Kunt u zich heel kort even voorstellen?
Ik ben George Bosch, 71 jaar en geboren in Leeuwarden waar mijn uit Rotterdam afkomstige ouders heen vluchten toen die stad plat gebombardeerd werd in de Tweede Wereldoorlog. Ik heb nog twee oudere zusters en mijn vader was directeur van de Economische Controle Dienst. Dit was de dienst die controle uitvoerde op (de handhaving) van de wetgeving in Noord Oost Nederland. Dit deed hij vanuit Apeldoorn, de stad waar ik van mijn 8e tot mijn 21e gewoond heb. Voor die tijd heb ik nog 7,5 jaar in Utrecht gewoond.
Na getrouwd te zijn, gingen mijn toenmalige vrouw en ik in Deventer wonen. Daarna volgde een verhuizing naar Doetinchem, in die plaats zijn we nogmaals verhuisd, en daarna volgden Losser en Zuidlaren. Na mijn scheiding ben ik in de provincie Groningen gaan wonen, in Spijk om precies te zijn. Het Groningse bevalt prima want na Spijk volgden zestien jaar Tinallinge en nu wonen we al weer zeventien jaar in dit prachtig, authentiek huis aan de Van Ewsumweg in Rasquert.
Ooit heb ik wel eens gezegd: ‘wanneer je boven Groningen komt, dan ga je hartstikke dood!’ Ik was de bossen van Apeldoorn gewend waar ik in mijn jonge jeugdjaren vaak te vinden was. Mijn tweede vrouw komt van oorsprong uit Losdorp en is dus de weidsheid van het Hogeland gewend. Iets wat ik in de loop der jaren, naast de rust en de ruimte, ook enorm ben gaan waarderen.
Wat is uw burgerlijke staat?
Ik ben in 1994 voor de tweede keer getrouwd en wel met Greetje Vos. In mijn eerste huwelijk heb ik twee kinderen gekregen. Mijn zoon van 43 is marketing manager in het Rembrandthuis in Amsterdam. Mijn dochter is 40 en woont in Deventer.
Wat is uw voormalig beroep?
Na de lagere school ging ik naar de ULO en de MULO. Wat ik precies wilde worden, wist ik nog niet. Wel dat ik de commerciële kant op wilde, mede ingegeven door het feit dat ik niets met talen had. Naar school gaan was ook niet mijn favoriete bezigheid. Dit tot ergernis van mijn vader die zijn functie mede te danken had door ’s avonds na werktijd flink te studeren. Hij vond het maar niets dat ik niet het maximale er uit haalde. Toch heb ik de handelsdagschool in Deventer succesvol afgerond. Later heb ook ik in de avonduren de nodige cursussen gevolgd.
Op mijn twintigste moest ik eerst in militaire dienst. Achttien maanden lang diende ik als vrachtwagenchauffeur in Ossendrecht, Roosendaal en Ede. Daarna volgde mijn eerste baan als commercieel medewerker bij Uitgeverij Kluwer in Deventer. Een mooie tijd waar mijn voorliefde voor het drukproces is ontstaan. Kluwer was ook een bekende werkgever natuurlijk. Menig manager met aanzien had de nodige Kluwerboeken achter zich in de boekenkast staan. Voor een uitbreiding betaalde men toentertijd zestien cent per pagina, een lucratieve business dus. In deze tijd haalde ik mijn marketingdiploma’s en ik eindigde er als afdelingschef.
Daarna volgde nog een bekende naam want ik werd marketingmanager voor Nederland bij Vredestein in Doetinchem. Vredestein verkocht in die tijd fiets- en bromfietsbanden en verkeerde in slecht weer. Reorganisaties waren onvermijdelijk en ik kwam in de werkgroep te zitten die dit proces begeleidde om een faillissement te voorkomen. De staat participeerde hier ook in en hiermee was Vredenstein het eerste bedrijf waarin dit gebeurde. Een leerzame maar ook droevige tijd waar ik mijn eigen ontslag negen maanden van te voren al aan zag komen……
In 1981 kwam ik bij Johma in Losser als Hoofd Marketing Services in een booming business terecht. Wat een overgang inderdaad vanuit de financiële perikelen bij Vredenstein. Hoewel ik totaal niet van salades en sauzen hou werd ik ook nog voorzitter van de produktontwikkelingsgroep. De eerste ‘witte boorden’ functie binnen het bedrijf. Een hele mooie periode waarin alles kon. Diverse beurzen werden bezocht. De volgende stap was Engeland maar ik wist niet zeker of ik na die tijd onder dezelfde voorwaarden en in dezelfde functie terug kon keren.
Voor mij een reden om bij de Rabobank te solliciteren. Het was de vrijdag na de uitermate gezellige voorbereiding op de Horecavabeurs in Amsterdam die tot diep in de nacht gevierd werd. Gelukkig had ik wel een net pak meegenomen naar het hotel en onderweg naar het sollicitatiegesprek kocht ik nog schoensmeer om mijn werkschoenen weer wat te fatsoeneren. Ondanks een licht beneveld brein en de geur van schoensmeer om mij heen, wist ik mijn drie gesprekspartners toch te overtuigen dat ik de juiste man voor hen was.
De 23 jaar er op ben ik in allerhande functies bij deze bank aan het werk geweest. Als consultant, projectleider, verandermanager, fusiebegeleider, coach, auteur en docent om maar wat functies te noemen. Een prachtige tijd binnen een mooie organisatie. Op marketingtechnisch gebied werd een mooie deal gemaakt met de TT-organisatie in Assen waarmee een contract voor 15 jaar werd gesloten. Met een elektronisch scorebord die zo groot was dat bijna elke toeschouwer hem kon zien als voornaamste wapenfeit.
