Kunt u zich heel kort even voorstellen?
Mijn roepnaam is ook mijn volledige naam, Renne Vogel dus. Ik ben op 25 februari 1951 geboren in Houwerzijl. Als een na jongste telg uit een gezin met vijf kinderen. Ik heb nog drie zussen en een broer. Ik kom uit een arbeidersgezin. Mijn moeder deed het huishouden, en had tevens de verzorging van mijn opa en oma die ook bij ons in huis woonden. Pa was landarbeider, tegenwoordig zou hij agrarisch medewerker genoemd worden. Hij werkte, soms in koppelverband, bij verschillende boeren om bieten en aardappels te rooien. Later heeft hij nog een pijpenschonersbedrijf gehad en maakte hij onder andere drainagebuizen schoon.
Ik heb in Houwerszijl op twee verschillende plekken gewoond. Na getrouwd te zijn, verhuisde ik op 26-jarige leeftijd naar Ulrum. Eerst aan de Leerweg, maar inmiddels wonen we al weer 31 jaar aan de Brugweg nummer 12. Mijn vrouw, oorspronkelijk afkomstig uit Zoutkamp, was al een tijdje verliefd op dit huis en het plekje. In de loop der jaren is er veel veranderd. Zo zijn de vier bedrijven om ons heen inmiddels allemaal verdwenen. Daarom hebben we nu een prachtig uitzicht op Houwerzijl, Niekerk, Zoutkamp en Vierhuizen. Het is een heerlijk rustig plekje waar weinig verkeer komt.
Wat is uw burgerlijke staat?
Ik ben op twintig augustus 1976 getrouwd met Miek Westra. Ik kon haar al wel langer maar de vonk sloeg echt over tijdens de Pinksterfeesten in Zoutkamp in 1975. Ons huwelijk heeft ons twee kinderen geschonken. Marco is de oudste, hij is 38 jaar, getrouwd met Christina en samen hebben ze drie kinderen. Marco werkt als ICT-er aan de Rijks Universiteit Groningen. Bas is 32 jaar, getrouwd met Ilse en vader van twee kinderen. Hij werkt voor een bedrijf in satellietverbindingen in Hilversum die ook vestigingen in Burum en Groningen hebben.
Beide kinderen wonen in Ulrum en beiden zijn met een Friezin getrouwd. Onze schoondochters komen uit Dokkum en Buitenpost. We zijn dus de trotse opa en oma van vijf kleinkinderen, vier jongens en een meisje. In leeftijd variërend van zes weken tot 9 jaar. We passen regelmatig met heel veel plezier op. Geweldig, dat zijn vaak de mooiste momenten van de week.
Wat is uw voormalig beroep?
Na de kleuter- en lagere school in Houwerzijl te hebben doorlopen, ging ik naar de LTS in Groningen, de Prins Bernardschool. Ik had eigenlijk geen flauw idee wat ik wilde worden. Na op 16-jarige leeftijd mijn diploma te hebben gehaald, ging ik eerst een tijdje bij een boer aan het werk. Daarna volgden achttien maanden militaire dienst. Ik kwam op de rijopleiding in Bergen op Zoom terecht en bracht mijn parate tijd als chauffeur in Assen door.
Dankzij een vacature in het ‘bokkeblad’ De Hogelandster kwam ik in aanraking met de Provincie. Zij zochten namelijk een wegwerker. In 1978 ben ik in die hoedanigheid op Lauwersoog begonnen. Daar heb ik in vier jaar tijd veel dijk- en havenonderhoudswerkzaamheden aan de wegen aldaar verricht. Maar ook het sneeuwruimen bijvoorbeeld, behoorde tot mijn takenpakket. Daarna werden Leens, Gaarkeuken en de Hogeweg in Groningen mijn standplaatsen. In de jaren ’80 was ik voorman in Leens maar door een reorganisatie kwam deze functie te vervallen.
In de jaren erna heb ik veel contact gehad met agrariërs in deze omgeving over maaiwerkzaamheden en het schoonmaken van hun sloten. Tijdens mijn laatste werkzame jaren werd het Provinciehuis in Groningen mijn standplaats. Ik toerde in het kader van de digitalisering de hele provincie door om alle duikers, figuratie, bebording en wegmeubilair in kaart te brengen. Met een laptopje in de aanslag, tikte ik alle objecten in, en die gegevens bracht ik dan naar het Provinciehuis voor verdere verwerking.
