Deze kreet kwam gisteren (1-11) bij mij boven. Misschien werd het zelfs wel in het artikel vermeld omdat de persoon in kwestie dat graag zo gewild had. Vorige week las ik namelijk dat Mooi Wark drummer John Roffel (what’s in a name inderdaad) op Siepeltjesrock afscheid nam van zijn fans. Misschien viel dit bericht nog wel meer op omdat de vrijwilligers van Sunsation tijdens hun weekendje weg naar Siepeltjesrock toe zouden gaan. Wanneer ze op tijd in de feesttent zouden zijn dan kon dit afscheid meegepikt worden.
Het bericht gistermorgen dat hij inmiddels al overleden is, viel mij rauw op mijn dak. Begin september werd longkanker bij hem geconstateerd en twee maanden later is hij er al niet meer. Op het moment van lezen vierde ik het leven niet. De man in de rolstoel op het podium leek in niets meer op energieke man achter de drums. Toch wilde hij graag dat Mooi Wark door zou gaan met het maken van feestmuziek en het op de kop zetten van menig feesttent. Het bier moet rijkelijk vloeien. Hij had zijn opvolger al uitgezocht en symbolisch zijn drumstokken aan hem doorgegeven. Indrukwekkend inderdaad!
Gisteren mocht ik voor de Bedumer Winterloopkrant ook langs bij iemand bij wie kanker was geconstateerd. Ze nam me mee in een roerige periode van haar leven waarin die zo maar op de kop kwam te staan. De gevreesde ziekte was maar zo haar leven binnengeslopen. Gelukkig heeft ze het ergste achter de rug. Ongetwijfeld staan zij en haar partner nu veel bewuster in het leven.
Ik heb niet het idee dat ik alle dagen het leven vier. Maar misschien doe ik dat wel op een heel simpele manier. Ik ben bijvoorbeeld ook niet alle dagen bezig met allerlei doemscenario’s wat zich er in mijn lichaam af kan spelen. Onbewust vertrouw ik er op dat het allemaal wel goed zit maar is dat eigenlijk wel zo? Misschien vier ik het leven wel op mijn eigen simpele manier, door dit stukje eigenlijk in sneltreinvaart aan het papier toe te vertrouwen. Straks kan immers alles anders zijn, daar ben ik mij wel van bewust.
Een uitspraak van een pensionadogast van niet zo lang geleden komt weer bovendrijven. Beroepshalve kwam hij vaak in aanmerking met mensen die maar zo in het ziekenhuis waren opgenomen. Een vaak gehoorde uitspraak ‘Dit had ik niet verwacht, dat mij dit zou overkomen’ verbaasde hem nogal en ik begreep hem. Een mens is nu eenmaal enorm kwetsbaar. Intern kan er maar zo van alles mis gaan maar ook buiten de deur kan er maar zo van alles gebeuren. En kan een op het oog saaie en routinematige dag maar zo veranderen in een nachtmerrie.
‘Ik probeer alles uit het leven te halen!’ Ook zo’n uitspraak waar ik niet zo veel mee kan. Haal ik wel alles uit het leven? Vroeger misschien wel meer dan tegenwoordig. Toen moest ik bij elk feestje in de buurt aanwezig zijn. Tegenwoordig gaat dit steeds vaker calculerend. En kan ik ook genieten van een avondje niets en van het moment dat mijn vermoeide lichaam de dekens vindt en ’s morgen langer kan genieten van een vrije dag waarin niet zo veel hoeft te gebeuren.
Toegegeven, op vakantie gaan mag ik graag doen. Misschien haal ik in dat opzicht niet alles uit het leven. Maar ik kan ook opzien tegen de (lange) reis en na dik een week verlang ik vaak al weer naar huis. Misschien wel naar simpele of gewone dingen als ’s avonds lekker bankhangen voor de televisie met de afstandbediening binnen handbereik. Maar kortere trips naar bijvoorbeeld Londen of Parijs, dat trekt zeker. Toch iets wat nog op mijn bucketlijst staat. Iets voor later om naar uit te kijken, wanneer de kinderen de deur uit zijn?
Tja, daar zit inderdaad het addertje. Want wordt die tijd je wel gegeven? Deze dag niet in elk geval. Een nieuwe column schrijven, notulen uitwerken, drie artikelen opmaken, nog een artikel redigeren, de administratie bijwerken en nog wat kleinere actiepunten….. Deze werkdag zal ongetwijfeld voorbijvliegen. Mits ik niet in allerijl achter een ambulance aan moet rijden. Wanneer dat niet gebeurt dan denk ik dat ik vanavond met een goed gevoel terugkijk op deze dag. Moe van een voetbaltraining en het aansluitende biertje in de kantine. Maar ook dankbaar voor een mooie en productieve dag in hopelijk goede gezondheid. Dan heb ik het leven op mijn manier gevierd en misschien er ook wel het maximale uitgehaald…..