Kunt u zich heel kort even voorstellen?
Noteer gerust Ton van der Velden maar afkomstig uit een katholiek gezin begrijp je dat mijn volledige naam uitgebreider is. Ik ben op 1 juni 1952 geboren in Vlaardingen. Als ‘middelste’ telg van een arbeidersgezin met zes kinderen. Ik heb nog vier broers en een zuster. Mijn vader was van oorsprong lasser maar werd later portier bij een sigarettenfabriek in Den Haag. Daarnaast was hij een verdienstelijk amateurschilder.
Toen ik vier jaar was, verhuisden we naar het Gelderse Wijchem. Daar is mijn broer over zijn astma heen gegroeid waarna ik op 12-jarige leeftijd in Voorburg kwam te wonen. Ik beleefde mijn tienertijd in de zestiger jaren. Een schitterende periode als ik er nu aan terugdenk waarin de nadruk steeds meer kwam te liggen op de geestelijke vrijheid. Ik heb tot mijn 42e de nodige omzwervingen gemaakt. Zo heb ik bijvoorbeeld op twee plekken in Den Haag gewoond, in Zoetermeer en ook nog weer in Voorburg.
Dankzij vrienden uit Den Haag die naar Groningen verhuisden, kwamen mijn ex-vrouw en ik in aanraking met het prachtige Groninger land. Het begon steeds meer te kriebelen en in 1994 hebben we besloten om naar Warfhuizen te verhuizen. Daar heb ik nooit spijt van gehad. Ik woon inmiddels al weer 24 jaar aan de Baron van Asbeckweg 42 en heb hier in mijn ‘Theaterherberg’ een Bed & Breakfast waardoor ook mijn gasten kunnen genieten van de mooie omgeving….
Wat is uw burgerlijke staat?
Mijn ex-vrouw en ik zijn in 2002 na een relatie van 26 jaar uit elkaar gegaan. Ook zij woont nog steeds in deze provincie. Samen hebben wij een zoon gekregen, hij wordt in juli dertig jaar en woont in Groningen. Na een studie genees- en bedrijfskunde heeft hij sinds kort een mooie baan gevonden.
Mijn leven als vrijgezel bevalt eigenlijk prima. Veel mannen vluchten uit eenzaamheid in nieuwe relaties maar die behoefte heb ik niet. Misschien heb ik ook wel meer mensen om mij heen nodig om mij gelukkig te voelen. Als gastheer van ‘De Theaterberg’ lukt dit prima.
Wat is uw voormalig beroep?
Na de lagere school ben ik naar de LTS gegaan, richting het onderdeel instrumentenmaker. Geld om een andere richting te volgen was er niet. Hoewel ik niet handig was, heb ik toch mijn diploma gehaald. Daarna heb ik de avond-HAVO gevolgd. Ik was in die tijd zanger bij diverse bandjes en met een van die bandjes mochten we in het voorprogramma spelen van de toen bekende band Jupiter. Voor mij een reden om zangles te nemen. Deze lessen kreeg ik van een Bulgaarse operazangeres. Zij was ook directrice van de Academie voor Podiumvorming in Den Haag. Samen met haar dochter heeft zij er voor gezorgd dat ik een studiebeurs kreeg waardoor ik naar de Academie kon.
Vaak komen belangrijke keuzes in het leven voort uit de mensen die je ontmoet. Op de Academie voelde ik mij als een vis in het water. Ik volgde ballet-, dans-, toneel- en zanglessen waardoor ik mij op meerdere vlakken kon ontwikkelen. In mijn studententijd kon ik hierdoor figureren in kleine rolletjes voor de Haagse Comedy. Dit beviel van beide kanten zo goed dat ik na drie jaar Academie de switch kon maken naar de Haagse Comedy. Ik mocht in het vierde jaar instromen en kreeg drie jaar later mijn officiële ‘acteursdiploma’. Daar was ik maar wat trots op.
