Kunt u zich heel kort even voorstellen?
Mijn volledige naam is dezelfde als mijn roepnaam, Gerrit Schreuder dus. Ik ben op 13 november 1955 geboren in Stedum, aan de Lellensterweg nummer 1 om precies te zijn. Ik heb nog een oudere zus die in Zuidlaren woont. Mijn vader was arbeider. In de zomermaanden werkte hij in de wegenbouw, in de wintermaanden zat hij op de dorsmachine. Het waren lange werkdagen die hij maakte. Moe was altijd druk in het huishouden.
Toen ik zeven was, verhuisden we naar de Adriaan Clantstraat. Na getrouwd te zijn, gingen Jannie en ik aan het Vlaspad wonen. Daarna volgde in Stedum nog één verhuizing, naar het Klokkenpad nummer 10. Daar zijn onze twee oudste kinderen geboren. Op 14 april 1982 zijn we naar de Professor Mekelstraat in Bedum verhuisd. Daar wonen we nu nog steeds met heel veel plezier, ik zou voor geen goud terug willen naar Stedum. Hier zijn alle voorzieningen te vinden en ik kan mooi op mijn fiets naar het werk.
Wat is uw burgerlijke staat?
Op veertien mei 1976 ben ik getrouwd met de uit Middelstum afkomstige Jannie Blok. Ik kwam haar voor het eerst tegen in Café Prins in Stedum, maar de vonk sloeg pas echt over bij Nico Brandsen die ook een kroeg in Stedum had. Jannie kwam elk weekend op de fiets naar Stedum om daar op stap te gaan. Als ze tenminste geen huisarrest had. Dit kon maar zo gebeuren wanneer ze een week eerder iets later dan het afgesproken tijdstip van 23.00 uur was thuisgekomen…. Haar vader was daar heel streng in.
Ik was 21 jaar toen we trouwden, Jannie 18. We waren er vroeg bij inderdaad. Het huwelijk heeft ons vier kinderen geschonken. Bert is de oudste, hij is 41 jaar en woont in Opende. Greetje is 39, zij woont in Holwierde en heeft twee zoons. Wilco is net 34 jaar geworden en woont met zijn vriendin in Yde de Punt. Irene tenslotte is 24 en woont met haar vriend en dochtertje in Garnwerd. Onze kleinzoons zijn 20 en 17 jaar oud, onze kleindochter is anderhalf. Een enkele keer passen wij op haar.
Wat is uw voormalig beroep?
Na de lagere school in Stedum volgde de LTS in Appingedam. Ik was zestien jaar toen ik mijn diploma haalde. Vervolgens ben ik bij wegenbouwbedrijf Evenhuis in Groningen aan de slag gegaan. Hier heb ik zo’n zes jaar gewerkt. Toen zag ik in 1977 een advertentie in de krant staan dat ze bij de gemeente Bedum een wegwerker/stratenmaker zochten. Ik ben direct in de pen gekropen maar hoorde vervolgen niets meer. Tot ze per telefoon via onze overburen, kapper Smit, contact met ons zochten. Of ik direct langs kon komen voor een gesprek.
En voor dat gesprek was ik best wel zenuwachtig want voor mij zaten de wethouder, de directeur van de afdeling en enige commissieleden achter de tafel die allerlei vragen op mij af vuurden. Maar ik heb waarschijnlijk een goede indruk gemaakt want per 1 maart 1978 kon ik bij de gemeente Bedum aan de slag. Wat inhoudt dat ik onlangs mijn veertig jarig dienstverband bij hun heb mogen vieren. En ik had mij geen betere werkgever kunnen wensen.
Als wegwerker/stratenmaker deed ik in mijn beginjaren zeer divers werk. Maar het asfalteren en de rioolwerkzaamheden waren wel de hoofdmoot. Dit heb ik ongeveer 25 jaar gedaan. Met het klimmen der jaren, kreeg ik steeds meer last van mijn gezondheid. Zo ben ik al vijf keer aan mijn rug geopereerd in verband met slijtage. Ik heb inmiddels twee nieuwe heupen gekregen en moet binnenkort onder het mes voor mijn schouder. Dat wordt dan inmiddels mijn 11e operatie.
Ik heb mijn werk altijd met heel veel plezier uitgevoerd. Inmiddels heb ik de switch gemaakt naar de veegmachine. Ik werk nu nog twee ochtenden in de week in Bedum, Onderdendam, Noord- en Zuidwolde waar ik de straten schoon veeg. Mooi dat dit nog kan, daar ben ik mijn werkgever heel dankbaar voor. Ik krijg van de gemeente, mijn collega’s en het gemeentebestuur gelukkig heel veel steun en zou graag op dezelfde voet tot mijn 67e door willen gaan. Zo kom ik mooi nog onder de mensen, alle dagen thuis zitten is helemaal niets voor mij!
