog twee jaar in Winschoten hebben gewoond. Toen ik uit huis ging, woonde ik achtereenvolgens in de Oosterpoortwijk, Lewenborg en Veendam. In 1979 bracht het werk mij naar Uithuizen en daarna naar Warffum. Sinds 25 jaar woon ik in ’t Lage van de Weg waarvan dertien jaar op deze prachtige plek aan de Bovenhuizen. Ik vind het een leuke wijk waarin gelukkig de nodige saamhorigheid is te vinden.
Wat is uw burgerlijke staat?
Kort samengevat: getrouwd, gescheiden, opnieuw getrouwd. Met mijn tweede vrouw heb ik twee zoons gekregen: Hugo en Matthijs. Ze wonen allebei in Groningen. De jongste is 21 jaar en studeert planologie en ruimtelijke ordening aan de Rijksuniversiteit in Groningen. De oudste heeft het conservatorium afgerond en werkt als componist onder andere voor het bekende muziekfestival Tomorrowland waar hij o.a. de opkomst en aftocht van de DJ’s muzikaal begeleidt.
Wat is uw voormalig beroep?
Na de lagere school in Groningen ging ik naar het Heymans College die ik op VWO niveau heb afgerond. Ik wilde graag notaris worden, mede ingegeven door het feit dat er enige notarissen bij ons in de buurt woonden. Na twee jaar studie gooide de militaire dienstplicht echter roet in het eten. Dit heeft mij anderhalf jaar gekost waarbij ik mijn parate tijd in Assen doorgebracht heb. Na militaire dienst ben ik al vrij jong getrouwd, van verder studeren kwam niets meer.
En dus ging ik op zoek naar werk. Ik ben bij de Westland Utrecht Hypotheekbank binnengewandeld met de vraag of ze misschien nog werk voor mij hadden. Het toeval wilde dat ze net een advertentie geplaatst hadden voor een nieuwe medewerker. Ik denk dat het in mijn voordeel gewerkt heeft dat ik de kalender die in de wachtkamer verkeerd stond ingesteld, op de juiste datum heb gezet. De directeur zag dit toevallig en vroeg zich af waar ik mee bezig was…
Vervolgens heb ik drie jaar voor dit bedrijf gewerkt als aktenmaker. Door mijn rechtenstudie achtergrond kon ik vrij snel gediplomeerd notarisklerk worden. Economisch gezien was het een slechte tijd waardoor het bedrijf bijna failliet ging. Uiteindelijk is het overgenomen door de ING-bank/Nationale Nederlanden. Via, via kreeg ik te horen dat ze bij de Rabobank in Uithuizen iemand zochten. Ik heb daar enkele jaren de bedrijvenbalie bemand waar ik mij bezighield met allerlei financiële zaken. Dit onderdeel groeide hard en werd op den duur een aparte afdeling. In de vestiging in Uithuizen heb ik mijn huidige vrouw leren kennen. We werden bekend als het eerste bankstel van de toenmalige Rabobank, later Rabobank Noord-Groningen genoemd.
In 1984 zochten ze in Warffum een kantoorbeheerder, deze functie heb ik vervolgens bijna tien jaar vervuld. Daarna ben ik wat meer de assurantiekant op gegaan. Ik ben als adviseur bij de nodige bedrijven langs geweest. Later werd ik financieel adviseur en kwam zowel bij bedrijven als particulieren. Het pensioenvraagstuk stond daarbij vaak centraal.
In de loop van mijn Rabo-tijd heb ik mijzelf aangeleerd om Gronings te praten. Dit maakte de afstand tot vooral de particuliere klant, die zich vaak het beste in het Gronings uit kan drukken, een stuk kleiner. Daar ik vaak de probleemgevallen op mijn bordje kreeg, denk hierbij aan de gevolgen van een scheiding of bij het overlijden van een partner, werd het voor mijn gesprekspartner een stuk makkelijker om zich te uiten.
Gaandeweg mijn loopbaan bij de Rabobank merkte ik een cultuuromslag waar ik niet blij van werd. Van een coöperatieve vereniging met leden veranderde de bank steeds meer in een commerciële instelling waarbij het puur ging om verkopen, verkopen en nogmaals verkopen in combinatie met het halen van de vooraf bepaalde targets. Dit stuitte mij steeds meer tegen de borst. In 2008 kreeg ik na 25 jaar Rabobank de kans om wat anders te gaan doen….
Ik was 54 jaar en dan komt automatisch de vraag omhoog, wat nu? Ik ging langs beroepskeuzebureaus en volgde tal van assessmenttrainingen. Plotseling raakte ik echter in contact met iemand de hier in ’t Lage van de Weg een hospice (sterfhuis) op wilde zetten. Samen hebben we vervolgens hospice De Ommejas opgericht, een proces dat met vallen en opstaan gepaard ging. Door een verschil in inzicht ben ik vervolgens in 2013 voor mijzelf begonnen. Zo ben ik onder andere ambulant begeleider bij zorgboerderij Calidad hier in Uithuizen.
Als ambulant begeleider help ik mee met het fysiek ondersteunen van de dagelijkse zaken zoals wassen, aankleden, eten enz., met of zonder hulpmiddelen zoals tilliften, onder andere bij dementerende mensen. Daarnaast probeer ik zowel oude als jonge cliënten met psychische problemen te helpen waar ik maar kan. Momenteel werk ik samen met drie dames op basis van het budget op PGB-gebied. Dit werk geeft mij veel meer voldoening dan het bankwezen, ik had hier achteraf twintig jaar eerder mee moeten beginnen. Hoewel de contacten toch hetzelfde zijn gebleven, je probeert altijd een vertrouwensband op te bouwen met de mensen. Ik denk hiervoor het juiste empathische vermogen te hebben en hoop nog enige jaren met dit werk door te kunnen gaan…
Hoe bevalt het gepensioneerd zijn?