Naast acteren leerde ik er ook regisseren en na mijn opleiding heb ik nog acht jaar voor de Haagse Comedy gewerkt. Als regieassistent kwam ik in contact met regisseur Willem Nijholt die mij weer in contact bracht met Jeroen Krabbe. Dit gaf mij de kans om als regieassistent mee te werken aan het toneelstuk Dagboek van Anne Frank. Zelf kreeg ik als (gast)acteur ook steeds meer rollen toebedeeld. Zo heb ik bijvoorbeeld meegedaan in de series GTST, Medisch Centrum West, De Vlaamse Pot en de succesvolle comedyserie Toen was geluk nog heel gewoon. In deze serie heb ik dertien seizoenen lang de rol van Kok mogen spelen.
In de jaren tachtig verkeerde Nederland in een economische crises waardoor het acteurswerk geen vetpot meer was. Op 35-jarige leeftijd richtte ik mijn eigen Stichting Toneelwerkplaats op. Ik zocht hiervoor toneelstukken uit, zocht er acteurs bij en regelde vervolgens diverse producties in het hele land. Ik leerde in die tijd heel veel mensen kennen en via een relatie bij het Ministerie van Landbouw mocht ik met de top van het Nederlands bedrijfsleven meereizen met het ‘Hollandse Dorp’.
We trokken heel (Oost) Duitsland door en ik had tijdens deze bijeenkomsten mijn eigen podium waarbij ik het publiek mocht vermaken met tal van sketches zoals het interviewen van ‘Frau Antje’ om maar een voorbeeld te noemen. Door deze connecties heb ik ook heel veel grote bedrijfsfeesten en grote (internationale) festivals mogen organiseren waarbij ik ook de artiesten boekte. Tot in ‘Dorp Holland’ in Japan aan toe. Ik vond mijzelf steeds vaker terug achter mijn bureau en raakte steeds verder weg van mijn grootste passie, het acteren dus.
De omslag kwam in 1999 toen ‘De Theaterherberg’ klaar was. Ik had de grote schuur naast ons huis verbouwd en hier een Bed en Breakfast van gemaakt. De herberg heeft ook zijn eigen podium waar ik regelmatig optreed. Ik keerde terug naar de kern en trek nog steeds zeer regelmatig het land in. Bijvoorbeeld als verhalenverteller van A Christmas Carol waarin ik de kerstvertelling van Charles Dickens vertolk. Hier ben ik de hele decembermaand wel druk mee tijdens verschillende markten in Nederland en België.
Ik word nog regelmatig gevraagd om als acteur op te treden tijdens bedrijfsfeesten, recepties, congressen, beurzen en festivals. Ook treed ik voor groepen belangstellenden op in mijn eigen sfeervol ingerichte huistheater “De Theaterherberg”. Wil je meer weten over mijn activiteiten, neem dan gerust even een kijkje op www.theaterherberg.nl of www.tonvandervelden.nl.
Hoe bevalt het gepensioneerd zijn?
Van met pensioen gaan is dus geen sprake. Ik heb heel veel plezier in de dingen die ik doe. Wel ben ik blij dat ik vanaf 1 juni, ik word dan 66, mijn AOW krijg als een soort van gegarandeerd basisinkomen waarmee ik de vaste lasten kan betalen. Verder reis ik nog het hele land door. Vrijdag ga ik naar Amsterdam om daar een rol te vervullen. ’s Avonds wel weer terug want zaterdag en zondag heb ik B&B-gasten. Tegenwoordig heb ik het hele B&B gebeuren in eigen hand. Ik regel het ontbijt, maak de kamers schoon en af en toe kook ik voor een gezelschap van ongeveer tien personen.
In mijn eigen voorstelling vertel ik bijvoorbeeld over het werk van Shakespeare. Ook speel ik regelmatig de voorstelling ‘De tocht naar Het Hogeland’, gebaseerd op een verhaal van de bekende Groninger schrijver Jan Boer. Deze voorstelling met gedichten en verhalen blijft in ontwikkeling. Hierdoor kan ik er ook nieuwe ervaringen in verwerken.
