Slapen gaan in mei en wakker worden in juni. Dat is niet zo’n grote prestatie. Gewoon rustig doorademen op donderdagavond de 31e en ’s morgens weer de luikjes opendoen, dat is in feite alles. Het is een broeierige morgen, dat wel. Met mei 2018 als warmste meimaand ooit. Moeten we daar echt blij mee zijn? ‘k Weet niet. Maar zo vlak voor het weekend niet echt iets om mij nu zorgen over te maken.
Een weekend waarmee we als vierde elftal lekker uit eten gaan in Herberg ‘In de Valk’ om het seizoen af te sluiten. En dat terwijl wij nog een wedstrijd moeten spelen volgende week. En dan is het al 9 juni inderdaad. Ook al weer zo’n bijzonder feit. Zou het seizoen wel eerder zo lang geduurd hebben? We zijn ook later begonnen natuurlijk. Maar tegenwoordig worden wedstrijden wel heel makkelijk uitgesteld en op de lange baan geschoven.
Het was geen super seizoen voor ons. We zullen ongeveer achtste worden, vermoed ik. Onder ons nog teams uit de regio, boven ons allemaal stadse ploegen. Ik vond het niet de mooiste competitie-indeling. Laat mij volgend seizoen maar lekker weer aanmodderen in de streekderby’s. Daar gedij ik beter onder dan onder al de die stadse fratsen. Nog even doorzetten dus en dan is ook dit seizoen weer ten einde. Met volgende week nog een lekker toernooitje in Onderdendam in het vooruitzicht.
Wat ook ten einde komt is Utopia. Deze serie ben ik gaan volgen toen Huizinger Wim van Leeuwen dagelijks te volgen was. Maar dat is al weer twee jaar geleden. Inmiddels is Wim al lang en breed vader geworden van een mooie dochter en heeft zijn eigen bouwonderneming opgericht. Dat belette mij niet om het programma, dat verder weinig om ‘hakk’n’ heeft, te blijven volgen. Vroeger had ik dat ook al met Big Brother. Toen ik daar eenmaal aan begonnen was, ben ik het ook blijven volgen.
Vanavond is de grote finale dus, dan wordt bekend wie Utopiaan van de eeuw geworden is. Het zal Bas of Ivan wel worden. Voor velen van u nietszeggende namen maar voor mij inmiddels bekende Nederlanders. Maandag begint deel 2 waarin de nieuwe inwoners weer back to basic gaan. Weer beginnend in de rimboe en dan maar zorgen dat ze er wat moois van maken. Ik ben benieuwd of ik dan ook weer aan de beeldbuis gekluisterd zit.
Irritant is dat eigenlijk om dit te volgen. Net zo irritant als mijn rechteroog die aldoor irriteert. Daar ben ik al weer mee naar de lenzendokter geweest. De lens leek goed, mijn oog ook maar toch traant die voordurend. Daar is ja niets aan. Een ietwat lui ooglid die niet helemaal tot het eind knippert waardoor er een vuilrestje onder aan de lens overblijft of een traanbuis die minder wordt bij het klimmen der jaren zouden de oorzaken kunnen zijn. Wordt het tijd voor een ander type lens of toch een bril? Conservatief als ik ben, ga ik eerst maar gewoon met mijn huidige type lenzen door. Dan maar wat vaker knipperen en schoonmaken.
Zo maar wat beslommeringen inderdaad die mij op deze eerste junidag in 2018 bezighouden. Niets opzienbarend, niets bijzonders inderdaad. We houden er vandaag maar op tijd mee op. Nog even lekker de tuin in met een boek, daar is ook niets mis mee. Maar die achtertuin, daar is wel wat mee. Daar moet nog het nodige aan gebeuren. Grond afvoeren, nieuwe schuttingen en dan het achterste stuk opnieuw inrichten. Dingen die moeten gebeuren maar waar Bert nog niet echt vrolijk van wordt.
Ik heb meer zin om met dit mooie weer de fiets te pakken voor een rondje De Marne en Winsum. Maar dan moet ik eerst wat aan die lekke achterband gaan doen. Maar die lacht mij al een tijdje uit. Het zij zo, rustig doorademen is het devies. Daar ben ik dit verhaal ook mee begonnen. En dan gaat de junimaand vanzelf over in vakantiemaand juli. Met alle vakantieperikelengevolgen van dien. Het is allemaal wat. Nu heb ik eerst zin in een bakkie koffie. Ik zet dan ook gauw een punt achter dit verhaal en deze zin.