Bij de Molen
Knis Beheer
KOOZAA
Huitsing & Poort
Hotel 't Gemeentehuis
De Kleine Munt

De winterspelen komen er weer aan…..

Wie had vorig jaar ooit van Pyeongchang in Zuid-Korea gehoord? Ik niet in elk geval. Maar dit is de plaats waar volgende week de Olympische Winterspelen beginnen. Wellicht liggen we binnenkort weer dik twee weken voor de buis gekluisterd. Misschien wel in de nachtelijke uurtjes. Vorige week lag ik ook voor de buis gekluisterd om te kijken naar een aflevering van ‘Andere tijden sport’. Prachtige beelden kwamen voorbij.

De gouden race van Bart Veldkamp tijdens de Olympische Winterspelen in Albertville in 1992 stond hierin centraal. Bart nam ons 26 jaar mee terug in de tijd. Allereerst naar Davos. Prachtig vind ik dat om dit soort dingen her te beleven. Wat moet het een unieke ervaring voor hem zijn geweest toen hij weer in zijn hotelkamer stond waar hij toen tot 2 dagen voor zijn eerste Olympische race bivakkeerde. Wanneer hij naar buiten keek dan had hij een mooi uitzicht op de fraaie kerktoren van Davos. Een prachtig winters plaatje!

Bart stond bekend om zijn branie en vocale uitspattingen wanneer hij het niet naar zijn zin had. Bij een teleurstelling kon er wel eens een schaats door de kleedkamer vliegen. Voor zijn teamgenoten was het dus uitkijken geblazen, anders werden ze aan de muur gespietst. Wat velen niet weten is dat deze Haagse branieschopper aan een ernstige vorm van faalangst leed of misschien nog wel leidt. Toen hij zich middels kwalificatiewedstrijden moest zien te plaatsen voor het EK in 1990 had hij hierdoor zulke papbenen dat hij zich op de 500 meter opzettelijk liet vallen. Een speciale ballotagecommissie wees hem vervolgens toch nog een startbewijs toe. Saillant detail hierbij is dat hij vervolgens dit EK ook nog eens won….

Schaatsen kon hij dus als de beste, alleen was hij hier zelf niet altijd van overtuigd. Om zijn onzekere gevoelens te onderdrukken hield hij een vocaal dagboek bij waarin hij de ervaringen van die dag van zich afpraatte. Zo werd menig cassettebandje volgepraat. We zien hem weer dezelfde autorit maken als 26 jaar geleden toen hij de afstand van 600 kilometer van Davos naar Albertville in Frankrijk ook per auto aflegde. Een ontspannend muziekje erbij, lekker chillen inderdaad, en ondertussen genieten van de prachtige bergen die op zijn pad kwamen.

Een Olympische Spelen meemaken is niet iedereen gegeven natuurlijk. Dat vergt, naast een aangeboren talent, jarenlang keihard trainen. En dat was Bartje wel toevertrouwd met zijn vader als coach die hem overal naar toe begeleidde, vanaf zijn jonge jeugdjaren. En dan moet alles tijdens de Spelen maar net op zijn plaats vallen. Wat een spanning brengt dat alleen al met zich mee. Hoe staat het met de vorm van de dag? Word ik niet op het laatste moment ziek? Neemt mijn tegenstander mij niet mee in een val? En hopelijk val ik niet de dag van te voren van de trap of verzwik mijn enkel op zo’n lullig baanblokje….

Bart zijn vijf kilometer was in een drama geëindigd. Hij mocht als één van de eersten tijdens slechte weersomstandigheden starten. Gaandeweg die middag klaarde het weer steeds verder op waardoor de ijsomstandigheden zienderogen verbeterden, waardoor zijn kans op een medaille als sneeuw voor de zon weg smolt. Huilend verliet hij het stadion om zich daarbuiten de onbeantwoorde vraag te stellen waarom hem dit nu juist moest overkomen. Maar ondertussen pompte hij zijn adrenalinepeil nog verder op.

Een week later had hij dé kans op revanche toen de tien kilometer op het programma stond. Voor deze Spelen was het nog maar drie Nederlanders gelukt om een gouden schaatsmedaille te scoren. Ard en Keessie natuurlijk, wie kent ze niet? Piet Kleine was in 1976 de laatste geweest. Die dag, donderdag 20 februari, vielen alle puzzelstukjes op hun plaats. Ik weet nog waar ik was, toen ik het nieuws hoorde. Ik was de eierkoekafvalbakken achter de eierkoekoven bij Vast Banket aan het legen toen ik dit geweldig sportnieuws van 17.00 uur toevallig meepikte…..

Heerlijk eigenlijk, al die sportersverhalen vol met bloed, zweet en tranen. De uitzinnige vreugde wanneer alles meezit en alles er ook uitkomt. Een ultieme sportersdroom die eindelijk in vervulling gaat. Misschien zien we hem binnenkort weer voorbij komen wanneer Sven Kramer op de tien kilometer eindelijk goud wint. Daarmee zijn wisseltrauma uit 2010, u weet vast de coachnaam nog wel, definitief achter zich latend. Ik kan mij er op verheugen. Eventjes geduld nog, de Winterspelen komen zo….

Bert Koster
Middelstum
info@bert-koster.nl
bertkoster1@gmail.com
www.bert-koster.nl
06-51715098
0595-552405
KvK nummer: 57250278
BTW nummer: NL001445322B69