Ik heb bij de Provincie een prachtige tijd gehad. Ik vond het een fantastische werkgever, zowel op werk- maar zeker ook op sociaal gebied. Door mijn werkzaamheden heb ik de hele opkomst van het Lauwersmeergebied van dichtbij meegemaakt. Ik weet nog dat er een straaljager is neergestort en dat actiegroepen zoals de Ulrumer Bevrijdingsfront werden opgericht om tegenstanders van het militair oefenterrein te weren .
Man, ik kan uren over dit prachtig natuurgebied praten. Vanaf de drooglegging in 1969 tot het heden, inclusief ontwikkeling en herinrichting van de vrijgekomen gronden. Drie keer per week wandel ik met de hond door het gebied heen. Per keer leg ik dan een kilometertje of 12 af. In het gebied kun je wel zo’n twintig kilometer over verschillende paden wandelen. Elk jaargetijde heeft hierbij zijn eigen bekoringen. Ik ben gepolst om groepen wandelaars rond te leiden in het gebied. Iets wat ik zeker ga doen. Het Lauwersmeergebied voelt als mijn tweede huis….
Hoe bevalt het gepensioneerd zijn?
In 2014 kon ik er op 64-jarige leeftijd uit. Ik heb mij sinds die tijd nog geen moment verveeld. Mede ingegeven door het nodige vrijwilligerswerk wat ik heb gedaan en nu nog steeds doe. Dat begon toen ik in de kerkenraad van de Hervormde Kerk kwam. Ook ben ik voorzitter van het Hervormde kerkkoor geweest, daarnaast voorzitter en penningmeester van de watersportvereniging de Watergeuzen. Ook ben ik zo’n twaalf jaar voorzitter geweest van de Stichting Dorpsbelangen Ulrum. Inmiddels ben ik met mijn tweede periode bezig als raadslid voor het CDA in de gemeente De Marne, de fractie waarvan ik tegenwoordig voorzitter ben.
Daarnaast ben ik actief bij Watersportvereniging De Watergeuzen in Ulrum. Zij beheren een rustige, landelijke camping die vlak naast ons huis gelegen is. Ik kan dan ook mooi de gasten ontvangen, het geld innen en zorgen dat ze een prettige tijd bij ons hebben. Daarnaast verricht ik ook enige onderhoudswerkzaamheden. De meeste bezoekers vinden dit een prachtig gebied waar ze naar hartenlust kunnen lopen en fietsen.
Het lopen en fietsen is iets wat ik zelf ook heel graag mag doen. Vroeger deed ik aan hardlopen. Ik was twintig jaar lang vier keer per week bezig, waarbij ik wekelijks zo’n honderd kilometer aflegde. In die tijd heb ik een kleine vijftig halve marathons gerend. Een knieoperatie door een gescheurde meniscus gooide roet in het eten en maakte een eind aan mijn hardloopavonturen. Nu ga ik dus drie keer per week met hond Puck naar het Lauwersmeergebied.
Hier kan ik erg van genieten. Ik word dan één met de natuur en geniet van elk seizoen met ieder zijn eigen specifieke bekoringen. Nu zijn er bijvoorbeeld veel paddenstoelen te vinden. Ook hebben we een grote tuin die wel enig onderhoud vereist en uiteraard trek ik er ook regelmatig met mijn vrouw op uit voor een mooie vakantie. Je begrijpt inmiddels al wel dat van verveling geen sprake is.
Wat zijn de hoogtepunten uit uw leven?
Het gezin staat hierbij centraal. Denk hierbij aan onze trouwdag en de geboorte van de kinderen en kleinkinderen. Zo’n samenvoeging van het gezin waarbij iedereen ook nog eens gezond is, geweldig toch?! De kleinkinderen zijn hierbij een verrijking. Ergens beschouw ik de beleving van het hele leven als een hoogtepunt, ik ben een tevreden mens.
En de dieptepunten?