Verder wandel ik veel in de omgeving. Ik probeer ’s morgens en ’s middags zo’n vijf kilometer te lopen. Af en toe maak ik foto’s en de opgedane indrukken vertaal ik in een verhaaltje die ik dan op Facebook zet. Zo kan iedereen meegenieten van deze mooie omgeving. Tuinieren is ook een van mijn hobby’s. Lekker fysiek bezig zijn is een ideale manier om mijn hoofd leeg te maken.
Wat zijn de hoogtepunten uit uw leven?
De geboorte van mijn zoon steekt er toch wel bovenuit. Ik heb het hele proces intensief proberen te volgen en ging zelfs mee naar zwangerschapsgymnastiek. De geboorte zelf was heel spannend want mijn zoon lag in een stuit. Gelukkig stonden de artsen er bij te lachen, echt zorgen hoefde ik mij dus niet te maken. Verdere hoogtepunten zijn mijn acteurschap en mijn eerste solotheatervoorstelling in het HOT-theater in Den Haag.
En de dieptepunten?
Mijn scheiding en het overlijden van mijn ouders waren dieptepunten. Dieptepunten moet je niet in blijven hangen. Het zijn bouwstenen om weer door te gaan. Het overlijden van mijn vader en moeder was natuurlijk triest maar eigenlijk ook onderdeel van een natuurlijk proces. Nog niet zo lang geleden is een goede vriend van mij overleden.
Bij het ouder worden, raakt je rugzakje steeds voller. Wat dat betreft heb ik het nog niet zo slecht getroffen. Je zou maar een kind moeten missen, dat lijkt mij verschrikkelijk….
Heeft u nog anekdotes en mooie verhalen?
Laatst moest ik ook een anekdote vertellen voor het radioprogramma Noordmannen. Dit verhaal over de twee prachtige dagen commercial van Tempo Team zal ik je dus besparen. Mijn acteurcarrière levert heel veel bijzondere verhalen op. Zo herinner ik mij een scene voor ‘Toen was geluk heel gewoon’. Gerard Cox, Joke Bruijs en mijn persoontje hadden op een morgen lange tijd op een bepaalde scene geoefend. Toen ik echter het toneel op kwam sprak Joke mij aan met ‘Goedemorgen Ton’ in plaats van ‘Goedemorgen Kok’. Het was het begin van heel veel bloopers waardoor dit stukje vele malen over moest, tot grote hilariteit van het publiek die zich hier altijd in kon verkneukelen.
Toen ik nog zangles had, mocht ik in de avonduren wel eens optreden voor een doorgaans sjiek gezelschap. Ik moest eens een nummer van Mozart vertolken en wist mij met mijn houding niet goed raad. Na die tijd kwam er een dame op mij af met een Duits accent. ‘U heeft prachtig gezongen maar op een nummer van Mozart swing je niet!’ Toen ik haar antwoordde dat iedereen later op Mozart zou gaan swingen keek zij mij aan alsof in aan het vloeken in de kerk was. Toen later de film over het leven van Mozart uit kwam met daarbij de dikke hit ‘Rock me Amadeüs’ hoopte ik vurig dat zij mijn uitspraak zou herinneren….
Wat zou u ooit nog willen doen in uw leven?
Een mooie karakterrol spelen in een film, daar ben ik wel aan toe. Ik doe nog regelmatig mee aan audities, ook wanneer ik hiervoor naar Amsterdam moet. En het lijkt mij heel leuk toe om weer te gaan zingen en om mooie nieuwe liedjes te maken. Het liefst bluesnummers, zo ben ik ook ooit begonnen. Dan zou de cirkel helemaal rond zijn…
Waar heeft u spijt van gehad in uw leven?
Dat moet je nooit hebben. Van je fouten leer je en ik heb geen grote fouten in mijn leven gemaakt. Ik moet het antwoord op deze vraag dus schuldig blijven.
Wat zou u uw leven voor een cijfer willen geven?
Ik twijfel tussen een 7,5 en een 8. Noteer maar een 8, ik ben optimistisch ingesteld.
Wilt u verder nog iets kwijt?
Blijf positief denken en laat je niet meeslepen door negativiteit. Blijf jezelf en volg je ziel. En toon respect voor elkaar, dan kunnen we het samen nog heel lang volhouden….