Bij de Molen
Knis Beheer
KOOZAA
Huitsing & Poort
Hotel 't Gemeentehuis
De Kleine Munt

Hemmo Battjes, kraanmachinist en voetbaldier

Kunt u zich heel kort even voorstellen?

Hemmo Battjes is mijn volledige naam. Ik ben op 22 juni 1943 geboren in Sint Annen. Als telg nummer zes uit een arbeidersgezin van in totaal negen kinderen. Mijn vader was boerenarbeider wat inhield dat de familie Battjes vaak verhuisd is. Zo hebben ze bijvoorbeeld in Zuurdijk gewoond, in Zeerijp en op twee plekken in ’t Zandt (waar ik op de lagere school zat en mijn jonge jaren heb doorgebracht) om vervolgens naar Godlinze te verhuizen.

Ik ben in 1965 in Holwierde terecht gekomen, boven op de bult. Mijn moeder hoorde bij de kapper dat daar een huis vrij stond. Misschien vond ze het ook wel tijd dat ik uit huis ging, haha. In Holwierde zelf zijn we nog één keer verhuisd. Inmiddels woon ik al weer 51 jaar aan de Pastorielaan nummer 9. Honkvast dus inderdaad.

Wat is uw burgerlijke staat?

Ik ben op tien december 1965 met de uit Middelstum afkomstige Bouwina Rozema getrouwd. Ik leerde haar kennen tijdens een feestweek in Uithuizen. Ik was daar op de fiets, samen met mijn kameraad. Zij was daar ook met een vriendin. We hebben beide meiden naar huis gebracht om vervolgens op de fiets weer naar Godlinze terug te rijden. Ik ben aan deze ‘fietsvriendin’ blijven hangen, mijn kameraad gaf er op den duur de brui aan…. Helaas is Bouwina twee jaar geleden overleden.

Het huwelijk heeft ons drie kinderen geschonken. Harry is 51 jaar en woont in Holwierde. Hij is een fanatiek motorliefhebber wat onder andere tot uiting komt doordat hij baancommissaris is tijdens de TT-races in Assen. Drie jaar later werd er een tweeling geboren: Gini diende zich een kwartier eerder aan dan Rene. Gini woont in Delfzijl, Rene is ook in Holwierde blijven plakken. Rene ken je misschien wel want hij heeft vroeger in de jeugd van FC Groningen gevoetbald. Ik ben de trotse opa van twee lieve kleindochters van twaalf en achttien jaar oud….

Wat is uw voormalig beroep?

Na de lagere school in Godlinze doorlopen te hebben, ben ik al vrij snel aan het werk gegaan. Ik kwam bij een eenpits loonbedrijf terecht in Appingedam. De beste man deed veel voor Rijkswaterstaat en zo was ik vaak op een kraantje te vinden om sloten en kanalen schoon te maken. Daarna heb ik een prachtige tijd in militaire dienst beleefd. Ik moest opkomen in ’s Hertogenbosch en beleefde mijn parate tijd bij de genietroepen in Wezep. Daar heb ik ook al mijn rijbewijzen gehaald. Voor mij een leerzame tijd waar ik veel aan gehad heb.

Toen ik uit dienst kwam zag ik bij mijn zuster in Delfzijl in de regionale krant dat ze bij Lommerts Delfzijl heftruckchauffeurs en montagewerkers zochten. Ik ben direct naar het bedrijf toegegaan en een week later kon ik al beginnen. Dat was ook wat hoor, ik moest mij op maandag om 06.00 uur in Delfzijl melden. Maar het sneeuwde die nacht hevig en ik reed enige keren vanaf Godlinze met de brommer de sloot in want de weg was niet meer zichtbaar. Later kon ik gelukkig een busje meekrijgen maar toch ging ik bijna altijd met de fiets naar het werk.

Vervolgens heb ik bijna veertig jaar als kraanmachinist gewerkt. Eerst voor Lommerts, de laatste jaren voor Wagenborg Nedlift. Van kleine kranen tot van die telescoopkranen (nadat ik mijn grootrijbewijs had gehaald) waarmee je van die hoge overspanningmasten van wel zestig meter kon opbouwen. Ik was direct in de eerste week al verkocht toen ik zo’n grote kraan zag staan. En ik denk dat ik wel bij alle NAM-locaties in de provincie ben geweest. Het was heel afwisselend werk. Dan was ik weer bij een fabriek aan het werk, vervolgens moest ik schepen laden en lossen in bijvoorbeeld Delfzijl maar ook in Harlingen.