Maar ook na mijn pensionering zal ik zeker niet in een zwart gat terechtkomen. Ik trek er regelmatig met mijn vrouw op uit, we houden beiden van wandelen en fietsen. Auto’s onderhouden en poetsen is ook een hobby van mij en ik mag graag klussen. Vaak bij andere mensen overigens, dit geeft mij de nodige voldoening.
Ook ben ik al jarenlang actief op het gebied van het vrijwilligerswerk. Zo ben ik als intocht Sinterklaas ‘werkzaam’ voor de Stichting Sinterklaas Uithuizen voor scholen en verenigingen. Dit heb ik in het verleden ook in Usquert gedaan. De laatste jaren ben ik volop politiek bezig geweest. Als mondig PvdA lid leek het mij vier jaar geleden wel wat om niet alleen een grote mond te hebben maar om zelf ook in actie te komen. Als kersvers lid kwam ik direct op de derde plaats van de kandidatenlijst. Uiteindelijk kwamen we twee stemmen tekort voor een derde raadszetel waardoor ik geen raadslid werd. Wel ben ik als fractieassistent actief gebleven maar ik heb mij voor de nieuwe kandidatenlijst niet beschikbaar gesteld.
Daarnaast ben ik al twintig jaar voorzitter van de Stichting Peuterspeelzaal gemeente Eemsmond. Na een op handen zijnde fusie heb ik besloten niet verder in die organisatie te willen acteren. Hierdoor komt er meer tijd vrij voor commissiewerk voor bijvoorbeeld Tocht om de Noord en Samen in Beeld TV, waar ik nauw bij betrokken ben. In het verleden heb ik bestuurswerk voor handbalvereniging Advendo in Uithuizen verricht.
Wat zijn de hoogtepunten uit uw leven?
Mijn huwelijk inclusief twee gezonde zoons. En de switch van het commerciële werk naar de zorgverlening heeft voor mij heel goed uitgepakt.
En de dieptepunten?
Het overlijden van naasten, waaronder mijn ouders. Later komt het besef dat hiermee allerlei historische kennis verloren is gegaan, je kunt bepaalde zaken niet meer navragen. Tijdens een bedrijvenvolleybaltoernooi is mijn achillespees dwars door midden gescheurd. Dit kostte negen maanden revalidatietijd. Ik ben vrij snel weer aan het werk gegaan maar moest mijn collega’s aldoor om hulp vragen want ik kon zelf nauwelijk lopen. Die afhankelijkheid heb ik als een zware tijd ervaren.
Heeft u nog anekdotes en mooie verhalen?
Nu moet ik even ‘stief noadenken’. Zo’n vijftien jaar geleden is er bij mij een nekhernia geconstateerd en ik moest naar het ziekenhuis voor een afspraak over een mogelijke operatie. Deze afspraak combineerde ik met een bezoek aan een klant waar ik nog een handtekening van nodig had. Toen ging het mis want het was glad en ik ben met de auto gecrasht en in een sneeuwduin terechtgekomen.
Ik werd in de ambulance afgevoerd naar hetzelfde ziekenhuis als waar ik de afspraak had. De geplande afspraak werd veertien dagen opgeschoven. Toen ik bij de desbetreffende arts kwam, had hij al van mijn voorgeschiedenis gehoord. ‘Of ik nu wel met mijn eigen auto gekomen was of weer in de gele wagen’, was zijn gevatte vraag……
Wat zou u ooit nog willen doen in uw leven?
Reizen doen we sowieso wel en ander werk hoef ik zeker niet meer. Ik zou nog wel een mooie motorscooter willen hebben. Ik heb er op vakantie in Lissabon een gehuurd en dat beviel prima. Verder ben ik een tevreden mens die graag andere mensen blijft helpen. Dat is ook wel een valkuil hoor want dan blijft mijn eigen werk liggen. En uiteraard hoop ik gezond te blijven.
Waar heeft u spijt van gehad in uw leven?
Dat ik mijn rechtenstudie niet heb afgemaakt. Ik weet bijna zeker dat het notariaat mij goed zou hebben gelegen, zeker wanneer ik de sociale kant had gekozen.
Wat zou u uw leven voor een cijfer willen geven?
Ik vind een cijfer aan mijn leven tot dusver koppelen moeilijk maar ga zeker voor een ruime voldoende. Ik ben heel tevreden en heb na een mooie jeugd weinig tegenslagen gekend. Als ik soms zie wat voor een rugzakje jonge cliënten met zich meedragen dan heb ik eigenlijk niets te klagen.
Wilt u verder nog iets kwijt?
Wat ik in mijn Rabotijd en ook later gemist heb maar wel heel belangrijk vind, is een soort van coach voor jonge medewerkers. Technisch zijn ze vaak goed onderlegd maar ze hebben vaak nog weinig mensenkennis wat vooral bij moeilijke gesprekken heel belangrijk is. Dan moet je je in de klant in kunnen leven. Zo’n coachrol zou eigenlijk ook best wat voor mij geweest zijn. Maar gelukkig ben ik als ambulante hulpverlener ook goed terecht gekomen….