Tja, wanneer je vaak bij de weg bent dan word je inderdaad vanzelf een bekende Bedumer. Jannie heeft dit natuurlijk nog veel meer, zij werkt al 36 jaar als kassamedewerkster bij de Jumbo (voorheen Super de Boer). Zij zit momenteel ook tijdelijk in de lappenmand omdat ze haar enkel op twee plekken heeft gebroken.
Hoe bevalt het gepensioneerd zijn?
Ik werk nog twee ochtenden in de week dus maar verveel mij nooit. Ik heb een elektrische fiets waar ik alle dagen mee op pad ga. Soms alleen, soms met zijn tweeën want Jannie heeft ook een elektrische fiets. We maken af en toe wel tochten van honderd kilometer per dag. In het Hogelandgebied maar ook in de kop van Drenthe, heerlijk om te doen. Verder kijk ik graag televisie met natuurfilms en documentaires over vliegtuigen als favoriete programma’s.
Ik zit inmiddels al dertig jaar als regelneef in de personeelsvereniging. Uitstapjes en reisjes regelen is mijn favoriete bezigheid, veel bellen met allerlei touroperaties om te kijken hoe we het beste en goedkoopste op de plaats van bestemming kunnen komen. Vroeger was ik ook bestuurslid van de Oranjevereniging en ik speelde toneel. Eerst in Stedum, bij toneelvereniging ADO, later in Bedum bij ‘Onder Onske’.
Wat zijn de hoogtepunten uit uw leven?
De dag dat ik Jannie leerde kennen en de geboorte van mijn kinderen en kleinkinderen. Op werkgebied springen de werkjubilea er uit. Toen ik 25 jaar bij de gemeente werkte, werd mij een receptie aangeboden. Voor mijn veertig jarig dienstverband mocht ik met collega’s en mijn gezin uit eten in het Schathoes bij Menkemaborg in Uithuizen. ‘Verrekt lekker eten, dat magst er ook wel ien zett’n!’
En de dieptepunten?
Het overlijden van mijn ouders en schoonouders. Mijn schoonvader mocht maar 54 jaar worden, de rest is gelukkig wel wat ouder geworden. Dat ik inmiddels al ruim vijftien jaar met mijn gezondheid sukkel, vind ik ook een dieptepunt. En vorig jaar is ons hondje Droepie aan ouderskwalen, hij is veertien jaar geworden, overleden. Daar heb ik veel verdriet van gehad.
Heeft u nog anekdotes en mooie verhalen?
De horrorwinter van ‘78/’79 blijft mij voor altijd bij. Ik woonde nog in Stedum maar werkte dus in Bedum. Op een dag reden ’s morgens de treinen nog maar door de dikke sneeuwbuien ’s middags niet meer. Ik wilde wel naar huis en ben in die dikke sneeuwbui langs het spoor naar huis gelopen. Onder een viaduct heb ik even geschuild, om vervolgens uit mijn thermosfles een kopje thee te drinken. Daarna weer verder dus.
De dag erop reed de trein weer maar ’s middags niet. Burgemeester Smallenbroek verbood mij hoogstpersoonlijk om terug te lopen. Er was zelfs sprake dat ik met een helikopter naar huis zou worden gebracht maar die werd elders ingezet. Ik ben toen met de auto naar Middelstum gebracht en daar stond een politiewagen en een bulldozer klaar. Zo ben ik uiteindelijk in Stedum gekomen. De politie had achterin een jeneverfles liggen waaruit de sneeuwscheppers een teugje konden nemen en waaruit ik ook mocht nippen. Daar heb ik gretig gebruik van gemaakt, haha…
De mensen waren in die extreme dagen veel gemoedelijker en vriendelijker voor elkaar. Het was net alsof alle gezindten één werden. Boeren maakten soep klaar voor iedereen die aan het sneeuwruimen was. Wat normaal nooit gebeurde, kon toen ineens wel….
Wat zou u ooit nog willen doen in uw leven?
Als mijn gezondheid het toe zou laten dan zou ik graag naar Australië willen om daar enige natuurgebieden te bezoeken. Turkije was altijd mijn favoriet vakantieland, daar ben ik zeven keer geweest. Tegenwoordig trekt Jannie er vaak samen met haar zus en twee nichten op uit.
Waar heeft u spijt van gehad in uw leven?
Over die vraag heb ik al een tijdje lopen prakkiseren. Maar ik geloof niet dat ik mijn leven anders in had gevuld als ik het over zou mogen doen.
Wat zou u uw leven voor een cijfer willen geven?
Tja, wat zal ik daar van zeggen. Het gezinsleven geef ik een tien maar mijn ziekte een dikke onvoldoende. Dat beïnvloedt nu mijn hele leven. Ik moet inderdaad leren leven met de nodige pijn. Gelukkig gebruik ik morfinepleisters, dat verlicht het wel.
Wilt u verder nog iets kwijt?
Ik denk dat ik alles wel verteld heb wat relevant is en dat je er wel wat moois van kunt maken. Ik zie het eindresultaat wel tegemoet!