Ik heb het werk tot de laatste minuut met veel plezier gedaan. Ik had alleen een hekel aan regen tijdens de fietstochten van en naar het werk….

Hoe bevalt het gepensioneerd zijn?

In 2002 kon ik er op 59,5 jarige leeftijd met een goede regeling uit waardoor ik maar tien procent loon hoefde in te leveren. De eerste maanden was het best wel even wennen hoor. Niet alleen voor mijzelf natuurlijk maar ook voor mijn vrouw die niet gewend was dat ik zo vaak thuis was. Gelukkig had ik in het voetballen een grote hobby waarvoor ik vaak op pad moest.

Zelf ben ik mijn eigen voetbalcarrière als keeper in Godlinze begonnen. Door enige zware blessures hing ik de keeperhandschoenen al vrij jong aan de wilgen. Stilzitten was voor mij geen optie en ik ben jeugdtrainer bij Holwierde geworden. Hier heb ik tien jaar vooral de oudere teams van de C t/m de A-junioren onder mijn hoede gehad. Ik vond het trainersvak leuk om te doen en besloot cursussen te gaan volgen waardoor ik ook de senioren kon trainen.

Ik reed om en om samen de trainer van TEO maar die gaf er al vrij snel de brui aan. Wel regelde hij, zonder dat ik zelf met de mensen van de club gepraat had, dat ik daar als trainer kon beginnen. Bij TEO ben ik drie jaar trainer geweest. Daarna volgden drie jaar Meedhuizen, zeven jaar Corenos (verdeeld over twee periodes), vier jaar Loppersum, één jaar SGV en drie jaar ’t Zandt. Tussendoor heb ik bijvoorbeeld uit nood ook nog korte tijd  bij De Heracliden en Holwierde gezeten toen zij een dringend beroep op mij deden. Daarna ben ik weer jeugd en keepers gaan trainen.

Naast het trainersvak ben ik nu al negentien seizoenen scout bij de KNVB. Zo stond ik zaterdag jl. al om 08.30 uur op het voetbalveld in Grijpskerk. Ik zorg dat ik altijd op tijd op het sportcomplex ben zodat ik mooi nog even wat informatie in kan winnen bij bijvoorbeeld de jeugdleiders. Dit scoutwerk vind ik heel leuk om te doen. En het is dat het voetballen is afgelast anders was ik vanavond naar Witteveen (ligt achter Beilen) gegaan om een wedstrijd te bekijken…..

Naast het voetbal is het fietsen mijn grote hobby. Ik heb mijn racefiets pas vorige week opgeborgen. Om de 2,3 dagen maak ik wel een lange fietstocht. Ik heb vanaf 1985 25 keer de Noorderrondritten gefietst en wel de langste afstand van 150 km. De laatste jaren nam ik deel aan de 75 km tocht. Ook heb ik de Elfstedentocht op de fiets gereden. Een ‘bere end’ hoor, volgens mij is die tocht bijna 250 kilometer lang….

Wat zijn de hoogtepunten uit uw leven?

Mijn trouwdag en de geboorte van mijn kinderen en kleinkinderen. Vooral na de geboorte van de tweeling heb ik heel veel waardering gekregen voor de opvoedkundige kwaliteiten van mijn vrouw. De geboorte van de oudste heb ik overigens gemist. Mijn vrouw was opgenomen in Huize Taveerne in Groningen en volgens de artsen daar kon ik gerust naar huis gaan want de bevalling zou nog wel even op zich laten wachten. De volgende morgen stond mijn buurman op mijn raam te bonken: ‘Hest een zoon, hest een zoon!’. Dat we vervolgens een tweeling zouden krijgen had ik al voorspeld.