Dan kom ik toch bij het overlijden van dierbaren uit. Twee zwagers van mij zijn al op jonge leeftijd overleden en ook een goede loopvriend, waarmee ik jarenlang tijdens het hardlopen lief en leed gedeeld heb, overleed op 64-jarige leeftijd aan een ernstige ziekte. De dag nadat hij begraven was, overleed mijn vader. Hij mocht, net als mijn moeder, heel oud worden. Ze zijn respectievelijk 96 en 94 jaar geworden. Dan kun je toch spreken van een voltooid leven.
Heeft u nog anekdotes en mooie verhalen?
Op het Provinciehuis zeiden ze wel eens tegen mij: ‘Jij kunt met gemak twee boeken volschrijven met alles wat je beleefd hebt!’ En dat is ook zo. Ik zal mij tot twee verhalen beperken. Tegenwoordig hebben bedrijven te maken met allerlei hygiëneregels waar ze zich aan moeten houden, terecht natuurlijk. In de jaren tachtig was dit nog heel anders. Dan kon het gebeuren dat de bakker uit Anjum drie keer per week met zijn ‘rijdendewinkel’ in Lauwersoog kwam om daar de bewoners te bevoorraden. Naast zijn bakactiviteiten had hij ook veel schapen ‘Op Diek’ rondlopen.
Op een dag kreeg hij telefoon dat één van zijn schapen dood in het land lag. ‘Laat eerst maar liggen, ik pik hem morgen wel op!’ En zo kon het gebeuren dat hij met zijn ‘rijdende winkel’ eerst brood verkocht om vervolgens het kadaver op de terugweg mee te nemen. Dat scheelde toch mooi een ritje en er was toen nog geen haan die er naar kraaide!
Ooit parkeerde Rieks Gerdes zijn bus op Lauwersoog om van hieruit patat en snacks te verkopen. De districtshoofd van het gebied, toen nog gezeteld in Winsum, kreeg hier lucht van en belde met de havenmeester in Lauwersoog. Die ging vervolgens naar Gerdez toe met de mededeling dat dit soort activiteiten alleen voor verrijdbare vehikels weggelegd was. Rieks merkte vervolgens droog op: “Mijn bus is ook nog verrijdbaar hoor, kijk maar.” En hij wees naar zijn banden die weliswaar ingegraven waren in het zand maar er toch nog steeds op gemonteerd waren.
Wat zou u ooit nog willen doen in uw leven?
Ik heb geen hoge ambities, je praat met een tevreden mens. Ik heb je bijvoorbeeld nog niet eens verteld dat ik op vrijdagavond altijd naar de schietclub hier in Ulrum ga, ook zo’n gezellige avond. Ik hoop nog lang zo door te kunnen gaan met mijn vrouw. Ik ga niet voor ultieme dingen maar geniet van wat we nu hebben. In het bijzonder van de kleinkinderen.
Tijdens het hardlopen hielp ik eens een mevrouw mee om haar fiets over een hek te krijgen. Zij vroeg toen aan mij wat ik nu zo mooi vind aan dit gebied. Daar kon ik wel antwoord op geven: “Aan deze kant van de dijk heb je prachtige landbouwgebieden, achter Diek heb je de Waddenzee, even verderop begint het nationaal natuurpark inclusief het Lauwersmeerbos en wanneer ik terug ren dan zie ik de prachtige kerkjes van Vierhuizen en Ulrum liggen.” Kort samengevat, je hebt hier alles wat je hartje kan begeren….
Waar heeft u spijt van gehad in uw leven?
Nergens van en dat is ook niet goed, je verandert er geen moment meer aan. Je moet niet achteromkijken, wees blij met wat je nu hebt. Ik lig nooit ergens wakker van, dat vind ik verspilde energie.
Wat zou u uw leven voor een cijfer willen geven?
Een tien is overdreven, dan zullen mensen vast zeggen ‘dat en dat is je overkomen ja’. Maar ik ga zeker voor een 8,5!
Wilt u verder nog iets kwijt?
Geniet van de dingen die je hebt, die je kunt zien en omarmen. Laat het negatieve niet de overhand krijgen en laat iedereen in zijn waarde. En ik wil je in het voorjaar best wel een keer een rondleiding geven hoor, door het Lauwersmeergebied, voor een artikel. Dan kun je zelf ervaren hoe mooi het er is…..