En ik hielp mee met de ontwikkeling van het Telebankieren. Rabobank was één van de eerste banken die dit succesvol introduceerde. Hiervoor moest intern wel de nodige weerstand worden overwonnen. Hetzelfde verhaal speelde toen bij de invoering van de geldautomaten.
Ik werd een van de eerste thuiswerkers en dit beviel prima. Omdat ik dus vaker thuis was, stelde mijn vrouw wel als voorwaarde dat ik haar niet constant voor de voeten zou lopen en dat vond ik ‘natuurlijk’ prima. In 2004 zou mijn werkterrein in Eindhoven komen te liggen. Hier had ik geen trek in. Ik maakte gebruik van de non-activiteitenregeling (dit kon omdat ik de leeftijd van 57,5 gepasseerd was) en ging op 1 september 2007 in de VUT.
Naast deze werkgevers heb ik 22 jaar lesgegeven aan het opleidingsinstituut in Zwolle. Ik gaf één avond in de week marketingcursussen aan mensen die vanuit allerlei branches binnenkwamen. Dit bracht mij zelf ook de nodige kennis.
Hoe bevalt het gepensioneerd zijn?
Ik doe eigenlijk alleen nog maar leuke klussen, sommige betaald maar ook vaak onbezoldigd. Sinds 1 februari 2006 heb ik mijn eigen onderneming: George Bosch Consult. Met als insteek het positief inspireren en stimuleren van mensen waardoor zij zich goed (blijven) voelen bij allerlei (markt)veranderingen. Ik heb in het begin veel tijd geïnvesteerd in het verkrijgen van nieuwe netwerken naast het ophalen van de bestaande contacten bij de Rabobank. Onder andere via de Kamer van Koophandel en de Hanzehogeschool.
Sinds die tijd heb ik bijna 400 ondernemers in Noord Nederland mogen begeleiden bij het ontwikkelen van Visie, Strategie en Beleid. Dit geeft mij heel veel voldoening en het houdt mij scherp want je moet natuurlijk bij blijven in alle nieuwe ontwikkelingen.
Wat zijn de hoogtepunten uit uw leven?
Werkgerelateerd springt mijn tijd bij het snel groeiende Johma er misschien wel bovenuit maar ook de introductie van het telebankieren bij de Rabobank was een bijzonder proces. Maar ik kan ook genieten van successen van nieuwe ondernemers die ik heb mogen begeleiden.
En de dieptepunten?
Mijn scheiding, ook voor mijn kinderen die toen nog vrij jong waren. 1968 was ook een triest jaar want toen overleed eerst mijn schoonvader en vier weken later ook mijn moeder.
Heeft u nog anekdotes en mooie verhalen?
Ik heb je vanuit mijn werkervaringen al het nodige verteld. Maar laatst kreeg ik een mail van iemand waarbij ik op de ULO heb gezeten. We hadden elkaar via schoolbank.nl weer gevonden. Dan komen zo weer heel veel anekdotes boven. Binnenkort gaan we in Apeldoorn onder het genot van een biertje gezellig bijpraten.
Alleen mijn diensttijd levert zoveel mooie verhalen op. Onvoorziene schades aan mijn vrachtwagen bijvoorbeeld of het leeggieten van een vetspuit in de broekspijp van een collega die niets vermoedend naast mij stond. Maar als ik alles op moet sommen dan wordt het verhaal veel te lang.
Wat zou u ooit nog willen doen in uw leven?
Nog een paar jaar lekker zo doorgaan en op deze manier gezond oud worden. Nuttig bezig blijven in de maatschappij dus. En 1 a 2 keer per jaar naar Griekenland vliegen want dit vinden zowel mijn vrouw als ik heel prettig. En dat terwijl ik vroeger een grote hekel had aan vliegen. Er moest zelfs een cursus aan te pas komen om mij over mijn vliegangst heen te helpen.
Waar heeft u spijt van gehad in uw leven?
Ik kijk liever niet terug. Hoe zeggen ze het ook al weer? Achteraf kijk je een koe in de kont toch? Je handelt op de manier zoals je op dat moment denkt dat het goed is.
Wat zou u uw leven voor een cijfer willen geven?
Ik ben uitermate tevreden, zet er gerust een 8 neer. Ik geef de dagen in mijn leven vaker een acht of een negen dan een één.
Wilt u verder nog iets kwijt?
Ja, het zou mooi zijn als wij nog wat mensen kunnen begeleiden, die in een uitkeringssituatie zitten en die ook nog een droom hebben om een eigen bedrijf op te zetten. Daarvoor hebben wij 1,5 jaar geleden de Stichting ‘KomOp!’ in het leven geroepen. Zie www.stichtingkomop.nl.
Een slogan die ik vaak hanteer is deze: ‘Markten zijn mensen’. Vroeger weigerde ik altijd al om mij te verdiepen in allerlei productkennis. ‘Wat vinden de mensen ervan’, vond ik een veel belangrijkere vraag. Markt vind ik ook een abstract begrip. Bij reorganisaties stelde ik ook altijd de menselijke maat centraal. Wat kun je voor de mensen doen waardoor ze zich gelukkig blijven voelen?
Ik help mensen graag naar de toekomst te kijken. We kijken samen waar iemand goed in is. Maar wel alleen als er een klik is, want dat brengt succes voor de klant en plezier voor mij!