De kampioenschappen staan mij ook nog helder voor de geest. Het waren er vijf in totaal bij de senioren. De eerste was bij TEO en zowel bij Corenos als bij Loppersum mochten we twee kampioenschappen vieren waardoor we met Loppersum vanuit de afdeling naar de KNVB promoveerden. Ik kijk nog steeds met veel plezier terug op een prachtig afscheidsfeest bij die club. Ik heb trouwens altijd mijn contract uit mogen dienen en alle clubs vonden het jammer dat ik weg ging. Dat deed mij altijd goed!

In 2003 werd ik Lid van Verdienste bij Corenos, een heel mooie blijk van waardering. Ook kreeg ik in die tijd voor hetzelfde feit (ook daar werd ik Lid van Verdienste dus) een mooie speld omdat ik veertig jaar bij de VVON (Vakbond Voor Oefenmeesters Nederland), waarvan twaalf jaar in het bestuur, heb gezeten voor de afdeling Groningen.

En de dieptepunten?

Mijn vrouw is begin 2016 overleden. Dat is iets waar ik niet te lang in moet blijven hangen, ‘anders word ik gek’. De dokter adviseerde mij kort na het overlijden om vooruit te kijken en de plezierige dingen te onthouden. Daar houd ik mij aan vast. Maar het alleen zijn valt niet altijd mee.

Ik ben sowieso een emotioneel mens waarbij mij de tranen maar zo in de ogen kunnen springen. Dit gebeurt ook bij mooie dingen hoor, zoals jubilea. Ik heb wat dat betreft veel waardering voor mensen die iets bijzonders gepresteerd hebben.

Heeft u nog anekdotes en mooie verhalen?

Je merkt dat ik uren over het voetbal kan praten als het moet. Ik zou je zo tot morgenvroeg aan de praat kunnen houden en allerlei plakboeken laten zien. Zo kan ik mij de oprichting van VV Godlinze nog goed herinneren. Dat moet ongeveer in 1955 geweest zijn, ik was toen een jaar of twaalf.

Om te kunnen voetballen moesten we eerst met een mesje het veld over om het nodige onkruid en Madeliefjes en Weegbree te verwijderen. Anders zou het veld afgekeurd worden. Wat jammer eigenlijk hé, dat deze club tegenwoordig nog maar één elftal op de been kan krijgen….

Wat zou u ooit nog willen doen in uw leven?

Voor mijn werk ben ik wel eens naar Suriname geweest, dat vind ik een mooi land waar ik best nog wel eens een keer heen zou willen. Maar ik ben heel gauw tevreden hoor en blij met wat ik heb. Wanneer de buurman drie auto’s zou aanschaffen, dan zou ik zeggen: geweldig! Maar zelf heb ik dergelijke wensen niet. Zo lang mogelijk gezond blijven is mijn voornaamste wens.

Waar heeft u spijt van gehad in uw leven?

Ik heb een geweldige jeugd gehad waarin ik veel plezier beleefd heb. Ik ging tot het laatst fluitend naar het werk. Het huwelijk met al zijn ups en downs heeft mij heel veel mooie momenten gebracht. En ik ben nog steeds met heel veel plezier in de voetballerij bezig. Wat dat betreft ben ik een tevreden mens en ik geloof dan ook niet dat ik ergens spijt van heb.

Wat zou u uw leven voor een cijfer willen geven?

Ik lees bij sommige mensen wel eens dat ze hun leven een negen willen geven. Ik laat de kerk liever in het midden van het dorp. Sowieso een 7,5 en misschien wel een 8. Een 7 vind ik te mager. Doe maar een 8 hoor.

Wilt u verder nog iets kwijt?

Of ik de lezers nog iets mee wil geven? ‘Moet ik een aander vertell’n hou het mot?’ Dat doe ik niet hoor. Ik gun iedereen het allerbeste, vooral op het gebied van gezondheid. Ik wens zelfs mijn grootste vijand geen ernstige ziekte toe.

Ach, ik heb in mijn leven zoveel fouten gemaakt dat ik niet meer in deze kamer pas. Maar geen mens is volwaardig. Een medaille heeft altijd twee kanten, een mooie en een minder mooie kant. Ieder mens heeft dus zijn goede en slechte kanten. Beiden moet je willen zien…..

Bert Koster
Middelstum
info@bert-koster.nl
bertkoster1@gmail.com
www.bert-koster.nl
06-51715098
0595-552405
KvK nummer: 57250278
BTW nummer: NL001445322B69